ตาจ้องตา

"อีวา มึงเห็นสายตาที่น้องมองมึงมั้ย?"

"เห็นแล้ว ทำไม?"

ถึงแม้ว่าวาวาจะตอบเพื่อนไปด้วยท่าทางเฉยเมย แต่ภายในใจกลับรู้สึกตื่นเต้น และรู้สึกดีที่ได้เจอกันอีกครั้งในรอบ 5 ปีที่ผ่านมา

"มึง!! สายตาน้องที่มองมึงมันไม่ต่างจาก 5 ปีที่แล้วเลยนะ"

"ก็แล้วไงวะ"

"มึงไม่สนใจจริงๆ ดิ!! 5 ปีก่อนไหนมึงบอกว่าชอบน้องไงวะ ตอนนี้ไม่ชอบแล้วหรอ?"

เสียงเอ่ยถามขึ้นจากโบตั๋นดังลั่นไล่ตามแผ่นหลังของเธอมาอย่างรวดเร็ว พลางวิ่งเข้ามาขวางหน้าวาวาเอาไว้นิ่ง

"อย่ามาจ้อจี้นะ อีตั๋น!!"

"เนี่ยทำเป็นขรึมแบบนี้แสดงว่ามึงยังชอบน้องอยู่ละสิ"

"ใครบอก มึงอย่างมาถามเซ้าซี้ กูรู้ว่ามึงกับอีชะนีแก่สองตัวนั้นกำลังวางแผนยุให้กูมีผัว เพราะเรื่องทริปที่อังกฤษใช่มั้ยละ ไม่ได้กินกูหรอกนะจ๊ะ"

นิ้วชี้เรียวกดเน้นย้ำลงที่หน้าผากของโบตั๋นซ้ำๆ จนเจ้าตัวถึงกับหลับตาปี๋ ด้วยความกังวลกลัวเพื่อนสาวจะจิ้มตาเข้าให้

"ใครบอกมึง?"

"อีเมล์!!"

เมื่อโบตั๋นได้ยินชื่อของคนปากโป้ง เธอถึงกับยืนเท้าสะเอว เม้มปากแน่น ฉุดคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันในทันที

"อีเมล์!! อีห่าแม่งเมาแล้วปากพล่อยตลอดเก็บความลับไม่เคยได้เลย กูอุตส่าห์เดิมพันกับอีหยกไว้ซะดิบดี ว่ามึงจะมีผัวก่อนทริปที่อังกฤษสิ้นปีนี้แน่ๆ"

"ทำไมมึงคิดว่ากูจะมีผัวก่อนเพื่อนไม่ทราบ?"

คิ้วเรียงเส้นกันเรียวสวยของวาวาขมวดเข้าหากันเป็นโบว์ เมื่อเกิดความสงสัยในความหมายของโบตั๋นที่สื่อสารออกมา

"ก็ผู้ชายตรอมมึงเยอะขนาดนี้ไม่ให้คิดจะได้ไง มึงมีโอกาสมากกว่าใครๆ ในกลุ่มด้วย"

"พวกมึงนี่มันไร้สาระจริงๆ เลย"

สิ้นประโยค และสีหน้าสุดแสนจะเบื่อหน่ายของวาวา เธอรีบเดินจ้ำอ้าวหนีห่างโบตั๋นไปอย่างรวดเร็ว

"เอ้า!! อีวา รอกูด้วย!!"

ทิ้งไว้แค่โบตั๋นที่กำลังเร่งสะพายกระเป๋าผ้าขนาดใหญ่ที่ขนพร็อพเอามาถ่ายรูปมากมายวิ่งตามแผ่นหลังของเพื่อนอย่างลนลาน

Line group : 30+ โคตรแซ่บ โคตรนัว

โบตั๋น : "อีชะนีแก่ทั้งหลายตื่นค่ะ"

ใบหยก : "ตื่นตั้งแต่มึงโทรมาแล้ว"

โบตั๋น : "ให้เดาสิ ว่าพวกกูเจอใครมา"

รถเมล์ : "ใคร?"

โบตั๋นเร่งกดนิ้วเรียวยาวกระแทกลงหน้าจอมือถือของตัวเอง ด้วยท่าทางจริตจะก้าน คอยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พลางส่งสายตามองหน้าวาวาที่นั่งจ้องมองเธออยู่ด้วยความหมั่นไส้เช่นกัน เมื่อเธอได้เอ่ยห้ามโบตั๋นไม่ให้บอกเรื่องนี้กับเพื่อนในกลุ่มแต่คนอย่างโบตั๋นมีหรือจะฟัง เร่งกดส่งข้อความเข้ากลุ่มไลน์รัวๆ

โบตั๋น : "กูกับอีวาเจอน้องหมอธีร์มาเว้ย"

ใบหยก : "จริงปะเนี่ย มึงยังจำน้องหมอได้อีกหรอ ที่เจอกันคราวนั้นโคตรนานเลยนะ"

รถเมล์ : "เจอน้องไทเกอร์ด้วยปะ"

โบตั๋น : "ไม่ค่ะ"

รถเมล์ : "เสียดายงะ น้องหมอไทเกอร์ไม่มาด้วย"

ใบหยก : "อุ้ย!! บังเอิญจัง น้องหมอธีร์ด้วยอะนะ น้องหมอของใครไม่รู้เหมือนกัน อิอิ"

วาวา : "เขามากับเมียค่ะ จบแยก!!"

ความหมั่นไส้โบตั๋นแต่วาวากลับไม่สามารถทำอะไรได้สักอย่าง ได้แต่นั่งอ่านข้อความในไลน์กลุ่มที่เพื่อนๆ คุยกันอย่างเมามัน แต่เมื่อเจอความน่าหมั่นไส้จากใบหยก วาวาจึงเลือกที่จะตอบกลับไปแบบนั้นตามความเข้าใจของตัวเอง

"มึงรู้ได้ไงอีวา ว่าน้องหมอธีร์มากับเมีย?"

"มึงไม่เห็นกระเป๋าเดินทางสองใบที่อยู่กับน้องหรอ คนบ้าอะไรจะพกกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ขนาดนั้นมาเที่ยวทะเลแบบนี้วะ ถ้าไม่มากับอีกคน"

"แหม่ๆ อีชะนีแก่ เนี่ยหรอคนทำทรงไม่ชอบน้องแล้ว สังเกตเขาขนาดนั้นเลยเชียว!!"

ใบหน้าสวยถึงกับชะงักหน้าซีดลงทันที เมื่อต้องตกใจกับนิ้วชี้เรียวยาวแกว่งไปมา พร้อมกับสายตาหรี่ต่ำลงของเพื่อนสาว ยิ่งทำให้เธอเองรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยรีบหยิบพร็อพที่วางอยู่พื้นโต๊ะ แล้วเดินหนีเพื่อไปถ่ายรูปอีกฝั่งทันที

19.30 น.

ปาร์ตี้ริมชายหาด

"อีชะนี ทางนี้!!"

สองสาวโสดโบตั๋นและวาวาที่กำลังเดินเข้ามาหน้าริมหาด กลับต้องชะงักตกใจยืนอึ้งอยู่สักพัก เมื่อมองเห็นน้องหมอหนุ่มทั้งสามและโอปอล์ ที่กำลังส่งยิ้มหวานมาให้กับสองสาวอยู่บนโต๊ะอาหารริมทะเล

"อีเหี้ย น้องหมอมาหมดได้ไงอะ"

เสียงของโบตั๋นตะโกนดังลั่นด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะรีบเดินจ้ำอ้าวตรงไปยังโต๊ะอาหารทันที เหลือเพียงแค่วาวาที่ยังคงยืนมองตามแผ่นหลังเพื่อนด้วยท่าทางงุนงงเล็กน้อย แต่ทว่าเมื่อสายตาเริ่มเบี่ยงเบนไปมองบรรดาหนุ่มๆ กลับปะทะเข้ากับสายตาเจ้าเล่ห์และใบหน้าหล่อขาวใสที่กำลังอมยิ้มกรุ้มกริ่ม จ้องมองเธออยู่เช่นกัน ฉุดให้หญิงสาวรีบเบือนสายตาหนีไปทางอื่น เพื่อลดความเขินอายในทันใด

"มึงมากับน้องๆ ทำไมไม่บอกพวกกูวะอีโอปอล์"

"กูก็กะจะมากับอีโอลานสองคนแหละ แต่อีสองตัวนี้มันอ้อนวอนขอมาด้วย"

นิ้วชี้นิ้วยาวของโอปอล์ชี้ตรงไปยังหมอหนุ่มสองร่างที่นั่งอมยิ้มอยู่ฝั่งตรงข้าม ด้วยความขัดเขินสองหมอหนุ่มได้แต่คอยรวบแก้วเหล้ายกเข้าปากกันอย่างเมามัน แต่ทว่าสายตาของธีร์กวินนั้นยังคงจับจ้องมองมาทางวาวา พร้อมๆ กับคอยเปล่งประกายความแพรวพราวออกมาอย่างชัดเจน

"อีวามึงไปนั่งตรงนั้นเลย!!"

"ไม่ ไม่เอา!!"

เมื่อเห็นสายตาและความยั่วยวนของหมอหนุ่มรุ่นน้องที่เธอเคยชอบเมื่อห้าปีก่อน มันยิ่งทำให้หัวใจทั้งดวงของเธอเต้นสั่นรุนแรงมากขึ้น พร้อมๆ กับความขัดเขินที่ก่อตัวขึ้นโดยไม่ได้เตรียมตัวก่อนเลยด้วยซ้ำ

"ทำไมเขินน้องหรอจ๊ะ!!"

"ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งนะครับ…พี่วา"