8. หาช่องทาง

“คุณต้องรีบไปเซฟผลงานของยัยน้ำที่อยู่ในคอมนั่นออกมาเร็ว ๆ นะคะเพชร ก่อนที่คนเช่าจะไปรู้ไปเห็นอะไรในคอมนั่น”

เสียงของแก้มใส บอก ณเพชร ด้วยความร้อนใจ

“โอ้ย..ไม่มีใครเขาหัวหมอรู้อะไรพลิกแพลงอย่างคุณหรอก อย่างดีก็แค่เปิดใช้คอมเล่น ๆ หรือไม่ก็ลบไฟล์ เอ๊ย..ตายห่า..เกิดมันลบไฟล์งานของน้ำก็ซวยน่ะสิ”

ณเพชร เริ่มเป็นกังวลเมื่อคิดมาถึงตอนท้าย เขาเกรงว่าข้อมูลที่เขาต้องการนำมาให้แก้มใส จะหายไปเสียก่อนที่จะได้นำมันมาแปรสภาพเป็นเงินให้เขาไว้ใช้

“เห็นไหมล่ะ มัวแต่ใจเย็นอยู่ได้” แก้มใส ต่อว่าเขา

“ก็ไม่คิดว่ามันจะมีอะไรน่าสนใจน่ะสิ..นี่ถ้า

สำนักพิมพ์นั่นไม่โทรมาหาน้ำที่มือถือของเขา ผมก็คงไม่รู้หรอกว่าน้ำ ยังไม่ได้รับค่าเรื่องอีกตั้งหลายหมื่นแถมมีนิยายรักน้ำเน่าที่ต้องส่งนั่นอีกตั้งห้าเรื่อง”

ณเพชร นึกขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ทำให้เขาเก็บโทรศัพท์มือถือของวัชรมน เอาไว้และจ่ายค่าบริการต่อ

“แล้วถ้าไม่มีแก้มคอยบอกวิธีหาเงินของยัยน้ำต่อ คุณก็ไม่มีปัญญาหรอกนะจะบอกให้”

แก้มใส ถือโอกาสแสดงความเหนือกว่า

“เออ..คุณเก่งแต่ก็เก่งให้ตลอดก็แล้วกันอย่าให้ถูกจับได้ซะก่อนล่ะ”

“ตราบใดที่สำนักพิมพ์นั่น ไม่รู้ว่ายัยน้ำเดทซะมอเร่ไปแล้ว ตราบนั้นเราก็สามารถโกยเงินเข้ากระเป๋าได้อีกนานเท่าที่ซีรีส์ของยัยน้ำจะจบเล่มที่สิบ แต่คุณแน่ใจนะว่าได้ยินยัยน้ำบอกว่าเขียนได้จบหมดแล้วจริง”

แก้มใส หันมาถาม ณเพชร ด้วยอยากรู้ข้อมูลให้ชัดเจน

“น่าจะจริง น้ำไม่เคยโกหกผมหรอก เธอเคยบอกว่าเขียนไว้จนจบแล้วเหลือแต่ปรับปรุงแก้ไขส่งให้สำนักพิมพ์เท่านั้นเอง”

“งั้นก็โอ.เค.ไม่มีปัญหา ฉันมีหน้าที่แก้ไขปรับปรุง ส่วนคุณมีหน้าที่ไปรับเช็ค ทางสำนักพิมพ์ นัดให้ไปรับอาทิตย์หน้า คุณต้องเป็นคนไปรับแทนยัยน้ำ”

แก้มใส จัดแจงมอบหมายหน้าที่

“ไม่รู้ว่าไอ้บอกอหน้าจืดนั่นจะยอมให้ผมรึเปล่า”

ณเพชร ชักจะไม่แน่ใจ

“ทำไมจะไม่ให้ คุณก็เคยบอกแก้มนี่คะว่าเคยพายัยน้ำไปที่สำนักพิมพ์นั่น แล้วก็รู้จักกับ บก.ดีอยู่แล้ว แถมยังเคยไปรับเช็คแทนยัยน้ำมาแล้วหนหนึ่ง เขาไม่สงสัยหรอก ในเมื่อคุณเป็นแฟนของยัยน้ำจะมารับเช็คแทนยัยน้ำไม่เห็นจะแปลกตรงไหน..คุณหาวิธีเอาเงินจากเช็คนั่นให้ได้ก็พอ เพราะเช็คระบุชื่อยัยน้ำ แต่คุณทำงานแบ็งก์อยู่แล้วนี่ คงมีเทคนิควิธีที่จะเอาเงินออกมาได้อยู่แล้วใช่ไหมคะ”

แก้มใส ถามเขาด้วยความเชื่อมั่น

“ไม่ต้องใช้เทคนิคอะไรให้ยากหรอก เพราะทั้งสมุดบัญชีกับเอทีเอ็มของน้ำอยู่ที่ผมหมดแล้ว”

ณเพชร เหยียดยิ้มแววตาเจ้าเล่ห์

“งั้นทุกอย่างก็เรียบร้อยไม่มีปัญหา ขอเพียงคุณไปเอาต้นฉบับที่อยู่ในคอมนั่นมาให้ได้ก็พอ แต่คุณแน่ใจแค่ไหนว่าจะอยู่ในนั่น ไม่ได้เซฟไว้ที่อื่นอีก” แก้มใส ถามขึ้น

“ผมรู้ว่าน้ำ เซฟไว้ที่แฟลชไดรฟ์ ทั้งอยู่ในเครื่องน่ะแหละ..ไม่ไปไหนหรอกผมขอแค่ได้เข้าไปที่บ้านหลังนั้นให้ได้ก่อนเถอะ ผมจะเซฟงานออกมา แต่ผมว่าจะให้ชัวร์ยกคอมนั่นมาเลยจะดีกว่า..”

“จะทำอะไรแบบไหนก็รีบทำเร็ว ๆ เถอะค่ะ ก่อนที่อีตา.บอกอนั่น จะโทรมาทวงต้นฉบับอีก คราวนี้ไม่ใช่เสียงยัยน้ำ รับสายเขาจะสงสัยขึ้นมาจริง ๆ”

“ข้อนั้นไม่ต้องห่วงหรอก ผมบอกเขาไปแล้วว่าน้ำเกิดอุบัติเหตุอยู่ต่างจังหวัด ฝากให้ผมส่งงานแทน”

ทั้งคู่สบตายิ้มให้แก่กันด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง

..........

“คุณดาว ช่วยขัดขวางนายนั่นไว้แทนฉันด้วยนะคะ แล้วฉันจะจ่ายค่าตอบแทนให้”

วัชรมัย บอกแสงดาวทางโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงร้อนรน หลังจากที่ได้ทราบว่าณเพชร จะมาขนย้ายสิ่งของของน้องสาวหล่อนออกไป

“แต่ทางที่ดี ดาวว่าคุณครูน่าจะโทรไปบอกน้องไอซ์เอาไว้ก่อนนะคะ” แสงดาว แนะนำ

“ค่ะ..แต่ถ้าน้องไอซ์ไม่อยู่บ้านแล้ว นายนั่นเกิดไขกุญแจบ้านไปขนของล่ะคะ” วัชรมัย ยังไม่ไว้วางใจ

“คุณเพชร มีกุญแจบ้านของน้องน้ำด้วยเหรอคะ”

“มีสิ..ยัยน้ำน่ะไว้ใจนายนี่จะตาย”

“ดูคุณครูไม่ค่อยชอบคุณเพชรเลยนะคะ” แสงดาวติง

“บอกตรง ๆ ค่ะว่าไม่ชอบ”

“ทำไมล่ะคะ คุณเพชรก็ดูรักน้องน้ำดีนี่คะ หลังจากน้องน้ำเสียไปก็เห็นเขาขับรถแวะมาดูที่บ้านบ่อย ๆ คงจะคิดถึงน้องน้ำน่ะค่ะ น่าสงสารเขาออก” แสงดาวพูดตามที่เห็น

“นายนั่นไม่ได้รักยัยน้ำอะไรมากมายหรอก ตอนที่ยัยน้ำเป็นแฟนกับตานี่ ก็มีแต่เรื่องทุกข์ใจมาตลอด คุณดาวไม่รู้หรอกค่ะว่ายัยน้ำน่ะต้องเป็นฝ่ายให้เงินให้ทองตานั่นอยู่บ่อย ๆ ผู้ชายอะไรไม่มีเงินใช้ก็ไถเงินผู้หญิงหน้าตัวเมียชัด ๆ”

วัชรมัย พูดถึงณเพชรด้วยความชิงชังในพฤติกรรม

“คุณเพชรเป็นหนุ่มแบ็งก์ก็น่าจะมีเงินใช้นี่คะ ไม่เห็นจะต้องไปขอเงินน้องน้ำเลย”

“ถ้าไม่ไปเล่นพนันบอลก็คงมีหรอก แต่นี่อย่าให้พูดเลย น้องสาวฉันน่ะรักหลงตานี่จนโงหัวไม่ขึ้น ตามใช้หนี้ให้ไม่รู้กี่รอบแล้ว นี่ยัยน้ำ ตายไปเสียได้ก็ดีเหมือนกันจะได้หมดกรรมกับนายนี่เสียที ไม่ต้องอยู่ให้มันไถเงินอีก ก่อนที่น้ำจะเสีย ก็ทะเลาะมันเรื่องผู้หญิงเห็นว่าไปติดพันผู้หญิงคนหนึ่งก็คงจะเอาเงินไปปรนเปรอผู้หญิงคนใหม่ด้วยน่ะแหละ”

วัชรมัย ยิ่งพูดก็ยิ่งเจ็บใจแทนน้องสาว

“ต๊าย..จริงเหรอคะ มิน่าล่ะ ดาวเห็นน้องน้ำเธอทำงานงก ๆ บางวันนั่งอยู่หน้าคอมตั้งแต่หกโมงเช้าจนถึงเที่ยงคืนเลยค่ะ ข้าวปลาก็ไม่กิน ดาวสงสารก็ทำอาหารไปส่งให้บ่อย ๆ”

แสงดาว พูดให้อีกฝ่ายเห็นภาพที่ดีงามของหล่อน