7. สองพี่น้อง

“บอกตอนไหนวะ ไม่เห็นเคยได้ยินแฮะ”

ธีรนันท์ขมวดคิ้วทำท่าใช้ความคิด

“ดูพี่ชายฉันสิยัยฟ้า นี่เพิ่งจะย่างสามสิบเองนะ สมงสมองไปหมดละ สงสัยจะเป็นอัลไซเมอร์ซะละมั้ง”

กัญญาวีร์หันไปพูดกับอิงฟ้า

“ใครจะไปจำได้ วัน ๆ พี่ต้องยุ่งกับการติดต่อกรุ๊ปทัวร์ หานักท่องเที่ยวเข้าพักรีสอร์ท ไม่ได้มีเวลาไปท่องโลกโซเชียลเหมือนคนบางคน”

ธีรนันท์ พูดแขวะกึ่งหยอกล้อน้องสาว

“เป็นตาแก่ขี้บ่นอีกละ เป็นอันว่าเกรซไม่ได้ไปช่วยรับแขกพิเศษที่สนามบินด้วยนะ แต่ขอไปค้างบ้านเพื่อนคืนนี้ด้วย”

“ได้... แต่ห้ามเถลไถลเด็ดขาดรีบไปรีบกลับ เพราะต้องมาเตรียมทำหน้าที่ไกด์กิตติมศักดิ์ให้พี่ เข้าใจ๋”

“รู้แล้วค่ะท่านพี่เจ้าขา....ไกด์มือสมัครเล่นคนนี้เตรียมท่องเรื่องราวประวัติศาสตร์สงครามโลกครั้งที่สองเอาไว้อย่างดี ประหนึ่งว่าจะไปสอบแข่งขัน”

กัญญาวีร์ บอกพี่ชายให้หายกังวลในเรื่องนี้

“เอาน่า...ทำให้ดีก็แล้วกัน เดี๋ยวจะตบรางวัลให้พิเศษ”

พี่ชายพูดให้น้องสาวมีกำลังใจ ซึ่งก็ได้ผลทันตา

“อ๊าย...จริงนะ รับรองว่าจะดูแลแขกวีไอพี.ของพี่เก่งอย่างเต็มที่ จบงานนี้ขอมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดหนึ่งเครื่องนะคะ”

“ทำหน้าที่ให้ดีก็แล้วกัน พี่จะไปล่ะ ต้องขับรถเข้ากรุงเทพฯ ไปนอนพักที่คอนโดเอาแรงไว้ก่อน พรุ่งนี้จะได้ไม่เหนื่อยในการไปรับเดวิด ที่สนามบินแต่เช้า”

“แล้วคุณเฮเลน มาด้วยหรือเปล่าคะพี่เก่ง”

กัญญาวีร์ ถามด้วยความอยากรู้ เพราะเธอรู้ว่าช่วงเวลาที่พี่ชายไปเรียนต่อที่อเมริกานั้น ได้คบหาอยู่กับสาวอเมริกันที่ชื่อเฮเลน แม้ว่าพี่ชายจะกลับเมืองไทยมาได้ปีกว่าแล้ว แต่กัญญาวีร์ ก็พอจะทราบว่าพี่ชายกับแฟนสาวฝรั่งคนนั้น ก็ยังติดต่อกันอยู่

เธอไม่เคยเห็นตัวจริงของเฮเลน แต่ก็ได้เห็นภาพถ่าย และคลิปวีดีโอ ที่อยู่ในไอจีของพี่ชาย กัญญาวีร์ คิดว่าคงจะถึงเวลาที่พี่ชายจะเปิดตัวว่าที่พี่สะใภ้ฝรั่งอย่างเป็นทางการเสียแล้วกระมัง

“เฮเลน ไม่ได้มา งานนี้มีแขกวีไอพี.คนเดียวคือเดวิด”

“ว้า...เกรซก็เลยอดได้เห็นตัวจริงของคุณเฮเลนนะสิ”

กัญญาวีร์ ไม่รู้เลยว่าชื่อเฮเลนนั้นจะไปกระทบจิตใจอิงฟ้า เพื่อนรักอย่างแรง ทำให้อิงฟ้า เหมือนมีเสี้ยนหนามทิ่มตำหัวใจให้รู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่ได้ยินชื่อนี้ เนื่องมาจากช่วงที่ธีรนันท์ไปเรียนต่อที่อเมริกานั้น อิงฟ้า ก็ได้ติดตามข่าวคราวชีวิตความเป็นอยู่ของเขาจากไอจีและอินสตาแกรมของเขาอยู่เสมอ และสิ่งที่สร้างความสะเทือนใจให้กับ อิงฟ้า อย่างมากก็คือ การที่ธีรนันท์ พักอาศัยอยู่กับเฮเลนในอพาร์ทเม้นท์ โดยมีภาพความหวานชื่นของเขากับแฟนสาวฝรั่งผมทองนั้น ให้เห็นอยู่เสมอ

ซึ่งตอนนั้นอิงฟ้า ร้องไห้จนตาบวมไปตั้งหลายวัน แม้เวลานี้ธีรนันท์ จะกลับมาอยู่เมืองไทย โดยไม่มีเฮเลนติดสอยห้อยตามกลับมาด้วย แต่อิงฟ้าก็อดที่จะหวั่นไหวในใจไม่ได้ว่าสักวัน เฮเลนก็คงจะตามมาอยู่ด้วยกันกับธีรนันท์ เพราะได้ยินกัญญาวีร์บอกว่าทั้งสอง ยังคงติดต่อกันอยู่อย่างสม่ำเสมอ

“ก็เห็นเธอดูรูปเฮเลนบ่อย ๆ ในไอจีอยู่แล้วนี่นา หน้าตาก็เหมือนในนั้นแหละ”

พี่ชายบอกกับน้องสาว

“แหม..เกรซก็อยากจะเห็นตัวจริงของว่าที่พี่สะใภ้ว่าจะสวยตรงปก เหมือนภาพถ่ายหรือเปล่าน่ะสิคะ”

กัญญาวีร์กล่าวแซวพี่ชายโดยไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าเศร้าสลดของเพื่อนรักสักนิด

ถ้าอิงฟ้าใจกล้าสักหน่อย คงจะบอกให้กัญญาวีร์หันมาเชียร์เธอเป็นพี่สะใภ้มากกว่า แต่เพราะความไม่กล้าพอนี่เองที่ทำให้อิงฟ้าได้แต่แอบรักแอบช้ำอยู่เช่นนี้เรื่อยมา

“พูดมาก..เย็นนี้จะไปค้างบ้านเพื่อนไม่ใช่หรือ ก่อนไปก็อย่าลืมแวะไปจุดธูปบอกวิญญาณพ่อกับแม่ที่บ้านด้วยล่ะ”

บ้านที่ธีรนันท์พูดถึงก็คือ ตึกแถวสี่ชั้นสองคูหา ที่อยู่ในตัวเมืองกาญจนบุรี ซึ่งเคยเป็นบ้านที่พักอาศัยของสี่ชีวิตพ่อแม่ลูกมาตลอด ตั้งแต่ธีรนันท์ และ กัญญาวีร์ เกิดก็เห็นพ่อแม่เปิดร้านเบเกอรี่อยู่ที่ชั้นล่าง ซึ่งเป็นแหล่งชุมชน เป็นร้านที่ขายดีมากมีลูกจ้างอาศัยอยู่ที่ชั้นสองของตึกนับสิบคน สร้างฐานะให้กับครอบครัวจนมีเงินซื้อที่ไว้หลายแปลง และส่งธีรนันท์ ไปเรียนปริญญาที่อเมริกา รวมทั้งซื้อห้องชุดที่คอนโดหรูในกรุงเทพฯ พร้อมรถเก๋งให้กัญญาวีร์ไว้ใช้ขับในช่วงที่เรียนอยู่ที่นั่นอีกด้วย

แต่เมื่อปีกว่าที่ผ่านมาพ่อแม่ของทั้งสองก็เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ ซึ่งเป็นช่วงที่ธีรนันท์เรียนจบปริญญาโทพอดี เขาจึงรีบเดินทางกลับเมืองไทยเพื่อจะได้มาดูแลให้ความอบอุ่นกับน้องสาวเพียงคนเดียว

ทั้งสองพี่น้องต่างก็ไม่คิดที่จะสานต่อธุรกิจของพ่อแม่ เพราะไม่ได้มีความชอบเป็นทุนเดิมด้วย และธีรนันท์ ก็อยากจะทำธุรกิจที่เขาอยากทำมากกว่า จึงยกอุปกรณ์การทำเบเกอ รี่ทั้งหมด เฉลี่ยแบ่งให้กับลูกจ้างที่เคยทำงานร่วมกับครอบครัวมานาน เพื่อแยกย้ายไปเปิดร้านใหม่กัน

ธีรนันท์ ได้มาบุกเบิกสร้างรีสอร์ทบนที่ดินที่ได้รับมรดกมาจากบิดามารดา เริ่มต้นทำธุรกิจตั้งแต่นั้นมา โดยย้ายมาสร้างบ้านพักอยู่ที่รีสอร์ทแทน ส่วนตึกแถวที่เป็นบ้านเดิมก็ยังคงปิดทิ้งไว้ไม่ยอมขายไป เพราะกัญญาวีร์ บอกว่าในอนาคตอยากจะปรับปรุงห้องแถวไว้เปิดเป็นร้านขายของเก่า ของที่ระลึก