10. พลังดึงดูด

“นี่คือ..เกรซ น้องสาวผมครับ”

ธีรนันท์ พากัญญาวีร์มาแนะนำให้รู้จักกับเดวิดที่บ้านพัก แว้บแรก ที่เดวิดเงยหน้าขึ้นไปมองน้องสาวของธีรนันท์เขาแทบจะลืมหายใจ ยืนตะลึงไปชั่วครู่ด้วยความทึ่ง ระคนตื่นเต้น

หญิงสาวในภาพวาด ผุดขึ้นมาในความรู้สึกจนเป็นภาพซ้อนอยู่ที่หน้าของกัญญาวีร์ เธอช่างคล้ายคลึงกับผู้หญิงในภวังค์จากการถูกสะกดจิต จนเขารู้สึกขนลุกซู่

“สวัสดีค่ะ คุณเดวิด”

กัญญาวีร์ รีบส่งเสียงกล่าวทักทายไปก่อนทันทีเมื่อเห็นท่าทางของแขกคนพิเศษ ยืนจ้องหน้าเธอนิ่งแบบอึ้ง ๆ ซึ่งไม่ได้ต่างจากกัญญาวีร์ ที่ถูกพลังงานดึงดูดจนเผลอจ้องหน้าเขาไปเช่นกัน แม้จะได้เห็นภาพถ่ายของเดวิดจากที่พี่ชายส่งให้ดูมาก่อนแล้ว แต่ก็ไม่ได้รู้สึกถึงพลังเสน่ห์ของเขาได้เท่ากับที่ได้เห็นตัวจริงในตอนนี้

“สะ..สวัสดีครับ..ยินดีที่ได้รู้จัก เรียกผมว่าเดฟ ก็ได้”

พอเริ่มปรับความรู้สึกได้แล้ว เดวิดก็รีบกล่าวทักทาย และรีบยื่นมือออกไปจับมือกับกัญญาวีร์ เป็นการทักทายตามธรรมเนียมที่เขาคุ้นเคย

“ยินดีที่ได้พบคุณเช่นกันค่ะเดฟ”

กัญญาวีร์ ยื่นมือไปสัมผัสกับมือเขาพร้อมกับยิ้มหวานอย่างเป็นมิตร รอยยิ้มของเธอช่างหวานละไมคล้ายภาพวาดนั้นเหลือเกิน จนเดวิด รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ราวกับโดนกระแสไฟฟ้าอ่อน ๆ ช็อตเข้าให้ หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้สัมผัสมือนุ่ม ๆ ของกัญญาวีร์

เดวิด รู้สึกชอบและถูกชะตากับกัญญาวีร์ ทันทีราวกับคุ้นเคยกันมาก่อน เขาไม่เคยมีความรู้สึกพิเศษแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย แม้แต่กับอิซเบลล่า เพราะตอนที่เดวิด ได้พบกับอิซเบลล่าครั้งแรกนั้น เขาก็แค่รู้สึกว่าเธอสวยมีเสน่ห์ดีแล้วก็ชอบ แต่ไม่ได้รู้สึกเหมือนเคยผูกพันใกล้ชิดแบบนี้ หรือเป็นเพราะว่ากัญญาวีร์ เผอิญมีรูปหน้าที่คล้ายกับผู้หญิงในภาพวาดนั่นก็ได้จึงทำให้เขาคิดไปเอง

เดวิดพยายามควบคุมจิตใจตัวเองไม่ให้หวั่นไหวกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้

“อะแฮ้ม!..”

ธีรนันท์ แกล้งกระแอมแล้วก็ไอแค่ก ๆ เป็นการเตือนให้เดวิด ปล่อยมือจากน้องสาว เพราะเขาเห็นว่าชักจะนานเกินไปจน ธีรนันท์ อดคิดไม่ได้ว่าเสน่ห์น้องสาวของเขา คงจะทำให้ เดวิด ถึงกับทำอะไรไม่ถูกก็ได้ ท่าทางของเดวิด เหมือนกำลังตกหลุมรักน้องสาวของเขาไม่มีผิด พอ ๆ กับน้องสาวของเขาเองก็มีท่าทางเหมือนตกอยู่ในภวังค์รักไปด้วยเช่นกัน

“คุณเกรซ จะเป็นคนพาผมไปเที่ยวใช่ไหมครับ”

เดวิดรีบปล่อยมือกัญญาวีร์พร้อมถามแก้เขิน

“ใช่ค่ะ คุณพร้อมหรือยังคะ”

กัญญาวีร์ ถามเขาด้วยความพยายามที่จะไม่ให้ตัวเองประหม่าเช่นกัน เธอรู้สึกว่าสายตาของเดวิดที่มองเธอนั้นทำให้เธอวูบวาบในใจได้เหมือนกัน เธอยอมรับว่ารู้สึกปิ๊งแบบถูกชะตากับผู้ชายคนนี้ขึ้นมา ราวกับคนที่คุ้นเคย ทำให้อดนึกถึงประโยคบางอย่างในหนังสืออีบุ้ค ที่เพิ่งอ่านจบไปที่บอกว่า

“ถ้าได้เจอคนที่เคยเป็นคู่กันมาแต่อดีตชาติ เมื่อมาเจอกันในชาติปัจจุบันจะรู้สึกปิ๊งถูกชะตากับคนคนนั้นทันที”

หรือว่าเดวิด จะเป็นคู่ของกัญญาวีร์ตั้งแต่ชาติปางก่อนกัญญาวีร์ นึกขบขันในใจคนเดียว เธอไม่น่าจะคิดเป็นตุเป็นตะไปได้ขนาดนี้เลย สงสัยว่าจะเป็นเพราะอ่านหนังสือเรื่อง Only Love is Real แล้วอินมากไปก็ได้

“ผมพร้อมที่จะไปเที่ยวแล้วครับ”

เดวิดบอกด้วยความกระตือรือร้น

“ขอให้มีความสุขกับการเที่ยวชมสถานที่ต่าง ๆนะเดฟ ผมขอตัวไปดูแลลูกค้าก่อน ยัยเกรซระวังตัวไว้หน่อยก็ดีนะ”

ธีรนันท์พูดกับเดวิด แล้วก็หันมากระซิบกระซาบกับน้องสาวในตอนท้ายเป็นภาษาไทยเพื่อไม่ให้เดวิดรู้เรื่องด้วย

“ระวังเรื่องอะไรคะพี่เก่ง” กัญญาวีร์ทำหน้างง

“ระวังจะถูกจีบน่ะสิ ท่าทางเดฟ จะปิ๊งเธอเข้าให้แล้วล่ะ ยังไงก็อย่าเผลอตอบรับรักเขาเร็วนักล่ะ เอาไว้พี่สืบประวัติว่าที่น้องเขยคนนี้ให้ละเอียดเสียก่อน”

ธีรนันท์ พูดแซวเป็นการหยอกล้อ

“อ๊าย..พี่เก่งบ้า นี่แน่ะ”

น้องสาวตีแขนพี่ชายด้วยความเขิน ธีรนันท์หัวเราะถูกใจ เมื่อคล้อยหลังที่ธีรนันท์ ออกไปแล้ว เดวิดก็หันมาถามกัญญาวีร์

“พี่ชายคุณเกรซพูดอะไรกับคุณหรือครับ” เดวิด อยากรู้ด้วย

“เปล่าหรอกค่ะ..พี่เก่งก็แค่ให้ฉันเทคแคร์คุณให้ดี”

กัญญาวีร์ บอกโดยไม่กล้ามองหน้าเดวิด ก่อนจะเดินนำเขาไปขึ้นรถโฟว์วิลล์ของเธอด้วยใจที่เต้นระรัว ทั้งตื่นเต้นทั้งประหม่าจนทำตัวไม่ถูกอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าจะให้ข้อมูลเดวิด ได้มากน้อยแค่ไหน เพราะเวลานี้ใจของกัญญาวีร์ ไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวเสียแล้ว ตั้งแต่เป็นสาวมาถึงปีนี้ ยังไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนแบบนี้มาก่อนด้วย สงสัยจะเป็นเพราะสายตาของเดวิด ที่มองเธอด้วยแววตาหวานซึ้งอย่างเปิดเผยนั่นก็ได้

เมื่อแขกคนพิเศษเข้ามานั่งเคียงข้างคนขับในรถแล้ว กัญญาวีร์ ก็เริ่มตั้งสมาธิไม่ให้วอกแวกหวั่นไหว เธอจะต้องทำหน้าที่คนขับ และไกด์จำเป็นไปพร้อมกัน

“ผมขอเป็นคนขับได้ไหมครับ แล้วคุณเกรซเป็นคนคอยบอกทาง” เดวิด เอ่ยถามก่อนที่รถจะเคลื่อนออกไปจากรีสอร์ท

“คุณอยากขับเองหรือคะ”

“ครับ..ผมอยากจะลองดูว่าการขับพวงมาลัยด้านขวาเป็นยังไงบ้าง ส่วนคุณก็จะได้นั่งสบาย ๆ เก็บแรงเอาไว้พาผมไปเที่ยวหลายที่ดีกว่า”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเป็นคนแข็งแรงดี ถ้าคุณอยากขับก็เอาไว้ตอนขากลับดีกว่านะคะ”

เธอตอบเสียงกลั้วหัวเราะ และรู้สึกว่าความประหม่าเก้อเขินค่อย ๆ จางหายไปเมื่อเริ่มได้พูดคุยกันมากขึ้น

“ได้ครับ แล้วสถานที่แรกที่เราจะไปคือที่ไหนครับ”

“คุณบอกว่าอยากจะไปดูที่สะพานข้ามแม่น้ำแควก่อนไม่ใช่หรือคะ”

“แต่ตอนนี้ผมเป็นคนตามคุณเกรซดีกว่าครับ..” เขาสบตาส่งประกายหวานให้เธออย่างไม่ตั้งใจ

“งั้นก็ต้องไปที่สะพานตามที่คุณต้องการนั่นแหละค่ะ”

เดวิด นึกถึงช่วงเวลาที่เขาถูกดอกเตอร์โรแวน สะกดจิตเพื่อบัดรักษาอาการกลัวของเขา และภาพในภวังค์ในบางช่วงที่ทำให้เขาเห็นภาพผู้หญิงคนหนึ่ง จนจำติดตานั้น บัดนี้ช่างเหมือนกับเขาได้ย้อนเวลามาพบกับผู้หญิงคนนั้น เขารู้สึกถึงความสุขท่วมท้นหัวใจที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับกัญญาวีร์อย่างไม่น่าเชื่อ จนลืมไปว่าเขามีอิซเบลล่า อยู่ในชีวิตจริงแล้ว