ตอนที่ 2 พบเจอ

พาร์ท นโม

นโม... นโม ไอ้แสบบบบ

งั้มม... งั้มม...

เสียงสาวสวยที่ไหนมาเรียกไอ้นโมคนหล่อคนนนี้น่ะ

“จะสายแล้วน่ะ!!! แดะก็ไปรับน้องไม่ทันหรอกไอ้แสบ”

ตุ๊บบ

ไม่ใช่เสียงอะไรเลยครับ เป็นเสียงร่างมนุษย์คนหนึ่งที่ตกกระทบกับพื้นปูน ทันทีที่ได้ยินว่าตัวเองจะสายผมเลยพลิกตัวลุกขึ้นด้วยความเร็วแสงแล้วก็สภาพอยากที่ทุกคนเข้าใจครับ คือผมตกจากเตียงครับ

จะสายแล้วๆๆ ผมรีบลุกขุ้นจากพื้นวิ่งเข้าห้องน้ำทันที่หันไปมองนาฬิกาบนโต๊ะข้างหัวเตียง จริงๆแล้ววันนี้เป็นวันรับน้องวันสุดท้าย เป็นวันที่ผมจะได้รับเกียร์และได้เห็นหน้าพี่รหัสตัวเองเพราะจะได้จับสายวันนี้ไปด้วยครับ แต่นายนโมคนนี้กำลังจะไปสายครับท่านผู้ชม

ณ มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง

“เห้ยยย นโนทางนี้โว๊ย”

เสียงเจื้ิอยแจ้วของเพื่อนเลิฟเพื่อนรักของผมคนหนึ่งดังขึ้น มันชื่อน่านน้ำ เป็นเด็กชายตัวขาวที่ความสูงเท่ากับผม ผิวขาว ตัวเล็ก ถ้ามันไม่ใช้คำนำหน้าว่านายผมคงคิดว่ามันคือทอมบอยนั้นเองครับ.

ส่วนผู้ชายตัวสูงร่างโปร่ง ดูสุขุม นิ่งเงียบ หน้าตาดีราวกับรูปปั้น มันชื่อนิติ หล่อเกินเบอร์พวกผมไปไกล คุณนิติเดือนวิศวะ และเดือนมหาวิทยาลัย Y รูปหล่อพ่อรวยก็มันคนนี้แระครับ

“กว่าจะมาได้น่ะคุณชายนโม” ดูปากมันครับ หน้าตาให้สิบ ส่วนปากนั้นผมให้คะแนนติดลบไปเลยครับ

“เออน่า เมื่อคืนกุดึกไปหน่อย” ผมตอบพวกมันสองคน

“ก็น่ะเด็กติดการ์ตูนก็งี้แระ” คุณน่านน้ำคนงามมันพูดกะผมครับ

“แหม คนงามเด็กติดเกมส์อย่างมึงมีสิทธิ์อะไรมาว่ากุน่า” ผมชอบเรียกน่านน้ำว่าคนงาม

ส่วนคุณนิติผมมักจะเรียกเค้าว่า คนหล่อ.

ตอนนี้สนามรุ่นพี่กำลังเรียกเข้าแถวเพื่อรวมรุ่น พวกผมสามคนเลยวิ่งเข้าไปรวมกับเพื่อนร่วมคณะ พวกผมสามคนเรียนวิศวะเครื่องยนต์ซึ่งเป็นภาคเรียนที่ผมใฝ่ฝันครับ

ปึกๆๆ

เสียงพี่ปีสอองคนหนึ่งเขย่ากระปุกใส่กระดาษที่เป็นคำใบ้ของสายรหัสมาตรงหน้าพวกผม ก็ทำเอานายนโมคนนี้ตื่นเต้นมากแล้วครับ ไหนจะได้รับเกียร์จากสายรหัสที่จะได้เจอในวันนี้ การได้เกียร์ก็เหมือนการได้หัวใจของหนุ่งวิศวะดังนัั้นเกียร์จึงเปรียบเหมือนหัวใจของชาววิศวะ ดังคำที่ว่า

เกียร์อยู่ที่ใจ ใจอยู่ที่เกียร์ ฝากเกียร์ไว้กับใคร ฝากใจไว้กับคนนั้น

ผมอาจจะมีแฟนก็งานนี้แหละครับ สาวๆมักกรี๊ดกับคติประจำของชาววิศวะ ซึ่งมันอาจช่วยผมได้ในวันข้างหน้า

ผมคลี่กระดาษที่ได้ใาจากพี่ปีสอง ซึ่งข้างในมีคำใบ้ไว้ว่า

“คนหล่อ สายโหด อยู่ในโหมดคนมีเจ้าของ”

ใช่ครับแหละนี่คือคำใบ้ ของสายรหัสนายนโมคนนี้..

พวกผมสามคนถึงกับมองหน้ากันสลับไปมาเพื่อหาคนหล่อ ที่หน้าโหด แล้วก็มีแฟนแล้ว

“เหลือเวลาอีกสามสิบนาทีในการหาพี่รหัส” เสียงรุ่นพี่ตะโกนบอกเวลาผม ผมได้แต่มองไปทางซ้ายทีทางขวาที แบบอย่างคนจับต้นชนปลายไม่ถูก

“นี่” อยู่ๆก็มีมือขาวๆมาสะกิดที่ไหล่ผม ผมจึงหันกลับไปมองยังคนที่มาสะกิด ผู้ชายผิวขาว ตัวเล็ก การแต่งตัวดูมีฐานะ ไม่น่าใช่สายรหัสผมแน่ เพราะอะไรน่ะเหรอเพราะเค้าสวย ย้ำน่ะครับเพราะผู้ชายตรงหน้านายนโมคนนี้เค้าสวยครับ

“เธอน่ะชื่อ นโมใช่ไหม” รุ่นพี่คนตรงหน้าถามผม

“อ้อ...ใช่ครับ” ผมรีบตอบรับ

“เราเป็นแฟนพี่รหัสนาย” O•O ตาผมนี่โตเท่าไข่ห่าน

“เค้าฝากเอาเกียร์มาให้เธอ วันนี้คิมเค้าติดธุระไม่ว่างเอามาให้เธอด้วยตัวเองน่ะ” อ้อออ...พี่รหัสของผมก็คือพี่คิมหันต์ เดือนวิศวะรุ่นก่อนนี่เอง คนๆนั้นคนที่ใครๆๆก็ให้ความสนใจเพราะพี่เค้าทั้งหน้าตาดี และไม่สนใจโลก แล้วไอ้ความไม่สนใจโลกของพี่ท่านก็เลยทำให้คนในมหาลัยให้ความสนใจพี่ท่านไม่น้อยเลยจริงๆจัดได้ว่าเป็นคนดังคนหนึ่งในมหาลัยก็ว่าได้ครับ

ผมยื่นมือไปรับเกียร์จากพี่เค้า พี่เค้าก็หันกลับไปยังเต็นพยาบาล นอกจากหน้าตาดีแล้ว ยังทำอยู่ฝ่ายที่เข้ากับเบ้าหน้าสวยๆของพี่เค้าไปอีกครับ

“มึงจะมองพี่รหัสกุอีกกนานไหม” เสียงไอ้หล่อนิติเรียกสติผมกลับมา

“พี่น้ำหนาวฝากบอกวันนี้ให้ไปเลี้ยงสายที่ผับ xxx” นิติบอกผม

“เออๆ” ผมตอบรับมัน

20.00

ณ ผับหรู xxx

ผมที่มองดูผับที่แต่งสไตล์หรู ดูแพง ก็ทำเอาผมตะลึงในโทนสีดำไฟสลัวๆๆ เป็นผับที่น่ามานั่งกินเหล้าผ่อนคลาย เป็นสิ่งที่แสดงถึงว่าเจ้าของต้องเป็นคนที่มีสไตล์เป็นของตัวเองมากแน่ๆ

โครม ไม่ใช่เสียงไรเลยครับ มันคือเสียงของนายนโมคนนี้เดินชนเข้าใครบ้างคนครับ

“ขอโทษครับ” ผมเงยมองคนที่โดนผมชน

นี่มันคนรึรูปปั้น คนทีี่หล่อกว่านาย นิติ คนที่ดูดีกว่าพี่คิมหันต์

หน้าได้รูป ผิวขาว จมูกเป็นสัน ปากได้รูป ทำเอาผมไม่สามารถละสายตายได้เลย

“เป็นไรรึเปล่า” เสียงที่เปล่งออกมาทำเอาผมถึงกับเคลิ้มเข้าไปไหนญ่

“อ้อเปล่า ครับ ผมไม่เป็นไรครับแล้วคุณเป็นไรรึเปล่าครับ” ผมที่มองไปยังพี่เค้าอย่างเก้ๆกังๆใครจะกล้าสบตา ที่ทั้งคมทั้งดุคู่นั้ได้ล่ะครับ

“เฮียไม่เป็นไรครับ” ผมจะวูบกับน้ำเสียงอ่อนโยนนี้ที่มาพร้อมรอยยิ้มมุมปากเล็กน้อยที่ทำให้คนเมาอย่างผมถึงกลับสร่างเมากันเลยที่เดียวครับ