ตอนที่ 11 พร้อม...

ตอนที่ 11

พร้อม...

พาร์ท เฟยหลง

หลังจากพาน้องไปพาไปดูหนังวันนั้น ผมก็ไม่ได้ไปรับอีกเพราะน้องมีกิจกรรมมหาลัยเลิกดึก ผมไม่อยากกวนเวลาวัยรุ่นน้อง เพราะช่วงเวลาในมหาลัยมันมีจำกัด ผมอยากให้น้องเต็มที่กับมันส่วนใหญ่น้องจะทักมาบอกว่าเลิกเร็ว มีกิจกรรมต่อรึเปล่า ส่วนวันนี้น้องไลน์มาบอกผมว่าน้องไม่ได้มีกิจกรรมกับคณะ ผมก็เลยชวนน้องไปกินข้าว

ผมพาน้องไปกินอะไรง่ายแถวผับ หลังจากกินเสร็จผมก็มีแผนที่จะพาน้องไปผับกับผมต่อ ไม่เขอหน้ามาต้องหนึ่งอาทิตย์ขอจ้องให้หายคิดถึงหน่อยเถอะครับ 

หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็พาน้องเข้ามาที่ผับที่ตอนยังไม่เปิดแต่ผมต้องเข้ามาเช็คความเรียบร้อยก่อนที่จะเปิด ผมพาน้องมาเดินตรวจความสะอาด ตรวจความเรียบร้อยในผับ 

"รอเฮียที่นี่น่ะครับ" ผมเดินไปลูบหัวน้อง น้องพยักหน้าหยึกๆๆ นั่งลงบนโซฟาในห้องทำงานของผม ส่วนตัวผมก็ลงมาจากชั้นบนเพื่อสอบถามความเรียบร้อยจากกล้า

20.00 น

ตอนนี้ผับเปิดแล้ว ผมจึงให้น้องลงมาจิบเหล้าที่เคาน์เตอร์ ส่วนผมกำลังดูบัญชีอยู่ชั้นบน ส่วนน้องผมน้องลงไปนั่งจิบเหล้าอยู่ที่เคาน์เตอร์ด้านล่าง แต่ทำไปสักพักผมก็รู้สึกกระวนกระวาย รู้สึกห่วงน้องอยากลงไปนั่งเฝ้าแล้วครับ

ก๊อก..ก๊อก

เสียงเคาะประตูห้องทำงานผมดังขึ้น ทำให้ผมต้องเงยหน้าจากงานในมือ

"มีไรกล้า" ผมให้กล้าค่อยดูแลน้องอยู่ด้านล่าง ขึ้นมาหาผมแบบนี้แสดงว่าต้องมีเรื่องเกิดขึ้นกับ

"นายครับมีคนมาชวนคุณนโมคุยอยู่ที่เคาน์เตอร์ครับ" กล้ารายงานขึ้นมาทันทีหลังจากผมพูดจบประโยค

"ไป!!!" ปล่อยให้คาดสายตาแค่ครึ่งชม.เอง ก็มีพวกจ้องจะง้าบน้องแล้วอาจเพราะนโมใส่ชุดดำพอมาอยู่ในบรรยากาศแบบนี้ก็เลยทำให้น้องยิ่งดูน่าเข้าหา

"ชน กันหน่อยครับ" เสียงผู้ชายคนนั้นบอกกับน้อง สภาพน้องที่ผมเห็นตอนนี้ลักษณะน้องคือหมดสภาพ ลักษณะเหมือนคนโดนยา น้องมีอาการล่องลอย เคลิ้ม แปลกๆอย่างกับคนไม่มีสติ สภาพคนตรงนี้ทำให้ผมหันไปมองลูกน้องที่ปล่อยให้นโมต้องตกมาอยู่ในสภาพนี้ ขอคาดโทษไว้ก่อนตอนนี้ผมขอไปจัดการกับคนที่มันกล้ามายุ่งกับคนของผมก่อน

เพล้งงงง

เศษแก้วเหล้ากระจายเต็มพื้น ซึ่งเกิดจากการปัดแก้วเหล้าที่มันกำลังส่งให้น้องครับ

"เฮ้ย มึงเป็นใครเสือกไรด้วยว่ะ" เด็กหนุ่นรุ่นๆเดียวกับน้อวหันมาถามผม ด้วยสีหน้าของคนที่ถูกขัดจังหวะ

"แล้วคุณจะทำอะไร" ผมโตพอที่จะหยาบคายใส่ใคร

"อย่าวุ่นวายน่ะ" เอ้า... ไอ้เด็กเวรนี่มึงกล้าดียังไงมาด่ากุวุ่นวาย

"เอาเหล้ามาใหม่แก้วหนึ่ง" มันหันไปสั่งเหล้าแก้วใหม่มาให้นโม

ผมหันไปพยักหน้าให้ลูกน้องเดินมาประกบมันที่เคาน์เตอร์

"เห้ยอะไรกันว่ะ" มันหันมาถามผมอย่างหัวเสีย ส่วนผมกำลังมองน้องที่กำลังโงนเงนไปมา ดึงน้องมาซบที่ท้องผม น้องค่อยๆๆเงยหน้าขึ้นมามองผม โดยที่คางน้องยังเกยอยู่กับกล้ามหน้าท้องของผม

"เฮียเฟย โมร้อนครับ" น้องยกมือขึ้นมากอดรอบเอวผม ด้วยท่าทางอาการน้องคงโดนยา ผมคงต้องรีบเคลียตรงนี้แล้วพาน้องขึ้นห้อง

ผมหันไปสบตาคนที่กล้าว่างยาน้อง จากสีหน้ามันตอนนี้มันคงเข้าใจแล้วว่าผมกับน้องเป็นอะไรกัน

"ถ้ามึงยังไม่จบ กูจะทำให้มึงกลับมาเหยียบที่นี่ไม่ได้อีกเลย" ผมหันไปบอกประโยคนั้นกับมันด้วยคำพูดที่ผมไม่ค่อยได้พูดกับใครมากนัก

"แล้วมึงเป็นใคร" เด็กน้อยยังไม่เลิกซ่า เหมือนถ้าไม่ได้กินตีน วันนี้แล้วจะไม่หยุด ผมหันไปพยักหน้ากับลูกน้องเป็นเชิงบอกให้จัดการ เอาให้จำว่าอย่าเสือกมายุ่งกับเด็กผมอีก

"เฮีย โมร้อนไปหมดแล้ว" ทันที่ผมก้มลงอุ้มนโม นโมก็เอยกระซิบข้างหูผมด้วยเสียงแหบพร่าซึ่งน้ำเสียงแบบนี้มันปลุกความเป็นเสือที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อผมได้ดี ผมนี่แทบจะอยากขย้ำนโมตรงนี้ ท่องไว้ไอ้เฟยกลางผับเว้ยย...

ตุ๊บ...พลัก...ตุ๊บ...พลัก... โครม...

เสียงตีนที่ประทับลงใบหน้าของคนที่กล้ายุ่งกับนโมดังขึ้น เป็นเวลาเดียวกับที่ผมอุ้มนโมเดินผ่านสายตาผู้คนมากมายมาที่ลานจอดรถเพื่อพานโมไปคอนโดผม คอนโดผมอยู่ไม่ห่างจากที่นี้มากนัก ขับรถไม่เกินยี่สิบนาที

แกร็กกกกก...

"เฮ้ย... โมทำไร" ผมถึงกับตกใจทันทีที่ขึ้นมานั่งฝั่งคนขับ นโมกำลังถอนกางเกงครับ

"โมอึดอัดครับเฮีย" น้องหันมาตอบตาใส

"ค่อยถอดตอนถึงคอนโดแล้วน่ะครับเด็กดีของเฮีย"

"เฮียยยย..." โอ้ยใจคนแก่จะละลายหมดแล้วครับมาเรียกเฮียด้วยใบหน้าที่แดงจัด ซึ่งแยกไม่ออกเลยว่าน้องเมารึเขินกันแน่ แต่ที่แน่ๆๆ คือโคตรน่าฟัดเลยครับ

"ครับ" ผมขานรับน้องด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แล้วรีบสตาร์ทรถไปคอนโดทันที น้องเลือนมือมาจับมือผม

"เฮียหล่อจัง" น้องที่ตอนนี้อยู่ไม่สุขเริ่มเพ้อ

สมาธิๆไวัเฟยอย่าเพิ่งแหกโค้ง หรือแวะข้างทาง แถวนี้น่ะโว้ย

เอียดดดด

ผมเข้าซองจอดรถที่เป็น vip เฉพาะของผม ทั้งชั้นที่ผมอยู่มีแค่ห้องผมห้องเดียว ผมเปิดประตูรีบอุ้มน้องเข้าห้อง ด้วยอารมณ์น้องและอารมณ์ผมตอนนี้ บอกได้คำเดียวผมจะขย้ำเหยื่อให้แหลกคาเตียงเลยครับ

อื้อออ

เสียงนโมคางด้วยความกระสัน ทำเอาสติผมหายไปหมดแล้วครับ

"เฮียตัวหอมจังครับ" เอาเข้าไปครับ ผมบอกตรงนี้เลยว่าผมจะไม่ทน ผมว่างน้องลงทันที ที่ล๊อคประตูเรียบร้อย นโมยังเอามือคล้องคอผมไว้เอียงคอจ้องตาผมต่างจากปกติที่มักจะหลบสายตาผม ทำเอาคนแก่แทบไม่มีสติ นโมค่อยเลือนมือมาลูบที่ริมฝีปากผม

"ปากเฮียนิ่มจัง"

อื้อ...อื้อ... จุ๊บ... จ๊วบ...

ทันทีที่นโมพูดประโยคนั้นจบผมก้มลงจูบน้องทันที นโมเองก็อ้าปากรับลิ้นของผม เราจูบกับแบบดูดดื่ม น้องสู้ผมกลับด้วยการเอาลิ้นน้องเข้ามาพันเกี่ยวกับลิ้นผม เราผละออกจากกันน้ำลายไหลตามปากน้องเล็กน้อย น้องจ้องผมไม่วางตา น้องหอบเอาลมหายใจเข้าปอดตัวเองทันที เราสองคนจ้องหน้ากันสักพักน้อง ก้มลงกระซิบข้างหูผมด้วยน้ำเสียงแสบพร่า

"ผมชอบเฮียครับ ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันที่ผับ" ผมสตั้นกับคำบอกว่า ชอบ ของน้องอาจจะเพราะฤทธิ์เหล้ามันเลยทำให้เด็กน้อยของผมมีความกล้ามากขึ้น

"เมาแล้วเพ้อเหรอเราอ่ะ" ผมกลัวว่าจะบอกเพียงเพราะมีความต้องการหรือเพราะรูปร่างหน้าของผม

"ต้องทำยังไงครับ เฮียถึงจะเชื่อโม" น้องก้มลงมาประกบปากผม น้องค่อยจูบผมเป็นจูบที่หวานเหลือเกินครับ มันหอมหวานลึกซึ้งจนไม่อาจบรรยายได้ น้องค่อยๆ ผงะออกจากปากผมแล้วเงยหน้าขึ้นมาจ้องในดวงตาผม เราจ้องเข้าไปในดวงตาของกันและกัน ดวงตาที่เต็มไปด้วยความไคร่ของเราทั้งสองคน 

................................................................

ขอบคุณที่ติดตามไรต์ค่ะ

ช่องทางการติดต่อไรต์ แวะมาพูดคุยกันเลยเยอะๆ น่าา

Facebook : เยว่ทู่

Twitter : เยว่ทู่

Tiktok : เยว่ทู่