บทที่ 2 รับงาน (3)

“ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใครมาจากไหน แต่ฉันไม่เชื่อเด็ดขาดว่าเธอคือแฟนของตาไทม์ และฉันก็ยอมรับเธอไม่ได้ด้วย!”

พูดเสียงแข็ง ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจหทัยกาญจน์ก็ปรายตาไปยังคนที่มาด้วย ซึ่งตอนนี้กชกรก็ยังเอาแต่เงียบ ไม่ยอมพูดยอมจา

“หนูชมพู่ เรากลับกันเถอะลูก”

พอมารดาและว่าที่คู่หมั้นพากันออกไปจากห้องทำงานแล้ว กล้าตะวันก็ปรายตาไปยังเพื่อนสนิทที่กอดอกยิ้ม ๆ ยืนพิงผนังห้อง

“ยิ้มอะไรวะไอ้ก้อง?”

สุกฤตยิ้มกว้างกว่าเดิม ปล่อยมือลงข้างลำตัว “ฉันนึกว่าดูนักแสดงรางวัลออสการ์ซะอีก”

“ถ้าไม่ทำแบบนี้แม่ฉันจะเชื่อเหรอ” กล้าตะวันบอกเสียงขึ้นจมูกแล้วพุ่งสายตาไปยังเฌอรินทร์ “เธอเองก็เล่นหนักไปนะ”

“ช่วยไม่ได้ คุณอยากละเมิดข้อตกลงก่อนเองนี่ ฉันก็แค่ป้องกันตัว” หญิงสาวไหวไหล่ ไม่ได้รู้สึกผิดต่อสิ่งที่ตัวเองทำลงไปแม้แต่น้อย

“ฉันก็แค่เล่นไปตามบท”

“ฉวยโอกาสสิไม่ว่า!” เฌอรินทร์โต้กลับเสียงฉุน “บอกตรง ๆ ฉันไม่ชอบสิ่งที่คุณทำเมื่อครู่”

“เหรอ” กล้าตะวันอมยิ้ม ไม่สำนึกต่อการกระทำของตัวเองเช่นกัน “ก็เพิ่งมีเธอนี่แหละ ที่ไม่ชอบให้ฉันจูบ”

“ที่ไม่ชอบ เพราะมันไม่ได้เรื่อง” หญิงสาวโต้กลับทั้งที่ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว

“งั้นฉันแก้มือใหม่ก็แล้วกัน คราวนี้เป็นแบบดูดดื่มเลยเป็นไง” ชายหนุ่มแกล้งยั่ว

ซึ่งมันก็ได้ผลซะด้วย หญิงสาวหน้าแดง กัดริมฝีปากด้วยความไม่พอใจ แล้วเฌอรินทร์ก็ฉวยเอาหมอนอิงมาปาใส่หน้าคนพูดด้วยความหมั่นไส้

“ทุเรศ!!” บอกจบเฌอรินทร์ก็ก้าวฉับ ๆ ไปเลย

กล้าตะวันที่ถูกหมอนปาเต็มหน้าหัวเราะชอบใจ แล้วหยิบหมอนไปโยนไว้ที่เดิม

“อ้าว ทับทิม รอด้วยสิ” สุกฤตรีบตามไปแต่กล้าตะวันก็รีบคว้าคอเสื้อเพื่อนไว้ก่อน

“แกอย่าเพิ่งไปสิ”

“เล่นหนักไปเปล่าวะ ทับทิมไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่านะ” สุกฤตหันมาทำหน้ายุ่ง พลางปัดมือเพื่อนออก

“รู้น่า ก็มันฉุกเฉินจะให้ฉันทำไงล่ะ”

“ถ้าทับทิมยกเลิกงานก็อย่ามาว่าฉันละ” สุกฤตบอกด้วยสีหน้าไม่พอใจ แล้วเดินตามหญิงสาวไป แต่กล้าตะวันก็คว้าแขนเสื้อเพื่อนไว้ “อะไรอีกวะไอ้ไทม์?”

“บอกทับทิมด้วยว่าให้แต่งตัวสวย ๆ ค่ำนี้ฉันจะรับเธอไปดินเนอร์ที่บ้าน”

“นายคิดว่าทับทิมจะยอมทำตามคำสั่งนายอีกเหรอวะ นายเล่นจัดหนักกับเธอแบบนี้”

“ฉันไม่สนเรื่องนั้น นายบอกทับทิมให้ด้วยก็แล้วกัน”

สุกฤตถอนหายใจ “เออ จะบอกให้ก็แล้วกัน”

“ขอบใจ อู้ว์!” กล้าตะวันร้องออกมาอีกเมื่อเพื่อนสนิทเสพหมัดรุ่น ๆ มาที่ท้อง “แกต่อยฉันทำไมวะ จุกนะเว้ย”

“หมั่นไส้! ชกแทนทับทิม” บอกด้วยสีหน้าขรึม ๆ สุกฤตก็รีบวิ่งตามเฌอรินทร์ไปทันที...

แยกกับสุกฤตแล้วเฌอรินทร์ก็แวะไปที่บริษัททัวร์ที่เธอทำงานเพื่อทำเรื่องลาพักร้อนทันที พอเสร็จธุระแล้วหญิงสาวก็กลับมาบ้านเพื่อพักผ่อนเลย ซึ่งกิจกรรมในวันว่างของเฌอรินทร์นอกจากเล่นอินเตอร์เน็ต เล่นเกมแล้ว ยังมีเรื่องของการทำอาหารด้วย

พออิ่มท้องกับอาหารฝีมือตัวเองแล้วหญิงสาวก็จัดการเก็บล้าง จากนั้นก็หันมาดูแลตัวเอง พอล้างหน้าทำความสะอาดผิวหน้าจนสะอาดแล้ว เธอก็สวมหน้ากากมาร์คหน้า

ระหว่างนั้นเฌอรินทร์ก็หยิบเอาไอแพดมาเปิดเข้าหน้าอินเตอร์เน็ตเพื่อหาสถานที่ท่องเที่ยวน่าไป

เฌอรินทร์เพลินกับภาพสถานที่ท่องเที่ยวอยู่พักใหญ่ เพราะนอกจากได้ข้อมูลใหม่แล้ว เธอเองก็ได้ผ่อนคลายตัวเองไปด้วย มีสถานที่แนะนำสำหรับคู่รัก หญิงสาวหยุดมือที่จะจิ้มเข้าไปดูรายละเอียดทันที ทั้งนี้เป็นเพราะใบหน้าหล่อเหลาของกล้าตะวันได้แวบเข้ามาในความคิดนั่นเอง

พอเข้าไปอ่านรายละเอียดเสร็จ หญิงสาวละสายตาจากไอแพด ก็ไม่อยากสนใจเรื่องของผู้ว่าจ้างรายนี้ให้มากนักหรอก แต่เธอก็สลัดกล้าตะวันออกไปจากหัวไม่ได้! ดูเหมือนเขาจะกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของความคิดเธอ ก็ตั้งแต่หลังจากที่เขาจูบเธอ เฮ้อ...

เฌอรินทร์หยิบเอกสารของกล้าตะวันขึ้นมาดูอีกครั้ง แล้วพิจารณารูปถ่ายของเขาอย่างใช้ความคิด