บทที่ 2 รับงาน (2)

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันยะ ทำไมต้องทำรุนแรงแบบนี้ด้วย เกิดลูกชายฉันเป็นอะไรไป จะว่ายังไง!” ผู้เป็นแม่หันไปตวาดหญิงสาวหน้าตาสวยที่ทำร้ายลูกชายของนางทันที แต่เฌอรินทร์ก็ไหวไหล่ไม่ยี่หระ

“คงไม่เป็นอะไรมั้งคะคุณแม่ หนูกับไทม์เราหยอกกันแบบนี้บ่อย ๆ” คนลงมือบอกยิ้ม ๆ เชิดหน้าขึ้น แล้วปรายตาไปมองตัวก่อเหตุที่ยังจุกจนพูดอะไรไม่ออก พร้อมรอยยิ้มคล้ายเยาะเย้ย

“ที่รัก บอกแม่คุณไปสิคะ ว่าเราเล่นแบบนี้กันบ่อย ๆ”

น้ำเสียงนั้นหวานจ๋อยบาดหู จนคนถูกเรียกว่า ‘ที่รัก’ บดฟันกรามไว้แน่น

กล้าตะวันจ้องหน้ายัยผู้หญิงตัวแสบตาเขม็ง ยิ่งเห็นสีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่องคล้ายสะใจปนเยาะเย้ยก็ยิ่งทำให้เขาหัวเสีย!

ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำกับเขาแบบนี้มาก่อนเลย จะมีก็แต่เฌอรินทร์นี่ล่ะ เจอหน้าเขายังไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ เจ้าหล่อนก็เล่นงานเขาจนจุก พูดไม่ออก

บ้าบรม ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ ร้ายกาจชะมัด!!

“ตาไทม์ ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?!” หทัยกาญจน์ชี้นิ้วไปที่เฌอรินทร์ พร้อมถามลูกชายด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเมื่อได้ยินหญิงสาวเรียกลูกชายของนางว่า ‘ที่รัก’

“หนูเป็นแฟนของไทม์ค่ะ” เฌอรินทร์ตอบคำถามแทน

แล้วสายตาไม่พอใจของ ‘คุณนายแม่’ ที่สุกฤตเรียกติดปากก็ตวัดมาที่เธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้คุณหทัยกาญจน์มองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนหันไปหาลูกชาย

“เรื่องจริงเหรอไทม์?”

“ครับ” กล้าตะวันพยักหน้า ตอบเสียงแผ่วเมื่อความจุกคลายลง

“แม่ไม่เชื่อ แม่ไม่เคยเห็นไทม์มีแฟนมาก่อนเลย”

“ทับทิมเคยคบกับไทม์สมัยเรียนคอนแวนต์ครับคุณแม่” สุกฤตเห็นท่าไม่ดีเลยแทรกขึ้น

“ตามที่ก้องบอกเลยครับ” กล้าตะวันรีบเออออตามเพื่อนไป เพราะถ้าสุกฤตช่วยยืนยัน ย่อมทำให้เรื่องโกหกที่เขาสร้างขึ้น มีน้ำหนักมากขึ้น

“ฉันไม่ได้ถามเธอ!” หทัยกาญจน์หันไปดุสุกฤต แล้วจ้องเฌอรินทร์อีกครั้ง

“ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่ฉันขอประกาศให้รู้ไว้ว่า ฉันไม่มีวันยอมรับผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอมาเป็นศรีสะใภ้ ผู้หญิงที่จะมาเป็นสะใภ้มีแต่หนูชมพู่เท่านั้น”

เฌอรินทร์ไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ แล้วหันไปสนใจผู้หญิงหน้าใสสวมแว่นตา ดูเรียบร้อยที่ถูกหมายตาให้เป็นว่าที่ศรีสะใภ้ของตระกูลพิทักษ์ดำรงกุล

พอเห็นหน้าของกชกร เธอก็ชะงักไป ไม่รู้ว่าโลกกลมหรือเป็นแค่ความบังเอิญ แต่สาบานได้ว่า เธอรู้จักผู้หญิงคนนี้!!!

ดวงตาคู่สวยของเฌอรินทร์ไหวระยับขึ้นมาทันที ก็ว่าจะถอนตัวหลังเคลียร์เรื่องนี้เสร็จ แต่แรงจูงใจใหม่ มันก็ทำให้เธอต้องเปลี่ยนใจ...

“ไทม์ แม่ไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ แม่ขอสั่งให้ลูกเลิกกับผู้หญิงคนนี้ซะ!!” หทัยกาญจน์ชี้หน้าเฌอรินทร์ด้วยความโกรธ นางไม่ชอบผู้หญิงแข็งกระด้าง เถียงคำไม่ตกฟาก ที่สำคัญนางไม่ชอบผู้หญิงไร้หัวนอนปลายเท้า

“แม่ครับ เรื่องนี้เดี๋ยวค่อยคุยกันที่บ้าน”

แม้จะไม่เห็นด้วยกับการกระทำของมารดา แต่กล้าตะวันก็ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดี แล้วเขาก็ส่งสายตาไม่พอใจไปยัง ‘ยัยตัวแสบ’ ที่ทำเอาเขาเกือบสูญพันธุ์อีกครั้ง

“ไทม์ เราต้องคุยกันเดี๋ยวนี้!” ผู้เป็นแม่ออกคำสั่ง

“ผมขอล่ะครับ”

พอกล้าตะวันเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง คนเป็นแม่ที่เจอเรื่องขัดใจอย่างแรง เลยถอนหายใจหนัก ๆ แล้วเดินมาทิ้งตัวนั่งที่โซฟาด้วยความไม่พอใจ กชกรที่เอาแต่เงียบ ไม่เปิดปากพูดกับใครเดินไปใกล้คุณหทัยกาญจน์พร้อมส่งยาดมให้

กล้าตะวันเลยหันไปสนใจเฌอรินทร์ที่เชิดหน้าขึ้นน้อย ๆ ถึงจะไม่รู้จักเฌอรินทร์เลย แต่จากสีหน้า แววตา เขาก็เดาได้ว่าเฌอรินทร์กำลังโกรธ...

“ขอโทษแทนคุณแม่ด้วยนะ ท่านไม่รู้ว่าผมรักคุณ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” เฌอรินทร์ตอบเสียงเย็น เล่นไปตามบท

“ยังโกรธผมอยู่อีกเหรอที่รัก?”

ชายหนุ่มใช้น้ำเสียงที่นุ่มหู พลางยื่นมือมาบีบปลายคางของหญิงสาวเบา ๆ พร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ด้วยกิริยาสนิทสนม แต่เฌอรินทร์ก็ปัดมืออีกฝ่ายออกแล้วผลักเขาจนเซ

“ทำหน้าแบบนี้แสดงว่ายังไม่หายโกรธ ไม่เอาน่าที่รัก ทำผมเกือบสูญพันธุ์ ยังไม่หายงอนอีกเหรอ?”

เฌอรินทร์เลิกคิ้วมองหน้าชายหนุ่มที่แสดงละครฉากใหญ่ชนิดตีบทแตก มันทำเอาเธอต้องอึ้ง ไม่คิดว่าเขาจะแสดงได้เนียนขนาดนี้ แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับกล้าตะวันไม่แคร์ความรู้สึกของแม่ตัวเองเลย แล้วเธอก็เห็นดวงตาที่เป็นประกายระยับของเขา

“ผมถาม ทำไมไม่ตอบ”

“ยังค่ะ ฉันยังไม่หายโกรธ” หญิงสาวตอบเสียงเย็นเล่นไปตามน้ำ “แต่ถ้าคุณจะง้อฉันด้วยดินเนอร์หรู ๆ สักมื้อ ฉันคงอารมณ์ดีกว่านี้”

“งั้นผมนัดคุณเลยก็แล้วกัน” กล้าตะวันจงใจพูดเสียงดังเพื่อให้มารดากับกชกรได้ยิน แล้วมันก็ได้ผล...

“นี่ให้มันน้อย ๆ หน่อยตาไทม์! ทำอะไรเห็นหัวแม่บ้างมั้ย หนูชมพู่กับแม่นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ยังทำตัวเหลวไหลอีก จะหมั้นอยู่ไม่กี่วันแล้ว อย่าหาเรื่องให้แม่ปวดหัวได้มั้ย”

คนเป็นแม่โวยวาย นางไม่ปักใจเชื่อเป็นอันขาดว่าผู้หญิงตรงหน้าคือแฟนของลูกชายจริง ๆ

“ผมว่าคุณแม่กลับไปบ้านก่อนเถอะครับ เรื่องนี้เราค่อยคุยกันทีหลัง”

“จะเอาแบบนั้นก็ได้ แต่เย็นนี้แม่ขอสั่งห้ามไทม์ออกจากบ้าน ไม่งั้นไม่ต้องคุยกัน!” สั่งน้ำเสียงเฉียบขาดหทัยกาญจน์ก็จ้องเขม็งไปที่ผู้หญิงที่อ้างตัวเป็นแฟนลูกชาย