6

ย่างเข้าสู่กลางฤดูหนาวเทศกาลล่าสัตว์ของราชวงศ์ต้าเยว่ก็พลันมาถึง เจียงหนิงนั่งกินข้าวอยู่ในเรือนกับอนุหลัน

นางสังเกตเห็นเสี่ยวฟางยืนก้มหน้า

"เสี่ยวฟางตอนที่เจ้าไปเอาสำรับเช้า ในครัวนินทาข้าว่าอย่างไร" เสี่ยวฟางถึงกับเงยหน้าสบตาคุณหนูของนาง เหตุใดคุณหนูใหญ่ถึงรู้ว่ามีคนนินทานางเล่า

"เล่ามา!!!" เสี่ยวฟางได้ยินเช่นนี้คิดว่าคุณหนูใหญ่คนเดิมกลับมาเเล้ว จึงรีบเล่าความจริงที่ได้ยินมา

"หลังจากที่เทศกาลล่าสัตว์ผ่านไปคุณหนูใหญ่ต้องออกเรือนกับบุรุษแซ่ลู่เจ้าค่ะ หรือลู่หวายคนสนิทของจ้าวอ๋องเจ้าค่ะ" เจียงหนิงนับคำนวณเวลาก็สองเดือนพอดีที่จะแต่งให้กับบุรุษแซ่ลู่

"ลูกข้า ข้าทำให้เจ้ามีชะตากรรมเช่นนี้" อนุหลันพลันกินข้าวไม่ลงทันที หากนึกถึงบุตรสาวที่ตนเลี้ยงมาอย่างดีต้องไปใช้ชีวิตกับบุรุษไร้หัวนอนปลายเท้า

"หากข้าทำตัวเป็นคนดีภรรยาที่ดีบุรุษผู้นั้นก็ต้องไว้หน้าข้าอยู่แล้วเจ้าค่ะ" เจียงหนิงทำใจแล้วที่จะต้องแต่งงานกับบุรุษผู้นี้ ยิ่งในยุคนี้บุรุษเป็นใหญ่สตรีเป็นรอง นางมิอาจหลีกหนีความจริงได้ก็ต้องยอมรับชะตากรรมต่อไป

"เจียงฮูหยินให้บ่าวนำชุดล่าสัตว์มาให้คุณหนูใหญ่เจ้าค่ะ" สาวใช้เรือนใหญ่นำชุดล่าสัตว์มาให้นาง เนื่องจากวันพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางไปเทศกาลล่าสัตว์นอกเมือง

เจียงหนิงมองชุดสีน้ำเงินส่งสายตาให้เสี่ยวฟางรับชุด

"ฝากขอบคุณแม่ใหญ่ด้วย" สาวใช้นางนั้นรับคำแล้วล่าถอยออกไป

"ท่านแม่ข้าต้องให้เสี่ยวฟางรีบเก็บของประเดี๋ยวจะไม่ทันเพราะวันพรุ่งต้องออกเดินทางแต่เช้า" เจียงหนิงไม่รู้เลยว่าเทศกาลล่าสัตว์นอกเมืองจะมีเหตุการณ์อันใดเกิดขึ้นกับนางอีก

อนุหลันรีบกลับห้องของนางทันทีในใจได้แต่อวยพรให้บุตรสาวเดินทางปลอดภัย...

เช้าของวันถัดมารถม้าของคนสกุลเจียงกั๋วกงสามรถม้าล้อหมุนไปตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อไปรวมขบวนกับรถม้าของฝ่าบาทหน้าวังหลวง รถม้าของคนสกุลเจียงกั๋วกงเป็นขบวนสุดท้ายพอดี รถม้านับร้อยคันมุ่งหน้าไปทางประตูเมือง

เจียงหนิงรู้สึกตื่นเต้นเสียจริงกับเทศกาลล่าสัตว์ในครั้งนี้ ฝ่าบาทเหล่าสนมขุนนางต่างร่วมงานครั้งนี้ ใช้เวลาครึ่งวันรถม้านับร้อยก็เดินทางมาถึงสถานที่จัดงาน

จวนเจียงกั๋วกงกระโจมอยู่ด้านในสุดเเบ่งเป็นสามกระโจม เจียงหนิงได้พักเสี่ยวฟาง นางมองกระโจมที่กว้างใหญ่ เห็นเสี่ยวฟางจัดสำรับเสื้อผ้า

"เรียนคุณหนูใหญ่ นายท่านให้มาตามไปที่ลานอาหารเจ้าค่ะ" สาวใช้ของมารดามาตามแล้ว เจียงหนิงรีบสาวเท้าออกไปโดยมีเสี่ยวฟางเดินรั้งท้าย

หน้าลานกิจกรรมมีฝ่าบาทแคว้นต้าเยว่นั่งบนเเท่นประทับอย่างสง่างาม ด้านขวาคือชิงฮองเฮา ด้านซ้ายคือสนมเซียวมารดาของจ้าวอ๋อง ส่วนสนมคนอื่น ๆ นั่งต่ำลงมา

แม้จะเป็นงานเทศกาลล่าสัตว์ในฤดูหนาวแต่ทว่าฝ่าบาทก็ให้สาวงามมาร่ายรำในลานพิธีช่างสำราญโดยแท้

เจียงหนิงมาถึงนั่งโต๊ะที่นางกำนัลจัดเตรียมให้ เจียงซินกับเจียงหลินมองดูสาวงามร่ายรำอย่างอ่อนช้อย

"เจ้าอย่าได้ก่อเรื่องให้จวนเจียงกั๋วกงขายหน้าเป็นอันขาด" เสียงของเจียงฮูหยินดังมาจากด้านหลัง เจียงหนิงรีบคีบอาหารเข้าปาก แต่นางก็ไม่ได้สนใจ

"ตกรางวัล" เมื่อการแสดงร่ายรำจบแล้วฮ่องเต้ฉู่เสียนถึงกับตกรางวัลให้เหล่าสาวงามทันที เกากงกงรีบนำรางวัลไปให้สาวงาม

"ข้าได้ยินมาว่าบุตรสาวคนโตของท่านเจียงกั๋วกงมากความสามารถ เพลงพิณ หมากล้อม วาดภาพ กวี นางนั้นเป็นศิลปะทุกเเขนง"

พระสนมหยางกุ้ยเฟยซึ่งเป็นน้องสาวของหยางผิงโหว เป็นท่านอาของหยางเหมยกำลังพุ่งเป้ามาเล่นงานเจียงหนิงแล้ว

เจียงฮูหยินแทบจะเป็นลมหางตาด้านขวานางกระตุกไม่หยุด รู้อย่างนี้ไม่น่าให้เจียงหนิงมาด้วยเลย

"ในเมื่อหยางกุ้ยเฟยสนมรักเอ่ยชมเจ้า เจ้าก็มาทำการเเสดงเถอะ" แม้ฝ่าบาทฉู่เสียนจะรู้ว่าสนมรักกลั่นแกล้งคุณหนูใหญ่เจียงแต่เขาก็อย่างรู้ว่าบุตรสาวลูกอนุจะรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้อย่างไร

เจียงหนิงจำต้องออกไปแสดงอย่างหลีกเลี่ยงมิได้

"เพคะ" เจียงหนิงลุกขึ้นแล้วออกไปที่ลานแสดง

"หม่อมฉันเจียงหนิงถวายพระพรฝ่าบาทฮองเฮาและเหล่าสนม"

"เจ้าจะทำการแสดงอันใด" ฉู่เสียนมองดรุณีน้อยตรงหน้าใบหน้านางช่างงดงามนัก ไม่เหมือนกับสิ่งที่พวกคนเล่าลือกันแม้แต่น้อย

"หม่อมฉันขอเพียงแค่ใบไม้ใบเดียวเพคะ" ใบไม้ใบเดียว นางบ้าไปแล้วรึ เจียงฮูหยินกับเจียงกั๋วกงสบตากัน จะให้เจียงหนิงทำขายหน้าไม่ได้เป็นอันขาด ในจวนเจียงฮูหยินรู้ดีว่าเจียงหนิงเรียนพิณไม่เอาไหน วาดภาพก็ไม่ได้เรื่อง หากให้นางทำการแสดงคนจวนเจียงกั๋วกงจะไม่ได้ตายหมดหรอกรึ

"ฝ่าบาทโปรดอภัยบุตรสาวกระหม่อมโง่เขลานักพ่ะย่ะค่ะ" เจียงหนิงมองไปทางบิดา ช่างดูถูกบุตรสาวเช่นนางเสียจริง

"หม่อมฉันจะเเสดงสุดความสามารถเพคะ" ยิ่งมีคนดูถูกนาง นางยิ่งอยากให้พวกเขาได้เห็นว่านางมีความสามารถเช่นไร

"ดี" ฉู่เสียนชอบในความใจกล้าของเจียงหนิง ใบไม้สีเขียวขจีหนึ่งใบในมือนาง

เจียงหนิงดึงปิ่นปักผมออกมาผมยาวสลวยงดงามดุจแพรไหม