ึ7

มืองามจับใบไม้แนบเข้าปากบางเสียงเป่าของนางสะกดทุกสายตา ทุกคนต่างอึ้งงันกับการกระทำคุณหนูใหญ่เจียง สายลมหนาวพัดมาที่ลานการแสดงอาภรณ์ของนางปลิวสยายกับผมที่ยาวสลวยอย่างงดงาม ราวกับเทพเซียน เสียงที่นางเป่าออกมาตราตรึงใจคนฟังยิ่งนัก แม้แต่คนจวนเจียงกั๋วกงยังตกใจ

ผ่านไปหนึ่งก้านธูปบทเพลงพลันจบลงเสียงปรบมือพลันดังขึ้น

เจียงหนิงยอบกายคำนับอย่างอ่อนโยน

"ไม่คิดว่าคุณหนูใหญ่เจียงจะมีความสามารถเช่นนี้" แม้แต่ฉู่เสียนยังปรบมือให้นาง

ชิงฮองเฮาไม่คิดว่าเจียงหนิงจะมีความสามารถเป่าใบไม้ให้เป็นบทเพลงได้ แม้แต่สนมเซียวก็ยังตกใจ สนมซูยังตื่นตากับการแสดงแบบนี้ ส่วนหยางกุ้ยเฟยคิดไม่ถึงนังลูกอนุชั้นต่ำจะมีความสามารถเพียงนี้ บังอาจมากบังอาจกลั่นแกล้งหลานของนาง

"หม่อมฉันได้อนุหลันเป็นคนสอนเพคะ" เจียงหนิงยกความดีความชอบให้อนุหลันอิงฮวา ในความทรงจำอนุหลันสอนเจียงหนิง นางจำได้เลยนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์

"ตกรางวัล" เจียงหนิงกลับไปที่เดิม จ้าวอ๋องกับอ๋องคนอื่น ๆ มองนางต่างออกไป ไม่คิดเลยว่านางจะมีความสามารถเช่นนี้

เกากงกงมอบของรางวัลให้นางคือปิ่นทองล้ำค่าของแคว้นฉินที่ส่งมาบรรณาการเมื่อปีก่อน คุณหนูทุกคนต่างอิจฉานาง หลังจากที่การแสดงยามบ่ายจบลงไปเจียงหนิงรีบกลับมาที่กระโจมพร้อมเสี่ยวฟางทันที

"เหตุใดเจ้าจึงยกอนุนางนั้นเป็นคนสอนเจ้า" เจียงฮูหยินยังตามมาด่านางที่กระโจมอีก

"แม่ใหญ่จะให้ข้าบอกรึว่าท่านเป็นคนสอนข้า" เจียงหนิงมองเจียงฮูหยินที่ไม่ยอมปล่อยนางไปง่าย ๆ

"นี่เจ้าย้อนข้างั้นรึ"

นางไม่เข้าใจเจียงฮูหยินจริง ๆ นางอุตส่าห์ทำการแสดงที่ดีฝ่าบาทยังเอ่ยชมนาง แต่ทว่าเจียงฮูหยินกลับมาด่าทอหาเรื่องนาง

"ท่านแม่ ข้าอยากพักผ่อน" เจียงหนิงไล่เจียงฮูหยินทางอ้อม

"เจ้า..."

"ท่านแม่อยู่กระโจมพี่ใหญ่รึ พวกข้าตามหาเสียแทบเเย่" เจียงซินกับเจียงหลินเข้ามาพอดี เกรงว่ามารดาจะมาต่อว่าเจียงหนิง แต่แล้วก็จริงดังคาดคิดไว้

"ท่านแม่ไปเถอะเจ้าค่ะ ให้นางได้พักผ่อน" การแสดงของเจียงหนิงเมื่อครู่ทำได้ดีมาก เจียงซินกับเจียงหลินคิดว่ามารดาไม่ควรไปต่อว่าเจียงหนิง กระนั้นทั้งสองจึงลากมารดาออกไป

เจียงหนิงมองทั้งสามคนออกไปอย่างเบื่อหน่าย มองปิ่นทองล้ำค่า

"คุณหนูเก่งมากเลยเจ้าค่ะ" เสี่ยวฟางยังเอ่ยปากชมเจ้านาย ดูเหมือนว่าเจียงฮูหยินมีอคติกับนางจริง ๆ

วันต่อมาเทศกาลล่าสัตว์จัดขึ้นแต่เช้า ทุกคนยืนหน้าลานเพื่อฟังเสียงประทัด ผู้ใดล่าสัตว์ได้มาก ฝ่าบาทจะมอบเงินรางวัลให้หนึ่งร้อยตำลึง

เจียงหนิงอยู่ในชุดล่าสัตว์สีน้ำเงิน ตามจริงนางไม่อยากมาหรอก ในเมื่อมาเเล้วออกมาเดินยืดเส้นยืดสายก่อนแล้วกัน

เมื่อเสียงประทัดดังขึ้นทุกคนต่างควบม้าเข้าป่าไป บางคนเดินไปไม่สะดวกขึ้นม้า

"คุณหนูบ่าวได้ยินมาว่า คุณชายลู่ก็มาด้วยเจ้าค่ะ" ลู่หวายรึ

เจียงหนิงคิดว่านางต้องคุยกับบุรุษผู้นี้หน่อยแล้วให้เขาเลื่อนการแต่งงานออกไปสักเดือนก่อนได้รึไม่

"พวกเรารีบขึ้นเขากันเถอะ" เจียงหนิงกับเสี่ยวฟางรีบขึ้นเขา นางไม่ได้จะล่าสัตว์แต่นางจะตามหาลู่หวายต่างหากเล่า

เจียงหนิงกับเสี่ยวฟางเดินตามธงที่ปักไว้ พวกนางยังไม่ได้กระต่ายป่าสักตัวเลย

พริ้ว !!!

ลูกธนูเฉียดใบหน้านาง

"ยิง"

"เสี่ยวฟางหนีเร็วเข้า" ดูเหมือนว่ามีคนต้องการชีวิตพวกนางสองนายบ่าว ทั้งวิ่งออกนอกเขตแดนที่ธงปักไว้

ตูม !!!

ทั้งสองหล่นลงไปในบ่อดักสัตว์ บุรุษผู้นั้นมองงานของเขาสำเร็จลุล่วงไปได้ดีควบม้าออกจากที่ตรงนั้นทันที

"โอ๊ย !!!" เจียงหนิงก้นกระแทกที่พื้นอย่างแรงนางเจ็บมาก

"เสี่ยวฟาง" แย่แล้วเสี่ยวฟางถึงกับสลบไปเลยรึ นางเรียกเสี่ยวฟางอยู่หลายครั้ง เจียงหนิงพลันนึกถึงกระเป๋ายา

พริบ !!!

กล่องยาปรากฏต่อหน้านาง เจียงหนิงไม่รอช้ารีบหายาฟกช้ำมากินทันที

มองไปที่ด้านบนพบว่ายามนี้ก็ค่ำแล้ว ไม่รู้ว่าทางบ้านจะส่งคนออกมาตามหานางรึไม่

"คุณหนูพวกเรายังไม่ตาย" เสี่ยวฟางเขย่าเเขนเจียงหนิง

"ตอนนี้คิดสิว่าพวกเราจะหาทางขึ้นจากหลุมนี้อย่างไรดี" สูงเสียจริงบ่อดักสัตว์ โชคดีตกลงมาแขนขาไม่หัก แต่ทว่าก็เกือบตาย

"คุณหนูเหตุใดคนผู้นั้นถึงไล่ยิงลูกธนูใส่พวกเราทั้งที่ไม่มีความแค้นต่อกัน" เสี่ยวฟางเอ่ยขึ้นอย่างหวาดกลัว

เจียงหนิงคิดว่านางไม่เคยมีบุญคุณความแค้นกับผู้ใด เหตุใดคนผู้นั้นถึงจ้องจะเอาชีวิตนาง

นางมีเรื่องกับหยางเหมยบุตรสาวของหยางผิงโหว ท่านอาของหยางเหมยเป็นหยางกุ้ยเฟยสนมคนโปรดของฝ่าบาท วันนี้ที่หน้าลานประลองหยางกุ้ยเฟยให้นางไปทำการแสดงคิดจะกลั่นแกล้งนาง แต่ทว่าเจียงหนิงทำการแสดงถูกพระทัยฝ่าบาท

คาดว่าหยางกุ้ยเฟยไม่พอใจ จึงส่งคนมาทำร้ายนาง

"ข้ารู้แล้ว ว่าผู้ใดกระทำเรื่องนี้"

"มีสตรีรูปงามอยู่ในนี้นี่เอง คุณหนูใหญ่เจียง การแสดงของเจ้าทำให้คุณชายอย่างข้าประทับใจยิ่งนัก" คนผู้นั้นกระโดดลงมาในบ่อดักสัตว์อย่างไม่เกรงกลัว

"เจ้าจะทำอะไรข้า" คุณชายใหญ่หลี่อี้บุตรชายใต้เท้าหลี่ขึ้นชื่อเป็นบุรุษบ้ากามมากที่สุดในต้าเยว่

"คิดจะทำร้ายคุณหนูของข้า ข้ามศพข้าไปก่อนเถอะ" เสี่ยวฟางตบหน้าหลี่อี้ แต่ทว่าหลี่อี้ถีบเสี่ยวฟางกระเด็น