บทที่ 1 ตอนที่ 3

แผ่นหลังกระแทกกับผิวน้ำเต็มแรง หล่อนจุกและเจ็บไปหมดทั้งตัว ร่างกายลอยดิ่งลึกสู่ความเวิ้งว้างอันมืดมิด แม้จะพยายามดิ้นกระเสือกกระสนเท่าไหร่ แต่แรงจากการตกลงมาจากที่สูงก็ดึงให้หล่อนจมลงในความลึกเกินกว่าที่เรี่ยวแรงน้อยนิดจะขวนขวายทะยานตัวขึ้นเหนือผิวน้ำได้ สองมือที่ถูกมัดรวบเอาไว้ขยับดึงจนเจ็บชาเชือกที่มัดอยู่ก็ไม่ยอมหลุดง่ายๆ ลมหายใจติดขัดขาดห้วง แรงดันอากาศอัดแน่นในหัวจนอื้ออึงไปหมด

หล่อนไม่รู้ว่าโจรร้ายที่ดึงตัวหล่อนลงมาหายไปไหน มีแต่ความเย็นยะเยือกเปียกท่วมรอบด้าน ดำมืดและเคว้งคว้าง หัวใจดวงน้อยของหล่อนพร่ำเรียกบิดาด้วยความอาลัย หากไม่มีหล่อนแล้วพ่อจะเสียใจสักเท่าไหร่ ตั้งแต่จำความได้ก็มีกันอยู่เพียงสองพ่อลูก

หล่อนกำลังหวาดกลัว คิดถึง หนาว...และไม่ปลอดภัยหล่อนกำลังจะตายโดยไร้อ้อมกอดของผู้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูหล่อนมาด้วยความรัก ผู้ชาย...ที่เป็นฮีโร่ในดวงใจของหล่อน

“!!” แรงกระชากตรงต้นแขนทำให้เนื้อทองกระตุกตื่นตัวในจังหวะสุดท้าย ก่อนที่ทุกอย่างจะดับมืดลง หล่อนคิดว่านั่นคงเป็นแรงฉุดจากมัจจุราชกระมัง ทุกอย่างดับสิ้นทั้งที่ใจยังพะวงโหยหาบิดาจวบจนวินาทีที่สติดับวูบ

“คุณแทน! เนื้อทอง!” ณปราชตะโกนลั่นเมื่อเห็นผืนน้ำที่นิ่งสงบก่อนหน้ากระจายตัวเป็นวง แทนโผล่พรวดขึ้นมาพร้อมๆ กับมือข้างหนึ่งที่เกี่ยวต้นคอของเนื้อทองพาว่ายน้ำขึ้นไปบนฝั่ง คนเป็นพ่อหัวใจเต้นถี่รีบวิ่งไปยังทางที่สามารถปีนไต่หน้าผาลงไปยังสระน้ำนั้นได้ด้วยความทุลักทุเล ใจหนึ่งก็ยินดีที่แทนสามารถช่วยบุตรสาวขึ้นมาได้ อีกใจ...ก็ยังลังเลในความปลอดภัยของเด็กหญิง ณปราชรีบลงน้ำไปช่วยอีกแรงเมื่อชายหนุ่มว่ายน้ำเข้ามาใกล้ และทำท่าเหมือนเริ่มจะอ่อนล้า

“เนื้อทอง เนื้อทองลูกพ่อ”

“แกะมือให้เนื้อทอง...” ร่างเปียกโชกคลานขึ้นมาบนฝั่ง ในขณะที่ณปราชเข้ามาอุ้มพาเนื้อทองไปวางบนพื้นเพื่อดูอาการ สายตาของเขามองไปยังร่างนิ่งงันด้วยความเป็นห่วง ทั้งที่ตัวเองนั้นก็เหนื่อยแทบขาดใจกับการดำน้ำควานหาตัวเด็กหญิง และกว่าจะว่ายน้ำพามาถึงฝั่งอีก ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยกับเหตุการณ์ในช่วงเวลากลางคืนเช่นนี้

ณปราชแกะเชือกที่มัดข้อมือบุตรสาวเอาไว้ ทั้งเขย่าทั้งเรียกให้ตื่น แต่เนื้อทองก็ยังนิ่งงัน คนเป็นพ่อเริ่มใจเสีย ทำอะไรไม่ถูก ปากคอสั่นไปหมดสงสารลูกเหลือเกินที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยนอกจากนั่งมองเฉยๆ

“มา...ผมจัดการเอง” แทนพลิกตัวคลายเข้ามาหาทั้งที่ยังหอบฮัก จับเนื้อทองที่อยู่ในอ้อมกอดของณปราชให้นอนราบลงกับพื้น แล้วทำการปั๊มหัวใจช่วยชีวิต เขาเชื่อว่าเนื้อทองยังไม่สิ้นลม เพียงแต่อาจสำลักน้ำและสลบไปเท่านั้น ต้องกระตุ้นให้หล่อนรู้สึกตัวโดยเร็วที่สุดก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป

“เนื้อทอง! เนื้อทองตื่น!” เมื่อยังไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ ชายหนุ่มจึงตัดสินใจเริ่มขั้นตอนการผายปอดสลับกับปั๊มหัวใจไปด้วย ทางด้านณปราชก็ได้แต่นั่งมองและลุ้นให้บุตรสาวฟื้นขึ้นมาเสียที

“อือ...” ได้ผล...เด็กหญิงสะดุ้งตัวกระตุกเป็นจังหวะหล่อนสำลักน้ำออกมาและค่อยๆ ลืมตาขึ้น สติยังคงเลื่อนลอยจับใจความไม่ได้ หล่อนหายใจรัวเร็วขึ้นและกวาดตามองไปรอบๆ เมื่อเริ่มได้ยินเสียงเรียกคุ้นหู

“เนื้อทอง ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมลูก โธ่...”

“พ่อ” เด็กหญิงขานเรียกร่างใหญ่ที่รวบหล่อนเข้าไปกอดเอาไว้แนบอก แล้วค่อยๆ เรียบเรียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“เนื้อทองยังไม่ตายใช่ไหมพ่อ”

“ยัง เนื้อทองยังอยู่ คุณแทนช่วยชีวิตลูกเอาไว้”

“นาย...” หล่อนบ่นพึมพำแล้วก็หันไปมองสำรวจรอบตัว ดวงตาพร่าปรือมองเห็นชายหนุ่มเจ้าของไร่ที่หล่อนพักอาศัยอยู่นั่งแผ่หลาใช้มือค้ำพื้นดินอยู่ไม่ห่าง เสื้อผ้าและเนื้อตัวของเขาเปียกปอนไปด้วยน้ำไม่ต่างจากหล่อน

“พ่อจ๋า...” แล้วร่างเล็กก็ฟุบไปบนบ่าของผู้เป็นพ่อเพราะความอ่อนล้าและตื่นตระหนก ณปราชตกใจและจับหล่อนเขย่าเรียกอีกครั้งแต่แทนก็ห้ามไว้

“เนื้อทองไม่เป็นอะไรแล้วล่ะพี่ปราช คงหมดสติเพราะจิตใจกับร่างกายปรับตัวกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ทัน เรารีบพากลับไปเถอะ ปล่อยไว้นานเดี๋ยวจะเป็นไข้”

“ครับคุณแทน” ณปราชละล่ำละลักรับคำ อุ้มเนื้อทองเดินตามแทนที่ลุกเดินนำหน้าไปยังทางออกอีกทางเพื่อเดินกลับไปในไร่ เพราะหากขึ้นไปด้านบนหน้าผาเพื่อเอาม้าไปด้วยคงเสียเวลาไม่น้อย และเนื้อทองตอนนี้ก็จำเป็นต้องได้รับการเยียวยาโดยเร็ว

โชคดีที่เมื่อเดินลัดเลาะห่างจากสระน้ำนั้นมาได้ไม่ไกลนัก คนงานและตำรวจก็ตามมาสมทบให้ความช่วยเหลือและนำเด็กหญิงส่งโรงพยาบาลในที่สุด