บทที่ 1 ตอนที่ 2

“เราจะตามไปทันก่อนที่มันจะข้ามเขตไปไร่โน้นไหมครับคุณแทน”ณปราชควบม้าตีขึ้นมาใกล้ๆ กับเจ้านายแล้วตะโกนถาม

“ต้องทันสิไม่งั้นเนื้อทองไม่รอดแน่ พวกมันอันตราย” ชายหนุ่มตอบเสร็จก็เตะสีข้างม้าให้มันเร่งความเร็ว เพราะทางนี้เป็นทางลัดต้องอ้อมไกลกว่าจะตัดเข้าสู่ถนนเส้นหลักที่รถกำลังแล่นนำหน้าไป แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เหตุที่เขาก็ไม่เสี่ยงตามหลังโจรผู้ร้าย ก็เพราะเกรงว่าเด็กสาวที่ถูกจับไปเป็นตัวประกันจะเป็นอันตรายตามคำขู่

ตะวันเริ่มคล้อยลับลงจากขอบฟ้าแล้วความมืดย่างกรายปกคลุมทั่วหล้าจำเป็นต้องรีบตามไปช่วยเด็กหญิงให้ทันโดยเร็วมิอาจรีรอ เพราะขืนชักช้าอาจก่อให้เกิดความสูญเสียที่ไม่อาจคาดเดา...

“พี่ปราชแยกไปทางนั้นเบี่ยงเบนความสนใจมัน...ผมจะหาทางหยุดรถมันเอง” เสียงห้ามตะโกนแทรกเสียมลมเสียงฝีเท้าของม้าบอกกับณปราช เมื่อตามมาทันแลเห็นรถของผู้ร้ายแล่นอยู่บนถนนในอาณาเขตไร่ ขณะที่ตนเองและพ่อของเด็กหญิง กำลังควบม้าอยู่ระหว่างร่องสวนแก้วมังกรตีคู่ตามมาติดๆ ถนนเป็นพื้นดินธรรมดามีหญ้าปกคลุมและเป็นเนินสูงบ้างต่ำบ้างตามธรรมชาติไม่ได้ลาดยางมะตอยไม่มีคอนกรีต การสัญจรโดยใช้รถจึงไม่สะดวกเท่ากับม้า ณปราชบังคับให้ม้าของตนควบเลี้ยวตัดถนนเมื่อรถวิ่งผ่านไปแล้ว เพื่อลัดเลาะมายังสวนแก้วมังกรอีกฝั่ง ควบม้าขนาบถนนในขณะที่ด้านตรงข้ามมีเจ้าของไร่เร่งความเร็วม้าไม่ได้ลดหลั่นเพื่อสังเกตการณ์หาวิธีช่วยตัวประกันชายวัยกลางคนทำตามแผน กระแทกเท้ากับสีข้างม้าตัวใหญ่ให้เร่งความเร็วจนวิ่งสูสีเกือบถึงตัวรถ ระยะห่างเพียงสองร่องสวนของหลักปลูกแก้วมังกร ผู้ร้ายเห็นเขาได้ไม่ยาก...

“มึงปล่อยลูกสาวกูซะ!!”

โจรร้ายหันมองด้วยแววตาขึงขัง สลับเกียร์รถแล้วเหยียบคันเร่งหักหัวรถเลี้ยวขวาไปตามเส้นทางตรงสามแยกเพื่อหนีณปราช

“อย่าไปทางนั้น!!” ณปราชตะโกนแต่ไร้ประโยชน์เพราะรถได้แล่นห่างจากเขาไปมากแล้ว เขามองเห็นม้าของเจ้านายหนุ่มหยุดกะทันหันแล้วเปลี่ยนทิศทางตามรถไป ตนเองก็ไม่รอช้าเช่นกัน

“คุณแทนช่วยเนื้อทองด้วย!”

“รีบตามไปเร็วเข้าก่อนที่มันจะไปถึงหน้าผา!!” อีกฝ่ายตะโกนตอบกลับมาทางด้านหลัง เขาเพ่งมองรถที่แล่นล่วงหน้าไปท่ามกลางความมืดแล้วกัดฟันกรอด ในรถคันนั้นมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่กำลังตกอยู่ในชะตากรรมเป็นตายเท่ากัน คนขับไม่ชินเส้นทางจึงไม่รู้ว่าข้างหน้าเป็นหน้าผาสูง ด้านล่างมีแอ่งน้ำธรรมชาติลึกสุดกู่ และมองไม่เห็นในระยะไกลเพราะสองข้างทางเป็นสวนแก้วมังกรบดบังทัศนะวิสัย ถนนจะทอดยาวขึ้นไปบนเนิน แล้วสิ้นสุดเส้นทางเพียงเท่านั้น หากรถแล่นไปด้วยความเร็วก็ไม่มีทางหยุดทัน ต้องดิ่งตกหน้าผาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้...

ร่างใหญ่บนหลังม้าละมือข้างหนึ่งจากสายบังเหียนชักปืนสั้นจากสะเอว เมื่อม้าควบฝีเท้าทันรถ เขาก็กดลั่นไกปืนเสียงดังก้อง รถเสียหลักหักหลบไปชนกับเสาแก้วมังกรล้มระเนระนาดเป็นทางยาว ก่อนหยุดนิ่ง ควันสีขาวพวยพุ่งโขมงจากเครื่องยนต์ ณปราชและแทนกระโดดลงจากหลังม้ารีบวิ่งไปดูด้วยความระมัดระวัง

“อย่าเป็นอะไรนะเนื้อทอง” ณปราชเอ่ยเสียงเบาหวิว หัวใจเต้นระส่ำด้วยความเป็นห่วงบุตรสาว เพราะไม่ได้ยินเสียงร้อง ไม่ได้ยินการตอบรับใดๆ จากรถคันที่เกิดอุบัติเหตุเลย

แต่แล้ว...

“ไอ้พวกบรรลัยเอ้ย!!” ความเกรี้ยวกราดดังขึ้นจากซากรถที่พังยับเยินพร้อมร่างบึกบึนที่กำลังพยุงตัวยืนขึ้นด้วยความทุลักทุเลหลังจากคลานออกจากรถได้แล้ว แต่ตัวประกันยังคงอยู่ในเงื้อมมือความชั่วร้าย! ณปราชกับแทนกระโดดหลบไปคนละทิศละทาง เมื่อมัจจุราชสีดำมะเมื่อมสาดกระสุนเข้าหาตัว

ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ...แต่เมื่อมองไปยังซากรถอีกทีก็พบว่าโจรนั้นได้พาตัวเนื้อทองวิ่งขึ้นไปบนเนินลาดสูงเสียแล้ว และหยุดชะงักเมื่อพบว่าเป็นทางตัน แต่พอหันกลับมาผู้ล่าทั้งสองคน ก็กำลังเล็งปืนเดินใกล้เข้ามาทุกขณะ

“อย่าเข้ามานะเว้ยไม่งั้นอีเด็กนี่ตายแน่ๆ” มือสั่นยกปืนขึ้นจ่อขมับเนื้อทองที่ถูกอีกมือหนึ่งรัดคอรวบตัวเอาไว้ทันที เด็กสาวน้ำตาไหลพราก ทั้งเจ็บเพราะอุบัติเหตุ ทั้งกลัว

“ปล่อยเด็กซะ มึงไม่รอดหรอกไอ้หัวขโมย” แทนกล่าว สีหน้าจริงจังจ้องผู้ร้ายที่เลือดเปรอะเปื้อนเต็มเสื้อผ้า แฉลบสายตาไปทางเนื้อทองเป็นสัญญาณให้หล่อนอดทน ท่ามกลางความมืดนั้น เหมือนเวลาและลมหายใจจะหยุดนิ่งไปชั่วขณะ

“มึงกล้าก็เข้ามา” เสียงคนพูดสั่น ท่าทางเลิ่กลั่กบ่งบอกถึงความกลัวและหวาดระแวงเต็มที แต่ก็ยังไม่ยอมจำนนง่ายๆ

“แล้วทำไมมึงถึงคิดว่ากูไม่กล้า”

“ปล่อยลูกกูซะไอ้เวรเอ้ย! ถ้าเนื้อทองเป็นอะไรมากกว่านี้กูสับมึงไม่เหลือชิ้นดีแน่” ณปราชและแทนยังคงจ่อปืนตรงไปด้านหน้ายังคนที่จับเนื้อทองเป็นตัวประกัน ค่อยๆ เดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง เนื้อทองถูกลากถอยหลังไปเรื่อยๆ จนถึงขอบหน้าผา ผู้ร้ายหันหน้าหันหลังลังเลเหมือนจะตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอาอย่างไรดี เพราะต่อให้ยิงเด็กหญิงทิ้งตัวเองก็ต้องตายไม่อาจหลีกเลี่ยง แต่หากปล่อยไปจุดจบก็คงไม่ต่างกัน หรือจะยิงแทนกับณปราชก็เลือกได้เพียงคนเดียว และอีกคนที่เหลือก็คงพร้อมตอบโต้ทันที ครั้นจะหนีก็อับจนหนทางเสียแล้ว

“แล้วทำไมมึงถึงคิดว่ากูจะไม่กล้า” แทนใช้มืออีกข้างมากระชับปืนในมือ หยุดฝีเท้าและนิ่งเล็งเป้าพร้อมจะลั่นไกปืนในขณะที่ณปราชใจไม่นิ่งเท่ากับเขาเพราะความเป็นห่วงบุตรสาว

“เพราะถ้ามึงยิงกู อีเด็กนี่ก็ต้องตายเหมือนกัน” เท้าหนึ่งถอยกลับมาด้านหน้าเมื่อรู้ว่าด้านหลังมีแต่ความว่างเปล่า เนื้อทองหัวใจหวิวๆ เมื่อเหลือบปรายตาไปเห็นด้านข้างแล้วพบว่าหล่อนถูกจับมายืนอยู่ริมหน้าผา ข้างล่างเป็นสระน้ำใหญ่ที่มองลงไปเป็นเพียงเวิ้งดำมืด ลมเย็นพัดกระทบผิวเนื้อเป็นระยะ หล่อนรู้สึกหนาวจับจิตชาวาบไปทั้งร่างเพราะความกลัว

“ยังไงกูก็คงไม่รอดอยู่ดี หึ...” รอยยิ้มร้ายแสยะเหยียดเหมือนปลงใจต่อชะตากรรมของตนเอง สายตาล่อกแล่กแฝงแววอำมหิต สื่อให้รู้ถึงอะไรบางอย่างในใจที่ไม่ประสงค์ดี

“กูไม่ยอมตายคนเดียว!..” ยังไม่ทันจบประโยคที่ตะคอกประกาศปาวๆ ดวงตาเจ้าของเสียงก็เหลือกลานค้างเติ่ง ใบหน้าหงายแหงนเสียการทรงตัว เลือดสดๆ ไหลท่วมใบหน้าในเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเมื่อสิ้นเสียงปืนในมือของแทน

“กรี๊ด!” / “เนื้องทอง!!” เด็กหญิงกรีดร้องด้วยความตกใจถึงขีดสุด ในขณะที่ยังขวัญเสีย ร่างของหล่อนถูกดึงให้หงายหลังร่วงลอยลงไปกลางอากาศที่ว่างเปล่า ณปราชกระโดดเข้าไปช่วยบุตรสาวแต่ไม่ทันการณ์ เขาคว้าจับกิ่งไม้ใกล้ๆ หน้าผาไว้ทันก่อนจะร่วงตามลงไป พลางตะโกนเรียกชื่อเนื้อทองสุดเสียงในขณะที่ร่างทั้งสองดำดิ่งกระแทกกับผืนน้ำเสียงดัง

“เนื้อทอง!!”

“พี่ปราชอย่า!” แทนดึงตัวณปราชเอาไว้ ในขณะที่หนุ่มใหญ่กำลังกระโจนลงตามหาลูก

“ถ้าใครสักคนจะรอด คนนั้นต้องเป็นพี่” เขาบอกพลางเอาปืนที่ใช้ยิงผู้ร้ายยัดใส่มือณปราช ไม่ได้รอให้อีกฝ่ายตอบรับหรือแสดงความคิดเห็นใด รีบกระโดดหน้าผาลงไปยังท้องน้ำเบื้องล่างทันที

“คุณแทน!!”