3

“ตรง ๆ นะ ตอนนี้ฉันไม่มีเงินสด ขอผัดผ่อนไปก่อนได้ไหมคุณ” ปานอัปสรสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เป็นไงเป็นกันก่อนจะสารภาพตามตรง อาจจะได้ลดโทษกึ่งหนึ่ง เพราะดูแล้วผู้ชายคนนี้เขี้ยวไม่ใช่เล่น ไม่มีทีท่าโอนอ่อนกับคนสวยอย่างหล่อนสักนิด...เชอะ !...ตาต่ำ..หญิงสาวแอบค่อนขอดเขาในใจ

“เมื่อไหร่”

“ก็จนกว่าฉันจะกลับมามีงาน...คือ...ถ้าคุณพอจะติดตามข่าวอยู่บ้างก็น่าจะรู้นะคะว่า ฉันปานอัปสรโดนทัวร์ลงไม่เว้นแต่ละวัน ไม่ยุติธรรมกับฉันเลยสักนิดทั้ง ๆ ที่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด..งานก็ถูกแคนเซิลหมด..แล้วฉันจะหาเงินที่ไหนมาใช้คุณกันเล่า...หญิงสาวโอดครวญเผื่อจะได้รับความเห็นใจ

“ปัญหาของคุณไม่เกี่ยวกับผม ถ้าไม่มีเงินก็ทำงานชดใช้เลือกเอา” ชายหนุ่มปฎิเสธอย่างไร้เยื่อใย

“โธ่...คุณเคยได้ยินป่ะ...คนล้มอย่าข้าม”

“ผมยังไม่ได้คร่อมคุณ”

“โอ้ยยยย...หัวจะปวด” หญิงสาวถอนหายใจอีตานี่ไม่รู้จริง ๆ หรือว่าแกล้งพูดผิดพูดถูกแต่ก็ดูหน้าตายไม่น่าจะมีอารมณ์ขัน...ฮึ ! ลองมาคร่อมฉันดิ.....

“งั้นผมแจ้งความเลยดีกว่า......เสียเวลามากเกินไปแล้ว” ชายหนุ่มพูดแบบตัดรำคาญก่อนจะยกนาฬิกาขึ้นดูอีกครั้ง

“โอเค......ฉันยินดีทำงานชดใช้คุณ”ปานอัปสรรีบตกลง ไหน ๆ หล่อนก็ไม่มีงานทำอยู่แล้ว คงต้องรอให้เรื่องมันซา เพราะตอนนี้ไม่ว่าหล่อนจะชี้แจงอย่างไรแม้กระทั่งออกทีวีให้สัมภาษณ์ก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น เพราะฝ่ายเมียของพระเอกดังออกมาบีบน้ำตาโกยเรตติ้งนำไปหลายช่วงตัว

“แน่ใจนะ” สายตาคมเข้มจ้องลึกเข้ามาในดวงตาสีน้ำตาลเข้มแต่แลดูว่างเปล่าเสียเหลือเกิน

“ค่ะ ฉันไม่โกงอยู่แล้วว่าแต่จะให้ฉันทำงานอะไรคะ” หญิงสาวทำงานด้วยความซื่อสัตย์ซื่อตรงทั้งต่อตัวเองและหน้าที่ที่รับผิดชอบ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมผลลัพธ์มันกลับกลายเป็นอย่างนี้ไปได้ ในเมื่อหล่อนได้รับการสั่งสอนมาโดยตลอดว่าทำดีแล้วต้องได้ดี

“เป็นผู้ช่วยติดตามรับใช้อำนวยความสะดวกในทุก ๆ ความต้องการของผม” อลันบอกเร็วปรื๋อ

ปานอัปสร ได้ยินแค่คำว่าผู้ช่วยก็พยักหน้าหงึกหงักตอบตกลงทันที ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเพราะความไม่รอบคอบของหล่อนกันแน่...ผู้ช่วยคนระดับนี้ก็ไม่เลวนักหรอกเผลอ ๆ ดีกว่าอาชีพนางแบบของหล่อนด้วยซ้ำ วัน ๆ มีแต่ไอ้พวกเสี่ยบ้ากามหาเรื่องจะเคลมกันให้ได้

“จะให้ฉันเริ่มงานเมื่อไหร่คะ” หญิงสาวถามอย่างกระตือรือร้น หล่อนยิ้มออกมาได้.......ความจริงมันก็ไม่ได้แย่ไปเสียทุกอย่างหรอก ดูจากท่าทางข้าวของเครื่องใช้ อันไม่ธรรมดาของผู้ชายตรงหน้า ถ้าหากตัดเรื่องความเย็นชาพูดจาไม่เข้าหูออกไปแล้ว อย่างน้อยความเป็นอยู่ของหล่อนคงไม่ตกต่ำหรอกน่า ยังไงก็ดีกว่าอดตายอยู่ที่คอนโดแน่ ๆ...ขืนอยู่แบบนี้ไปอีกสักเดือน คนที่ไม่มีเงินสดหมุนเวียนในบัญชีคงได้อดตายจริง ๆ ครั้นจะให้เอาข้าวของแบรนด์เนมออกขาย ก็ลืมไปได้เลยเพราะคนหน้าบางใจบางอย่างหล่อนทำไม่ได้แน่ ๆ ก็ลูกรักทั้งนั้นใครจะตัดใจไหว......

“หกโมงเย็น ผมจะไปรับที่คอนโด” การพักผ่อนของเขาในรอบนี้คงจะไม่น่าเบื่ออย่างที่คิด

“ห๊ะ...เย็นนี้...อีกไม่กี่ชั่วโมงเองอ่ะ.....ฉันขอเริ่มงานพรุ่งนี้ก็แล้วกัน” รู้สึกดีได้แป๊บเดียวจริง ๆ ทำไมต้องด่วนขนาดนี้นะ...ใจคอจะให้ทำโอทีตั้งแต่วันแรกเลยหรือไง...งก...

“ได้...ยอดหนี้ต้องเพิ่มขึ้นด้วย”

“เท่าไหร่”

“ชั่วโมงละแสน” อลันตอบเรียบ ๆ

“โอเค เย็นนี้เจอกัน” หญิงสาวเป่าลมออกจากปากเผลอค้อนให้อย่างลืมตัว แต่พอเจอสายตาดุดันเท่านั้นถึงกับขนลุก...คนหรือผีดิบวะ....หญิงสาวเบือนหน้าทำปากขมุบขมิบ ขยับตัวเตรียมลงจากรถ

“เดี๋ยว” มือหนาที่แข็งดั่งคีมเหล็กเอื้อมไปคว้าต้นแขนไว้จนเกือบเป็นกระชาก

“อะไรอีกล่ะคุณ......” ปานอัปสรนิ่วหน้า ตวาดแว๊ด.....อ่อนโยนกับคนสวยหน่อยไม่ได้หรือไง.....หรือว่าเกลียดผู้หญิง...จริง ๆ ด้วยเขาอาจจะเป็นเกย์...คิดได้อย่างนั้น ปานอัปสรเริ่มสบายใจขึ้นมานิดหน่อย อย่างน้อยก็ปลอดภัยต่อพรหมจรรย์ที่อุตส่าห์เก็บไว้ตั้งยี่สิบห้าปีจนหยากไย่ขึ้นหมดแล้วมั้ง

“หวังว่าคุณจะรักษาคำพูด” อลันพูดพร้อมกับขยับตัว ทำให้หล่อนเห็นบางอย่างแข็งตุงอยู่แถว ๆ ช่วงเอว….ปืน...คิดเป็นอื่นไม่ได้จริง ๆ

ลูกหนี้สาว กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ไม่รู้ว่าเขาตั้งใจขู่หรือเพราะความบังเอิญแต่มันก็ทำให้ผู้หญิงใจบางอกสั่นขวัญผวาไม่น้อย......ตกลงเป็นเกย์หรือมาเฟียกันแน่วะ....ฮือ..ถ้าเป็นทั้งสองอย่างแบบทูอินวัน ฉันตายแน่......

“ฉันไม่โกงอยู่แล้วน่า” หญิงสาวทำเป็นใจดีสู้เสือกัดฟันตอบออกไป

ดวงตาสีน้ำเงินเข้มจับจ้องวงหน้างามนิ่งนานแววตาดำดิ่งชวนสยดสยอง ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้หล่อนไปได้