4/4

“อ้อ...เอ่อ...ขอโทษค่ะ คุณจะให้หนูนอนในนี้หรือคะ แล้วคุณจะนอนที่ไหน” ถามแล้วเลือดฝาดก็รวมตัวกันจับกลุ่มอยู่บนพวงแก้ม

“ฉันเป็นเจ้าของบ้าน ก็ต้องนอนที่นี่สิ”

“แล้วหนูล่ะคะ คุณจะให้หนูนอนที่ไหน”

“เธอนี่ก็ถามแปลก ถ้าฉันจะให้เธอนอนที่อื่น แล้วจะเรียกเข้ามาทำไม”

ทาดิลเท้าสะเอวอย่างยั๊วะๆ ผู้หญิงไทยคนนี้มีอะไรแปลกๆ ดวงตาสีฟ้ากวาดมองร่างบอบบางตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า เขาใช้สายตาโลมเลียอย่างไม่คิดจะรักษามารยาท ดวงหน้าสวยหวานที่ถูกประดับด้วยดวงตากลมโตสีน้ำตาล จมูกเล็กๆ โด่งเป็นสันน้อยๆ ที่ปลายจมูกมีหยดน้ำเกาะ ท่าทางเธอจะร้อนกระมัง มองต่ำลงมายังริมฝีปากอิ่มแล้วหวนนึกย้อนกลับไปเมื่อ 7 ปีก่อน เขาจำความรู้สึกนั้นไม่ได้เพราะไม่ได้จริงจังอะไร ก็แค่จูบเด็กน้อยคนหนึ่งเหมือนปลอบใจให้หายกลัว พอตอนนี้กลับอยากรู้ว่าถ้าประกบปากลงไปบนกลีบกระจับนั้น จะรู้สึกอย่างไร

สายตาสำรวจจาบจ้วงของเขาไม่ได้ทำให้นรีกระจ่างนึกโกรธ แต่ทำให้เธอเขินอายจนต้องยกมือขึ้นกอดอก ทาดิลกระตุกมุมปากเมื่อดอกปทุมงดงามถูกท่อนแขนขาวปิดบัง แต่นั่นไม่ทำให้เขาละสายตาไปจากเธอ เอวเล็กแค่ฝ่ามือประกบกันกระมังก่อนจะวาดโค้งผายออกเป็นสะโพกกลมกลึง นึกขอบคุณพระเจ้าที่ส่งตุ๊กตามีชีวิตมาเป็นของขวัญ ยังไม่รู้ว่าของขวัญแสนสวยถูกใจนี้จะทำให้ดีใจหรือปวดหัวมากกว่าเก่า

“เธอชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ และมาที่นี่ได้ยังไง”

คำถามเรียงแถวกันมาเป็นชุดแบบนี้ แล้วเธอจะตอบคำถามไหนก่อนดีล่ะ

“หนูชื่อนรีกระจ่าง พิชัยยุทธ อายุ 20 ปี หนูขึ้นเครื่องบิน Turkish Airway จากประเทศไทยมาถึงอิสตันบลูเมื่อวานนี้ค่ะ” รายงานตัวเหมือนนักเรียนหน้าชั้นเรียนเปี๊ยบ

“ยังเด็กอยู่มาก” ใช่...เด็กคนนั้นก็คือแม่สาวคนนี้จริงๆ แววตาของเธอเขาจำได้ และไม่แน่เธออาจจะจำแววตาของจอมโจร Y ได้เช่นกัน “เอาเงินจากที่ไหนเป็นตั๋วเครื่องบิน แล้วนี่เธอมาคนเดียวเหรอ”

“หนูมาคนเดียวค่ะ แต่หนูทำงานสุจริตนะคะ หาเงินได้ด้วยตัวเอง หนูเก็บเงินมาตลอด 7 ปีเลยนะคะ”

ประโยคหลังแทบทำให้ทาดิลสำลักน้ำลายตัวเอง

“ทำไมต้อง 7 ปี” ถามแล้วกลั้นใจฟังคำตอบ หวังว่าเธอจะจำจอมโจร Y ไม่ได้หรอกนะ

“ก็...ก็หนูอยากเจอคุณทาดิล และ...”

“และอะไร”

“เมื่อ 7 ปีก่อน หนูเจอ...ผู้ชายใส่ชุดดำสองคนแถวบ้าน เขามีดวงตาเหมือนคุณมาก”

“แล้วไง เธอคิดว่าฉันเป็นผู้ชายคนนั้นรึไง”

คนที่กลั้นใจถามนั้นนิ่งมาก นิ่งจนเธอมองไม่ออกว่าเขารู้สึกยังไง ท่าทีสบายๆ ยกมือขึ้นกอดอกกำลังบอกว่าเธอคิดผิด ไม่ใช่เหรอ เขาไม่ใช่จอมโจรใจบุญอย่างที่เธอเข้าใจหรือ ถ้าใช่เขาต้องมีท่าทีกระสับกระส่ายบ้างสิน่ะ แต่นี่นิ่งเฉยมาก มากเสียจนเธอเองที่ต้องกระสับกระส่าย

เธอกำลังกล่าวหาเขาว่าเป็นจอมโจรที่ตำรวจสากลกำลังตามจับอยู่ในขณะนี้ กล่าวหา เพราะเขาไม่ใช่

“ขอโทษนะคะ ที่หนูเข้าใจคุณผิดไป หนูคิดว่าจอมโจรคนนั้นอาจเป็นคุณ แต่ถึงใช่จริงๆ หนูก็ไม่มีวันแจ้งตำรวจให้จับคุณหรอกค่ะ”

“ทำไม”

ทำไมน่ะเหรอ นรีกระจ่างเงยหน้ามองเขาอย่างว้าวุ่น เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังยืนอยู่ในชั้นศาลและกำลังถูกทนายความฝ่ายโจทก์ซักถาม รุกไล่ให้เธอจนมุมด้วยคำถามง่ายๆ ว่าอะไรและทำไม ส่วนเธอก็เป็นจำเลยที่ไม่มีทางออก ต้องตอบทุกอย่างไปตามความจริง

“ก็...คุณคือทาดิล ซาจานลา”

“เธอกำลังจะบอกว่า เพราะฉันเป็นนักแสดง นักร้องชื่อดัง แค่นั้นน่ะหรือ”

“ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่แค่นั้น” สาวน้อยก้มหน้าคางจรดอก เธอต้องรวบรวมความกล้าที่มีในตัวทั้งหมดพูดประโยคต่อจากนี้ไป “เพราะหนู...หนู...หนูหลงรักทาดิล ซาจานลา ไม่ใช่แค่ชื่นชอบ ไม่ใช่แค่เป็นแฟนคลับ ที่หนูตั้งหน้าตั้งตาเก็บเงินทำทุกอย่างเพื่อมายืนอยู่ตรงหน้าคุณ ก็เพราะหนูรักคุณ”

“อะไรนะ” ทาดิลเสียงพร่า หูเขาคงมีปัญหาจากเสียงกรี๊ดกร๊าดของแฟนเพลงในคอนเสิร์ต มาตอนนี้มันจึงเสื่อมประสิทธิภาพขั้นรุนแรง “เธอพูดใหม่อีกทีซิ”

“หนูรักคุณค่ะ หนูก็ไม่รู้ว่ามันใช่ความรู้สึกรักที่เกิดขึ้นระหว่างผู้หญิงกับผู้ชายหรือเปล่า แต่มันมากกว่าที่หนูรักเพื่อน หรือแม้แต่พี่ชาย หนูอยากอยู่ใกล้คุณ อยากเห็น อยากสัมผัส อยากรู้จักคุณให้ดีกว่าใครๆ ถ้าต้องไปชมคอนเสิร์ตของคุณ หนูอยากได้อภิสิทธิ์จากคุณ ให้นั่งอยู่ในที่ที่เห็นคุณได้ชัดที่สุด และคุณก็มองเห็นหนูชัดกว่าใคร”

โอย...กว่าจะพูดจบเล่นเอาสาวน้อยเหงื่อแตกพลัก ไม่ใช่เพราะอากาศร้อนหรอกนะ ตรงกันข้ามอากาศวันนี้กำลังเย็นสบาย แต่ที่เหงื่อแตกเพราะความประหม่า ความกลัวว่าจะถูกขับไล่และหาว่าเธอหน้าไม่อาย ที่มายืนบอกรักผู้ชายอย่างหน้าด้านๆ แถมคนที่เธอบอกรักก็เป็นซูเปอร์สตาร์ของตุรกี เป็นขวัญใจของมหาชนสาวๆ แน่นอนว่าเธอต้องไม่ใช่คนแรกที่กล้าทำอะไรพิเรนทร์ๆ แบบนี้

ทาดิลเองก็ใบ้กินไปชั่วขณะ สาวน้อยตรงหน้าไม่ใช่คนแรกที่กล้าหาญชาญชัยบอกรักเขา เธอไม่ต่างไปจากแฟนคลับสาวๆ ที่อยากขยับฐานะมาเป็นแฟนสาว แต่อะไรบางอย่างในตัวเธอบอกเขาว่าเธอไม่ได้เสแสร้ง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเธอคือเนื้อแท้ คือความจริงใจ ซึ่งเขาไม่เคยได้รับรู้ความรู้สึกแบบนี้จากใคร

“ฉันคือทาดิล ซาจานลา เป็นนักแสดง นักร้อง และไม่ใช่จอมโจรอะไรนั่น ถ้าโจรใจบุญทำให้เธอหลงรัก ฉันก็ขอบอกว่าเขาไม่ใช่ฉัน”