3/1

เจ็ดปีต่อมา

ข่าวจอมโจรผู้เลื่องชื่อ HY ปริศนาตัวอักษรภาษาอังกฤษ ที่ทำให้คนทั่วโลกต่างขนานนามว่าจอมโจรใจบุญ ไม่มีใครคาดคิดว่าในปีต่อไปเด็กยากไร้ในประเทศใดจะได้บารมีของความเมตตานั้น มีแต่คนกล่าวขวัญและตามจับจอมโจรเลื่องชื่อ แต่ทุกครั้งที่ปล้นไม่มีแม้แต่ร่องรอยประดุจเป็นโจรร้ายที่ไร้ตัวตน ตำรวจสากลพยายามตามดักจับจอมโจรในสถานที่ที่มีเด็กยากไร้ แต่ไม่มีวี่แววว่าจะได้พบร่างจอมโจร HY เลยสักครั้ง

มูลนิธิหรือสถานสงเคราะห์ต่างๆ ทั่วโลก ไม่มีใครบอกหรือให้ข้อมูลได้ว่าเงินมากมายที่ได้รับนั้นมาจากไหน เพราะเงินจำนวนมากจะเข้าบัญชีเอง และเมื่อตามหาต้นตอไม่พบการจับจอมโจรใจบุญก็ยังต้องดำเนินต่อไปยืดเยื้อมาเป็นเวลา 7 ปี

เจ้าทุกข์ที่ถูกปล้นทุกรายให้การไม่ได้ว่าใครคือ H และ Y ความชั่วที่เคยทำในอดีตไม่มีผู้ที่เกี่ยวข้องมีชื่อย่อเป็นตัวอักษรดังกล่าว อดีตโจรที่เปลี่ยนเป็นเจ้าทุกข์เลยไม่อาจรู้ได้ว่าใครที่ปล้นพวกเขา แม้ใจจะเอนเอียงไปทางเจ้าเมืองซาลาบัด คิดว่าน่าจะเป็นเขา แต่ความผิดในอดีตทำให้ไม่อาจซัดทอดถึงใครก็ตามที่อยู่ในซาลาบัด

เบนจาชา มินมุสซา อดีตเสนาบดีของแคว้นซาลาบัด พยายามติดต่อผู้ที่ร่วมอุดมการณ์ปล้นน้ำมันดิบเมื่อ 30 ปีก่อน เมื่อเขาประติดประต่อเรื่องเข้าด้วยการจากการทราบข่าวการปล้นของจอมโจรใจบุญ เจ้าทุกข์ทุกรายคือเพื่อนร่วมอุดมการณ์โสโครกเมื่อครั้งอดีตทั้งนั้น

“ฮัลโหล ยามินพูดครับ”

ยามิน ชาลาดียา อดีตเสนาบดีคนหนึ่งของซาลาบัด กรอกเสียงแหบปนสั่นด้วยอายุที่มากขึ้น

“ท่านยามินเรอะ ผมเบนจาชา มินมุสซา ท่านยังจำผมได้หรือเปล่า”

“ท่านเบนจาชา จำได้สิ ผมไม่มีวันลืมทุกคน ถ้าไม่มีพวกเราก็ไม่มีวันนี้”ยามินเฒ่ากล่าว

“ตอนนี้ท่านคงถูกเล่นงานแล้วสินะ”เบนจาชาถาม

“ท่านหมายถึงจอมโจร HY น่ะเรอะ นี่ท่านก็โดนแล้วเหมือนกันสิท่า”ไม่ต้องเดาเลยด้วยซ้ำว่าใช่

“ใช่ ผมติดต่อคนอื่นไม่ได้เลย มีแต่ท่านยามินคนเดียวที่ผมติดต่อได้ การถูกปล้นของเรา ท่านคิดว่าน่าจะใช่ฝีมือของชาวซาลาบัดหรือไม่”

“ชาวซาลาบัดรึ ใครกัน ใครที่มันรู้เรื่องของเรา มันผ่านมา 30 ปีแล้วนะ”

“ใช่ ผมคิดว่าอาจเป็นลูกชายของชีคฟารุค แต่เด็กนั่นไม่น่าจะทำการใหญ่ได้ถึงขนาดนี้ มันทำแบบไม่เหลือร่องรอย ทุกอย่างเงียบหายเข้ากลีบเมฆ มันมาทวงของๆ พ่อมันคืน แต่ไม่ยักจะเก็บไว้เอง”

“นั่นสิ แต่ไม่แปลก เพราะแคว้นซาลาบัดเป็นแคว้นใหญ่และอุดมสมบูรณ์ไปด้วยน้ำมันดิบ ร่ำรวยมหาศาล มันเลยเอาของที่ปล้นไปจากเราแจกจ่ายให้เด็กยากไร้ ฮึ...ไอ้โจรใจบุญ”

“ผมอยากล้างแค้น ที่พยายามติดต่อท่าน ก็เพื่อถามว่าท่านจะเป็นแนวร่วมของผมหรือเปล่า”

“ทำอย่างไร ท่านคงไม่ได้หมายถึง...เราต้องกลับไปซาลาบัดหรอกนะ เพราะนั่นหมายถึงการพาตัวกลับไปตาย ซาลาบัดกฎหมายอยู่ในกำมือของผู้ครองแคว้น มันจะจัดการเราได้อย่างง่ายดายเชียว”

“หมายความว่าท่านกลัว แล้วท่านจะปล่อยให้มันเอาสมบัติของเราไปง่ายๆ งั้นรึ”

“ผมแก่แล้วนะ ท่านก็เหมือนกัน เขาที่มันไม่ใช่ของเราตั้งแต่ต้น จะไปช่วงชิงกลับมาคงยาก ถึงผมจะเสียสมบัติไปมาก แต่ผมยังมีเงินอีกมากในธนาคาร”

“ท่านปฏิเสธ?”

“ขอโทษเถอะ ผมอยากอยู่กับลูกหลานนานๆ”

ยามินเฒ่าวางสายไปแล้ว เบนจาชากำหมัดแน่นเคียดแค้นที่ถูกปล้นและถูกปฏิเสธ แม้อายุจะมากโขจนผมทั้งหัวเป็นสีขาวโพลนและบางลงทุกขณะ แต่ความโลภอยากได้ของที่ไม่ใช่ของตัวเองยังมีอยู่ในสายเลือด ในเมื่อมันมาปล้นไป เขาก็จะไปปล้นกลับมา และถ้าตนทำเองไม่ได้ก็ให้คนอื่นทำสิ ลูกชายของเขาอายุ 42 ปี คงล้างแค้นให้พ่อได้ในเมื่อปล่อยให้กฎหมายจัดการกับจอมโจรใจบุญไม่ได้ เบนจาชาจะใช้วิธีการเดิมจัดการเอาคืน เอเรียเป็นทหารรับจ้างของกองทัพสหรัฐ เขาผ่านการสู้รบมาหลายครั้ง เขาจะต้องช่วยพ่อได้

“ดาว” เสียงตะโกนโหวกเหวกดังลั่นบ้านหลังเล็ก ร่างอวบอิ่มนั่งเคียงคู่กับร่างหนาใหญ่ ใบหน้าแดงก่ำด้วยพิษสุราไม่ต่างกัน ข้างลำตัวมีขวดเหล้าล้มเกลื่อน มีแก้วไร้น้ำแต่ยังเหลือน้ำแข็ง หมายความว่าคนดื่มยังไม่พอแม้จะเมาปลิ้นแล้วก็ตาม

“อีดาว ไปไหนวะ กูเรียกไม่ได้ยินเรอะ”

เสียงสบถหยาบคายแผดลั่นดังตามมา อึดใจเดียวร่างบางในชุดอยู่บ้านที่ทั้งเก่าจนเปื่อยเพราะผ่านการซักมาหลายปี วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาแล้วต้องถอนใจเมื่อเห็นสภาพของแม่บังเกิดเกล้าและพ่อเลี้ยง

“แม่จะให้ฉันไปซื้อเหล้าให้อีกแล้วใช่มั้ย เงินค่าเหล้าของเก่ายังไม่ใช้คืนป้าเมี้ยนเลยนะจ๊ะ”

“แล้วไง อีนี่ มึงจะเป็นแม่กูแล้วเรอะ ถึงคิดจะสั่งสอนกูห๊า...นังดาว” ไม่เพียงแต่พูด ร่างอวบของนางกาบกุลก็ลุกขึ้นเดินโซซัดโซเซมาผลักหัวรัตติกัลยา จนเธอล้มก้นกระแทกพื้น หญิงสาววัย 23 ปี นิ่วหน้าด้วยความเจ็บสะโพก

“ฉันแค่อยากเตือนแม่ ว่าป้าเมี้ยนแกบ่นแล้วน่ะจ้ะ แกคงไม่ให้แม่กับลุงศักดิ์ไปติดเงินค่าเหล้าแล้ว”

“หนอย อีเมี้ยนมันไม่ให้ติด มึงก็ไปหาเจ้าอื่นสิวะ กูอยากเหล้าโว้ย...ไม่เห็นเหรอว่าเหล้าหมด ขาดตอนกันพอดี ไปๆ รีบไปหาเหล้ามาให้กูเร็วๆ เข้า”

รัตติกัลยาลุกขึ้นส่ายหน้าไปมา เธอจะไปติดเงินร้านไหนได้อีก ก็แม่ยังไม่ยอมไปจ่ายเลยสักร้าน