ปฐมบทของการกำเนิดจอมโจร /5

“ท่านลุงมาลิค การประชุมครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ข้าได้ขึ้นแท่นเป็นประธาน ข้า...ในฐานะของชีคเรย์ฮานผู้ปกครองแคว้นซาลาบัด แห่งนครซาลามัดรียะห์ นับจากวันนี้เป็นต้นไปทุกครั้งที่มีการประชุม ข้าจะทำการตรวจสอบบัญชีทุกอย่าง และท่านเสนาทุกฝ่ายจะต้องส่งบัญชีทุกเล่มให้ข้า ไม่มีข้อยกเว้น”

เสียงประกาศกร้าว ดุดัน และจริงจังทำให้ทุกคนในที่ประชุมนั้นเงียบกริบ ไม่มีเสียงตอบรับหรือปฏิเสธใดๆ ทั้งสิ้น แต่เรย์ฮานไม่สนใจ ไม่ตอบรับก็ได้แต่ถ้าไม่ทำตามที่เขาบอกล่ะก็ เขาไม่เลี้ยงเอาไว้ให้เปลืองข้าวสุกแน่ๆ

ซาบินเป็นคนเดินไปรับแฟ้มบัญชีจากเสนาบดีทุกฝ่ายมาส่งให้ท่านประธานในที่ประชุม ชีคเรย์ฮานมองดูทุกแฟ้มคร่าวๆ ก่อนพยักหน้าและกล่าวขอบคุณทุกฝ่ายที่ให้ความร่วมมือ

“ข้าขอบคุณพวกท่านที่ให้ความร่วมมือ ขอให้พวกท่านทุกคนเข้าใจว่าถึงเวลาที่ข้าจะสานต่อเจตนารมณ์ของท่านพ่อตามแนวทางของท่านพ่อ โดยมีท่านลุงมาลิคเป็นที่ปรึกษาของข้าอีกที”

“พวกเรายินดีทำทุกอย่างที่ท่านชีคประสงค์นะขอรับ พวกเรารักและเคารพท่านชีคฟารุคแค่ไหน ก็จะรักและเคารพท่านชีคเรย์ฮานด้วยเช่นกัน” เสนาบดีฝ่ายกลาโหมกล่าว

“ขอบคุณท่านรอดัสมาก ข้าจะไม่ทำให้ทุกท่านผิดหวัง แคว้นซาลาบัดจะต้องยิ่งใหญ่จนกลายเป็นนครซาลาบัด ทุกชีวิตจะต้องอยู่ดีกินดี เราจะทำให้มีการค้าขายกับชาวต่างชาติมากขึ้น ขนบธรรมเนียมและความเชื่อเดิมๆ ในส่วนที่ดีเราก็จะรักษามันไว้ แต่ในส่วนที่ไม่ดีเราจะเปลี่ยน เพื่อความเจริญของแคว้นซาลาบัด”

“ข้า...ชีคมาลิคในฐานะที่ปรึกษาของท่านชีคเรย์ฮาน ข้าขอบอกทุกคนว่า เมื่อครั้งที่ข้ารักษาการแทนนั้น ข้าอาจหละหลวมในบางสิ่งบางอย่างและยังไม่เด็ดขาดพอ แต่ต่อไปนี้หลานชายของข้า ผู้ปกครองแคว้นซาลาบัดจะดุดันและแข็งกร้าวกว่าข้าหลายเท่า คำพูดของชีคเรย์ฮานคือประกาศิต คือกฎหมาย ไม่มีผู้ใดฝ่าฝืนได้เด็ดขาด”

สิ้นเสียงชีคมาลิค ทุกคนในที่นั้นต่างโค้งกายให้อย่างพร้อมเพรียง ไม่ว่าอดีตจะเป็นอย่างไรมีหลายคนที่รู้ แต่ตอนนั้นกลับต้องปิดปากเงียบเพราะห่วงชีวิต แต่เวลานี้ความจริงกำลังจะเปิดเผย ใครที่ทำชั่วก็ต้องได้รับผลกรรมนั้นไปอย่างไม่มีเงื่อนไข

ชีคหนุ่มถึงกับขมวดคิ้วกับตัวเลขของเงินภาษีที่เก็บจากประชาชน ในระยะเวลาตั้งแต่บิดาสิ้นใจจนปัจจุบันก็เป็นเวลา 21 ปีแล้ว เท่ากับอายุของเขา มันนานมากพอที่เงินภาษีที่เก็บได้ต้องงอกเงยกว่านี้ แต่ทำไมตัวเลขเงินภาษีคงเหลือในบัญชีมันไม่บาลานซ์กับความเจริญของแคว้นซาลาบัด โดยปกติแล้วเท่าที่ทราบจากลุงมาลิค เงินภาษีที่บิดาเคยเก็บจากประชาชนจะนำมาพัฒนาแคว้น ทั้งในด้านการค้าและการขุดเจาะน้ำมัน แต่เวลานี้เรย์ฮานไม่เห็นว่ามีอะไรแตกต่างไปจากเมื่อ 21 ปีที่แล้วเลย แต่แปลกที่เงินภาษีในบัญชีกลับเหลือน้อยกว่าที่ควรจะเป็นเห็นทีเขาจะมัวมานั่งเฉยอยู่แบบนี้ไม่ได้แล้ว

“เรย์ฮาน” ชีคมาลิคเดินเข้ามาสมทบกับหลานชายในห้องทำงานใหญ่

“ท่านลุงมาพอดี หลานกำลังงงกับตัวเลขในบัญชีภาษีจากประชาชน เท่าที่หลานจำความได้จวบจนทุกวันนี้ ท่านลุงมีโครงการอะไรที่หลานไม่รู้บ้าง หมายถึงโครงการที่กำลังดำเนินอยู่แต่ยังไม่สำเร็จ”

“ไม่มีนี่นา ตั้งแต่พ่อเจ้าจากไป ลุงก็ไม่กล้าทำอะไรมากมายเพราะกลัวจะเกินหน้าที่ ลุงคิดว่ารอวันที่เจ้าจะทำตามเจตนารมณ์ของพ่อเจ้าเองดีกว่า”

“แล้วมีงานอะไรที่ท่านพ่อทำค้างไว้บ้าง”

“อืม...เท่าที่ลุงรู้ ก็มีแต่บ่อน้ำมันแห่งใหม่ แต่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พ่อของเจ้าไปสำรวจพบเจอและปักธงสัญญลักษณ์แสดงความเป็นเจ้าของเพราะมันอยู่ใกล้กับเขตพรมแดน แต่...ก็มาสิ้นใจก่อน นอกนั้นก็ไม่มีอะไร”

“ถ้างั้นข้าจะออกไปสำรวจ ท่านลุงไปกับข้า ซาบิน” ท้ายประโยคชีคหนุ่มตะโกนเรียกองครักษ์คู่ใจ

“ขอรับท่านชีค” ซาบินเข้ามาหาได้เร็วทันใจแบบนี้เสมอ

“เจ้าไปกับข้าและท่านลุง เราจะออกไปสำรวจบ่อน้ำมันของพ่อข้า อย่าให้ใครรู้เด็ดขาด”

ซาบินไม่ตอบ แต่พยักหน้าเพียงเล็กน้อย

แล้วทั้งสามก็เดินทางไปยังบ่อน้ำมันแห่งใหม่ แต่สิ่งที่ได้พบทำให้ทั้งสามถึงกับอึ้ง บ่อน้ำมันที่เคยมีธงปักนั้นในตอนนี้เสาธงล้มอยู่บนพื้นทราย และมีหลุมลึกจากการใส่แท่งขุดเจาะ

“ถ้าในหลุมนี้มีน้ำมันอยู่ ก่อนที่จะมีคนขุดไป เราจะพบมันที่ความลึกไม่ต่ำกว่า 200 เมตร ใช่มั้ยท่านลุงมาลิค”

“ใช่ และตอนนี้ถ้าเรย์ฮานอยากรู้ว่ามันเหลือแค่ไหน มีวิธีเดียวคือเจ้าจะต้องขุดมัน”

ความรู้สึกบอกเรย์ฮานว่า น้ำมันในบ่อนี้อาจไม่มีเหลืออยู่แล้ว แต่เพื่อความแน่ใจของเขาคงต้องทำอย่างที่ลุงมาลิคพูด ชีคหนุ่มไม่เสียเวลาคิดอีกต่อไป เขาควบม้ากลับไปยังวังไซฟาลและให้ฝ่ายที่เกี่ยวข้องจัดการเรื่องการขุดเจาะทันทีใครก็ตามที่มันกล้ากระตุกขนพญาเหยี่ยว มันจะต้องโดนจิกโดนกัดให้เละกันไปข้าง