ปฐมบทของการกำเนิดจอมโจร /4

ไม่นานต่อมาฮาลีมก็พาเรย์ยาชมาถึงสนามบินแห่งหนึ่งในตุรกี

“เรย์ฮาน” เรย์ยาชกวักมือหยอยๆ เรียกพี่ชาย ก่อนวิ่งเข้าไปสวมกอดแน่นด้วยความคิดถึง

“เรย์ยาช ข้าคิดถึงเจ้า”

แฝดน้องดันตัวเองออก แล้วจ้องพี่ชายอย่างเอาเรื่อง

“บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าไม่ให้เรียกแบบนี้ ที่นี่ไม่ใช่กลางทะเลทรายนะ ไม่มีข้า ไม่มีเจ้า มีแต่ฉันกับนายเข้าใจมั้ย”

“ขอโทษๆ ฉันลืมตัวน่ะ” เรย์ฮานบอกยิ้มๆ

“อย่าลืมตัวบ่อยแล้วกัน ฉันไม่ชอบ” เรย์ยาชกอดอกหมับคล้ายจะมีแง่งอน

เป็นที่รู้กันดีระหว่างพี่น้อง ว่าเรย์ยาชไม่ชอบทุกอย่างที่เกี่ยวกับทะเลทราย ไม่มีใครรู้หรอกว่าไม่เพียงแต่เรย์ฮานเท่านั้นที่เป็นเด็กเก็บกด แต่คนเป็นน้องก็ด้วย เขาคิดเสมอว่ามารดาใจร้ายที่ส่งเขามาให้ลุงกับป้าเลี้ยงดู เหตุผลอะไรที่แม่ยกมาอ้างนั้นดูไม่มีน้ำหนักนักในความคิดของเรย์ยาช โชคดีที่มีลุงกับป้าที่รักเขาราวกับลูกในไส้ ทำให้เรย์ยาชหลงลืมความรู้สึกนั้นไปบ้างแต่ไม่หมด

ซาบิน อิมบารอน องครักษ์คู่ใจวัย 20 ปี คนที่เป็นทั้งเพื่อน พี่ชาย และองครักษ์ประจำตัวเรย์ฮาน มองความรักระหว่างแฝดพี่แฝดน้องอย่างยินดี เขารู้ดีว่าชีคแฝดผู้พี่นั้นว้าเหว่มากแค่ไหน เขาเป็นคนเดียวที่เรย์ฮานมักจะพูดบอกความรู้สึกให้ได้ฟัง และทุกครั้งในเยาว์วัย เขาก็ปลอบใจด้วยการเล่านิทานให้ฟัง แต่บัดนี้การปลอบใจของเขากลายเป็นการชักชวนให้หยิบดาบขึ้นมาประลองฝีมือ เป็นการต่อสู้กันเพียงเล็กๆ น้อยๆ แค่พอให้เหงื่อออก เรย์ฮานจะได้หายว้าเหว่ได้บ้าง

ซาบินเป็นคนเดียวที่ชีคคาฮาลีมาไว้ใจมากพอที่จะส่งให้ติดตามชีคน้อยไปไหนต่อไหน และเขาก็ให้สัตย์ปฏิญาณแล้วว่าจะดูแลชีคน้อยเท่าชีวิต

ลุงฮาลีมพาทุกคนไปยังที่อยู่ใหม่ ซึ่งเพิ่งสร้างเสร็จไม่นานนี้ เขาสร้างที่นี่เพื่อหลานชายสุดที่รักและรู้ว่าสักวันจะใช้ที่นี่ต้อนรับการมาอยู่ชั่วคราวของหลานชายอีกคน ที่นี่มีทุกอย่างที่ต้องการไม่เว้นแม้กระทั่งโรงยิมเล็กๆ ลุงอย่างฮาลีมเข้าใจถึงความเป็นเด็กชายและกำลังจะเติบโตเป็นหนุ่มของหลานแฝด บ้านหลังนี้จึงมีพร้อมสรรพสำหรับพวกเขา

“โอ้โห! ลุงฮาลีมครับ ผมชอบที่นี่จัง เราจะได้อยู่ที่นี่นานหรือเปล่าครับ” เรย์ยาชถามก่อนวิ่งไปดูจนทั่วภายในบ้าน

“นานเท่าที่เรย์ยาชหลานรักของลุงต้องการ” ฮาลีมบอก หลังจากนั้นจึงหันไปลูบหัวของเรย์ฮานเบาๆ “ส่วนหลานรักอีกคนของลุงคงเข้าใจทุกอย่างดี ใช่มั้ยเรย์ฮาน”

“ผมเข้าใจดีครับ ผมเองก็ชอบที่นี่และเข้าใจว่าคงไม่มีโอกาสได้อยู่ที่นี่แน่นอน”

“ได้อยู่สิ เรย์ฮานจะได้อยู่ที่นี่กับเรย์ยาช บ้านหลังนี้จะเป็นโรงเรียนสอนวิชาการต่อสู้และทุกสิ่งที่หลานจำเป็นต้องรู้เป็นเวลาหนึ่งเดือน แต่มีข้อแม้ว่า...”

“ข้อแม้ว่าอะไรครับ” เรย์ฮานอยากรู้อย่างใจจดใจจ่อ

ฮาลีมย่อตัวลงนั่งยองๆ บนส้นเท้า เขากางแขนออกโอบร่างของเรย์ฮานข้างหนึ่งอีกข้างหนึ่งกางออกเมื่อเห็นเรย์ยาชวิ่งเข้ามาหา หลานชายของเขาตัวสูงกว่าที่คิดไว้เสียอีก ยิ่งเขานั่งลงแบบนี้ เขาต้องเงยหน้าคอตั้งบ่าเลยทีเดียว นี่ถ้าโตกว่านี้หรือเป็นหนุ่มเต็มตัวคงสูงใหญ่น่าดู

“หลานรักของลุงทั้งสองจะต้องอยู่แต่ในนี้ อาหารการกินจะมีครบทุกมื้อ พร้อมด้วยขนมนมเนย หลานๆ คงเข้าใจลุงนะ”

“เซ็งเลย กะจะพาเรย์ฮานไปเที่ยวซะหน่อย” เรย์ยาชบ่นอุบ

“ไม่เป็นไรน่า เราได้อยู่ด้วยกันตั้งหนึ่งเดือนก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ” เรย์ฮานเสียอีกที่เป็นฝ่ายปลอบใจเรย์ยาช

ลุงฮาลีมมองชีคน้อยเรย์ฮานอย่างชื่นชม เรย์ฮานมีความคิดความอ่านที่โตกว่าอายุเสียอีก ก็แน่ล่ะ ความรับผิดชอบอันมากมายจะอยู่ในกำมือเขาในอนาคตข้างหน้าแล้วนี่นา

“ก็ว่างั้น นี่ๆ เรย์ฮาน ฉันว่าเราไปเล่นไอ้นั่นกันดีกว่า”

“อะไรเหรอ”

เรย์ยาชทำตัวเป็นหัวโจกชี้ไปที่โรงยิม พลางยักคิ้วหลิ่วตาให้พี่ชายฝาแฝด

“ครั้งที่แล้วนายแพ้ฉัน ถ้าครั้งนี้นายเอาชนะฉันได้ ฉันจะยอมทำทุกอย่างที่นายต้องการ”

ครั้งที่แล้วของเรย์ยาชหมายถึงเมื่อเดือนก่อน เขากับพี่ชายฝาแฝดได้ท้าฟันดาบกันและเรย์ฮานเป็นฝ่ายแพ้ ตอนนั้นคนเป็นน้องได้นั่งไขว่ห้างกินขนมสบายใจเฉิบ ส่วนคนเป็นพี่กลับต้องเป็นฝ่ายช่วยป้าอาอีซาถูบ้านแทนน้อง

“ได้เล้ย ครั้งนี้รับรองว่านายแพ้ฉันแน่ เรย์ยาช”

พูดจบเรย์ฮานก็วิ่งนำน้องชายไปที่โรงยิมและรีบเปลี่ยนเป็นชุดกีฬาฟันดาบที่มีอยู่พร้อม ลุงฮาลีมสร้างทุกอย่างไว้สำหรับพวกเขาจริงๆ ทุกอย่างที่คนเป็นแม่อาจไม่รู้ว่าลูกชายฝาแฝดของตนนั้นชอบหรือไม่ชอบอะไรกันบ้าง แต่ฮาลีมไม่คิดจะถือสา เพราะน้องสาวของเขาร่างกายอ่อนแอมาก แค่รักษาชีวิตไว้เพื่อลูกๆ ได้นานจนกระทั่งวันที่พวกเขาเติบใหญ่ก็พอแล้ว

เก้าปีต่อมา

ชีคมาลิคปลดตัวเองออกจากผู้รักษาการแทนและสถาปนาชีคเรย์ฮานให้เป็นผู้ปกครองแคว้นอย่างเต็มตัว จากชีคน้อยกลายเป็นชีคหนุ่มวัย 21 ปี รูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีทองแดงจากการถูกกระไอแดดแผดเผา ผมยาวระต้นคอสีเดียวกับดวงตาคมดุ เรียวปากหยักลึกดูบางจัดในยามที่กระตุกยิ้ม ปลายจมูกโด่งแหลมเป็นสันตรงดูหล่อเหลาบึกบึนสมชายชาตรี แต่ความงามแบบชายแท้ก็สอดแทรกความงามจากผู้เป็นแม่ที่ปลายขนตาหนางอนยาวอย่างน่าอิจฉา

ชีคหนุ่มรูปงามที่มีน้อยคนนักจะล่วงรู้ว่ามีฝาแฝดที่หน้าเหมือนกันอยู่อีกคนหนึ่ง ร่างสูงก้าวยาวๆ ด้วยท่วงท่าองอาจขึ้นไปบนแท่นของประธานในที่ประชุม ซึ่งจัดขึ้นทุกสัปดาห์ภายในวังไซฟาล