ตอนที่ 4

หลังจากนั้น เขาก็ผละออกและเดินไปนั่งลงบนเตียงกว้างด้วยท่าทีสบายๆ แต่สายตาของเขากลับจดจ้องมาที่เธออย่างไม่วางตา

แววตาที่เต็มไปด้วยความดูแคลน ทำให้ปลายข้าวรู้สึกอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก หัวใจของเธอเต้นแรงจนน่ากลัวว่าเขาจะได้ยิน

ปลายข้าวตัดสินใจจะหมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด แต่เสียงของเขาก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

“เปลี่ยนตรงนี้แหละ”

“คะ?”

ปลายข้าวหยุดชะงัก เธอหันมามองเขาด้วยความตกใจ และส่ายหน้าปฏิเสธอย่างรวดเร็ว

น่านนทีหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ

“อายอะไร อย่าทำเป็นไม่ถนัดเรื่องเปลื้องผ้าหน่อยเลย”

คำพูดนั้นราวกับมีดที่กรีดลึกในหัวใจของปลายข้าว ทำให้ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความอับอายเป็นที่สุด

“ฉัน... ขอไปเปลี่ยนในห้องน้ำนะคะ”

เธอวิงวอนขอความเมตตา แต่เขากลับส่ายหน้าอย่างใจดำ

“เปลี่ยนตรงนี้แหละ ฉันอยากเห็นของเล่นของตัวเองว่ามันคุ้มค่ากับราคาที่จ่ายไปไหม”

“ฉัน... คือ...”

ปลายข้าวพูดไม่ออก น้ำตาคลอเบ้าอย่างไม่อาจห้ามได้

“หรือว่าอยากให้ฉันช่วยถอดให้ล่ะ”

น่านนทีถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

ปลายข้าวส่ายหน้าดิกอย่างหวาดกลัว แต่กลับไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากลำคอเลย เธอได้แต่จ้องมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน

“แก้ผ้าสิ รออะไรล่ะ”

เสียงเขาราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยคำสั่งที่เธอไม่อาจขัดขืนได้

เธอพยายามแล้ว... พยายามที่จะปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าศักดิ์ศรีของเธอจะสลายหายไป ตั้งแต่ตอนที่ถูกเขายกป้ายประมูลแล้ว

น้ำตาของเธอไหลรินออกมา ความอดสูถาโถมเข้าสู่หัวใจอย่างบ้าคลั่ง

เขาคือคนที่เธอแอบรัก คนที่เธอฝันถึงเสมอมาตลอดปลายปี แต่ทำไม... ทำไมเขาถึงได้ใจร้ายกับเธอแบบนี้

หากต้องแก้ผ้าให้ชายคนอื่นมอง เธอคงไม่เจ็บปวดเท่ากับตอนที่กำลังเปลื้องผ้าต่อหน้าเขาแบบนี้

มือที่สั่นเทาค่อยๆ ยกขึ้นปลดซิปชุดเดรสที่ด้านหลังอย่างยากลำบาก เสื้อผ้าที่เคยให้ความอบอุ่นและปกป้องร่างกายของเธอกำลังค่อยๆ หายไปทีละชิ้น

และในที่สุด ชุดเดรสก็ร่วงลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้าของเธอ ปล่อยให้เรือนร่างที่ยังคงสั่นเทิ้มของเธอเผชิญหน้ากับความจริงอันโหดร้าย

ปลายข้าวได้แต่กอดตัวเองไว้แน่น พยายามซ่อนความอับอายทั้งหมดเอาไว้ แต่ก็รู้ดีว่าไม่มีทางหนีพ้น

น่านนทีจ้องมองเรือนร่างที่บัดนี้เหลือเพียงชุดชั้นในของเธออย่างไม่วางตา เขาตะลึงจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้

สายตาคมกริบไล่สำรวจเรือนร่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อผ้าที่ดูเรียบร้อยนั้นอย่างละเอียดทุกสัดส่วน มันช่างเป็นของเล่นที่สวยงามเกินกว่าที่เขาคาดคิดไว้มากนัก

หน้าอกของเธอใหญ่โตและอวบอิ่มจนแทบล้นทะลักออกมาจากบราเซียสีขาว เอวคอดเล็กอย่างน่าทึ่ง แต่กระนั้นเธอกลับมีสะโพกที่ผายโค้งมนรับกันได้อย่างลงตัว

ผิวของเธอนวลเนียนผุดผ่องราวกับหิมะแรกยามฤดูหนาว และความอวบอัดจากร่างกายที่สั่นเทิ้มของเธอก็ยิ่งจุดไฟปรารถนาในตัวเขาให้ลุกโชนขึ้นทุกวินาที

ความกระหายที่ต้องการจะครอบครองเธอทั้งหมดนั้นพุ่งสูงขึ้นอย่างรุนแรงจนเขาต้องกัดกรามแน่น

เขาเพิ่งจะรู้ว่าสิ่งที่เขาประมูลมาด้วยราคาสูงถึงสิบล้านนั้น...คุ้ มค่าเกินกว่าที่เขาคิดไว้มากนัก

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่ายัยเด็กที่แอบมองเขาในทุกครั้งที่มีโอกาสคนนี้ ภายใต้รูปลักษณ์ที่ดูบอบบางจะงดงามและน่าครอบครองขนาดนี้

น่านนทีพยายามตั้งสติ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับความหิวกระหายที่พลุ่งพล่านอยู่ในอก แต่กระนั้นในดวงตาของเขาก็ยังคงมีแต่ความหิวกระหายที่ซ่อนไม่ได้

“เลิกกอดอกซะ”

เขาสั่งเสียงต่ำ เขามองไปยังหน้าอกของเธอที่แม้จะยังอยู่ในบราเซียก็ยังดูอวบอิ่มน่ามองไม่วางตาเลย

ปลายข้าวส่ายหน้าปฏิเสธ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย

“ไม่... ไม่ทำค่ะ”

“ทำตามที่ฉันสั่ง”

เสียงของน่านนทียิ่งเย็นชาและเด็ดขาด

“อย่าลืมสิว่าเธอคือของเล่นของฉัน”