บทที่ 6

ประกาศๆๆๆ

หลังจากเชิดอู่บนคานทองมาได้ตั้งนมนาน ล่าสุดองค์หญิงเมบีได้เปิดใจรับชายหนุ่มขวัญใจสาวๆ ทั่วทั้งโรงเรียนอย่าง ‘ซานต้า’ ชายโฉดหนึ่งในสมาชิกซีเคร็ทไว้ในอ้อมอ้อมใจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดูได้จากการที่ทั้งคู่ควงแขนเดินหยอกล้อต่อกระชิกเข้าร่วมงานหาคู่ให้เจ้าชายเมื่อค่ำคืนที่ผ่านหนำซ้ำยังโชว์ความหวานจนใครๆ ต้องอิจฉากลางฟลอเต้นรำอย่างไม่อายสายตาผู้คนร่วมห้าสิบชีวิตที่มองดูอยู่ห่างๆ ไม่ว่าจ่าวนี้จะจริงหรือมั่วชั่วน์หรือไม่นั้นผู้อ่านเท่านั้นที่ตัดสินได้...ข่าวยังไม่แน่ชัดว่าหญิงชายทั่วทั้งโรงเรียนเตรียมรับมือกับความบอบช้ำอย่างไรกับการที่ต้องสูญเสียองค์หญิงน้ำแข็งและเจ้าชายหิมะของพวกเราไปอย่างไม่มีใครกล้าช่วงชิง...ถ้าได้ความคืบหน้ายังไงกระผมจะนำข่าวมาประจาน เอ้ย! เผยแพร่ให้ทุกคนได้รับทราบกันอีกครั้ง

พบกันใหม่เร็วๆ นี้

แว่นสุดหล่อรายงาน

ถ่ายภาพโดย แว่นเองครับ

บทบรรยาย ก็แว่นอีกนั่นแหละครับ!

นะ...นี่มัน!!

“ฮึกๆ ไม่จริงใช่ไหมครับเมบี เมบีไม่ได้เป็นแฟนกับไอ้บ้าซานต้านั่นใช่ไหมครับ แก! แกทำให้ชื่อเสียงเมบีของฉันต้องมัวหมองแกอย่าอยู่เลย!” แจ็คทำท่าทีโมโหเหมือนหมาบ้าทันทีที่เห็นหน้านายซานต้าที่กำลังเดินเข้ามาหาพวกเรา แต่หมอนั่นกลับเอี่ยวตัวหลบหมัดปัญญาอ่อนของเจ้าบ้าแจ็คได้อย่างว่องไวจนหมอนั่นล้มหน้าคะมำไปกอนจะเดินตรงมาและมาหยุดตรงหน้าฉัน แต่ทำไมเขาไม่มาคนเดียวล่ะเนี่ย

ยังใจดีอุตส่าห์พาเจ้าชายและพ้องเพื่อนสุดแสบมาด้วยอีกทำไมเล่า!!

“ว้าว...แกลงหน้าหนึ่งอีกแล้ววะไอ้ต้าร์”ไนท์พูดขึ้นก่อนจะกระชากหนังสือพิมพ์โรงเรียน ที่ติดอยู่กับบอร์ดโรงเรียนไปอ่าน

“ไร้สาระ”คนที่ตกเป็นข่าวพูดขึ้นแต่สายตาก็ยังคงจับจ้องมาที่ฉันไม่ห่าง แต่โทดทีเถอะ...เพราะตอนนี้สายตาของฉันไม่สามารถหันไปมองใครที่ไหนได้เลยนอกจากเขาคนเดียวเท่านั้น

เจ้าชายสุดที่รักของฉ้านนนน

“หน้าฉันมีอะไรติดงั้นเหรอเมบี” กรี๊ดดดดด! เจ้าชายเรียกชื่อฉัน เขากำลังเรียกชื่อของฉันอยู่!!!

ทำไมแค่นี้ฉันก็มีความสุขขนาดนี้ นี่ถ้าเขาเติมคำว่า ‘ที่รัก’ หรือ ‘เจ้าหญิง’ ตามหลังด้วย ฉันไม่เป็นลมล้มพับไปเลยรึไงนะ

“แกอยากอ่านอะไรปัญญาอ่อนๆ ปะวะไอ้เจ้าชาย”เสียงนี่มันไอ้บ้าซานต้า! เพราะคำพูดของหมอนี่เลยทำให้ฉันต้องละสายตาจากเจ้าชายอันเป็นที่รักก่อนจะตวัดสายตาไปค้อนหมอนี่อย่างอาฆาตแค้น

“อ่านอะไรของแกวะ”

“ก็แค่...จดหมายงี่เง่าของยัยผู้หญิงงี่เง่าคนนึง” หนอยๆๆ กล้าดียังไงมาว่าฉันงี่เง่ากันยะเจ้าบ้า นายมันจะไปรู้อะไร นิสัยแย่ขนาดนี้เคยมีรึไงความรักน่ะ คงไม่สินะหมอนี่ถึงได้ดูถูกความรักที่ฉันมีต่อเจ้าชายถึงเพียงนี้

น่าสงสารจริงๆ

“ว่าแต่ว่าข่าวนี่มันจริงเหรอวะ...ตกลงแกกับมนุษย์หิน...เอ้ย! เมบีเป็นคู่ขากันจริงตามข่าวรึเปล่าวะไอ้ต้าร์” ซาโดว์นั่นเองที่ถามออกมาหลังจากอ่านข่าวในหนังสือพิมพ์โรงเรียนจบโดยมีนายไนท์ยืนหน้าสะล่อนอยู่ข้างๆ ว่าแต่ไม่อยากรู้เรื่องชาวบ้านสักเรื่องเอากี่บาทกันล่ะยะเนี่ย!

“พวกแกล่ะคิดว่าไง”

“มีความเป็นไปได้ยากที่ซาตานไร้หัวใจอย่างแกจะมีความรัก” ไนท์พูดพลางลอบมองเราสองคนด้วยสีหน้าจับผิด

“นั่นน่ะสิ! โดยเฉพาะกับผู้หญิงอย่างเมบียิ่งไม่น่าจะเป็นไปได้”

ทำไมย่ะ ผู้หญิงอย่างฉันมันทำไม!!

“พวกแกจะสงสัยไอ้ต้าร์มันทำไมวะ ฉันว่าเราน่าจะดีใจกับมันสิไม่ว่าที่ได้พบรักแท้สักที เมบีเองก็น่ารักเหมือนนางฟ้าแบบนี้ด้วย” โอ้ววว อะไรทำให้นายคิดแบบนั้นกันล่ะเนี่ยเจ้าชาย นางฟ้าอย่างฉันจะไปคู่กับซาตานอย่างไอ้หมอนี่ได้ยังไงเล่า!

“แกนี่เป็นเพื่อนที่รู้ใจฉันจริงๆ วะเจ้าชาย” ไม่พูดเปล่ามือหนาจัดการเอื้อมมาพาดคอฉันเสมือนกับว่าเราสนิทสนมกันมากมายมหาศาลก็ไม่ปาน

“....ก็อย่างที่ไอ้เจ้าชายมันบอก พวกแกเข้าใจไม่ผิดหรอก ฉันว่าฉันเจอแองเจิ้ลของฉันเข้าแล้ววะพวก!!” ไม่นะ! ใครกันจะไปยอมเป็นแองเจิ้ลบ้าบอคอแตกของนาย ไอ้ปีศาจจอมบงการ

“ว่าไงล่ะเมบี...เป็นอย่างที่ไอ้ต้าร์มันบอกจริงๆ เหรอ” แล้วไอ้บ้านี่จะมาซักไซ้หาสวรรค์วิมารดินอะไรกันเล่า เจ้าบ้าชาโดว์!

“คือฉัน..”

“หืมม...”

“ฉันลืมไปเลยว่ามีนัดกับเพื่อนที่ห้องสมุด ไว้เจอกันนะ!”ฉันโพล่งขึ้นดังลั่นก่อนจะเดินผละตัวออกมาจากกลุ่มซีเคร็ทอย่างรวดเร็วเพราะขืนอยู่ต่อคงได้ถูกไอ้บ้าสองคนนั้นซักจนขาวสะอาดไปทั่วทั้งตัวแน่ๆ และที่สำคัญ ใครกันจะไปบอกพูดว่าตัวเองคบกับผู้ชายอีกคน (อย่างจำใจ) ต่อหน้าผู้ชายอีกคนที่ฉันหลงรักจากใจจริงๆ กันเล่า!!