ep7

“น้านินครับ ไม่ใช่แม่ชี”

“ผมเห็นยังใส่ชุดขาว นึกว่ามาพักผ่อน”

“แล้วนี่ จะขอไปไหนละครับ มาเอาใจน้าอย่างนี้” เจ้าตัวน้อย ยิ้มเอาใจถลามากอด อนินนาถกอดหลานไว้ด้วยความอบอุ่นโยกตัวเบา ๆ ความรู้สึกผูกพันซ่านขึ้นมา

“อยากได้อะไรลูก” อนินนาถถามเอาใจหลาน

“ผมอยากไปในเมือง ไอ่หมึกมันเอาเสื้อผ้าใหม่ๆ มาอวดอยู่เรื่อย ๆ มันบอกว่า ผมอาศัยเขาอยู่ไม่มีปัญญามีของใหม่ๆ อย่างมันหรอก” เด็กช่างฟ้อง ฟ้องจนอนินนาถรู้สึกว่า “เรา” ดูแล “เขา” น้อยไป

“หมึกเขาลูกกำนัน เขาเข้าเมืองบ่อยก็ซื้อได้บ่อยนี่ลูก เรานานๆ เข้าที เสื้อผ้าหนูก็ไม่ได้เก่าไม่ใช่หรือ”

หมึกลูกชายวัย 10 ขวบของกำนันอาร์ท หนุ่มวัยใกล้ 40 รูปหล่อพ่อรวย เสียดายเป็นหม้ายเสียตั้งแต่หนุ่ม เคยมาเลียบๆ เคียงๆ ขอเธอกับแม่ แม่ก็เห็นดีเห็นงามว่า เธออยู่ไม่ติดที่หากแต่งงานกับกำนันอาร์ท ก็คงอยู่ติดบ้าน ติดพี่ติดน้องที่นี่ แต่ไม่มีวันเสียล่ะ เธอก็มีของเธอแล้ว กำนันอาร์ทเสียใจไม่น้อย เมื่อทราบข่าวลวง ๆ ว่าเธอ “อยู่กิน” กับหนุ่มกรุงเทพฯ เสียแล้ว

หมึก ก็คงได้รับการเอาใจใส่มากเกินไป คงเพราะกำนันอาร์ท ตั้งใจจะทดแทนในสิ่งที่ลูกขาด คือ แม่ แต่ข้าวของเงินทอง เครื่องใช้ ของเล่น ก็ทดแทนความรักไม่ได้หรอก

“แม่คะ นินจะพาหลานๆ ไป ห้างในเมือง แม่จะไปด้วยกันกับเราไหม”

“ไม่อายเขาเหรอ หัวโล่นออกอย่างนั้น พาเด็กๆ 2 คนนี่ไปด้วย” แม่เปรยขึ้น แต่ก็ลุกเข้าห้อง คงไปแต่งตัว แม่ถามไปงั้นเองว่าอายหรือเปล่า แต่ถึงอายไม่อายอย่างไร ในภาพสาวหัวโล้นนี่ แม่ก็จะตามไปปกป้องเธอ อย่างน้อยให้เธอได้มีเพื่อน

“ไชโย ๆ ๆ ดีใจจังเลย น้านิน จะพาเราไปเที่ยวแล้ว” หลายชายวัยซนสองคนโลดเต้นดีใจกันเหยงๆ ทำให้ สาววัยรุ่นที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้อง โผล่หน้าออกมาดู

“เอะอะ อะไรกันนะ มะขาม มะขวิด”

“พี่มะยม ไปด้วยกันไหมครับ น้านิน จะพาเราไปเที่ยวห้างในเมือง”

“ไม่ล่ะ แดดร้อน พี่อยู่ในเมืองนะ ลืมแล้วเหรอ เสาร์อาทิตย์ถึงกลับมาบ้าน” มะยมทบทวนความจำให้น้อง ๆ

มะยมสาววัย 17 อาศัยอยู่กับครูเพื่อนของอนินนาถ เพื่อเรียนหนังสือในเมือง มะยมอยากเข้าไปเรียนที่กรุงเทพฯ ใน ม.ปลาย แต่ อนินนาถไม่อยากให้เข้าไปเรียน ทั้งให้เหตุผลว่า จะปล่อยให้มะขาม กับมะขวิด อยู่กับยายลำพังหรือ มะยมจึงยอมเรียน ม.ปลายที่ตัวเมือง

“ลุงนนท์ มาโน่น น้านิน” เสียงมะขามร้องเรียกน้านิน

“พี่นนท์ แม่อยู่ในบ้านน่ะจ๊ะ”

นนท์ หรือพี่นนท์ เด็กวัดของหลวงพ่อ จะว่าไปก็เหมือนพี่เลี้ยงของอนินนาถ นนท์ถูกเลี้ยงดูมาพร้อมอนินนาถ แม้เมื่อ

อนินนาถต้องเดินทางเข้าไปเรียนที่ กทม. เขาก็ไปเรียนรามฯ เพื่อดูแลอนินนาถ เขาจบกฎหมาย ทำงานอยู่จนอนินนาถจบนิเทศศาสตร์ หลวงพ่อและคุณนายจันทร์ เห็นว่า อนินนาถดูแลตัวเองได้แล้ว เขาจึงกลับบ้าน นนท์จบมาก็มาตั้งบริษัททนายความที่ห้องแถวเช่าในตลาดของคุณนาย โดยทุนของคุณนาย แม่ของอนินนาถ และเป็นผู้เก็บผลประโยชน์ให้แม่ของอนินนาถ

ทรัพย์สินของคุณนายจันทร์ หรือ แม่ของอนินนาถ เป็นที่นาหลายร้อยไร่ ให้คนเช่าทำนา โดยแลกเปลี่ยนเป็นจำนวนข้าวที่ได้จากการเก็บเกี่ยว เก็บเกี่ยวได้มากก็ได้ส่วนแบ่งมาให้มาก นาที่พื้นที่ที่ให้ผลประโยชน์ในด้านรายได้น้อย แต่ผลทางใจนั้นมัดแน่น ส่วนห้องแถวหลายห้อง มีอยู่ในตลาดในตัวเมืองที่ค่าเช่าแพง คุณนายจันทร์ รื้อตกแต่งดัดแปลง เพื่อให้เข้ากับสภาพแวดล้อมอยู่เสมอจึงขยับราคาตามเศรษฐกิจ รายได้ในแต่ละเดือน แต่ละปี ถือว่าเพียงพอและเหลือเฟือถ้าประหยัด

ไม่รวมที่สวน ที่จ้างคนดูแลก็ให้ผลผลิตที่ดีใช้ได้ นนท์นี่แหละเป็นคนดูแลสวนผลไม้เหล่านั้น และตอนนี้เขาเองก็กำลังขยายให้สวนผลไม้มีรีสอร์ทไปพร้อมกันด้วย คุณนายบอกว่าให้เขา จัดสรรผลประโยชน์แบ่งกัน

ตอนนี้ นนท์ จึงคล้ายเป็นชาวสวนมากกว่าทนาย เพราะหมกตัวอยู่กับไร่สวน มากกว่า บริษัททนายของตัวเอง

“กำลังจะไปไหนกันครับนี่”

“น้านิน พาไปเที่ยวห้าง ซื้อเสื้อผ้าใหม่” มะขามตอบเสียงใส

ส่วนมะยมผลุบเข้าห้องไป นนท์ได้ปรายตามองเด็กสาว

“พี่นนท์ มีธุระอะไรด่วนหรือเปล่าคะ” อนินนาถเอ่ยถาม

“มาหาเรานั่นแหละ เห็นว่าสึกมาแล้ว”

“งั้น เราไปในเมืองด้วยกันเลยไหมคะ” อนินนาถชวน

ขณะเดียวกันที่ คุณนายจันทร์ เดินออกมาจากห้องด้วยชุดปักสวยสมวัย นนท์ยิ้มไหว้ทำความเคารพ

“พ่อนนท์ มาพอดี กำลังจะพาเด็กๆ ไปในเมือง ไปด้วยกันเลยนะ ไปทานข้าวกันด้วย มะยมล่ะ”

“พี่มะยมไม่ไปครับ” มะขวิดตอบ

“งั้นก็ ไปกันเถอะ มะยมเอ๊ย มีอะไรก็เรียก จำปีมันมาอยู่เป็นเพื่อนนะ” คุณนายตะโกนบอกหลานสาว แล้วเดินนำหน้าออกไปจากเรือน นนท์ชะเง้อเข้าไปภายในบ้าน อนินนาถมองตาม อมยิ้ม

“มะยม 17 เองนะ พี่นนท์”

“เปล่า พี่ไม่ได้คิดอะไร” นนท์ตาโต มองหน้าอนินนาถ

“ห้ามคิดเด็ดขาด” อนินนาถทำเสียงเข้ม แต่นัยน์ตาพราวด้วยรอยยิ้ม เธอรู้ว่า นนท์ไม่มีวันทำผิด แต่คงมีเรื่องผิดใจอะไรทำให้ มะยมออกอาการงอน

“ไป ไปกันเถอะ “แล้วทั้งหมดก็ขึ้นรถคันใหญ่ของนนท์ไปในเมือง และเป็นครั้งแรกที่อนินนาถกลับสู่โลกภายนอกหลังจากเธอสึกออกมาในสภาพของชีสึกใหม่