ep4

ในยามนี้ เขาดูจะพอใจมากที่ลูกชายที่เมาหัวราน้ำมาเกือบอาทิตย์ลุกขึ้นมาทำงานเสียที แรก ๆ เขาก็ปล่อย แต่พอหลายวันเข้าก็อดจะดุด่าว่ากล่าวไม่ได้ จนเขาต้องให้อาทิตย์มาช่วยพูด ไม่รู้ว่าอาทิตย์พูดอย่างไรกับทศวาร จึงทำให้ทศวารหันกลับมาทำงานได้

“แหมวันนี้ พร้อมหน้า พร้อมตา พ่อลูกนะคะ” เสียงดารณีทักขึ้นมาตั้งแต่หน้าประตู วันนี้เธอแต่งกายสวยเป็นพิเศษ

เอกพจน์เหลือบตาขึ้นมองภรรยา แล้วยิ้ม นึกในใจว่า งานเปิดตัวคุณหญิง คุณนายที่ไหนสักแห่งเชิญมา ภรรยาถึงได้แต่งตัวประโคมเครื่องประดับมากมาย อวดร่ำอวดรวยกัน

“วันนี้ คุณแม่จะไปไหนหรือครับ” ทศวารเอ่ยถามมารดา ก่อนหน้านี้เขาไม่ค่อยได้กลับบ้านนัก ไปอาศัยคอนโดใกล้ที่ทำงาน เมื่อลาออกแล้วจึงกลับมาอยู่บ้าน

“งานอีเว้นท์เปิดตัวสินค้าของคุณหญิงพจน์นะลูก เขาเชิญมา”

“ต้องไปแต่เช้าเลยหรือครับ”

“5 โมงเช้าจ๊ะลูก สงสัยล่ะซิ ทำไมแม่แต่งตัวตั้งแต่เช้า”

“เอ่อ ครับ”

“คุณหญิงพจน์ ท่านเชิญไปที่บ้านก่อน”

“อะแฮ่ม ผมว่าวันนี้ ผมพาเจ้าทศไปดูงานก่อนดีกว่า เรื่องที่จะให้เจ้าทศไปส่งคุณ ผมว่าโอกาสหน้าเถอะ” เอกพจน์ตัดบท ขณะที่ทศวารวางหน้าเอกพจน์และดารณีอย่างงง ๆ

“แหมคุณนี่ ฉันยังไม่พูดอะไรสักคำเลย”

“แค่คุณ บอกว่า จะไปบ้านคุณหญิงพจน์ ผมก็รู้แล้วว่า จะพาลูกชายไปประเคนเขา” เอกพจน์บอกอย่างรู้ทัน

ทศวารเลิกคิ้ว แล้วหัวเราะเบา ๆ จิบกาแฟรอพ่อที่กำลังทานข้าวต้มอยู่

“ฉันก็จะให้ลูกขับรถไปส่งเท่านั้นเอง” ดารณีกระแทกตัวลงเก้าอี้อย่างไม่ค่อยพอใจนัก

สาวใช้ที่รอบริการเจ้านายอยู่กลั้นยิ้มแทบไม่อยู่

“จะมัวยิ้มอะไรกันอยู่ ตักข้าวต้มซิ” ดารณีหันมาค้อนสาวใช้ที่กลั้นยิ้ม

“คนขับรถก็มี ทำไมจะต้องให้ทศมันขับให้”

“ฉันก็อยากจะคุยกับลูกบ้าง” ดารณีสะบัดเสียงกระด้างขึ้น ยามนี้เอกพจน์รู้แล้วว่า พื้นอารมณ์ภรรยาเริ่มเปลี่ยน

“เอ้า เจ้าทศว่าไง”

“ผมกลับมาอยู่บ้านแล้ว คุยกันตอนไหนก็ได้นี่ครับ” ทศวารยิ้มแย้มเอาใจ

“แม่ก็แค่อยากจะมีคนคุยด้วย กรุงเทพฯรถมันติด นั่งคนเดียวคุยกับลุงเพิ่มมันก็เบื่อ”

“ไม่ใช่ จะพาลูกชายไปให้ลูกสาวคุณหญิงพจน์ เขาดูตัวเหรอ แหม ผมนี่เข้าใจผิดไปใหญ่โต ฮะ ฮะ ฮะ” เอกพจน์จิบกาแฟแล้วหัวเราะ

“ทศ ไปส่งแม่ได้ไหมจ๊ะ แล้วค่อยเลยไปทำงานกับพ่อเขา” ดารณีไม่สนใจคนหยอกเย้าของสามี แม้จะขุ่นเคืองใจอยู่บ้าง

“ผมว่า โอกาสหน้าดีกว่านะครับคุณแม่” ทศวารพยายามปฏิเสธ ไม่ใช่แค่พ่อของเขาที่รู้ทันแม่ แต่เขาเองก็รู้ทันว่า นางกำลังจะพาให้เขาไปรู้จักผู้หญิงที่นางเลือก

“แต่แม่นัดคุณหญิงท่านไว้แล้วนี่” นางยื่นไม้ตาย

“ทศ ไปเป็นเพื่อนแม่เขาหน่อยเถอะ” เอกพจน์ตัดบท ทำให้ทศวารเหวอไปบ้างนึกว่าพ่อจะช่วยเขา ลูกสาวคุณหญิงพจน์ ร่ำลือในแวดวงไฮโซ ว่า เอาแต่ใจตัวเอง มาเจอกับเขานี่ มันจะไปกันได้ยังไง เขาไม่ชอบผู้หญิงเอาแต่ใจ

“เออ คุณพ่อครับ ผมว่า”

“ช่างเถอะ แม่ไม่อยากบังคับใจใคร” นางดารณีออกอาการงอน

ทศวารหันมามองแม่ของเขา สลับกับพ่อของเขาที่กำลังลุกขึ้นเตรียมตัวไปทำงาน เอกพจน์ยิ้มให้เขาแล้วพยักพเยิดให้ดูนางดารณีที่ทานข้าวต้มไปเงียบ ๆ ไม่มองหน้าใคร

นี่คือปัญหา เวลาเขากลับมาบ้าน มารดามักจะหาช่องทางจับจูงเขาไปดูตัวสาวคนนั้น คนนี้บ่อย ๆ และนี่เขาจะต้องรับมืออีกกี่สาว เพราะยามนี้เขากลับมาอยู่บ้านแล้ว หรือเขาควรจะย้ายกลับไปที่คอนโดเหมือนเคย

“คุณแม่ขา สวัสดีค่ะ” เสียงใสของสาวที่คุ้นเคยดังขึ้นในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน

“สวัสดีจ้ะ หนูศจี ทานข้าวด้วยกันก่อน” ดารณีรับไหว้ ก่อนชักชวนให้หญิงสาวผู้นี้นั่งทางข้าวด้วย แม้นางจะไม่ชอบ แต่เพราะผู้หญิงคนนี้มีปากกาในมือ ทำให้นางต้องระวังตัว น้ำขุ่นไว้ใน น้ำใสไว้นอก

“ขอบคุณค่ะคุณแม่ พี่ทศ เปลี่ยนโทรศัพท์หรือคะ ศจีโทรหาไม่ติดเลย เลยต้องมาหาเอาถึงที่นี่”

ทศวาร เบือนหน้าอย่างเบื่อหน่าย เขาไม่อยากพบเธอเลย

“แบตเตอรี่คงหมด พี่ไม่ได้ชาร์ตหลายวันแล้ว แต่ก็ไม่รู้

ว่ามันอยู่ที่ไหนด้วย”

“ตายแล้ว ศจีช่วยหาให้ไหมคะ” หญิงสาวกุลีกุจอลุกขึ้นทำท่าจะหาโทรศัพท์มือถือภายในบ้านของชายหนุ่ม

“นั่งลงเถอะศจี ที่นี่ มีคนรับใช้ เดี๋ยวเขาก็เอามาให้เอง หนูไม่ต้องหรอก” นางดารณีพูดขึ้น รู้สึกขัดใจไม่น้อยเมื่อเห็นว่า มีหญิงสาวมาเกาะแกะลูกชาย โดยเฉพาะหญิงสาวที่ดูจัดจ้านคนนี้

“อ้อ ศจีตามสบายนะ เพราะทศกับแม่กำลังจะไปธุระกันในเช้านี้ ทศไปกันเถอะ” นางดารณีรีบลุกทางที่นั่งเดินออกไปก่อน และหวังว่า ทศคงไม่ชวนหญิงสาวคนนี้ไปด้วย

“อ้าว คุณแม่คะ พี่ทศ ให้ศจีไปด้วยได้ไหมคะ ศจีมีเรื่องคุยกับพี่ทศเยอะเลย” ศจีหยุดทานข้าวต้มทันที ผุดลุกทำท่าว่าจะตามทศวารไป

“เย็นนี้ พี่จะโทร.หานะ ตามสบาย” ทศวารเดินมากดบ่าให้ศจีนั่งลงที่เก่า แล้วเดินตามหลังมารดาออกไป แรกนั้นศจีจะตามออกไป แต่เมื่อคิดถึงประโยคว่า เย็นนี้ ทศวารจะโทรมาหา จึงหยุดนั่งลงที่เดิม ก่อนจะนึกได้ว่า