ep20

“ที่ดินของคุณ ทำเลดีมากเลยนะคะ ติดลำธาร อย่างนี้ไม่ต้องรวมกับพวกเรา คุณก็สามารถสร้างที่พัก สร้างรีสอร์ตได้เอง”

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ คนที่คิดมันขึ้นมาคือ นนท์ และผมก็เห็นว่ามันทำประโยชน์ได้เลยร่วมกันทำ ตอนนี้ ที่ดินรวมเป็นผืนเดียวกันแล้ว ในนามของบริษัทอินทนิล กรุ๊ฟ จำกัด โดยมีหุ้นส่วน คือ นนท์ ผม และแม่คุณนิน”

“บริษัท อินทนิล กรุ๊ฟ หรือคะ ทำไมชื่อนี้” อนินนาถเดินนำหน้ากัลป์ออกมานั่งบริเวณโต๊ะไม้ที่จัดวางไว้ข้างลำธาร เมื่อเห็นว่าต้องคุยกันยาว ขณะเดียวกันลูกจ้างที่ทำงานรีสอร์ตก็ยกอาหารว่างมาวางไว้ที่โต๊ะแล้ว เป็นกัลป์ที่บอกแม่บ้านเอาไว้

“คุณเห็นบริเวณทางเข้ารีสอร์ตของเราไหมครับ ทางหลวงลงต้น อินทนิน เสลา ตะแบกเอาไว้หลายต้นทีเดียว นนท์เห็นเข้าในช่วงที่พวกมันบานสะพรั่ง ก็ชอบใจ เอาต้นตะแบก ต้นเสลา มาลงไว้ในพื้นที่ โดยเฉพาะบริเวณบ้านพักนี่ เยอะที่เดียว ที่นี้พอเราก่อร่างขึ้นมา เห็นว่าควรจะรวมพื้นที่ ในนามของบริษัทแล้วปันส่วนแบ่งกัน ก็เลยเอาชื่อต้นไม้ที่นนท์เขาชอบมาตั้ง”

นอกเหนือจากต้นไม้ที่นนท์ชอบแล้ว นิล ก็ยังพ้องกับชื่อของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้านี้ด้วย เขา นนท์ และนางจันทร์ จึงเลือกชื่อนี้ แต่กัลป์ไม่ได้บอกทั้งหมด ขณะที่อนินนาถเองคาดหวังว่า อินทนิล ชื่อพ้องกับชื่อเธอ พวกเขาจึงเลือกเอามาตั้ง พอกัลป์อธิบายอย่างนั้น เลยเฉยเสีย

“นิน ไม่เคยจำได้สักที ว่าต้นไหน อินทนิน ต้นไหนตะแบก เสลา มันคล้ายกันไปหมด”

“ก็ต้องดูหลายอย่างประกอบกันนะครับ ตะแบก ลำต้นมันจะเหมือนต้นฝรั่ง เป็นด่างๆ เรียบลื่น เสลา ลำต้นมีน้ำตาลเข้มเกือบดำลำต้นเป็นร่องเล็ก ๆ บางพื้นที่เขาจะเรียกอินทรชิต”

“ชื่อเพราะดีนะคะ อินทรชิต น่าจะชื่ออินทรชิต” กัลป์มองหน้าหญิงสาวยิ้ม ๆ แล้วอธิบายต่อ

“อินทนิล มีอยู่ 2 อย่าง คือ อินทนินน้ำ กับ อินทนิลบก”

“อินทนิลน้ำ ปลูกใกล้น้ำ ส่วน อินทนิลบก ทนแล้งได้ดีกว่า”

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก อินทนิลบก กับอินทนิลน้ำนี่คล้ายกันมาก แต่จะต่างกันเพียง ช่อดอก อินทนิลน้ำ เวลาออกดอก ดอกจะเป็นทรงพุ่มเจดีย์แทงช่อขึ้นด้านบน ส่วนอินทนิลบกดอกจะออกปลายยอดไม่ชูตั้งขึ้นเป็นยอดเจดีย์ และใบก็ใหญ่กว่า”

“แหมคุณกัลป์ เสลากับตะแบก คุณกัลป์ ให้สังเกตลำต้น มาถึง อินทนิล ให้สังเกตดอก” อนินนาถบ่นเล็ก ๆ ทำให้กัลป์ยิ้มเอ็นดู

“ลำต้นของอินทนิล มันคล้ายกับตะแบก สีเทา ค่อนข้างเรียบ แต่มันอาจจะมีสะเก็ดบางๆ บริเวณลำต้น เอาง่าย ๆ อย่างนี้ก็ได้ เสลา ลำต้นแตกต่างจากเขาหมดเพราะลำต้นเป็นร่องเล็ก ๆ แต่จะออกดอกเรียงชิดกันเป็นกลุ่ม ส่วนตะแบก และอินทนิล ถ้าดูที่ดอกจะสะดวกที่สุดคือ ดอกตะแบก ช่อดอกเขาจะไม่เรียงชิดกันเป็นกลุ่ม ส่วนกลุ่มของอินทนิลดอกเรียงชิดกันทรงพุ่มเจดีย์ ก็อินทนิลน้ำ ถ้าดอกเรียงชิดกันไม่เป็นพุ่มเจดีย์ อินทนิลบก”

“ฮ่า ๆ ๆ แจ่มแจ้งเลยค่ะ คุณกัลป์ นี่นิลนึกว่า นักพฤษศาสตร์มาเองเลยนะคะ”

“ฮึ ก็จะตั้งเป็นชื่อบริษัททั้งที ก็ต้องศึกษาพวกเขาหน่อยซิครับ” กัลป์หัวเราะร่วมไปด้วย จนสังเกตได้ว่า มีสมาชิกก้าวเข้ามาในบริเวณที่เขาและอนินนาถอยู่เพียงลำพัง 2 คน

“สวัสดีครับคุณทศ”

“สวัสดีครับ คุณกัลป์” เสียงทศวารทักทาย น้ำเสียงไม่แจ่มใสนัก ส่วนเด็ก ๆ ที่มาพร้อมกันทั้งมะยม มะขาม มะขวิด ส่งเสียงทักทายเจื้อยแจ้ว แล้ววิ่งไปหาอนินนาถ

“ตายละ มากันหมดเลย แล้วยายจันทร์อยู่กับใครคะเนี่ย”

“ยายจันทร์ห่วงร้อยมาลัย ไปไหนไม่ได้” มะขามตอบเสียงแจ้ว ส่งผลให้ คนที่ได้ยินอยู่หัวเราะไปด้วย

“ทศมาเร็วจัง” อนินนาถส่งยิ้มให้ ในใจยังมีเยื่อใย หากแต่ทุกอย่างถูกสะกดไว้ เพราะวันนี้เธอไม่ได้สวยงามอย่างที่เขาเคยพบ เส้นผมยาวสลวย ยามนี้ถูกโกนทิ้ง และยังยาวไม่เป็นทรงพอที่เธอจะกลับไปเจอเขา

“ผมคิดถึงนิน เลยรีบเดินทาง” ทศวารกล่าวออกไป หมายจะให้ใครบางคนรับรู้ความสัมพันธ์ระหว่างหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้ากับเขา

“เอ่อ เชิญคุยกันตามสบายนะครับ ผมขอไปดูความเรียบร้อยภายในรีสอร์ตก่อน อย่างไรก็เชิญทานอาหารกลางวันด้วยกันนะครับ ผมจะให้แม่บ้านเตรียมไว้”

“อ้อ คุณกัลป์คะ ถ้าบริษัทมีชื่อว่า อินทนิล กรุ๊ฟ

รีสอร์ทของเรา ขึ้นป้ายเลยนะคะ ว่า อินทนิลรีสอร์ท”

รีสอร์ทของเรา.......กัลป์ อมยิ้มแล้วเดินจากไป ส่วนทศวารทำหน้าปั้นยาก คล้ายกลายเป็นว่า เขาคนนอก

มะยม มะขาม มะขวิด ลงเดินลุยลำธาร ระดับน้ำไม่ลึก สูงเพียงแค่หัวเข่า ทำให้เด็ก ๆ พากันวักน้ำเล่นอย่างสนุกสนานทศวารจ้องมองดูหญิงสาวที่เขารัก แม้ว่าวันนี้ ไม่มีผมหยักศกยาวสลวยล้อมกรอบหน้าที่สะอาดหมดจด นัยน์ตาดำขลับ จมูกรับกับริมฝีปากบางได้รูป แต่เธอยังคงงดงาม

อนินนาถเห็นทศวารจ้องเอา ก็เกิดอาการไม่มั่นใจในตัวเอง เสเอามือลูบศีรษะที่ผมยังไม่ขึ้นยาวนัก

“ผมนินยังไม่ขึ้นน่ะค่ะ มันอาจจะทำให้นินดูไม่เหมือนเดิม” อนินนาถกล่าวเสียงเบา