บทที่ 7 คุณผู้หญิง

เธอก้าวผ่านประตูบานใหญ่ที่ทำมาจากไม้ที่ทาสีเหมือนไม้โอ๊ก เธอเปิดออกด้วยแรงผลักเบาๆ ชายหนุ่มตัวหนาร่างสูงอยู่ด้านหลังประตูนั้น

เธอมองแสงไฟสีนวลสลัวทอดตัวทั่วทั้งห้องอย่างนุ่มนวล ผนังรอบด้านบุด้วยผ้าไหมสีขาวและมีรูปเทพเจ้ากรีกโรมันติดฝาผนังและบนเพดานสูงรูปเทพีอโฟไดร์ หรือเทพีวีนัส และยังมีกามเทพแผลงศรอีกด้วย ส่วนโคมไฟเป็นโคมไฟระย้าเชิงเทียนห้อยลงมา มันดูหรูหราและคลาสสิกมากๆ

กลิ่นหอมของน้ำมันอโรม่า เป็นกลิ่นดอกกระดังงาเจือกลิ่นกานพลู ลอยฟุ้งคละคลุ้งภายในอากาศ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนสมองเธอเริ่มละลายช้าๆ แค่ได้หายใจเข้าไป

ภายในห้องมีเตียงนวดไม้สักขนาดใหญ่ปูด้วยผ้าสีขาวสะอาดตา มีหมอนรองศีรษะแบบเจาะรูสำหรับการนอนคว่ำ ผ้าเช็ดตัวพับเรียบร้อยวางอยู่บนขอบเตียง ข้างๆ มีถาดไม้เล็กๆ วางขวดน้ำมันนวดหลากกลิ่นเรียงเป็นระเบียบ ขวดแก้วสีชาหุ้มด้วยเชือกป่านบางๆ พร้อมเทียนหอมที่ส่องแสงวาวสั่นไหวอยู่เงียบๆ

เสียงดนตรีขับกล่อมเบาๆ เป็นเสียงเพลงคลาสสิกแนวเซ็กซี่ขยี้ใจ บรรยากาศเหมือนโลกทั้งใบถูกแยกออกจากความเป็นจริงข้างนอก

“เชิญครับ คุณผู้หญิง...” เสียงของเพชรดังขึ้นเบาๆ ชวนหลงใหล

รินเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอีกครั้ง เขานั้นยืนอยู่ข้างประตู ใบหน้าคมคายใต้แสงสลัวนั้นดูนิ่งลึกและน่าเกรงขามกว่าเดิม รอยยิ้มของเขาหายไปแล้ว แทนที่ด้วยแววตาแน่วแน่และจริงจังอย่างน่าประหลาดใจ

“เรียกฉันว่ารินเถอะค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มแลดูเขินอาย

“คุณริน... ช่วยถอดเสื้อคลุมออก แล้วนอนคว่ำบนเตียงได้เลยนะครับ ผมจะเริ่มจากการนวดไหล่และต้นคอของคุณก่อน” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนฝัน เหมือนปีศาจกำลังล่อลวงมนุษย์