บทที่ 6 ซีทรู

เธอก้าวออกจากห้องแต่งตัวภายในห้องน้ำอย่างเงียบงัน สะกดลมหายใจพลางเหลือบมองเงาของตัวเองในกระจกบานใสที่ติดอยู่ตรงผนังหินอ่อน สะท้อนภาพหญิงสาวในชุดชั้นในลูกไม้สีขาวซีทรูบางเบา ที่คล้องรั้งไว้เพียงที่คอและสะโพกของเธอ

สายตาของเธอไล่มองเรือนร่างของตัวเองอย่างไม่คุ้นชิน หน้าอกอวบอิ่มที่เต่งตึงแทบทะลักออกมานอกขอบผ้าอยู่แล้ว ลูกไม้โปร่งสีขาวบางแนบไปกับผิวเนียนราวกับจะกลืนเข้าไปในเนื้อของเธอ เผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าอย่างชัดเจน ทุกการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เธอรู้สึกถึงเนื้อผ้าที่ไม่อาจปกปิดอะไรได้เลยด้วยซ้ำ

ส่วนกางเกงชั้นในที่เป็นเพียงริบบิ้นผูกไว้ตรงสะโพกสองข้างเท่านั้น แค่ใช้แรงดึงน้อยนิดก็หลุดออกแล้ว มันห่างไกลคำว่า ‘เสื้อผ้า’ ด้วยซ้ำ มันรัดแน่นอยู่บนเรือนร่างที่โค้งมน กลีบร่องอวบอูมภายใต้ผ้าบางๆ ดูดีๆ เหมือนเธอไม่ได้สวมใส่อะไรเลย...

เธอยืนอยู่ตรงนั้น สบตากับเงาของตัวเอง พลางรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ มือเย็นเฉียบเล็กน้อยจากความประหม่า ความรู้สึกอายที่ปะปนกับความตื่นเต้นบางอย่างแล่นผ่านทุกอณูขนทุกเส้นบนเรือนร่าง

นี่เราทำอะไรอยู่...

เธอคิดในใจ ชุดนี้...ไม่ได้มีไว้เพื่อให้รู้สึก ‘สบาย’ เลยแม้แต่น้อย มันเหมือนชุดที่ถูกออกแบบมาเพื่อ ‘ยั่ว’ มากกว่าเพื่อผ่อนคลาย

แต่แล้ว...เสียงในหัวของเธอก็กระซิบชื่อเธอเบา ๆ

‘ริน... เธอจะถอยหลังเหรอ?’

เธอมองแววตาของตัวเองในกระจกอีกครั้ง แววตาที่มีทั้งความลังเลและแรงผลักดันซ่อนอยู่ในนั้นอยู่ในนั้นด้วย

มาถึงขนาดนี้แล้ว จะหยุดอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร...

เธอสูดหายใจลึกๆ มือเรียวหยิบเสื้อคลุมสีทองมาสวมคลุมกายบางเบา แล้วเปิดประตูออกจากห้องน้ำอย่างเชื่องช้า ก้าวเดินต่อไปด้วยจังหวะที่แน่วแน่ แม้หัวใจจะเต้นรัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเลย...