บทที่ 2

“นายนี่โตขึ้นกว่าวันแรกเยอะเลยรู้ไหม” ก้องภพเอ่ยชม เพราะวันแรกที่คิริฮาระรับหน้าที่เป็นพระเอกหนังเอวี ชายหนุ่มแทบทำงานไม่ได้ อาจเพราะยังไม่เคยจึงไม่รู้จะรับมือมันยังไง แต่พอชั่วโมงบินมีมากการทำงานก็ยิ่งราบรื่น

ก้องภพมองหน้าคิริฮาระอย่างภูมิใจ ชายหนุ่มเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ที่ความหล่อนั้นไม่เป็นสองรองใคร รูปร่างก็กำยำสูงใหญ่ รวมถึงชั้นเชิงเรื่องบนเตียง ที่กว่าจะมีฝีไม้ลายมือแพรวพราวแบบทุกวันนี้ก็ต้องผ่านการเรียนรู้ทั้งจากการปฏิบัติจริงและจากการพูดคุยกับรุ่นพี่ในวงการ

บ่อยครั้งที่ความหล่อของคิริฮาระรวมถึงลีลาร่วมรักของเขา มักจะทำให้บรรดานางเอกเอวีนั้นลุ่มหลงทั้งในและนอกเวลาทำงาน พวกเธอเหล่านั้นต่างร่ำร้องให้พระเอกที่ต้องแสดงด้วยคือคิริฮาระ แต่กฎของบริษัทคือห้ามใช้นางเอกเอวีคนเดิม สาวๆ เหล่านั้นจึงรอเก้อ

คิริฮาระยิ้มให้ผู้จัดการส่วนตัว จากนั้นก็นั่งมองตัวเองอยู่ในห้องเตรียมตัวเพื่อรอเวลา โดยขณะนี้ข้างนอกกำลังถ่ายทำซีนของนางเอกอยู่ ซึ่งเธอชื่อว่ามินะ เป็นนางเอกหน้าใหม่ของวงการ แต่เพราะความใหม่จึงได้ฟิลเขินอายที่เป็นธรรมชาติ และคนที่ต้องพาเธอไปจนถึงฝั่งในวันนี้คือคิริฮาระนั่นเอง

“อีกห้านาทีออกไปได้เลยนะเรน”

“ครับ” คิริฮาระเอ่ยรับคำของผู้ช่วยผู้กำกับ ชายหนุ่มสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ เพื่อรวบรวมสมาธิ และเมื่อครบเวลาจึงลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าบนตัวออกให้เหลือเพียงอันเดอร์แวร์ตัวเดียวแล้ว จากนั้นก็เดินออกไปเตรียมพร้อมอยู่ข้างๆ ฉาก ซึ่งขณะนั้นกำลังถ่ายทำนางเอกอยู่ ซึ่งเป็นซีนที่เธอกำลังช่วยตัวเอง

มินะมองตรงมาที่คิริฮาระ พร้อมกับภาพจินตนาการที่เกิดขึ้นในหัว แค่ได้มองหน้าเขาอารมณ์ของเธอก็เตลิดไปไกลแสนไกลแล้ว

ในบทคิริฮาระจะต้องเข้าไปและเริ่มรุกเธอทันที แต่ทว่าเวลานี้กลับเกิดสิ่งที่ไม่ปกติกับพระเอกหนุ่ม นั่นเพราะไม่ว่าภาพตรงหน้าจะยั่วยวนขนาดไหน องคชาตของเขากลับไม่ตื่นตัวแม้แต่น้อย

คิริฮาระรู้สึกกังวลกับความไม่ปกติของตัวเอง ก่อนจะหวนกลับไปคิดถึงความฝันของเมื่อคืน ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งจิตตกและส่งผลให้เจ้าโลกไม่ตอบสนองหนักกว่าเดิม

“เรน...เข้าไปหามินะได้เลย” เสียงของผู้กำกับดังขึ้น แต่แทนที่คิริฮาระจะเข้าไปหานางเอกเอวี ชายหนุ่มกลับยืนนิ่ง กระทั่งเสียงของผู้กำกับจะดังขึ้นอีกครั้ง

“เรน”

“ครับ” คิริฮาระเอ่ยรับ แล้วเข้าไปหามินะ จากนั้นก็เริ่มต้นทำหน้าที่ของตัวเองทันที แต่ความฝันกลับตามมาหลอกหลอน เพราะไม่ว่าเขาจะพยายามปลุกเร้ามินะมากเท่าไหร่ หรือปล่อยให้เธอโลมเลียเพื่อจะทำให้เขาตื่นตัวพร้อมรบแค่ไหน ดูเหมือนว่าวันนี้ทุกอย่างจะสูญเปล่า

ความกดดันมาตกอยู่ที่คิริฮาระ จนชายหนุ่มต้องขอหยุดการถ่ายทำชั่วคราวแล้วเดินตรงเข้าห้องแต่งตัวไปทันที การกระทำของคิริฮาระสร้างความงุนงงของมินะและทีมงานทุกคน รวมไปถึงก้องภพเองก็ด้วย

“วันนี้นายเป็นอะไร ไม่มีสมาธิเลย” ก้องภพที่ตามมายังห้องแต่งตัวของคิริฮาระเอ่ยถามขึ้น

“ผมขออยู่คนเดียวได้ไหมครับพี่”

“อืม” ผู้จัดการส่วนตัวเอ่ยรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ บางทีวันนี้เคิริฮาระอาจมีเรื่องอะไรในใจ ถึงทำงานไม่ได้ขนาดนี้ นั่นเพราะที่ผ่านมาชายหนุ่มไม่เคยเป็นมาก่อน

คิริฮาระนั่งหน้าเครียดอยู่บนเก้าอี้ แต่เวลาที่เร่งเร้าก็คือตัวบีบคั้นให้เขาต้องคิดหาทางออกให้กับปัญหาที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ถ้าขอยกเลิกงานเขาก็ต้องถูกปรับเงิน ดีไม่ดีหลังจากนี้อาจตกงานเอาได้ง่ายๆ รวมถึงเรื่องที่องคชาตเขาไม่แข็งตัวจนทำงานไม่ได้ก็อาจแพร่ออกไป ขืนเป็นแบบนั้นเขามีแต่เสียกับเสียแน่นอน

ยิ่งคิดคิริฮาระก็ยิ่งกระสับกระส่าย บวกกับเสียงเคาะประตูถามว่าเขาพร้อมถ่ายทำต่อหรือยังก็ตัวกระตุ้นความกลัวได้อย่างดี ส่งผลให้คิริฮาระตัดสินใจใช้ตัวช่วย ที่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดจะใช้มัน แต่เพราะความฝันบ้าๆ ทำให้วันนี้เขาต้องพกมันมาทำงานด้วย

สิ่งที่คิริฮาระหยิบออกจากกระเป๋าแล้วส่งเข้าปากตามด้วยน้ำเปล่าหมดขวดคือยาไวอากร้าที่ได้มาจากใครคนหนึ่ง ที่ก่อนหน้านี้ได้ส่งมาให้ชายหนุ่มทดลองใช้เพื่อหวังได้เขาไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ และเพราะกลัวยามันจะออกฤทธิ์ช้า ชายหนุ่มจึงกินไปถึงสองเม็ด

“เรน...ทุกคนพร้อมแล้วนะ” เสียงของก้องภพดังขึ้นอยู่นอกประตู ในขณะที่คิริฮาระก็เดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวาย และเมื่อยาออกฤทธิ์องคชาตของเขาก็เริ่มขยายใหญ่

และเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง คิริฮาระก็เปิดประตูออกมาพร้อมเอ่ยขอโทษทีมงานทุกๆ คน จากนั้นการถ่ายทำก็ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง แม้ครั้งนี้ความฝันจะยังคงตามหลอกหลอน แต่ทว่าคิริฮาระก็สามารถผ่านไปได้ด้วยดีอีกหนึ่งวัน

แต่ทว่าอาการองคชาตไม่แข็งตัวกลับกำลังก่อปัญหาให้พระเอกหนุ่ม เพราะใช่ว่ามันจะหายไป ยิ่งเขาโฟกัสมันมากๆ มันกลับไม่ตอบสนอง นั่นทำให้คิริฮาระตัดสินใจใช้ไวอากร้าเข้าช่วย

ทุกๆ วันที่ชายหนุ่มต้องออกไปทำงาน ในกระเป๋าสะพายมักจะมียาแคปซูลที่ว่าอยู่เสมอ กระทั่งยาใกล้หมดชายหนุ่มจึงสั่งซื้อมากินด้วยตัวเอง แต่แอบสั่งในชื่อของก้องภพแทน คิริฮาระใช้ยาเป็นตัวช่วยทุกๆ วัน กระทั่งผ่านไปสองอาทิตย์ปัญหาใหญ่ก็บังเกิด

เพราะตอนนี้องคชาตของชายหนุ่มแข็งตัวและค้างอยู่แบบนั้น ส่งผลให้คิริฮาระเจ็บปวดอย่างทรมาน ความเจ็บปวดกินเวลาเกินสิบสองชั่วโมงเข้าไปแล้ว องคชาตก็ยังไม่มีวี่แววจะกลับคืนสู่สภาวะอันปกติที่ควรจะเป็น หากยังฝืนต่อไปคงส่งผลร้ายมากกว่าดีแน่ และเมื่อเข้าตาจนคิริฮาระก็ต้องทำทุกทางเพื่อรักษาอาการที่เป็นอยู่ตอนนี้ให้หาย แต่ก่อนจะไปรักษา เขาต้องพูดความจริงเสียก่อน

“พี่ก้อง ผม...”

“เป็นอะไร หน้านายดูซีดๆ ไม่สบายหรือเปล่า” ก้องภพที่กำลังนั่งพักผ่อนอยู่หันไปถามคิริฮาระ ที่เวลานี้เดินตรงเข้ามาหาเขาทั้งๆ ที่บนตัวมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวเท่านั้น

“คือ...องคชาตผมมันไม่ยอมลงครับพี่”

“ไม่ยอมลง คือยังไง” เพราะไม่เข้าใจสิ่งที่ได้ยิน ก้องภพจึงถามซ้ำ

“มันค้างอยู่แบบนี้มาสิบสองชั่วโมงแล้ว ผมเจ็บ” คิริฮาระถลกผ้าขนหนูออกแล้วยืนเปลือยต่อหน้าก้องภพ เพื่อให้เห็นกันไปชัดๆ ว่าตอนนี้เขากำลังเผชิญกับปัญหาอะไร

“แล้วทำไมมันถึงค้าง” เครื่องหมายคำถามเกิดขึ้นกับก้องภพทันที

“คือว่าผม...ผม” พระเอกเอวีอ้ำๆ อึ้งๆ ก่อนจะยอมสารภาพออกไปว่าเขาเจอปัญหาอะไร และเลือกวิธีไหนมาเป็นทางแก้ไข ซึ่งจังหวะนั้นก็มีข่าวจับกุมยาไวอากร้าเถื่อนขึ้นบนหน้าจอโทรทัศน์พอดี เคราะห์ซ้ำกรรมซัดเพราะยาตัวนั้นเป็นยายี่ห้อเดียวกับที่คิริฮาระกิน