4
‘ไม่ทราบว่ามากับใครหรือคะ’ เสียงกระซิบพร่าจากสาวในหน้ากากปีกหงส์สีแดง เอ่ยดังขึ้นจากทางด้านหลัง ในงานปาร์ตี้แฟนตาซีงานหนึ่ง
จนร่างสูงใหญ่ค่อยๆ หันไปเพื่อเผชิญหน้า
‘กับเพื่อนครับ’ กับเพื่อนที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปโผล่อยู่จุดไหนของงาน
‘เหมือนกันเลยค่ะ มากับเพื่อน...แต่ไม่รู้ว่าเพื่อนไปไหนแล้ว’ เสียงอ้อแอ้ที่แกล้งทำขึ้นมานั้น เขาไม่เท่าทันและไม่ได้รับรู้
มีเพียงรอยยิ้มแห้งๆ ที่ส่งให้อย่างมีมารยาทเท่านั้น
ภายใต้หน้ากากพญาเหยี่ยวสีน้ำตาลเข้ม คือใบหน้าคมสันของลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนทอประกาย โหนกแก้มเรียวยาวเป็นสัดส่วน มีเคราสีเข้มประปรายตามเสี้ยวหน้า
ริมฝีปากหยักหนา ยิ้มเยือนเชิงเรียบจนกระชากใจคนคลั่งไคล้ชาวต่างชาติอย่างเธอ จนไม่อาจที่จะยับยั้งฝีเท้าให้เดินเข้าหาเขาเอาไว้ได้
‘หึ เมาหรือเปล่า’ เสียงทุ้มกังวานนั้นทำเอาเธอใจสั่น ในขณะที่พยายามเบียดร่างเข้าหา
ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เคยคุ้น ผสานกับความมึนเมาจากยาบางชนิดที่เธอแอบใส่เข้าไปในเหล้าชงให้ตัวเองดื่มแบบบ้าบอที่สุด ทำให้ความรู้สึกบางอย่างเริ่มที่จะตื่นตัวขึ้นมา
แต่กระนั้น...สติครบถ้วนก็ยังคงมีอยู่
‘เมาจริงค่ะ เดินไม่ไหวแล้ว’ ว่าเสียงอ่อนนุ่ม พร้อมเบียดให้เขานั่งลงไปบนเก้าอี้ตัวลอย พร้อมกับขึ้นไปนั่งบนตักด้วย จนเขาปฏิเสธแทบไม่ทัน
‘อื้อฮือ หนักใช้ได้’ ว่าพร้อมมองหาความช่วยเหลือ หากแต่ก็ไร้วี่แวว เพราะผู้คนกำลังสนใจนักดนตรีบนเวทีที่กำลังบรรเลงเพลงแสนมันส์ให้ได้โยกกาย
หารู้ไม่...ว่าเสี้ยววินาที แม่สาวเซ็กซี่ได้กระทำการบางอย่าง
‘ดื่มเป็นเพื่อนหน่อยสิ ฉันเหงา’ ว่าพร้อมยื่นแก้วเหล้าของเขา แกว่งไปมาช้าๆ
แววตาดำขลับที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากาก ประกายวับ เฉี่ยวคมจากการแต่งแต้ม แต่ก็ฉายชัดว่าเธอน่าจะเป็นคนดวงตากลมโตอยู่ไม่แพ้ใคร
‘พอได้แล้ว เมามากละนะ’ ตามแบบฉบับหนุ่มสุภาพบุรุษสุดตัว ที่ไม่อยากจะให้แม่สาวเจ้า...เมาเกินงามไปมากกว่านี้
‘ถ้าคุณไม่ดื่ม ฉันดื่มนะ’ เอาแก้วของเขาจ่อริมฝีปากตัวเอง...
ได้ผล เขาคว้าแก้วเหล้าจากมือเธอมาดื่มรวดเดียวจนหมดแทน
‘เพื่อนอยู่ตรงไหน’ เธอทำเป็นชะเง้อมองหา พร้อมด้วยสายตาที่ปรือหนัก เหมือนคนง่วงที่พร้อมจะร่วงตลอดเวลา
‘ไม่รู้สิ ฉันมองไม่ถนัดแล้ว’ ว่าพร้อมจะเดินจากเขาไป แต่คนที่อดเป็นห่วงไม่ได้ รีบคว้าแขนเธอให้กลับมายังโต๊ะของเขาต่อ
‘อย่าเดินมั่ว มันอันตราย’ เขาเห็นสายตาหื่นกามจากผู้ชายทั่วผับ ที่จ้องจะหาโอกาสงาบเธอกันเป็นแถบๆ แล้วทำให้ตัดสินใจว่าจะไม่ปล่อยให้เธอเดินไปไหนเด็ดขาด
‘หือ เป็นห่วงฉันเหรอ?’ สองแขนเรียวโอบล้อมลำคอเขาเอาไว้เชิงยั่วเย้า พร้อมยื่นใบหน้าเข้าไปค้นคว้าคำตอบ
‘คุณล่ะ ไม่เป็นห่วงตัวเองหรือยังไง’
‘นี่ไงๆ ผู้ชายฝรั่งอ่ะเขามีน้ำใจ มีความเป็นสุภาพบุรุษมากกว่าผู้ชายไทย จริงๆ ด้วย’ ว่าความเชื่อที่มีมาตลอดของตัวเอง พร้อมซบใบหน้าลงบนหน้าอกของเขา
ฤทธิ์ยาเริ่มที่จะสั่งให้เธอทำนั่นนี่ ในขีดจำกัดที่ตัวเองมีสติอยู่
แม้นี่มันจะเป็นเรื่องใจกล้าบ้าบิ่น อยู่มากพอสมควร แต่เธอก็ยอมที่จะเสี่ยง
เพราะผู้ชายคนนี้...เธอเล็งเอาไว้มาตลอด
ผู้ชายคนนี้ที่ชอบมานั่งที่ผับปลดปล่อยอารมณ์เหงาๆ ลำพัง จนเธอสืบทราบความเป็นมาเป็นไป นิสัยใจคอ และเลือกแล้วว่า...
เขานี่แหละ คือผู้ที่เหมาะสม!
‘คุณล่ะ เป็นผู้หญิงไทยยังไง ถึงทำตัวแบบนี้’
‘ว้าว! ผู้หญิงไทยในสายตาของคุณ เป็นยังไงเหรอ ว่าให้ฟังหน่อย’ ถามแบบงัวเงียมากๆ ล้มพับฟุบกับอกเขาได้แนบเนียนสุดๆ
‘เป็นกุลสตรีไทย ไม่ดื่มเหล้าเมามาย อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน’
‘อีโธ่! นั่นมันผู้หญิงไทยยุคสมัยเนี่ย! หัดอัปเดตเวอร์ชันสกรีนผู้หญิงหน่อยนะ ล้าหลังมากๆ ยังมีอยู่อีกเหรอ ผู้หญิงแบบนั้น’ ว่าพร้อมหัวเราะลั่น กายโงนเงนไปมา จนเป็นเขาเสียเองที่ต้องกอดกระชับเธอเอาไว้
‘ตั้งสติหน่อย! ผมเป็นผู้ชายแปลกหน้านะ’ ปฏิกิริยาของเขา ยิ่งทำเอาเธอขำไม่ไหว!
ผู้ชายแบบนี้...มีบนโลกจริงๆ เหรอ เธอไม่อยากจะเชื่อเลย ไม่อยากจะเชื่อเลยสักนิด!
‘แล้วยังไง คุณจะไม่ทำอะไรฉัน แม้ฉันจะแก้ผ้าต่อหน้าคุณ...อย่างนั้นน่ะเหรอ?’ ว่าพร้อมดึงสายเสื้อของตัวเองลงจนเขาต้องคว้าหมับตามอย่างทนไม่ได้
‘เลอะเทอะใหญ่แล้ว!’ ตัดสินใจถอดเสื้อคลุมของตัวเองห่อร่างบางที่ล่อแหลมอยู่แล้ว ให้มิดชิดมากขึ้นเมื่อเธอเริ่มที่จะปัดป่ายเสื้อผ้า
‘คุยกับคุณนี่ไม่สนุกเลยอ่ะ น่าเบื่อมาก ขอตัวไปคุยกับโต๊ะอื่นก่อนนะ บาย!’
หมับ!
‘มานี่’ ฝ่ามือบางถูกคว้าเข้าสู่อุ้งมือแกร่งแน่น พร้อมดึงเข้าหาตัวก่อนยกขึ้นพาดไหล่
ด้วยอารมณ์บางอย่างที่เขาแทบจะไม่รู้ตัว ได้เริ่มออกฤทธิ์ ความดิบในกายกำลังแตกตื่น...
อา ช่างน่าตื่นเต้นนัก แม่สาวเซ็กซี่ครวญขึ้นในใจ ในขณะที่เขาพาเดินแหวกฝูงชนขึ้นไปยังชั้นบนของผับ
เธอคิดมาดีแล้ว
เธอไม่มีวันที่จะยอมถอดใจหรือกลัวจนไม่กล้าไปต่อหรอก
ก็มาดิ ฮู๊ก ฮู๊ก ฮู๊ก!
ฟึบ! เสียงเปิดผ้าห่มที่คลุมศีรษะอยู่ดังขึ้น ความมืดในยามราตรีผสานกับความเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศ ไม่ได้ช่วยให้เหงื่อแตกพลั่ก ของคนที่นอนตั้งแต่หัวค่ำลดน้อยลง