11

“เรทติ้งช่องมันพุ่งสูงเลยเหรอ แค่มันบอกจะประกาศขายช่องเนี่ยนะ?” พิมพ์พรพึมพำขณะนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ที่กำลังเปิดช่องของปิรวดียูทูบเบอร์ชื่อดัง ที่ทำคอนเทนต์เกี่ยวกับการเต้นและการออกกำลังกาย

ซึ่งในนามของคนที่อยู่ในวงการยูทูบเบอร์เช่นกันอย่างพิมพ์พร ที่ผู้ติดตามน้อยกว่าเพื่อนคนนี้อยู่มากโข ก็มีความรู้สึกอิจฉาและพยายามที่จะผลิตคอนเทนต์ปังๆ เข้ามาแข่งแต่ก็ยังแข่งไม่ได้

“เหมือนมีคนสนใจเยอะเลยนะ เช่นเพจยิมหรือฟิตเนสอะไรแบบเนี้ย แต่มันตั้งเงื่อนไขเยอะมาก ไม่ใช่ว่าแค่มีเงินแล้วจะมาซื้อมันได้นะ และเห็นบอกอีกว่า...จะไม่ออกกล้องอีกแล้วด้วย นี่เป็นคลิปสุดท้าย” ธารารินตากล้องและช่างตัดต่อวิดีโอส่วนตัวของพิมพ์พรออกความเห็นเชิงและให้ข้อมูล ด้วยมีความสงสัยล้นท้น

“ฉันว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ อยู่ๆ ก็จะไม่ออกกล้อง...มันไม่น่าจะใช่ละ”

“ฉันก็สงสัยนะเว้ย คนที่จะไม่ยอมออกกล้องได้เนี่ย มันต้องมีความผิดปกติเกี่ยวกับร่างกาย ที่เห็นได้ชัดเจนและทำให้งานมีปัญหา” ธารารินเป็นสาวห้าวทรงทอม ที่บ้างานและอยู่แต่หน้ากล้องอย่างเดียว เหมือนพี่ชายของตนที่ใช้ชีวิตอยู่หน้าจอเหมือนกัน แต่แค่พี่ชายได้มีงานที่มั่นคงและได้เงินเยอะกว่า

“หรือว่า...มันจะท้อง”

“เฮ้ย! เป็นได้ไปว่ะ เหมือนฉันเคยได้ยินมา...”

“ได้ยินว่า?” ผิดกับพิมพ์พรที่เป็นสาวสุดเซ็กซี่ สวยเอ็กซ์ หุ่นดี หน้าอกใหญ่ เป็นถึงบิวตี้บล็อกเกอร์ชื่อดังและเป็นเจ้าของแบรนด์ครีมหน้าใสอีกด้วย

“แกจำงานปาร์ตี้แฟนตาซีที่ผับของพี่ชายฉันได้ปะ ที่แกเชิญยูทูบเบอร์ทุกคนไปร่วมงาน”

“เออๆ จำได้ดิ ทำไมวะ?”

“มีคนบอกว่า เห็นไอ้ปริ๊นซ์มันถูกผู้ชายหิ้วขึ้นไปชั้นบนของผับว่ะ” พิมพ์พรยิ้มพราย เหมือนสะใจนักหนา

“อย่าบอกนะ...ว่ามันอาจจะพลาดมีลูกกับผู้ชายคนนั้นขึ้นมา และทนอับอายไม่ได้ จนจะต้องขายช่องเพื่อปิดบังไม่ให้คนรู้ว่ามันท้องอ่ะ” ธารารินพยักหน้าแบบไม่ได้สะใจหรืออะไร เพียงแต่ว่าไปตามเนื้อความ

“ก็ไม่แน่ใจ แต่พี่ชายฉันบอกว่าชั้นบนของผับเนี่ย คือห้องพัก ที่ลูกค้าสามารถจองเพื่อพักได้ ซึ่งมีไม่กี่ห้อง แถมไม่ได้แอบติดกล้องด้วย”

“เสียดายเนาะ น่าจะแอบ จะได้มีคลิปหลุดของมันออกมาแฉ!”

“โรคจิตป่ะเนี่ย อาการหนักแล้วนะเรา” เตือนเพื่อนพร้อมส่ายหัว

“ก็ฉันอยากจะให้มันดับนี่ มันครองแชมป์ยอดผู้เข้าชม ทั้งๆ ที่ช่องออกกำลังกายผุดเป็นดอกเห็น แต่ก็ไม่มีช่องไหนที่จะทำให้คนดูถูกใจได้เท่าช่องมัน” ความเคียดแค้นฉายชัดในแววตากลมโต ที่มีขนตาเรียงเป็นเส้นงอนเด้งเป็นแพ

ความสวยหมดจดของบิวตี้บล็อกเกอร์สาว ควรจะได้รับการอิจฉา มากกว่าการอิจฉาใครเสียด้วยซ้ำ ธารารินแอบคิด

“ช่องแกกับเขาเนี่ย มันคนละ คอนเทนต์เลยนะเว้ย แกจะไปอะไรกับเขานักหนา”

“ไม่รู้แหละ เพราะฉันมองว่าหน้าตาและหุ่นของฉันเนี่ย น่าสนใจกว่ามันตั้งเยอะ ไม่ว่าจะยังไงฉันจะต้องสืบเรื่องนี้ให้ได้ และเปิดโปงมัน เอาให้ไม่มีที่ยืนในสังคมไปเลย ฉันก็อยากจะรู้นักว่าชาวโซเชียลที่เทิดทูนมันนักหนาเนี่ย จะยังปกป้องมันอยู่มั้ย”

“โลกนี้อยู่ยากจริงๆ ตามใจแกละกัน” ว่าพร้อมลุกไปจัดอุปกรณ์กล้องต่อ เพราะวันนี้มีนัดถ่ายงานกัน และคนที่ไม่ได้คิดอยากจะชิงดีชิงเด่นกับใครอย่างธาราริน ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เพื่อนจะทำสักเท่าไหร่

“แกเช็กคิวจัดปาร์ตี้ของผับพี่ชายแกให้หน่อยดิ ฉันว่างานนี้ปาร์ตี้ต้องมาแล้วว่ะ” รอยยิ้มร้ายๆ ปรากฏขึ้นจนผู้เป็นเพื่อนเริ่มไม่สบายใจ

“เอาจริงๆ นะ ฉันไม่อยากให้แกไปยุ่งอะไรกับไอ้ปริ๊นซ์เลยว่ะ ฉันเป็นห่วงแก”

“ถ้าเป็นห่วงฉัน ก็ช่วยติดต่อหาพี่ชายแกด่วน เพราะถ้าเราไม่รีบทำอะไรตอนนี้ มีหวังมันได้ขายช่องสำเร็จ ได้เงินก้อนโตไปแหงๆ ฉันจะไม่มีวันเห็นคนมั่วจนพลาดท้องเนี่ย มีที่ยืนในสังคมแบบสวยๆ หรอก” ธารารินถอนหายใจแบบหนักๆ เหมือนจะไม่มีทางเลือกอะไรให้ตัวเองเลยในตอนนี้

“เออ เดี๋ยวจัดการให้”

ตั้งครรภ์มาได้ 19 สัปดาห์แล้ว เริ่มตื่นเต้นและรอคอยสัญญาณตอบรับจากเจ้าตัวน้อย (ลูกดิ้น) น้ำหนักขึ้นเอา ขึ้นเอา จนหน้าเริ่มบวมไปหมด ตะคริวก็เริ่มมา หน้าท้องก็เริ่มใหญ่ มีเวียนศีรษะบ้างเป็นบางครั้ง ปวดสะโพกนี่บ่อยเลย

การออกกำลังกายที่เลือกทำก็คือ โยคะ ยืดคลายกล้ามเนื้อ เดี๋ยวจะแนบลิงค์วิดีโอแนะนำเอาไว้ให้นะคะ บทความสั้นๆ ที่เจ้าของทวิตเตอร์ ‘To baby from MOM’ ได้เขียนขึ้น โดยมีการอัปเดตเหมือนเป็นไดอารี่ แต่พอมีคำถามจากหลายๆ คอมเม้นท์

เธอก็เริ่มที่จะออกมาตอบคำถาม จนตอนนี้มีผู้ติดตามหลักแสนเข้าไปแล้ว

หลังจากที่ได้ตัดสินใจชะลอการทำคลิปวิดีโอเต้นและการออกกำลังกาย ปิรวดีก็เลือกที่จะมาเขียนบทความสั้นๆ ในทวิตเตอร์แทน แต่ก็มีคนแชร์กันออกไปจนเป็นกระแส

อาจจะเป็นเพราะเธอเก่งเรื่องการทำคอนเทนต์ ไม่ว่าจะอยู่ในแพล็ตฟอร์มไหน ก็เลยไวรัลไปเสียทุกอย่าง

“คุณปานเหรอครับ ช่วยเช็กให้หน่อยได้ไหมครับ ว่าเครื่องนวดหลังมารดา แล้วก็เครื่องนวดขาแก้ตะคริวสำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์ ยังมีสต๊อกเหลือหรือเปล่า ที่เราคุยกันว่าเพิ่งจะหมดสต๊อกไปแล้วรอสินค้าล็อตใหม่” เสียงทุ้มก้องจากคนที่นอนอยู่บนเตียงนอนในชุดนอนเรียบแปล้ โทรหาเลขาของมารดา ที่สแตนด์บายรอตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงด้วยความรู้สึกอยากรู้แบบรอไม่ได้

“สักครู่นะคะ” ฝ่ายนั้นที่แม้จะกำลังเข้านอนไม่แพ้ ก็รีบเปิดแล็ปท็อปของตัวเองขึ้นมาค้นหาคลังสินค้าเป็นการด่วน

“เหลืออยู่สองตัวค่ะ”

“คุณภาพเป็นยังไง”

“ดีทุกอย่างค่ะ เพียงแต่ว่าตามกฎของเรา การอนุมัติว่าสินค้าหมดสต๊อก จะต้องมีสำรองเอาไว้ 5 ชิ้นต่อคลังการขาย ซึ่งมีการนำออกไปจำหน่ายในเคสวีไอพีแล้ว 3 ชิ้นค่ะ” ไมค์พยักหน้า

“โอเค เตรียมไว้ให้ผมชิ้นหนึ่ง ผมจะส่งไปให้ใครคนหนึ่ง เดี๋ยวแจ้งอีกที”

“รับทราบค่ะ” แม้จะประหลาดใจในคำสั่ง แต่ก็ไม่กล้าที่จะถามอะไร เพราะรู้ดีว่าเจ้านายผู้น่าจะใจดีนี้ ในยามที่จริงจัง จริงจังจนน่ากลัวแค่ไหน