12

‘สวัสดี ติดตามบทความของคุณมาหลายวัน ชอบมาก ทางเราต้องการส่งผลิตภัณฑ์ไปให้คุณทดลองใช้’ ขณะเอนกายลงนอนด้วยความอึดอัด เพราะหน้าท้องเริ่มที่จะขยายมากขึ้น แม้จะใส่เสื้ออำพรางพอได้ แต่เวลานอนหงายจะหายใจไม่ค่อยสะดวก

เสียงแจ้งเตือนพร้อมข้อความข้างต้นจากทวิตเตอร์ ที่ทักมาส่วนตัว ทำเอาเธอชำเลืองมองเพียงผ่าน

“ชีวิตติดสปอนด์เซอร์จริงๆ แม่นักเขียนมือโปร” ชมตัวเองแบบขำๆ ก่อนตะแคงซ้ายช้าๆ ตามคำแนะนำของเพื่อนรัก ที่บอกว่าจะทำให้หายใจสะดวกขึ้น เลือดไหลเวียนได้ดีขึ้น

‘ขอบคุณนะคะ แต่ตอนนี้ยังไม่สะดวกรับรีวิวสินค้าค่ะ’ คนที่รอคอยข้อความอย่างใจจดจ่อขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่ชอบใจ เขาพอจะรู้ว่าเธอเป็นยูทูบเบอร์ชื่อดัง ก็คงจะไม่รีวิวอะไรให้ใครง่ายๆ

แต่ตอนนี้เธอประกาศขายช่องที่มีผู้ติดตามหลายล้านแล้ว และนี่มันคือทวิตเตอร์ที่เพิ่งจะเปิดใหม่ เธอจะซีเรียบอะไรกับการไว้ตัวเสียขนาดนั้น!

‘ไม่ต้องรีวิวก็ได้ครับ แค่รับไว้ก็พอ’ พิมพ์ห้วนๆ ไปด้วยอารมณ์เชิงขุ่น ที่เขาทำไปก็เพราะเป็นห่วงลูก ไม่ใช่เป็นห่วงเธอซะหน่อย

อย่ามาหยิ่งไม่เข้าเรื่อง

“เอ๊ะ ช่างตื๊อซะด้วย สินค้าทิพย์หรือเปล่าเนี่ย” เริ่มหงุดหงิดนิดๆ ไม่ต่าง

‘ไม่สะดวกก็คือไม่สะดวกค่ะ’ จากความตั้งใจแรกที่ไม่คิดที่จะทำมาหากินกับช่องทางนี้อยู่แล้ว เธอก็เลยไม่ซีเรียสต่อภาพลักษณ์ช่องสักเท่าไหร่

‘สินค้าของเรา จะช่วยแก้ปัญหาให้คุณได้ ตอนนี้กำลังปวดหลัง แล้วก็มักมีตะคริวที่ขาบ่อยๆ ไม่ใช่เหรอ’ หน้าบึ้งตึงจากฝ่ายนั้น ตึงขึ้นไปอีก...จนถ่ายทอดผ่านบทความและคนอ่านยังรับรู้ได้

“อ่านทุกบทความจริงๆ ด้วยแฮะ”

‘แล้วสินค้าของคุณ มันคืออะไรล่ะคะ’

‘เครื่องนวดหลัง บีบนวดขา ทำจากซิลิโคนที่อ่อนนุ่ม ปรับตามสรีระและลักษณะผิวของผู้ใช้ ปลอดภัย เหมาะกับผู้หญิงตั้งครรภ์’ ปิรวดีพยักหน้า ยอมรับในความข้อมูลแน่นของฝ่ายขาย

“ปิดการขายเก่งนะเนี่ย” เพราะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มที่จะสนใจ แถมกล้ามเนื้อบริเวณหลังก็เริ่มที่จะประท้วงด้วยการ ปวดจนเธอเริ่มที่จะไม่ได้นอน

‘แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าจะไม่โดนหลอก ดูจากโปรไฟล์แล้ว ไม่เห็นจะมีชื่อบริษัทของคุณเลย’

‘ก็ทีแรกไม่ได้ตั้งใจจะมาขาย แต่อ่านบทความแล้วเห็นใจ ก็เลยอยากส่งให้ลองใช้ดู สินค้านี้ขายดีจนหมด สต๊อก ตอนนี้กำลังรอผลิตใหม่’ ไมค์เองก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึงอธิบายออกไป เหมือนเป็นคนคุ้นเคยกัน เหมือนเล่าให้คนในครอบครัวฟัง

“ใช้เทคนิคการขาย เหมือนคนในครอบครัวมาบอกกล่าว เออ เทคนิคใหม่ดีนี่ ทำให้ผู้ซื้อรู้สึกอุ่นใจและไว้วางใจได้ง่ายๆ ด้วย จดเลย จดไว้เขียนในนิยาย” แล้วสมุดพกที่อยู่หัวเตียงก็ถูกนำมาเขียนความรู้ใหม่ลงไป ตามประสานักเขียนที่เก็บข้อมูลรายทางเสมอ

‘แล้วมาจากบริษัทอะไรล่ะคะ’

‘ไว้สินค้าส่งไปถึงเมื่อไหร่ ชื่อบริษัทก็ติดที่ลายกล่องเลย อ่านดูนะ แค่นี้แหละ’

“เฮ้ย แบบนี้ก็ได้เหรอ? พูดจาไม่ง้อลูกค้าเอาซะเลย แต่ก็เอาวะ...ของฟรีดีเสมอ!”

‘นี่ที่อยู่ดิฉัน...ขอบคุณมากๆ ที่จะส่งของมาให้ แต่ถ้าดีจริง จนต้องรีวิวเมื่อไหร่ จะทักไปขอค่ารีวิวนะคะ’

“งกเสมอ” อีกฟากของปลายเครือข่ายใยแก้ว ว่าพร้อมส่ายหัว มุมปากหยักมีรอยยิ้มเยือนเข้าให้

เหลือบออกไปมองนอกหน้าต่าง คุยกับแม่ก็เหมือนได้คุยกับลูก แค่นี้เขาก็นอนฝันดีแล้ว

พ่อก็รักลูก ไม่แพ้แม่นะครับ ประโยคสุดท้ายที่เขาเขียนลงไปในสมุดไดอารี่ ที่ตั้งใจว่าจะมอบให้เด็กน้อย เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาดูโลก

โดยเขียนเล่าถึงการได้เข้าไปอ่านสิ่งที่ปิรวดีเขียนขึ้น แสดงความคิดเห็นและความรู้สึกของตัวเองเข้าไป ก่อนเอนกายลงนอนหลับใหล แล้วไม่ลืมที่จะนอนตะแคงซ้าย ท่าเดียวกับบุตร ที่น่าจะไหลตามท่านอนของมารดา