บทที่5 เจ้าถูกวางยาヅ

​

“เจ้าถูกวางยา?” อวิ๋นซีกล่าวคำถามแก่ภรรยาตัวน้อย ภายหลังจากที่เปิดผ้าคลุมหน้าของเจ้าสาวออกแล้วเป็นที่เรียบร้อย

“ชะ ช่วยข้าด้วย” ซูฮวาอ้อนวอนอย่างคนไร้สติ นางรู้เพียงตอนนี้ร่างกายของตนนั้นร้อนจนจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ก่อนที่จะพยายามโผกายเข้าหาอีกฝ่าย เพื่อหวังให้เขารีบหาหนทางในการช่วยเหลือนางสักที

ใบหน้าของหญิงสาวที่ถูกแต่งแต้มอย่างสวยงาม แววตากลมโตที่ตอนนี้ไม่อาจบ่งบอกได้ว่าเจ้าของร่างนั้นมีสติเหลืออยู่มากน้อยเพียงใด คิ้วโก่งสวยได้รูปที่ดูรับกับใบหน้าหวานนี้ได้อย่างลงตัว

ทุกอย่างเหล่านี้ล้วนปรากฏชัดเจนอยู่ในดวงตาของอวิ๋นซี รวมไปถึง หน้าอกอวบอิ่มคู่นั้น ที่ยามนี้กำลังเบียดเสียดอยู่ที่ข้างกายของเขาอยู่โดยที่เจ้าตัวคงยังไม่ทันสังเกตเห็นและรู้สึกได้ เนื่องจากท่าทางที่กระวนกระวายนั้นได้เริ่มที่จะทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

สตรีที่อยู่ตรงหน้า โดยรวมแล้วอวิ๋นซีก็ประเมินว่านางนั้นมีใบหน้าที่งดงามไม่น้อย แม้ไม่อาจเทียบได้กับเหล่าคุณหนูทั้งหลายที่ได้รับการเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี แต่ก็นับว่าเป็นผู้ที่มีความงามที่หาตัวจับยากผู้หนึ่ง

ขอเพียงดูแลนางให้ดี ใส่ใจนางให้มากหน่อย ไม่แคล้วนางจะงามล้ำกว่าหญิงใดในเมืองหลวงเสียด้วยซ้ำ

หลังจากที่เผลอไผลไปกับความงดงามที่แสนเย้ายวนของเจ้าสาวที่อยู่ตรงหน้าได้สักพัก จ้าวอวิ๋นซีก็ไม่คิดที่จะลืมความแค้นที่มีต่อสกุลหลี่แต่อย่างใด

สกุลหลี่นั้นนับได้ว่ามีใจกล้าหาญนัก ที่ส่งเพียงลูกอนุที่ถูกทอดทิ้งเพื่อแต่งเข้าจวนของเขา เดิมทีอวิ๋นซีก็ไม่ได้คิดที่จะรักหรือให้เกียรติผู้เป็นเจ้าสาวแต่อย่างใด แต่เมื่อได้ผ่านพิธีกราบไหว้ฟ้าดินร่วมกันแล้ว อีกทั้งสภาพของนางที่เขาได้เจอในยามนี้ ก็พอที่จะทำให้อวิ๋นซีรับรู้ได้ ว่าที่ผ่านมานั้นนางต้องผ่านเรื่องราวที่หนักหนามากปานใด

หลี่เจินคงไม่อาจตัดใจส่งบุตรสาวผู้เป็นที่รักของตนให้แต่งเข้าจวนของเขาได้ จึงได้ส่งซูฮวาเพื่อมาเข้าพิธีการแต่งงานนี้แทน ด้วยว่าราชโองการนั้นระบุเพียงว่าต้องเป็นบุตรสาวของหลี่เจินเพียงเท่านั้น โดยที่ไม่คาดคิดเลยว่า อีกฝ่ายจะมาไม้นี้

‘ดี! ดียิ่ง เลี่ยงที่จะให้บุตรสาวผู้เป็นที่รักแต่งเข้าจวนข้า เช่นนั้นก็จงให้บุตรสาวที่เจ้านั้นรักปานดวงในแต่งกับคุณชายเสเพลสักคนเถิด’ อวิ๋นซีแอบคิดถึงแผนการที่จะเอาคืนสกุลหลี่อย่างสาสม ก่อนที่เสียงเรียกที่ฟังดูออดอ้อนของคนในอ้อมกอดนี้จะเรียกสติที่กำลังจมอยู่กับความโกรธของเขานั้นให้หวนคืน

“ขะ ข้าร้อน อุ้มหน่อย ช่วยอุ้มไปอาบน้ำได้ทีได้หรือไม่” ซูฮวาอ้อนวอนในขณะที่สองมือก็รั้งฝ่ามือของอีกฝ่ายไว้อย่างเหนียวแน่น

“แม้ว่าเจ้าจะแช่น้ำทั้งคืนก็ไม่อาจทำให้หายร้อนได้ นี่เจ้าไม่รู้เลยหรืออย่างไร” อวิ๋นซีกล่าวอย่างเหนื่อยหน่ายใจ นี่นางไม่รู้หรืออย่างไรว่าตนโดนยาปลุกกำหนัดเข้าให้แล้ว

ด้วยอาการเช่นนี้ คาดว่ายาปลุกกำหนัดที่ใช้คงมีฤทธิ์ร้ายแรงไม่น้อย หากร่างกายรับไม่ไหวก็สามารถเสียชีวิตลงไปได้อย่างง่ายดาย แล้วผู้ใดเป็นผู้ที่กระทำการที่โหดร้ายเช่นนี้กับนาง

อวิ๋นซีนึกอย่างสงสัย ด้วยยานี้มีความอันตรายมากเพียงใด ใคร ๆ ก็ต่างรู้ดี เช่นนั้นแล้วนางย่อมไม่มีทางที่จะนำมันมาใช้กับตัวเองอย่างแน่นอน ส่วนตัวเขานั้นแม้อยากที่จะวางเฉยต่อสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าสักเพียงใด หากแต่อวิ๋นซีกลับไม่อาจละสายตาจากหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้านี้ได้เลย

ใบหน้าหวานที่บัดนี้กำลังแดงซ่าน ด้วยว่าร่างกายถูกยาปลุกเร้าอารมณ์ ในขณะที่ชุดแต่งงานสีแดงสวยสดก็กำลังถูกนางดึงทึ้งออกอย่างไม่ไยดี หากแต่พยายามสักเท่าไร ชุดนี้ก็ดูว่าจะถอดยากเกินความสามารถของนางนั้นไปสักหน่อย

หลังจากที่ทนมองได้ไม่นาน อวิ๋นซีก็ทนไม่ไหวและหันมาช่วยนางจัดการกับเสื้อผ้าที่นับได้ว่าเป็นอุปสรรคในการเข้าหอในค่ำคืนนี้เสียที

‘เอาเถิด ในเมื่อเจ้าได้แต่งเข้าจวนข้าแล้ว เช่นนั้นข้าจะรับเจ้าไว้เลี้ยงดูชั่วคราวก็แล้วกัน หากว่าเจ้าทำตัวดีสักหน่อย ไม่แน่ว่าข้าอาจจะมีเมตตาต่อเจ้าบ้างก็เป็นได้’ อวิ๋นซีกล่าวกับภรรยาตัวน้อย โดยไม่สนใจเลยว่านางจะรับรู้ในถ้อยคำเหล่านั้นของเขาหรือไม่

ฝ่าบาทที่รักและหวังดีกับตัวเขา ที่เป็นบุตรชายของสหายร่วมรบอย่างอดีตแม่ทัพจ้าวที่ได้จากไปแล้วนั้น ด้วยเกรงว่าสกุลจ้าวจะไร้ซึ่งทายาทไว้สืบสกุล แม้ตัวเขาจะปล่อยข่าวลือของตนเองออกมามากเพียงใด แต่พระองค์กลับออกราชโองการแต่งงานนี้ออกมาจนได้

แม้จะไม่ได้เต็มใจกับการแต่งงานในครั้งนี้สักเพียงใด อวิ๋นซีก็ไม่ได้คิดที่จะทำการต่อต้าน ด้วยว่ายามนี้สงครามก็ได้จบสิ้นลงแล้ว อีกทั้งบ้านเมืองก็นับได้ว่ามีความสงบสุขไม่น้อย เช่นนั้นตัวเขาก็คงถึงเวลาที่ต้องกลับมาสร้างครอบครัวเพื่อตนเองเสียที

โดยไม่คิดเลยว่า จากที่ตนคิดจะวางมือและใช้ชีวิตอย่างสงบสุขนั้น สกุลหลี่จะได้ก่อกองไฟขนาดใหญ่ให้ลุกโชนภายในจิตใจของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

สำหรับจ้าวอวิ๋นซีแล้ว แค้น ย่อมระงับด้วยการเอาคืนให้สาสม หากแต่ก่อนที่จะเอาคืนให้สาสมนั้น คืนนี้เขาจะต้องมีชีวิตรอดจากการร่วมรักกับภรรยาที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาให้ได้เสียก่อน

ยาปลุกกำหนัดฤทธิ์แรงถึงเพียงนั้น เห็นทีเขาคงต้องใช้เวลาถอนพิษให้นางยาวนานตลอดทั้งคืนเป็นแน่แล้ว อวิ๋นซีลอบประเมินระยะเวลาในการถอนพิษนี้ในใจเพียงลำพัง ก่อนที่จะหันมาจัดการกับร่างนุ่มนิ่มที่ตอนนี้มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว