ท่านแม่ทัพ❣️ ฮูหยินฝากหนังสือหย่านี้มาให้ท่าน

​

'ซูฮวาเอ๋ย เป็นเจ้าที่ต่ำต้อยและด้อยค่าเกินกว่าที่ใครจะมองเห็น หากจะโทษก็จงโทษที่เจ้านั้นไร้ซึ่งวาสนามาตั้งแต่ต้นเถิด'

หลี่ซูฮวาได้ถูกวางยาปลุกกำหนัดก่อนที่จะเสียชีวิตลงบนเกี้ยวเจ้าสาว หากแต่เมื่อวิญญาณหวนคืนสู่ร่างนี้อีกครั้ง นางกลับมีความทรงจำของอีกชาติภพหนึ่งเพิ่มขึ้นมาด้วย

'นับต่อจากนี้ข้าหวังว่าพวกท่านจะใช้ชีวิตได้เป็นอย่างดี อดีตเคยลืมเลือนข้าเช่นไร จากนี้ก็จงกระทำตนเหมือนดั่งเช่นที่ผ่านมาเถิด'

ศตวรรษที่21

เพียงฝัน นักศึกษาสาววัย21ปีที่มาเรียนแลกเปลี่ยนที่จีนในช่วงชั้นปีสุดท้าย ก่อนที่เธอจะถึงกำหนดบินกลับเมืองไทยในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้า โดยในช่วงเวลาที่เหลืออยู่นี้ เพียงฝันก็ได้ออกเดินทางไปเที่ยวยังสถานที่ท่องเที่ยวแนวประวัติศาสตร์และเมืองโบราณทั้งหลาย

จวบจนถึงวันสุดท้ายของการท่องเที่ยวนั้น เพียงฝันได้เลือกที่จะแวะชมสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งจากประวัติที่ทราบมา จวนแห่งนี้เป็นจวนของอดีตแม่ทัพผู้หนึ่ง แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนานสักเพียงใด ความสวยงามนั้นกลับยังคงอยู่ไม่คลายลงไปเลยแม้แต่น้อย

บริเวณภายในจวนที่ถูกจัดแบ่งออกอย่างเป็นสัดส่วน พื้นที่โดยรอบยังคงได้รับการดูแลและเอาใจใส่เป็นอย่างดี อีกทั้งภายในจวนนั้นยังคงเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความหรูหรางดงามตามยุคสมัย รวมไปถึงสภาพอากาศที่เย็นสบาย ที่ชวนให้เพียงฝันรู้สึกตกหลุมหลงรักในสถานที่แห่งนี้ได้อย่างไม่ยากเย็น

ภายหลังจากที่เพียงฝันนั้นเดินเที่ยวชมพื้นที่ภายในจวนไปได้สักระยะ จากเดิมที่มีนักท่องเที่ยวเช่นเธอมากกว่ายี่สิบคนเห็นจะได้ หากแต่เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน เจ้าตัวก็เริ่มรู้สึกว่าผู้คนรอบกายนั้นได้ทยอยหายไปทีละคนสองคน จวบจนตอนนี้ มีเธอเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่บนสะพานไม้เล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่บริเวณท้ายจวนเสียแล้ว

‘ซูฮวา’ เสียงกระซิบแว่วมากับสายลม เมื่อเพียงฝันหันไปตามเสียงนั้นแล้วกลับพบเพียงความว่างเปล่า ก่อนที่เธอจะก้มลงมองสระน้ำที่อยู่เบื้องหน้านี้ และภาพที่เห็นนั้นก็ได้ทำให้เพียงฝันพลันรู้สึกตกใจไปชั่วขณะ

เบื้องล่างนั้นมีตุ๊กตาเด็กสาวที่สวมชุดแดงนอนอยู่ที่ก้นสระ ด้วยความใสของสระน้ำแห่งนี้ จึงทำให้เพียงฝันมองเห็นสิ่งที่อยู่เบื้องล่างได้อย่างง่ายดายและชัดเจน

แม้ภาพที่ปรากฏนี้จะดูว่าสระน้ำไม่ลึกมากสักเพียงใด หากแต่ความเป็นจริงแล้ว สระน้ำแห่งนี้กลับมีความลึกอยู่มาก และก่อนที่เพียงฝันจะเพ่งลงไปมองที่พื้นเบื้องล่างอีกครั้ง ตุ๊กตาตัวดังกล่าวนั้นก็ได้หายไปเสียแล้ว

เมื่อเพียงฝันคิดที่จะตัดใจต่อสิ่งที่ตนเห็นตรงหน้านี้และเดินจากไป สองเท้าที่กำลังก้าวเดินก็เกิดสะดุดเนื่องจากอาการหน้ามืด ซึ่งคาดว่าเกิดมาจากการเพ่งมองเบื้องล่างของสระน้ำนี้นานจนเกินไป

ด้วยเหตุนี้ร่างเพรียวบางของเพียงฝันจึงได้เสียหลักร่วงลงไปยังสระน้ำที่อยู่เบื้องหน้าในเวลาต่อมา

สระที่ดูไม่เล็กไม่ใหญ่นี้ แท้จริงแล้วกลับลึกจนสองเท้าไม่อาจหยั่งได้ถึงพื้นดินที่อยู่เบื้องล่าง ด้วยชุดที่หนาและเข้ารูปนั้นจึงทำให้เพียงฝันไม่สามารถที่จะว่ายกลับขึ้นฝั่งมาได้เลย

หญิงสาวผู้ที่ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวมาเพียงลำพังตลอด จวบจนห้วงสุดท้ายของชีวิตนี้ก็ยังไม่สามารถที่จะสลัดความโดดเดี่ยวนี้ทิ้งไปได้

ร่างของเพียงฝันค่อย ๆ จมสู่เบื้องล่างของผืนน้ำที่แสนเย็นยะเยือกแห่งนี้ ในขณะที่ดวงจิตของเธอกำลังจะจมดิ่งไปสู่ความมืดมน เสียงกระซิบเรียกของใครสักคนก็พลันดังแว่วขึ้นมาอีกครั้ง หากแต่ในครั้งนี้ ชื่อที่ได้ยินนั้นกลับเริ่มฟังดูคุ้นเคยขึ้นมาในห้วงของความทรงจำที่ดูห่างไกลบ้างแล้ว

‘ซูฮวา’ เมื่อเสียงเรียกนั้นจบลง เพียงฝันก็ได้ยินเสียงสะอื้นเบา ๆ ก่อนที่สติที่มีเหลืออยู่เพียงน้อยนิดนั้นจะหลับใหลไปในที่สุด