ทูนหัวของพี่

67.0K · จบแล้ว
บุษบาบัณ/นศามณี
37
บท
3.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

ขุนกริชได้ฟังคำถามนั้นก็พอจะรู้ความหมายทันที พระจันทร์คงหมายถึงแม่เพ็ญสินะ ใบหน้าคมที่เคยนิ่งสนิทปรากฏรอยยิ้มบางเบา ร่างสูงใหญ่เดินเข้าไปใกล้ร่างบอบบางของหญิงสาวตรงหน้าช้าๆ มือกร้านเอื้อมออกไปกุมมือของหญิงสาวเอาไว้โดยที่ไม่ละสายตาไปจากดวงตากลมโตที่มองมาแม้แต่น้อย “สำหรับข้าไม่ว่าจะพระจันทร์ดวงไหนก็ไม่สำคัญเท่าคนที่ยืนชมจันทร์ข้างกันหรอก เจ้าไม่ต้องกังวลกระไรนอกจากเจ้าข้าเองก็ไม่ต้องการใครอื่นอีก” ยาหยีฟังคำตอบนั้นอย่างเหม่อลอย หัวใจเต้นระรัวเมื่อใบหน้าของเขาโน้มเข้ามาใกล้ ขุนกริชไม่ได้บังคับดึงดันแต่เป็นเธอเองที่เลือกจะไม่หนีไปไหน ริมฝีปากที่แตะกันอย่างแผ่วเบาในคราแรกนั้นถอยออกไปเพียงเล็กน้อยก่อนจะกดย้ำลงมาอย่างเอาแต่ใจ ขุนกริชกดจูบลงไปที่ริมฝีปากบางซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาชิมความหอมหวานนั้นอย่างอ้อยอิ่งแต่หิวกระหาย มือหนาโอบรัดรอบเอวบางเอาไว้ก่อนจะดึงรั้งร่างหญิงสาวให้มาแนบชิดกับตนเองจนไม่เหลือที่ว่าง เขากดจูบลงไปที่ริมฝีปากของหญิงสาวอีกครั้งอย่างโหยหา พลางสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหวานหอมอย่างจาบจ้วง ยาหยีเองก็ตอบรับอย่างเต็มที่ หญิงสาวดันชายหนุ่มออกห่างเล็กน้อยใบหน้าสวยแดงเรื่อช้อนมองชายหนุ่มอย่างเขินอายหากแววตาฉ่ำเยิ้มนั้นยั่วยวนจนคนมองแทบอดใจไม่ไหว “เข้าห้องเถอะ”

นิยายรักทหารแม่ทัพคนรับใช้นางกำนัลเทพสงครามผู้ชายอบอุ่นข้ามมิติพระเอกเก่งเลือดร้อน

บทนำ

เสียงกรีดร้อง ดังลั่นกลางเรือนไทยยกพื้นสูงขนาดสามคูหา ระเบียงไม้ทอดยาวไปตามตัวเรือนขนาดกว้าง มีเรือนใหญ่น้อยหลายเรือนรวมกันเป็นหมู่ โดยมีหอกลางทำเป็นศาลาเอาไว้พักผ่อนหย่อนใจในยามกลางวัน แต่กลับกลายที่รับลม ชมจันทร์ของเจ้าเรือนแห่งนี้ในยามค่ำคืน เรือนหลังงามใหญ่โตโอ่อ่าสมฐานะเจ้าของเรือน

“ไอ้โรคจิต ไอ้บ้ากาม”

กรี้ดดด

“หยุดแหกปากสักที หากเอ็งไม่หยุดข้าจะเอาอะไรที่ทั้งใหญ่ทั้งแน่นปากเอ็ง อุดปากซะให้เข็ด”

 แม้ขุนกริชจะเอ็ดเสียงกร้าว ให้แม่หญิงวิปลาสที่เอาแต่อ้างว่าตัวเอง ‘เมคอัพอาร์ติส’ มาจากอนาคต ปี พ.ศ 2566 นางนี้ก็หาฟังไม่

“ไอ้ที่ท่านขุนจะเอาอุดปากข้ามันคืออะไรรึเจ้าคะ...แน่นและใหญ่ด้วยหรือไม่” คนถามเหลือบมองกำปั้นใหญ่ๆ ที่มีเส้นเลือดปูดโปน

ผ้าขี้ริ้วในมือที่จะเอามาอุดปากนางถึงกับสั่น เมื่อเห็นดวงตากลมโตของนางจ้องเขม็งตรงมาที่กึ่งกลางกายกำยำ ที่แท้นางมองไปด้านหลังว่าในมือท่านขุนกำสิ่งใดไว้แน่น

“....”

ท่านขุนหนุ่มกัดกรามแน่น ข่มจิต ข่มใจ สภาพของนางในเวลานี้ ผ้าถุงหลุดลุ่ย สไบผืนงามหลุดจากไหล่บอบบางไม่มีชิ้นดี จนเผยให้เห็นทรวงอกคัพซีขาวผ่องนวลเนียน ถึงขุนกริชจะเห็นเต้าสาวมาจนนับไม่ถ้วน แต่ภาพตรงหน้าก็ชวนให้พี่ขุนนึกหฤหรรษ์อยากจะเล่นบทโจรบ้ากาม ใจทราม แกล้งแม่คนอวดดี ขึ้นมาบัดเดี๋ยวนี้

“ผ้าขี้ริ้วในมือข้า ตั้งใจจะเอามาอุดปากห้ามเสียงร้องเจ้า หากนำมาผูกที่ข้อมือบางๆ ของเจ้าโยงไว้เก็บหัวเตียงคงจะน่าหฤหรรษ์กว่าเยอะ ข้าจะได้เป็นโจรบ้ากามใจทรามสมกับที่ถูกกล่าวหาข้า”