10 ทริปเคลียร์งานน้องบาน(ในสระ)

“คุณภพ นี่มันอะไรกันคะ” ณัฐณิชาชี้นิ้วไปที่กระเป๋าทั้งสองใบซึ่งวางใกล้กัน

“กระเป๋าไงของเราไงครับ” กวินภพตอบเรียบ ๆ พลางหยิบเสื้อผ้าใส่ตู้

“ห้องฉันอยู่ไหนคะ”

“อยู่นี่ไง”

“แล้วห้องคุณล่ะ” ณัฐณิชา ชักสงสัยตงิด ๆ ขึ้นมาเสียแล้ว

“ห้องผมก็อยู่ห้องนี้”

“มันหมายความว่ายังไงคะ!!!” ด้วยอารมณ์โมโห เธอเผลอขึ้นเสียงใส่เจ้านายหนุ่มเสียแล้ว

“ก็หมายความว่าห้องในโรงแรมนี้เต็มทุกห้อง เหลือห้องนี้ห้องเดียว ซึ่งเป็นห้องพิเศษส่วนตัวของผม ไม่ได้เปิดให้คนอื่นเข้าพัก และคุณก็ต้องนอนห้องเดียวกับผมด้วย”

“ฉันจะลงไปที่ล็อบบี้ให้เปิดห้องใหม่” ณัฐณิชายืนกราน เธอไม่ยอมแม้แต่จะเปิดกระเป๋า

หญิงสาวลงไปที่ล็อบบี้ ก็ปรากฏว่าที่นี่เต็มหมด คนที่จะมาต้องจองล่วงหน้าเท่านั้น จะไปหาโรงแรมอื่น เธอก็ไม่รู้จักสถานที่แถวนี้เสียด้วย เพราะเธอไม่เคยมาที่นี่เลย หญิงสาวถอนหายใจเดินคอตกกลับไปยังห้องพัก

ณัฐณิชาพ่นหายใจอีกครั้งดังพรืดใหญ่ ให้ตายเถอะทำไมเขาไม่รู้จักบอกเธอตั้งแต่เนิ่น ๆ จะได้เตรียมตัวไว้ถูก แล้วอยู่ห้องเดียวกันใครรู้ก็คงจะไม่เหมาะ

เมื่อไม่มีทางเลือกแล้วหญิงสาวก็ต้องทำใจ เธอเปิดกระเป๋าจัดเสื้อผ้าใส่ตู้เสร็จเรียบร้อย เธอก็ออกมาเดินรับลม ดีล่ะ...ในเมื่อเขาไม่พูดกับเธอ ไม่บอกเธอว่าจะต้องทำอะไรบ้าง เธอก็จะไม่ทำ ออกมาเดินเล่นดีกว่าตั้งเยอะ ต่อไปนี้เธอจะไม่สนใจเขาอีกแล้ว

หญิงสาวเหลือไปเห็นสระว่ายน้ำของโรงแรมก็นึกอยากจะว่ายน้ำขึ้นมา เธอนึกไปถึงตอนจัดกระเป๋า นี่เธอไม่ได้เตรียมชุดว่ายน้ำมานี่นา แต่เหลือไปเห็นว่ามีชุดว่ายน้ำให้เช่า ก่อนที่จะลงสระ เธอจึงไปติดต่อเจ้าหน้าที่

ร่างบางในชุดว่ายน้ำสีชมพูสด ตัดกับผิวขาวเนียนละเอียดของเธอเหลือเกิน ชุดทูพีชที่คนอื่นใส่อาจจะดูธรรมดาแต่สำหรับณัฐณิชาแล้วมันไม่ธรรมดาเลย หน้าอกอวบอึ๋มแทบทะลักล้นอยู่ภายใต้ชุดว่ายน้ำที่ปกปิดเพียงนิด ยิ่งท่อนล่างที่ลอยเด่นชัดเสียด้วยแล้วทำให้คนมองแทบจะเลือดกำเดาไหล

กวินภพจ้องแบบไม่คลาดสายตา เขากลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ ความคิดเจ้าเล่ห์ร้ายกาจออกมาจากสมองที่แสนชาญฉลาดของเขาอีกแล้ว สองขาก้าวยาว ๆ ไปที่ร่างงดงามอวบอิ่มที่กำลังว่ายน้ำอยู่

“ไม่คิดจะถามบ้างเหรอว่ามีงานอะไรต้องทำบ้าง” กวินภพแกล้งถามเสียงเข้ม ณัฐณิชาหันหน้าไปมองชายหนุ่ม เส้นผมสีดำปลิวไปตามแรงลมทำให้เธอต้องเอามันทัดกับหู

เธอรีบขึ้นจากสระหันมามองด้วยสายตาประชดประชันจนกวินภพก็ต้องตาวาวเมื่อเห็นทรวงอกในระยะประชิด

‘แม่เจ้าประคุณเนื้อนมไข่มาอยู่ตรงหน้า’ เขาพยายามกลืนน้ำลายลงคอทั้งที่มันเหนียวหนืดจนแทบจะไหลออกมาจากริมฝีปากเสียแล้ว เรียวปากบางดั่งกลีบกุหลาบเผยอขึ้นอย่างอวดดี เท่านั้นไม่พอ เธอยังเชิดหน้าใส่เขาอีก

“แล้วคุณไม่คิดจะบอกฉันบ้างเหรอคะ ว่าจะให้ฉันทำอะไรบ้าง”

“มันไม่ใช่หน้าที่ของผม คุณเป็นลูกน้องผมก็ควรจะถาม ไม่ใช่ให้ผมต้องคอยบอก”

“อ้อ ถ้าอย่างนั้นฉันขอโทษก็แล้วกันค่ะ ฉันไม่ลืมหรอกค่ะว่าเป็นแค่ลูกน้องของคุณ แล้ววันนี้ฉันต้องทำอะไรบ้างคะ” ณัฐณิชาประชด สีหน้าของเธอแสดงความหงุดหงิดไว้เต็มที่

“งานวันนี้ก็คือ...โยนคนสวยลงสระยังไงล่ะ” กวินภพอุ้มณัฐณิชา ขึ้นแนบอกแล้วพาเธอเดินไปตรงของสระ สองแขนรีบโอบรอบคอเพราะกลัวตัวเองจะตกลงไป มือบางก็มิวายที่จะทุบหน้าอกแกร่งไปมา แต่เขากำลังหัวเราะด้วยความสนุกที่ได้แกล้งเธอ

ทรวงอกอวบถูไถกับแผงอกกว้าง เมื่อพูดจบเขาก็โยนเธอลงสระอย่างที่พูด ร่างบางจมลงไปใต้น้ำก่อนจะแกล้งดำผุดดำว่าย

พร้อมส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ

“ช่วยด้วยค่ะ ๆ คุณภพ ขาฉันเป็นตะคริว”

“ณิชา”

กวินภพรีบดึงรองเท้าหนังออกและกระโดดลงไปช่วยหญิงสาวตรงหน้า เขารีบว่ายไปช่วยเธอ

หญิงสาวโผล่จากน้ำขึ้นมาพร้อมกับสะบัดน้ำออกจากใบหน้า ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มแล้วหัวเราะด้วยความสะใจ

“นี่คุณแกล้งผมเหรอ...ณิชา”

“ทีคุณยังแกล้งฉันเลย...ฉันรู้ว่าคุณแกล้งโกรธฉัน”

“ณิชา...ผมต้องลงโทษคุณที่ทำให้ผมเสื้อเปียก”

“เก่งจริงก็ว่ายตามให้ทันสิคะ”

กวินภพที่อยู่ในชุดทำงานในท่านี้เขาว่ายน้ำได้ลำบาก กว่าจะว่ายตามณัฐนิชาได้ก็เกือบแย่

“คุณนี่ว่ายน้ำเก่งเหมือนกันนะ”

“ฉันเหรียญทองว่ายน้ำยะ”

“โห่!.. เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ว่ายน้ำกับนักแข่งเหรียญทอง”

กวินภพเข้าไปก่อนจบลูบคลำหญิงสาวในชุดว่ายน้ำเพื่อเป็นการทำโทษ

“คุณกวินภพ!!! อย่านะคะ!!!” น้ำเสียงของณัฐณิชา กระด้าง เขาปิดเสียงเธอด้วยริมฝีปาก ยิ่งเห็นเธอผมเปียกก็ยิ่งเซ็กซี่ยิ่งขึ้น และขนาดหน้าอกของเธอมันอาจจะทำให้เขาเลือดกำเดาไหลได้

“เรื่องที่ผมโกรธ ผมล้อเล่นน่ะ ผมโกรธคุณไม่ลงหรอก” กวินภพโอบเอวหญิงสาวเข้ามาใกล้ ใบหน้าหล่อเหลาอยู่ห่างจากเธอไม่กี่เซ็น

“ล้อเล่น!!!” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เธอหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า

“อื่ม! ผมล้อเล่น”

“นี่อย่าบอกนะคะว่าคุณล้อฉันเล่นตั้งแต่เรื่องเมื่อวานที่คุณโกรธฉัน ที่คุณไม่คุยกับฉันเพราะว่าคุณล้อเล่นอย่างนั้นเหรอ” กวินภพพยักหน้ารับ พลางทำสีหน้าขอโทษ แต่มันไม่ทันเสียแล้วเพราะเธอรัวกำปั้นใส่แผงอกกว้าง

เขายืนยิ้มให้เธอระรัวกำปั้นใส่จนพอใจ เมื่อเธอพอใจแล้วก็ยังไม่หายแค้น เธอสะบัดหน้าพรืดแล้วทำท่าจะเดินขึ้นสระน้ำไป มือปลาหมึกรีบโอบกอดร่างบางเข้ามาหาตัวเองทันที

“ผมขอโทษ เรื่องเมื่อวานนี้ผมไม่ได้ตั้งใจจะโกรธคุณ ผมผิดเองแหละที่ทำแบบนั้นกับคุณทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” สายตาของคนทั้งคู่สบกันแน่นิ่ง กวินภพจ้องมองริมฝีปากรูปกระจับ นิ้วมือลากไล้ไปมา

“ที่ผมไม่คุยกับคุณเพราะว่าผมกำลังนั่งคิดอยู่ว่าควรจะบอกคุณดีหรือไม่”

“บอกอะไรคะ”

“บอกว่า ที่จริงแล้ว...ผมอยากให้คุณมาเป็นแม่ของอันดานะสิ ผมชอบคุณนะ” ประโยคสุดท้ายเขากระซิบแผ่วเบาข้างหู ดวงตากลมโตเบิกกว้าง

เธอกำลังช็อกอยู่หลายวินาทีกว่าสติจะกลับคืน แต่สติของเธอกลับหลุดลอยไปอีกครั้งเมื่อเขาประกบริมฝีปากลงมาพร้อมกับบดคลึง

ร่างของเธอแทบจะละลายไปพร้อมกับน้ำในสระ สองแขนก็โอบกอดเรือนร่างนุ่มนิ่มเอาไว้แนบกาย เขากระชับอ้อมกอดมากขึ้นพร้อม ๆ กันกับที่บดริมฝีปากแรงขึ้น

ลิ้นร้อนสัมผัสกับริมฝีปากบาง สองมือก็ช่างสำรวจ เขาลากมือผ่านแผ่นหลังและเรื่อยลงมายังเรียวขา น้ำในสระกำลังกระเพื่อมเพราะความเสียวซ่าน

“ไม่อายคนเหรอคะ ที่คิดจะจูบฉันตรงนี้”

“จะให้ผมอายใครละครับ สระนี้ทั้งสระมีแค่เราสองคน”

เมื่อได้จูบเธอจนพอใจเขาก็ละริมฝีปากออก ณัฐณิชา ก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย เธอแก้เขินด้วยการตีน้ำใส่หน้ากวินภพ

“นี่แน่ะ!... นี่ ๆ ๆ คนเจ้าเล่ห์ หลอกลวง”

“โอ๊ะ!! โอ้ย ๆ ณิชา น้ำเข้าตาผม” กวินภพหัวเราะ พร้อม ๆ กับที่จับร่างเธอกดลงน้ำ เมื่ออยู่ใต้น้ำเขาก็ฉวยโอกาสกับเธออีกครั้ง สองมือหนาลากผ่านไปมาทั่วเรือนร่างพร้อมกับโอบกอดจากด้านหลัง มืออีกข้างก็ตะปบหมับไปที่ทรวงอกนุ่มนิ่มขนาดใหญ่แล้วออกแรงคลึงเคล้น

ณัฐณิชาแทบขาดใจ เธอรีบสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุมแล้วโผล่ขึ้นมาใต้น้ำพลางหายใจหอบระรัว

“หื้อ!..คนลามก!” สีหน้าของเธอแดงก่ำ กวินภพหัวเราะในลำคอ สายตาที่เคยอบอุ่นบัดนี้ได้แปรเปลี่ยนมาเป็นประกายวิบวับ ช่างดูน่าหมั่นไส้ยิ่งนัก

“ผมยอมเป็นคนลามก ถ้าได้สัมผัสคุณ” กวินภพยังไม่เลิกลวนลามหญิงสาวตรงหน้า เขาจับเธอกดน้ำพร้อม ๆ กับที่เขาดำตามลงไปด้วย

ชายหนุ่มขโมยจูบเธอใต้น้ำ ก่อนจะดึงเธอขึ้นจากน้ำโผล่มาแค่คอ ส่วนร่างที่ต่ำกว่าคอนั้นอยู่ใต้น้ำนั้นถูกสองมือหนาเคล้นคลึงหน้าอกอวบจากด้านหลัง

ณัฐณิชาแหงนเงยด้วยความเสียวซ่าน เสียงครวญครางดังอยู่ข้างหู มือหนาอีกข้างแทรกลึกเข้าไปภายใต้ชุดว่ายน้ำชิ้นล่าง เมื่อได้สัมผัสกับเนื้อนุ่ม ร่างเธอก็สะท้านหวิว

ณัฐณิชาร้องครวญครางทันทีที่เพลงรักร้อนเร่าเริ่มบรรเลง สองมือทำหน้าที่พร้อมกันได้อย่างดีเยี่ยม นิ้วหัวแม่มือบดคลึงเนื้อนุ่มไปมาอย่างเอาใจ สองนิ้วฉกาจแทรกเข้าไปภายในเนื้อนุ่มที่กำลังตอบรับเขาเป็นอย่างดี

กวินภพออกแรงเร่งเร้าจนเธอไปสู่ฝั่งฝันที่แสนอบอุ่น น้ำอุ่นไหลลงมาอาบนิ้วมือที่กำลังจะถอดถอนออกจากเรือนกายสาว

ณัฐณิชาหน้าแดงซ่าน เมื่อรู้สึกตัวเธอจึงเบี่ยงตัวออกก่อนจะวิ่งขึ้นสระไป กวินภพมองร่างของหญิงสาวที่วิ่งไปด้วยความสุข เสียงหัวเราะอย่างชอบใจดังไล่หลังณัฐณิชามา ทำให้เธออายยิ่งกว่าเดิม

ยังไงเสียเวลาที่อยู่ที่นี่ เขาจะต้องจัดการกับแม่ณัฐณิชา สาวยั่วรักคนนี้ให้ได้

ณัฐณิชา กลับมาที่ห้องเธอปิดประตูด้วยความแรง ร่างกายเธอร้อนผ่าวไปหมด แผ่นหลังเกือบเปลือยพิงกับประตูอย่างหมดแรง ลมหายใจเธอหอบกระชั้น เนื้อตัวแดงก่ำ

เมื่อเธอก้มลงมองหน้าอกก็พบรอยจูบที่ชายหนุ่มเป็นคนฝากฝังเอาไว้ให้ ใบหน้าเธอร้อนฉ่าจนแทบไหม้

“คนบ้า!..คนลามก โรคจิต ฮื้ย!” ณัฐณิชากร่นด่า นึกถึงคนกวีนภพที่ชอบทำอะไรเอาแต่ใจ โดยที่ลึก ๆ เธอรู้ตัวดีว่าเขากำลังทำให้เธอมีความสุขอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน มือบางทั้งสองข้างจับแก้มด้วยความเขินอาย

‘ไม่ ๆ ๆ ไม่นะณัฐณิชา เธอต้องไม่คิดเรื่องอีตาพ่อม่ายจอมลามกนั่น’ ณัฐณิชา คิดไปมาเหมือนคนวิตกจริต ใช่...เขากำลังทำให้เธอเพ้อ เพราะความเร่าร้อนที่ปะปนกับความอบอุ่น กำลังทำให้เธอขาดใจ