บทที่ 1 อุบัติเหตุ (2)

ฝนยังตกไม่หยุด รินดาวจึงต้องพึ่งเสื้อกันฝนกับร่ม ทว่ายังไม่ทันหยิบในสิ่งที่เธอต้องการ ผู้ชายที่ขับรถชนท้ายรถเธอก็เปิดประตูก้าวลงจากรถด้วยหน้าตาบอกบุญไม่รับ แวบแรกที่เห็นผู้ชายคนนี้ รินดาวรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่เซ็กซี่หาตัวจับได้ยากเลยทีเดียว เขาสะดุดตาเธอแต่แรกเห็นเลยล่ะ อาจเป็นเพราะ เขาตัวสูงใหญ่ รูปร่างดี และมีหนวดเคราซึ่งรับกับใบหน้าคมเข้มนั่นก็ได้

แต่เธอก็ไม่มีเวลาสนใจเขามากนัก

“ผู้หญิงขับงั้นเหรอ?”

รินดาวค้อนขวับใส่อีกฝ่ายทันที เพราะนี่คือการเหยียดเพศชัด ๆ!!

“ผู้หญิงแล้วไงไม่ทราบยะ?”หญิงสาวเท้าสะเอวทันที

“ก็... ไม่มีอะไร” ริคาโด้ทำเสียงสูงพลางไหวไหล่ แต่ริมฝีปากสุดเซ็กซี่ของเขากลับยกขึ้น ราวกับ ‘เหยียดยิ้ม’

แน่นอนว่ากิริยาท่าทางกวนประสาทแบบนี้ สร้างความไม่พอใจให้หญิงสาวเป็นอย่างมาก แค่นี้เธอก็หงุดหงิดจนไม่รู้จะระบายออกยังไงแล้ว รีบก็รีบ ฝนฟ้าก็ไม่เป็นใจตกได้ตกดีไม่ยอมหยุด ซ้ำเธอยังต้องมาเจอปัญหาที่อยู่เหนือการคาดหมายอีก

บ้าชะมัด!!!

ยิ่งเห็นหน้าคู่กรณีที่ทำหน้ายียวนกวนประสาท เธอยิ่งอยากต่อยหน้าเขานัก!!

“หน้าตาของคุณบอกฉันว่า คุณกำลังอยากมีเรื่อง”

“ผมแนะนำว่าอย่ามีเรื่องกับผมจะดีกว่า เธอได้ไม่คุ้มเสียหรอก”

รินดาวกรอกตาไปมา อีกทั้งถอนฉุน “ตอนนี้ฉันขาดทุนย่อยยับ เพราะคุณสร้างปัญหาให้ฉันเพิ่ม”

ชายหนุ่มไหวไหล่ไม่ยี่หระ “อย่าโทษคนอื่น ถ้าเธอมองทางและใจเย็นกว่านี้อีกสักนิด เราทั้งหมดคงไม่ต้องมาติดแหง็กบนท้องถนนและสร้างปัญหาจราจรให้คนอื่นหรอก เธอว่าจริงมั้ย?”

นี่เขากำลังโทษ ว่านี่คือความผิดของเธองั้นเหรอ!!!

“ความผิดฉันงั้นสิ!”

ชายหนุ่มไหวไหล่เหมือนบอกอ้อม ๆ ว่า‘ก็ไม่รู้สินะ’!

รินดาวย่นคิ้วเข้าหากัน มองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่สบอารมณ์ ความเครียดพุ่งสูงปรี๊ดจนเกิดความรู้สึก อยากชกหน้าผู้ชายปากดีรายนี้ให้หน้าหงายเลยทีเดียว!

แต่เพราะเธอเจอปัญหามามากแล้ว เธอไม่อยากสร้างปัญหาให้ตัวเองเพิ่มอีก แค่นี้ก็ปวดหัวจนสมองจะบวมแล้ว เธอจึงเลือกที่จะข่มอารมณ์เอาไว้

แต่จะไม่ให้ตอบโต้กลับไปเลย มันก็ไม่ใช่นิสัยของเธอ!

“คุณควรบอกตัวเองมากกว่าฉันนะ เท่าที่เห็นจากหลักฐาน คุณเป็นคนจูบบั้นท้ายลูกสาวที่รักของฉัน” รินดาวปรายตาไปที่รถยนต์คันหรูที่พุ่งชนท้ายรถของเธอ ก่อนเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอย่างเอาเรื่อง

ทว่าดวงตาสีนิลกาฬวาววับที่สะท้อนแสงไฟบนท้องถนนยามค่ำคืนก็ทำให้รินดาวชะงักไป...

หัวใจของเธอกระตุกวูบขึ้นมาทันที!!

เธอรู้สึกหวั่นไหวและหวั่นเกรงอำนาจบางอย่างที่อยู่ในตัวผู้ชายคนนี้อย่างไม่มีเหตุผล แต่เหนืออื่นใดก็คือ เธอรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายตัวโตคนนี้เหลือเกิน...

สำหรับริคาโด้ คารอส ผู้ไม่ยอมตกอยู่ใต้อำนาจของใครถึงกับชะงักไปเลยทีเดียวเมื่อถูกหญิงสาวยอกย้อนกลับมา เขาย่นคิ้วเข้าหากัน พิจารณาแม่สาวผมยุ่งตัวเปียกปอนที่ออกจากบ้านมาทั้งชุดนอน อีกทั้งใส่รองเท้ามาผิดข้างอย่างละเอียดถี่ถ้วน ซึ่งเขารู้สึกไม่ชอบใจและไม่พอใจเท่าไหร่นัก

แต่นั่นล่ะ การโต้เถียงกับผู้หญิงเป็นเรื่องงี่เง่าสำหรับมาเฟียอย่างเขา และไม่สมควรกระทำเป็นอย่างยิ่ง!

“โอเค เอาเป็นว่าเรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของประกันก็แล้วกัน” ริคาโด้หยิบนามบัตรออกจากกระเป๋า พลางส่งให้หญิงสาวที่ปล่อยเส้นผมให้กระเซอะกระเซิง

เขาอดสงสัยไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่าผู้หญิงคนนี้เพิ่งตื่นนอน หรือว่า... กำลังจะเข้านอน?

แต่คำตอบจะเป็นเช่นไร ก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องสนใจ ในเมื่อมีเรื่องสำคัญกำลังรอเขาอยู่

“นี่เป็นนามบัตรของผม ถ้าเคลียร์กับประกันไม่ลงตัว ก็โทรมาที่เบอร์นี้ได้เลย”

รินดาวไม่สบอารมณ์กับการแสดงความรับผิดชอบของผู้ชายคนนี้เท่าไหร่นัก แต่ก็นั่นล่ะ เธอทำอะไรไม่ได้มาก เธอเห็นเขามีท่าทีรีบร้อน และเธอเองก็รีบร้อนไม่ต่างจากเขาด้วยซ้ำ

“คุณจะไปไหน?”