ตอนที่ 4 เจ็บปวด (ฉากเรท)

EP04

พอได้ยินคำตอบนิวาก็ปิดเปลือกตาลง เธอทิ้งแรงทั้งหมดลงที่นอนอย่างเหนื่อยล้า ปล่อยให้ร่างกายถูกข่มเหงอีกครั้งกับคนเดิมๆ นับครั้งไม่ถ้วน..

ความรู้สึกร้อนผ่าวงับเข้าที่ยอดอกทำให้มือเรียวจิกเข้าหากันแน่น ผมเผ้ายุ่งเหยิงแผ่สยายเต็มหมอน ใบหน้าบิดเบี้ยวริมฝีปากบางเม้มกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไปนอกห้อง ร่างกายกระสันไปทั่วร่าง...

จ๊วบ! จ๊วบ! ทิศเหนือดูดเม้มยอดประทุมถันเม็ดโตอย่างรุนแรงสลับกับกัดเล่นจนเกิดรอยฟัน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นมาตามไหปลาร้าฝากรอยแดงช้ำเอาไว้เป็นจุดๆ จนถึงลำคอระหงก็ยกมือขึ้นบีบปากเธอแล้วสอดลิ้นสากเข้าไป...

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ..

ปึกก!! ปึกก!! ปึกก!! ..

เอวสอบถาโถมเข้าร่องสวาทอย่างต่อเนื่องเหมือนเครื่องจักรที่ทำงานอยู่ตลอดเวลา ลิ้นหนากวาดเลียทั่วอุ้งปากเล็ก จนนํ้าลายไหลท่วมออกมาเกิดเสียงดูดดุ้นกันอย่างรุนแรง มืออีกข้างจับเรียวขากดลงกับที่นอนเพื่อเปิดทาง ร่างกายแนบแน่นกันจนแทบไม่มีช่องโว่ของอากาศ..

“อื้อ!” นิวาร้องประท้วงในลำคอเบาๆ กรีบปากบางพยายามอ้ารับสัมผัสรุนแรง อาการจุกเสียวเริ่มสอดแทรกเข้ามาแทนความเจ็บแสบเมื่อมีนํ้าหล่อลื่นออกมาชโลมระหว่างจุดเชื่อมเป็นจำนวนมาก ทวาร่างกายที่ไม่พร้อมก็ตีวนเข้ามาอยู่ตลอด...

“ตอดแน่นจริงนะนิวา...อ๊า!” ทิศเหนือผละจูบออกแล้วงับเข้าที่ใบหูเธอพร้อมกับเสียงครางแหบพร่า ยิ่งกระแทกร่องแคบยิ่งตอดรัดแน่น เพิ่มอารมณ์ดิบเถื่อนในกายชายเข้าไปใหญ่..

“นิวา...นอนรึยังลูก” ในขณะที่เกมเร่าร้อนบนเตียงกำลังลุกโชนเสียงเอ่ยเรียกของสีจันทร์ก็เอ่ยขึ้น มือหนาจึงปิดปากเธอแน่นแล้วกระซิบบอกเบาๆ

“หวังว่าเธอจะไม่พูดจารนหาที่ตายนะ..”

“อึก...”

“ถ้านอนแล้วป้าไปก่อนนะ...สงสัยคงเพลียจนหลับ” สีจันทร์บ่นพึมพำกับตัวเองแล้วเดินออกไปจากบริเวณหน้าห้อง ไปที่ห้องของตนเองซึ่งห่างกันพอสมควร ทิศเหนือจึงผละมือออก แล้วจับเรียวขาคู่สวยขึ้นพาดบ่า...

“อ๊ะ...นิ...จะ...จุก” นิวาส่ายหัวไปมาความจุกที่ถลำลึกเข้าร่างทำให้เธอแทบสำลักความเสียว ข้อมือที่ถูกมัดไว้เริ่มคลายออกจากแรงสั่นสะเทือนของร่างกายจนหลุด มือบางจึงควานหาที่พึ่งด้วยการจิกเล็บลงท่อนแขนกำยำ...

“ไม่จุกได้ไง เอาแรงขนาดนี้” ทิศเหนือพูดออกมาด้วยความพึงพอใจ สายตาวาบวามมองคนใต้ร่างที่แสดงสีหน้าท่าทางเซ็กซี่ แล้วไล่ลงมาที่หน้าท้องแบนราบที่เกิดรอยผลุบเข้าผลุบออกของแก่นกายใหญ่.

พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!

พั่บบ! พั่บบ! พั่บบ!

“อ๊า!! ...อ๊ะ!!” ร่างเล็กเกร็งทั้งร่าง ความเสียวซ่านทวีคูณมากขึ้นเรื่อยๆ ของเหลวจำนวนมากอัดแน่นเต็มช่องท้องพร้อมจะทะลักออกมา สะโพกกลมแอ่นรับสัมผัสโดยปฏิกิริยา..

“แม่ง...ตอดเก่งฉิบหาย” ชายหนุ่มสบถออกมา ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นพร้อมกับขมกรามแน่น เหงื่อไหลออกมาตามลำคอ เสียงลมหายใจหนักๆ เล็ดลอดออกมาจากจมูกคมสัน เอวสอบกระแทกถี่ๆ ให้คนใต้ร่างปลดปล่อยออกมา...

“คะ...คุณเหนือ…อ๊ะ....กรี๊ด!” นิวาเปล่งเสียงออกมาสุดเสียงแล้วพาร่างกายแตะขอบสวรรค์อีกรอบ หน้าท้องแบนราบกระเพื่อมหนักๆ ตามลมหายใจเหนื่อยหอบมือบางยกขึ้นปาดเหงื่อออกจากหน้าผากมน สายตาอ่อนล้ามองระหว่างจุดเชื่อมที่ยังค้างคากันอยู่ จนหยุดที่หน้าท้องแกร่งเพียงเสี้ยววินาทีเธอก็ต้องหลบหน้ารู้สึกอายขึ้นมากะทันหันแม้จะเคยเห็นมาแล้วหลายครั้ง...

ทิศเหนือที่ยังค้างคาอยู่กระชากร่างเล็กลุกขึ้นจากเตียงแล้วผลักร่างเธอชิดกับผนังห้องทั้งที่ตรงนั้นยังติดกันอยู่ มือหนากดมือเรียวแผ่หลากับผนัง จัดแจงท่าให้ถนัดแล้วตอกอัดแก่นกายใส่เพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง...

“คะ...คุณเหนือ...อื้อ!!” นิวาแนบหน้าชิดกับผนังห้องร่างกายที่โดนรังแกไม่หยุดมันวาวไปทั่วร่างอาบไปด้วยเหงื่อ เธอหายใจรวยรินลงเรื่อยๆ ทวาชายหนุ่มกลับไม่เห็นใจ ทำกับเธอเหมือนสัตว์ที่มีไว้ใช้งานแล้วฝังจมูกลงตามเนื้อตัวบอบช้ำ ฟันแหลมคมลากยาวตามลาดไหล่แล้วฝากรอยทั่วทุกจุด:..

“จำใส่สมองเธอด้วยนะนิวา ร่างกายเธอเป็นของฉัน อย่าให้รู้ว่าไอ้เหี้ยไหนมาซ้ำที่ ฉันเอามันตายแน่..” ทิศเหนือพูดออกมาด้วยสายตาโหดเหี้ยม พร้อมแรงกระแทกที่กระทบกับผนังห้องรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ นิวาส่ายหัวปฏิเสธ กลํ่ากลืนนํ้าลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก..

“สักวันนิจะไปจากที่นี้ ไปให้พ้นคนใจร้ายแบบคุณ...อึก” นิวาตัดพ้อออกมาเสียงสั่นเครือ ลำคอแห้งเผือกจนไม่มีแรงจะตอบโต้ เรียวขาสั่นระริกทรงตัวแทบไม่ไหว นํ้าสีขาวขุ่นไหลตามเรียวขาลงมา..

“เธอคิดผิดตั้งแต่พูดคำนี้ให้ฉันได้ยินแล้วนิวา..” คำพูดของนิวาสร้างความกรุ่นโกรธให้กับชายหนุ่มไม่น้อย ทิศเหนือขบกรามแน่นแล้วกระชากเรือนผมเธออย่างรุนแรง ใบหน้าหล่อเหลาก้มหน้ากระซิบที่ข้างใบหู “หรือต้องให้ฉันทวนความจำให้ ว่าเธออยู่ไหนสถานะอะไร?”

“นิไม่เคยลืมว่าตัวเองอยู่ในบ้านหลังนี้ในสถานะอะไร..อื้อ!!” พูดยังไม่ทันจบประโยคนิวาก็หลุดครางออกมาเสียก่อนความจุกเสียวสาดเข้าร่างฉาดใหญ่ มือหนาอีกข้างแหวกบั้นท้ายแล้วกระแทกแรงๆ ใส่จนเนินอวบบวมเป่งจากแรงกระทบกับผนังรุนแรง.. “นิแค่อยากมีอิสระเป็นของตัวเองบ้าง ไม่ใช่โดนรังแกซ้ำๆ แบบนี้..”

“ปากเก่งใช้ได้เลยนะ ฉันอยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะมีปัญญาไปจากฉันได้ไหม..” มือหนาสะบัดศีรษะทุยออกจนชนเข้ากับผนังอย่างแรง นิวากลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ มือบางบีบเข้าหากันแน่นกัดฟันรับแก่นกายใหญ่ที่ขยายอัดแน่นเต็มช่องท้องมากขึ้นเรื่อยๆ ...

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ปึกก!! ปึกก!! ปึกก!!

พรวด!!!

“อ๊า!!”

ทิศเหนือเกร็งกระตุกปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนใส่ร่างเล็ก ก่อนจะถอดแก่นกายมันวาวออกแล้วเดินไปหยิบทิชชูมาซับ สายตาไร้เยื่อใยใดๆ มองนิวาที่ร่างกายทรุดลงกับพื้นหมดสภาพ ก่อนจะโยนทิชชูใส่หน้าเธอ...

ปึก!

“เก็บหลักฐานด้วย” ทิศเหนือกระตุกยิ้มมุมปากแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายขึ้นมาสวม นิวามองการเคลื่อนไหวของเขาด้วยหัวใจที่ปวดร้าว มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขาพอใจ ชายหนุ่มก็จะไปโดยไม่มีคำอำลาใดๆ ...

“นิจะรอดูเหมือนกัน ว่านิจะไปจากคุณได้มั้ย” นิวาพูดขึ้นมาในตอนที่ร่างหนาเดินไปหยุดที่บานประตู ใบหน้าโหดเหี้ยมจึงหันกลับมามองเธอด้วยสายตาท้าทาย...

“เลิกรู้สึกกับฉันให้มันได้ก่อน ค่อยพูด..”

.

.

.

Next

“หนูไม่ต้องการได้คำขอโทษ สิ่งเดียวที่หนูต้องการคือไปจากคนใจร้าย หนูไม่อยากอยู่แบบนี้อีกแล้ว มันทรมาน มันเจ็บปวด แทบจะขาดใจ...หนูขอโทษนะคะที่ต้องพูดออกมาตรงๆ ..”