ตอนที่ 3 หนีไม่พ้น (ฉากเรท)

EP03

พูดจบมือหนาก็เกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วออกจากเรียวขาคู่สวย ก่อนจะแหวกช่องทางรักจากด้านหลังออกแล้วกระแทกแก่นกายใหญ่เกินมาตรฐานใส่อย่างรุนแรงจนสุดโคน..

สวบ!!

“กรี๊ด!” ใบหน้าหวานซบเข้ากับหมอนใบโต ร่างกายฉีกขาดเหมือนมีท่อนเหล็กแข็งๆ สอดเข้ามาในร่าง เธอกัดริมฝีปากแน่นกลั้นความเจ็บเอาไว้จนกรีบปากห้อเลือด ก่อนที่ความรู้สึกโล่งจะตามมาติดๆ เมื่อทิศเหนือถอดแก่นกายที่โอบล้อมไปด้วยเส้นเลือดปูดโปนออก มือหนากระชากเรือนผมสลวยลุกขึ้นแล้วกดศีรษะทุยลงที่หัวหยัก..

“อื้อ!!”

นิวาพยายามดันศีรษะออกแต่กลับถูกมือหนากดลงมามากกว่าเดิมจนความยาวถลำลึกลงคอ เธอหลับตาแน่นเรียวลิ้นสะเปะสะปะ ในวินาทีต่อมาทิศเหนือก็จับหัวเธอโยกแรงๆ ตามความต้องการ..

“อ๊า..”

อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก! เสียงของเหลวสีขาวขุ่นเจือปนกับน้ำลายดังขึ้นเป็นจังหวะ นิวาพยายามอ้าปากรับความใหญ่โตอย่างทุลักทุเล ใบหน้าหวานเบ้ด้วยความทรมานกลิ่นคาวของน้ำกามยังคงลอยคละคลุ้งในอุ้งปากจนแทบอยากอาเจียนออกมา จนทิศเหนือพอใจก็ถอดแก่นกายมันวาวออก ของเหลวขาวหนืดจึงไหลเปื้อนตามคางมน...

“อย่าให้ฉันเห็นเธอคายมันออกแม้แต่หยดเดียว” ไม่ทันที่นิวาจะหอบหายใจเข้าปอดเต็มที่ น้ำเสียงเยือกเย็นก็พูดออกมาพร้อมกับบีบคางมนบดขยี้จนเธอต้องยอมกล้ำกลืนมันผ่านลำคอระหงทุกหยาดหยดด้วยสายตาสั่นเครือ...

“นิปวดหัว คะ...คุณเหนือกลับไปเถอะนะ”

“เธอกล้าไล่ฉันงั้นหรอ?”

“นิขอร้องต่างหาก..”

“ปวดหัวหรือนัดผู้ชายมาเอา?” ทิศเหนือเอียงคอถามพร้อมกับขบกรามแน่นยิ่งตอนนี้บ้านเล็กไม่มีใครอยู่ด้วย เขายิ่งไม่ไว้ใจคนตรงหน้า ไหนจะช่วงที่ผ่านมาซึ่งเขาไม่ได้แวะมาที่นี้อีก...

หมับ!

“โอ๊ย! ...นิไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะ” นิวาพยายามอธิบายให้คนตรงหน้าเข้าใจ แต่ดูเหมือนทิศเหนือจะไม่ยอมฟังอะไรชายหนุ่มจับร่างเล็กแนบกับเตียงแล้วตอกอัดแก่นกายเข้าไปช่องทางรักแห่งเผือกอีกครั้ง เอวสอบเริ่มเร่งจังหวะหนักหน่วงตามอารมณ์ที่กำลังลุกโชน...

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ปึกก! ปึกก! ปึกก!

“อ๊ะ...อ๊าย!!” เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังลั่นห้องแข่งกับเสียงหัวเตียงที่กระแทกกับผนัง คนถูกข่มเหงใบหน้าเบ้ด้วยความเจ็บร่างกายเธอไร้การเล้าโลมใดๆ หญิงสาวไม่มีอารมณ์ร่วมเลยสักนิด เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากกรีบปากบางมาจากความเจ็บแสบแทบขาดใจ... “นะ...นิเจ็บ ได้โปรด...อึก”

“ทนไม่ได้ก็ตายไปดิ” ทิศเหนือตอบออกมาอย่างไร้เยื่อใย ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นด้วยอารมณ์เสียวซ่าน ลมหายใจหนักๆ เป่ารดออกมาตามจังหวะการกระแทกโดยไม่สนใจความรู้สึกคนใต้ร่างแม้แต่น้อย

“โอ๊ย! ฮึก...มะ...ไม่เอา หยุดสักที” นิวาครวญครางออกมาเสียงดังลั่นห้อง ความใหญ่โตกระแทกกระทั้นเข้ามาไร้ความปรานีใดๆ ดวงตาสั่นระริกเต็มไปด้วยความเจ็บปวด มันเจ็บทั้งกายทั้งใจจนหยาดน้ำสีใสไหลอาบพวงแก้มลงมาพร้อมเสียงสะอื้น..

“ฉันอยากได้ยินเสียงครางไม่ใช่เสียงสะอื้น หรือท่านี้มันไม่เร้าใจพอ?” ทิศเหนือพูดออกมาด้วยท่าทีนึกรำคาญมือหนากระชากร่างเล็กที่นอนคว่ำบนเตียงขึ้นมาให้คุกเข่าแอ่นสะโพกแทน ท่อนแขนกำยำล็อกลำคอเธอเอาไว้แล้วสวนเอวขึ้นไปถี่ๆ จนเตียงสั่นสะเทือน..

“อื้อ...กรี๊ดดด!! นิเจ็บ” นิวาเอนตัวลงบ่าแกร่งอย่างไร้เรี่ยวแรง ร่างกายกระเด้งกระดอนอย่างบ้าคลั่ง แพนตี้ตัวจิ๋วที่ติดอยู่ข้อเท้าหลุดออกโดยปฏิกิริยา มือหนาจึงเลื่อนมาปลดตระขอบราเชียร์ออกแล้วเอียงหน้าก้มดูดเม้มเต้าอวบอย่างหื่นกระหาย...

จ๊วบ! จ๊วบ!

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ปึกก! ปึกก! ปึกก!

แรงกระแทกที่โหมกระหน่ำไม่หยุดทำให้ร่างเล็กแดงเถือก เหงื่อเริ่มผุดตามกรอบหน้า นิวาเม้มปากแน่นหยาดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลอาบพวงแก้ม..

“อึก...ปล่อยนิสักที” นิวาเค้นเสียงสั่นเครือออกไปตอนนี้ร่างกายเธอมันแทบรับไม่ไหว ข้อมือที่ถูกมัดแน่นอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง หน้าท้องแบนราบเปอะเปื้อนด้วยคราบสีขาวขุ่น..

“หุบปากสักที มันน่ารำคาญ” ทิศเหนือผละริมฝีปากออกจากเต้าอวบแล้วบีบคางมนเข้าหากันแน่น สายตาวาบวามหลุบมองระหว่างจุดเชื่อมต่างขนาดยิ่งตอกอัดใส่ร่องแคบมากเท่าไหร่ นิวายิ่งตอดรัดแก่นกายใหญ่แทบขาด เหมือนทุกๆ ครั้งที่ได้รวมกันเป็นหนึ่งเดียว...

“อื้อ!!” ริมฝีปากแดงระเรื่อที่เผยอขึ้นดึงดูดให้ทิศเหนือประกบจูบลงในทันใด ลิ้นหนาดูดดุ้นอุ้งปากเล็กที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีอย่างเอาแต่ใจในตอนที่เอวยังคงเร่งจังหวะหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ จนร่างของนิวาแทบล้มลงบนเตียง..

นิวาที่ถูกกดจูบหนักๆ ใช้ลิ้นดันลิ้นสากออกอย่างนึกรังเกียจ ทำให้คนที่กำลังมัวเมากับรสจูบอยู่สวนเอวเข้าไปหนักๆ จนนิวาเผลออ้าปากคราง ชายหนุ่มจึงใช้โอกาสนั้นรังแกอุ้งปากเล็กมากกว่าเดิมไปเว้นระยะให้เธอได้หายใจ...

“อึก..” นิวาหอบหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ใบหน้าเหนื่อยล้าแทบจะฟุบหน้าลงบนเตียงแต่ติดตรงที่ท่อนแขนกำยำล็อกลำคอระหงไว้อยู่ ก่อนที่ร่างกายเธอจะถูกจับเปลี่ยนท่าให้คลานบนเตียงแทน...

“อ๊า...เสียวค_ยฉิบหาย..”

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! มือหนาบีบเคล้นบั้นท้ายกลมแล้วฟาดฝ่ามือลงแรงๆ ส่งผลให้เรียวขาคู่สวยถ่างออกอย่างอัตโนมัติ นิวากล้ำกลืนความเจ็บปวดเอาไว้ภายในใจ เธอจิกปลายเล็บลงบนผ้าปู ใช้แรงที่มีทั้งหมดพยุงร่างตัวเองเอาไว้..

พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!

พั่บบ! พั่บบ! พั่บบ!

“อ๊ะ...กรี๊ดด!!”

“อ๊า..” ทิศเหนือเร่งเอวใส่เป็นจังหวะถี่ๆ แล้วเกร็งกระตุกปล่อยสายธารอุ่นร้อนใส่ร่องแคบจนของเหลวสีขาวขุ่นไหลทะลักออกมาจากเนินอวบเจือปนเลือดที่ไหลซึมออกมา นิวาฟุบหน้าลงอย่างหมดสภาพหน้าท้องแบนราบกระตุกเร้าๆ ข้อมือที่ถูกมัดถูกกระชากพลิกร่างหันกลับมา เอวสอบเริ่มกระแทกเข้าร่างเธออีกครั้ง...

“ข้อร้อง พะ...พอเถอะนะคุณเหนือ” นิวายกมือสั่นเทาไหว้คนตรงหน้าหมดทางสู้ เธอหายใจรวยริน พิษไข้เริ่มเล่นงานมากขึ้นเรื่อยๆ ทวามือหนากลับรวบมือเธอขึ้นเหนือศีรษะแล้วกระแทกต่อ ใบหน้าเหยเกก้มลงมากระซิบย้ำเธอ...

"ถ้าฉันจะเอาต่อให้เธอก้มกราบเท้าก็ต้องแหกขาให้ฉันเอาอยู่ดี.."

.

.

.

Next...

“สักวันนิจะไปจากที่นี้ ไปให้พ้นคนใจร้ายแบบคุณ...อึก”