ตอนที่ 10 ไม่เข็ด (ฉากเรท)

EP10

“ทำไม…ฉันพูดความจริงแล้วรับไม่ได้?”

“ต้องให้นิทำยังไงคุณถึงจะเชื่อว่านิไม่ได้ไปทำอะไรแบบนั้น…แล้วเลิกหาเรื่องนิสักที”

“ก็ตอบมาดิว่าไปกับใคร!!” ทิศเหนือจ้องมองใบหน้าหวานเอาคำตอบด้วยสายตาเกรี้ยวกราด เสียงตะคอกของคนตรวหน้าทำให้เธอต้องหลับตาแน่น

ครืด… ครืด…

ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังคาดคั้นเอาคำตอบเสียงมือถือของนิวาก็สั่นเครือขึ้นมาในกระเป๋าใบเล็ก สายตาคมกริบตวัดมองในทันใด เธอจึงพยายามบิดข้อมือออกแล้วล้วงหยิบขึ้นมา พอปรากฏรายชื่อหัวใจก็กระตุกวาบแทบหล่นลงไปตาตุ่ม…

หมับ!

“คุณเหนือ!”

“…” ทิศเหนือคว้ามือถือมาแล้วจ้องมองรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอเป็นอิฐที่โทรเข้ามา มือหนากดรับสายแล้วเปิดลำโพงฟัง สายตาจ้องมองใบหน้าหวานราวกับอยากฉีกเนื้อเธอออกเป็นชิ้นๆ

(ถึงห้องยัง แล้วพรุ่งนี้ว่างมั้ย…)

ชายหนุ่มกดตัดสายมือหนาบีบโทรศัพท์แน่น ก่อนจะฟาดมันลงพื้นด้วยอารมณ์โมโห

เพล้ง!

“ที่ผ่านมาไม่เข็ด?” นิวากำลังจะวิ่งไปเก็บมือถือขึ้นมาดูแต่กลับถูกคนตัวโตดึงคอเสื้อเอาไว้แล้วกดลงผนังห้อง ร่างเล็กที่กำลังอ้าปากอธิบายถูกทิศเหนือกดจูบลงมาหนักหน่วง ใบหน้าหวานพยายามเบือนหนีและเม้มปากเอาไว้ แต่กลับถูกความแหลมคมกัดเข้าแรงๆ ที่ผิวปาก เธอจึงอุทานออกมา จังหวะนั้นลิ้นหนาก็สอดเข้าไปในโพรงปากดูดดุ้นด้วยความป่าเถื่อน…

จ๊วบ!! จ๊วบ!!

“อื้อ!!”

กำปั้นเล็กพยายามทุบอกแกร่งเธอหลับตาแน่นหนีความจริงตรงหน้าที่กำลังเผชิญอยู่ ตลอดเวลาสามปีที่เธออยู่แบบนี้หญิงสาวไม่เคยได้รับอิสระของตัวเองเลยสักครั้ง เวลามีผู้ชายเข้ามาจีบหรือแม้แต่กระทั่งเพื่อนผู้ชายเข้ามาทักหรือมาคุยด้วย ทิศเหนือก็มักไปหาเรื่องคนพวกนั้น จนไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับเธอมาถึงปัจจุบันชายหนุ่มก็ยังไม่ให้อิสระเธอ แถมยังคอยกลั่นแกล้งและหาเรื่องมาตลอด…

นานนับนาทีที่หญิงสาวถูกกดจูบอยู่แบบนั้นจนร่างแทบจมไปกับผนังห้อง กลิ่นคาวเลือดจากริมฝีปากยังคงลอยคละคลุ้งชวนอาเจียนออกมา ก่อนจะรับรู้ถึงมือหนาที่กำลังปลดกระดุมเสื้อเธอออก ตามมาด้วยกางเกงจนเรือนร่างอรชรเหลือเพียงชั้นในเพียงสองชิ้น…

“อึก…อย่าค่ะคุณเหนือ…ฟังนิกะ....” ใบหน้าหล่อเหลาผละจูบออกแล้วตวัดร่างนิวาไปชิดกับขอบโต๊ะ ริมฝีปากอุ่นร้อนซุกเข้าที่ลำคอระหงดูดเนื้อขาวเนียนจนเกิดรอยสลับข้างกันอย่างมูมมามจนเสียงหวานถูกกลืนหายไปในลำคอ เธอต้องยั้งฝ่ามือลงบนโต๊ะเพื่อพยุงร่างตัวเองไม่ให้ล้ม

“หุบปากเถอะนิวา คำพูดของเธอแม่งโคตรตอแหลว่ะ…” พูดจบชายหนุ่มก็ปลดตระขอบราเชียร์ออก ตามด้วยแพนตี้ตัวจิ๋วจนมันไหลลงมาตามเรียวคาคู่สวย ก่อนจะถอดของตัวเองออกทุกชิ้นจนร่างกายเปลือยเปล่าในที่สุด

“ทำไมคุณไม่เชื่อนิบ้าง…”

“ฉันบอกให้หุบปากไง ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง?!” เขาตะคอกกรอกหูเธอด้วยอารมณ์ที่ควบคุมไม่อยู่ ยิ่งได้ยินนิวาพูดออกมาเขาก็ยิ่งอยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระชากคนตัวเล็กนั่งลงบนพื้นแล้วจับศีรษะทุยกดลงที่หว่างขา

“…” นิวาไม่แม้แต่จะกล้าพูดอะไรออกมาเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นบ่อยจนเธอชินชาไปแล้ว แต่สิ่งที่ไม่ชินคือเธอหวาดกลัวทุกครั้งเวลาทิศเหนือโมโห เขาจะไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้นยิ่งอธิบายก็จะถูกมองว่าเธอปกป้องคนคนนั้น และจัดการความโกรธตัวเองด้วยการระบายใส่ร่างเธอ

“ในเมื่อแหกปากปกป้องมันอยู่ได้ ก็หาอะไรอุดปากก็แล้วกัน” ใบหน้าแดงก่ำกระตุกยิ้มเหี้ยมเกรียมก่อนจะกดศีรษะทุยลงที่แก่นกายสีชมพูระเรื่อแท่งใหญ่ที่กำลังชูชันต่อหน้าเธอ นิวาส่ายหัวปฏิเสธใบหน้าเบ้ขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่…

หมับ!

“อื้อ!! …นิเจ็บ” นิวาช้อนตามองคนตรงหน้าแทนคำขอร้องอ้อนวอน เธอไม่อยากโดนขืนใจด้วยความรุนแรง สิ่งที่เธอกำลังอดกลั้นอยู่ตอนนี้เพื่อรอวันที่จะได้ไปจากคนใจร้าย อีกแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น แต่มันคงจะเป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุด เธอได้แต่ภาวนาให้มันผ่านพ้นไปเร็วๆ แล้วปิดเปลือกตาลงยังไงเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว…

เมื่อเห็นคนตรงหน้าหลับตาหนีมือหนาจึงบดขยี้คางมนแน่นให้ปากเธออ้าออกก่อนจะจับลงมาที่หัวหยัก เอวสอบกระแทกเอวใส่จนสุดโคน มือหนารวบข้อมือเล็กเอาไว้ทั้งสองข้าง อีกข้างดึงเปียผมรวบเข้าหากันแล้วกดขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบนาบ…

นิวาพยายามอ้าปากรับแก่นกายใหญ่ที่อัดแน่นเต็มอุ้งปาก ผมเผ้าเริ่มหลุดลุ่ย เสียงลมหายใจหนักๆ ของคนตัวโตเริ่มเล็ดลอดออกมา สายตาวาบวามมองริมฝีปากแดงระเรื่อที่กำลังครอบงำท่อนเอ็นตัวเองอยู่พอคิดว่าเธอไปทำแบบนั้นกับคนอื่นมือหนาก็ยิ่งขย้ำเปียออกแรงกดหัวเธอแรงขึ้นกว่าเดิม…

อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!

ใบหน้าหวานเริ่มบิดเบี้ยวมากขึ้น ของเหลวสีขาวขุ่นเริ่มผลิตออกมาอย่างอัตโนมัติเจือปนกับน้ำลายในอุ้งปากเล็กที่เริ่มไหลทะลักออกมาจากกรีบปากไหลลงมาตามคางมน เสียงลามกเกิดขึ้นระหว่างจุดนั้นนานนับนาที…

“อ๊า~” น้ำเสียงแหบพร่าครวญครางออกมา หัวหยักถูไถเข้ากับความนุ่มนิ่ม ก่อนที่ชายหนุ่มจะผละมืออกจากข้อมือของนิวา ทิศเหนือจับศีรษะทุยทั้งสองข้างเอาไว้แน่นแล้วเด้งเอวสอบสวนเข้าไปเมื่อปลายทางกำลังขับเคลื่อนเข้ามา…

อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!

อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก! …

พรวด!

“ซี๊ด~” เสียงกระแทกดังกึกก้องไปทั่วบริเวณใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นเกร็งกระตุกปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนออกมาเป็นจำนวนมาก จนมันไหลทะลักออกมาจากกรีบปากบาง ของเหลวไหลลงลำคอระหงจนเธอสำลักออกมา…

“แค่กๆ …อึก” นิวากลืนมันลงจนหมดทุกหยาดหยดเธอไม่อยากโดนกดหัวเป็นรอบที่สอง จึงเลือกที่จะตัดปัญหา ก่อนที่ร่างหนาจะคว้าตัวเธอมาทุ่มลงบนเตียง นิวาถอยขยับไปชิดกับหัวเตียง แต่กลับถูกดึงข้อเท้าแล้วลากลงมา ท่อนขาตวัดควบร่างขาวเนียนเอาไว้แล้วแหวกสองกรีบแห้งเผือกออกก่อนจะสอดมันเข้าไปจนถึงครึ่งท่อน เพราะตรงนั้นของเด็กสาวไม่พร้อมตอบสนอง…

“อะ…เอาออกไป นิเจ็บ…อ๊ะ!!” น้ำเสียงสั่นเครือบอกออกไปแม้รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร มือบางพยายามดันหน้าท้องแกร่งออก อาการเหมือนมีใครยัดท่อนเหล็กแข็งๆ เข้าร่างกาย…

“ถ้าเป็นของไอ้เหี้ยนั้น คงเต็มใจนอนให้มันเอาสินะ”

“…” นิวาเบือนหน้าหนี เธอไม่อยากตอบโต้อะไร ร่างกายพยายามขยับหนีสัมผัสจากเอวสอบตลอด คำพูดทำร้ายใจดำทำให้เธออยากหลับตาหนีปล่อยให้มันผ่านพ้นไปเร็วๆ

“เธอลืมอะไรไปแล้วหรอนิวา ว่าเธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ แต่เธอคือผู้หญิงที่เคยมีลูกไปแล้ว หรือถ้าจำไม่ได้ อยากกลับไปเหตุการณ์นั้นอีกรอบมั้ย ท้องอีก ฉันก็จะไล่เธอไปทำแท้งอีกจนกว่าเธอจะจำใส่สมองว่าไม่ควรไปยุ่งกับใคร…” ทิศหนาก้มหน้ากระซิบที่ข้างใบหูเล็กทำเอาใบหน้านวลชาวาบแค่ความรู้สึกผิดที่มีในใจในคราวก่อนมันยังคอยตอกย้ำเธอมาตลอด แต่คนตรงหน้ากลับจะทำให้มันเกิดขึ้นอีกรอบแล้วไล่ไปทำแท้งอีก เขาคงสนุกที่ทำให้เธอต้องเจ็บ…

“ชีวิตหนูตอนนี้มันยังไม่พังพออีกหรอคะ คุณจะให้หนูตายตรงหน้าเลยมั้ย…” ดวงตาคู่สวยสั่นระริกด้วยหัวใจที่ปวดร้าว วันที่เธอเสียใจที่สุดคือวันที่ฆ่าลูกตัวเอง โดยที่พ่อของลูกเป็นคนขู่ มันเป็นความจริงที่เจ็บปวดมาตลอด…

“มันก็สมควรกับสิ่งที่เธอทำแล้วนิ รนหาที่เอง” มือหนาคว้าหมับเข้าที่คางมนแล้วบดขยี้ก่อนจะผละออกแล้วเปลี่ยนเป็นจับเอวขอดแน่น คนตัวโตเริ่มออกแรงกระแทกกระทั้นใส่คนตัวเล็ก ระบายอารมณ์โกรธใสร่างเธอโดยไม่สนใจว่าคนใต้ร่างทรมานแค่ไหน…

“อึก…อื้อ!!” นิวากลั้นเสียงครางเอาไว้แล้วจิกปลายเล็บลงบนผ้าปู ความหยาบโลนถาโถมใส่ร่องแคบจนร่างกายสั่นคลอนไปตามแรงมหาศาล เธอไม่เข้าใจกับสิ่งที่ทิศเหนือพูดเธอแค่พลาดท้องกับเขา…

…แต่ทำไมชายหนุ่มจึงเกลียดเธอขนาดนี้ หรือมันยังมีอีกกี่เหตุผลกัน เธออยากรู้จะได้ชดใช้ให้มันจบๆ แล้วลืมพี่ชายที่แสนดีคนนั้น นิวานอนคิดเพียงลำพังพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลอาบพวงแก้ม สมองมันอื้ออึนไปหมดแม้แต่เสียงที่ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณห้องเธอยังไม่ได้ยิน รับรู้ได้เพียงความเจ็บปวดตรงจุดกลางกาย…

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!

ระหว่างจุดเชื่อมต่างขนาดที่กำลังดำเนินไปด้วยความหนักหน่วง ทิศเหนือจับเรียวขาคู่สวยพาดขึ้นบนบ่าเพื่อเปิดทาง เอวสอบไม่มีท่าทีว่าจะผ่อนแรงลงเขาอัดกระแทกสัมผัสป่าเถื่อนใส่คนตัวเล็ก พร้อมกับลมหายใจหนักๆ ที่เล็ดลอดออกมา สายตาจ้องมองใบหน้าหวานที่เปื้อนคราบน้ำตา แต่มันกลับไม่ช่วยให้เขาสงสารเธอเลยสักนิด…

“อื้อ!!” นิวาหลุดร้องออกมาเธอจุกแน่นราวกับตรงนั้นกำลังจะฉีกขาด มือเรียวคว้าชายผ้าห่มมากัดไว้แน่น ความปวดแสบจากแผลที่ริมฝีปากก็ไม่เท่ากับสิ่งที่เธอได้รับตอนนี้ สองเต้าอวบที่เปียกชุ่มอยู่สั่นสะท้านตามแรงอย่างบ้าคลั่ง

“เธอคิดว่าไอ้เหี้ยนั้นมันควรมีชีวิตอยู่ต่อดีมั้ย?”

“…”

“ฉันถามก็ตอบมาดิว่ะ!” ทิศเหนือมองคนใต้ร่างที่เอาแต่กัดผ้าห่มกลั้นเสียงคราง ก่อนที่มือหนาจะกระชากออก จนใบหน้าหวานสะบัดไปตามแรง ดวงตาเอ่อคลอด้วยม่านน้ำตา เธอกลัวจับใจว่าทิศเหนือจะไปหาเรื่องคนอื่นอีก…

“นิไม่ได้ไปทำเรื่องอย่างว่ากับเขา เราแค่บังเอิญเจอกันที่ห้าง คุณอย่าทำร้ายใครอีกเลย…”

เธอไม่อยากให้เกรียงไกรต้องมาปวดหัวช่วยเคลียร์ปัญหาที่มีเธอเป็นต้นเหตุ ไม่อยากให้ทิศเหนือไปทำร้ายคนอื่นถ้าเกิดเกรียงไกรไม่ช่วยเขาอาจจะติดคุกก็ได้ และสิ่งสุดท้ายอิฐคือลูกชายเพื่อนสนิทของเกรียงไกรเธอไม่อยากให้ทั้งสองต้องผิดใจกันเพราะเรื่องไร้สาระที่ทิศเหนือคิดไปเองแบบนี้

“ปกป้องมันอีกแล้ว? สงสัยคงชอบมันมาก” ชายหนุ่มขบกรามแน่น ออกแรงสาดแก่นกายเข้าร่างเล็ก จนความเจ็บส่งผลให้หยาดน้ำตาไหลทะลักออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

“อ๊ะ…โอ๊ย!” ใบหน้าหวานชาวาบ เธอพูดอะไรไม่ออก ตอนนี้สิ่งที่พอจะทำได้คือหาโอกาสบอกอิฐให้ระวังตัวและไม่ต้องมาเจอเธอสักพัก ก่อนที่ทุกอย่างมันจะกลายเป็นอย่างที่คิดเอาไว้

“ฉันว่าตอนนี้ฉันได้ยินคำตอบแล้วแหละ…” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มยากจะคาดเดาทวากลับชวนขนลุก ก่อนจะก้มหน้าดูดยอดอกเม็ดโต แล้วฝากรอยม่วงช้ำเอาไว้ ตามเนินอก จนพอใจก็เลื่อนขึ้นมาดูดริมฝีปากบางที่มีเลือดไหลกระซิบออกมาไม่หยุด เสียงลมหายใจเหนื่อยหอบยังคงเล็ดลอดออกมาอย่างต่อเนื่อง…

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!

ตั่บบ! ตั่บบ! ตั่บบ!

พรวด!

“อื้ออ!!!” นิวาครางออกมาเมื่อร่างกายปลดปล่อยของเหลวจำนวนมาก ในวินาทีต่อกันแก่นกายอุ่นร้อนก็ฉีดนํ้ากามเข้าร่องแคบจนไหลทะลักออกมาจากเนินอวบ ร่างเล็กทิ้งตัวลงนอนอย่างอ่อนแรงแต่กลับถูกมือหนารั้งศีรษะเอาไว้แล้วกดจูบต่อ ก่อนจะผละออกแล้วเลื่อนริมฝีปากมากระซิบที่ข้างใบหูด้วยนํ้าเสียงข่มขู่…

“อีกไม่นานเกินรอ ฉันหาตัวมันเจอเมื่อไหร่…”

“…”

“…มีข่าวดีมาเซอร์ไพรส์แน่”

.

.

.

Next…

“คุณอย่าบอกเรื่องนี้กับใครได้มั้ย…”