4.2 ชายอัปลักษณ์

หลานอานฉวนเดินนำหลานมู่หลันออกมาเงียบๆ เขาไม่ได้กล่าวสิ่งใดกับนางกระทั่งเดินกลับถึงเรือนของตน ขณะเด็กหนุ่มกำลังจะเปิดประตูเข้าไป เสียงหวานของหลานมู่หลันก็ดังขึ้น

“ขอบคุณท่านพี่ที่ช่วยปกป้องข้าเจ้าค่ะ”

หลานอานฉวนหันกลับมามองหน้าน้องสาวต่างมารดาพลางส่ายศีรษะ “ข้าเคยบอกเจ้ากี่ครั้งแล้ว หากพวกเขาอยากจะตบตีข้าก็ให้พวกเขาทำ อย่าได้คิดเข้ามายุ่ง เดี๋ยวจะเจ็บตัวเอาเสียเปล่าๆ”

“จะให้ข้านิ่งดูดาย เห็นท่านพี่ถูกตีได้อย่างไร ท่านพี่เป็นพี่ชายของข้า ข้าจำต้องปกป้องเจ้าค่ะ”

ช่างต่างกับยีจางหลันผู้เป็นมารดาราวฟ้ากับเหว กระทั่งใบหน้าก็ยังงดงามน่ารักน่าเอ็นดูราวเทพธิดาตัวน้อย ถึงจะอายุห่างกันเพียงหนึ่งปี แต่ทั้งสองพี่น้องกลับมีนิสัยที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

หลานอานฉวนเป็นชายนิ่งขรึม ไม่พูดมาก ทั้งยังสงบเสงี่ยมและเรียบร้อย ไม่ค่อยแสดงออกทางความรู้สึกมากนัก ความคิดความอ่านโตเกินวัย ผิดกับหลานมู่หลันที่แม้จะสิบสี่แล้วก็ยังเล่นซนเหมือนเด็ก กล้าพูดกล้าแสดงออก สดใสร่าเริงแต่ก็ดูน่ารักน่าทะนุถนอมราวดอกมู่หลันที่กำลังผลิบานในช่วงใกล้สิ้นฤดูใบไม้ผลิ

“แต่ข้า...ไม่เหมาะจะเป็นพี่ชายเจ้าหรอกนะ”

หลานอานฉวนก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกขมขื่นในใจ ขณะเหลียวมองเข้าไปภายในเรือนที่มืดสนิท ในใจก็พลันหนาวเหน็บขึ้นเหลือคณา

หลานอานฉวนที่ย่างเข้าวัยหนึ่งขวบ ต้องเป็นกำพร้า หลังมารดาป่วยหนักด้วยโรคระบาดร้ายแรง เขาก็ถูกเลี้ยงดูไม่ต่างจากม้าตัวหนึ่งในคอก ถูกปล่อยปละละเลยจากหลานปู้จงผู้เป็นบิดา กระทั่งบ่าวไพร่ยังไม่อยากเข้าใกล้ นึกแขยงที่เขาเกิดมามีใบหน้าอัปลักษณ์ทั้งยังพิการตาบอด

ตรงข้ามกับหลานมู่หลัน ที่แรกเกิดมีแต่คนรักคนห้อมล้อม ทุกคนกล่าวชมว่านางช่างงดงาม ดวงตากลมทอประกายคล้ายดวงดาวสุกสกาวบนฟากฟ้า

ซึ่งหลานอานฉวนก็คิดเช่นนั้นไม่ต่างกัน แม้จะยังเป็นเด็กน้อยไม่ประสีประสา แต่สายสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องทำให้เขารับรู้ได้ว่าทารกน่ารักน่าชังผู้นี้คือน้องสาว ทว่าเพียงเอื้อมมือไปสัมผัสเบาๆ กลับถูกทั้งบิดาและมารดาเลี้ยงตีจนนอนซม ไข้ขึ้นไปหลายวัน

อย่าริอาจเอามือสกปรกของเจ้ามาจับลูกสาวข้าเชียวนะ!!

มิรู้จักเตรียมตนเสียบ้าง สารรูปเช่นเจ้า กล้าดีอย่างไรมาบอกว่าเป็นพี่ชายของมู่หลัน

ถ้อยคำทำร้ายจิตใจมากมาย ราวคมมีดที่กรีดแทงลงบนร่างของหลานอานฉวน ฝังรากลึกจนสร้างรอยแผลเป็น ยากจะลบเลือน

หลานมู่หลันเดินตรงเข้ามาพลางเอื้อมมือมาคว้าแขนของหลานอานฉวนมากอดไว้ พร้อมฉีกยิ้มกว้างให้เขาอย่างเช่นเคย “ไม่ว่าใครจะพูดเช่นไร ท่านพี่อานฉวนก็คือพี่ชายของข้า สำหรับข้า ท่านพี่ทั้งใจดี ฉลาด และสง่างามมากเจ้าค่ะ”

หลานอานฉวนไม่อาจทนต่อความปากหวานของน้องสาวได้ จึงคลี่ยิ้มน้อยๆ พร้อมหยิกไปที่แก้มเนียนของหลานมู่หลันอย่างเอ็นดู

“ขอบใจเจ้านะ”

ตั้งแต่มารดาของตนจากไป หลานอานฉวนก็มีชีวิตที่เหมือนตกนรกทั้งเป็น ถูกใช้ให้ทำงานสารพัดอย่าง ใส่เสื้อผ้าเก่าขาดยิ่งกว่าบ่าวในจวน บางวันไม่แม้แต่จะมีอาหารตกถึงท้องเสียด้วยซ้ำ

กระทั่งหลานมู่หลันเติบใหญ่และทนเห็นสภาพน่าเวทนาของพี่ชายตนเองไม่ไหว จึงยื่นมือเข้าช่วยหลายครั้งต่อหลายครั้ง บางครั้งโชคดีทั้งสองก็รอดตัว แต่หากโชคร้ายเมื่อใด ก็มิวายถูกลงโทษทั้งคู่

แม้จะเป็นบุตรสาวของตัวเอง ยีจางหลันก็หาได้มีความเมตตา นางเห็นบุตรสาวเป็นภาระ ที่พอนางเลี้ยงดูจนโตก็จำต้องยกให้ตระกูลอื่นเอาไปเป็นสะใภ้ เงินทองที่มาสู่ขอก็คงได้เพียงแค่หยิบมือ

ยิ่งพักหลังตระกูลหลานหมดสิ้นซึ่งอำนาจเงินทอง จะเหลือก็เพียงตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านที่นอกจากจะไม่มีใครนับหน้าถือตาแล้ว ยังเที่ยวหยิบยืมเงินทองคนอื่นไปทั่ว จนชาวบ้านต่างพากันเบือนหน้าหนีไม่อยากคบค้าสมาคมด้วย

กระทั่งจวนที่ได้รับสืบมาจากบรรพบุรุษยังดูไร้ค่า เป็นได้แค่ที่ซุกหัวนอนเท่านั้น

“ข้าได้ข่าวว่างานเทศกาลปีนี้ จะมีบุตรชายของขุนนางมากหน้าหลายตามาร่วมงาน ช่างเป็นเวลาเหมาะที่หาลูกเขยร่ำรวยสักคน เจ้าคิดว่าเช่นไร”

หลานปู้จงเอ่ยถามภรรยาของตนด้วยท่าทีตื่นเต้น ทว่ายีจางหลันกลับทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนไม่เห็นด้วย ทำหลานปู้จงหุบยิ้มในทันที

“เจ้าเป็นกังวลว่าลูกยังเด็กงั้นหรือ แต่ปีหน้านางก็เข้าวัยปักปิ่นแล้ว ข้าว่า...”

“ข้าไม่ได้กังวลเรื่องนั้น เพียงแต่กำลังคิดว่าจะทำยังไงให้นางจับสามีรวยๆ ได้ต่างหาก ท่านพี่ก็เห็นว่ามู่หลันปากดีปากเก่งแค่ไหน ทั้งยังกระโดกกระเดกไม่มีความเป็นกุลสตรี งานนี้ท่าจะยาก ข้าล่ะจนปัญญานัก”

ที่แท้ก็เป็นเรื่องนี้ที่ภรรยาเป็นกังวล หลานปู้จงพ่นลมหายใจพลางรินชาถ้วยหนึ่งส่งให้ยีจางหลัน “เจ้าก็คิดมากเกิน มู่หลันออกจะงดงามถึงเพียงนี้ แต่งเติมสีสันบนใบหน้าสักนิด หาชุดสวยๆ ให้ใส่สักหน่อย ข้าว่าไม่ต้องทำอะไร ผู้ชายก็เดินตามนางกันเป็นแถวแล้ว”

ยีจางหลันเริ่มพยักหน้าเห็นด้วยกับสามี แม้นิสัยของบุตรสาวจะไม่เป็นที่นิยมตามแบบฉบับสตรีโบราณ ทว่าความงามนั้นไร้ที่ติ มีชายใดบ้างจะไม่เหลียวมอง

คิดได้ดังนั้นสตรีก็ใจชื้นขึ้นมาก่อนลุกขึ้นและตะโกนเรียกหาบุตรสาว เพื่อเตรียมตัวนางให้พร้อมสำหรับการหาคู่ครองในคืนนี้