บทที่ 1 หายตัว (3)

ห้าวันผ่านพ้นไปที่อารยาลูกสาวคนโตของครอบครัวสรรพคุณากร สมิธ ยังกลับไม่ถึงบ้าน ซึ่งเรื่องนี้ได้สร้างความหนักใจให้กับคุณหทัยพันธ์เป็นอย่างมาก มากถึงขนาดที่ว่านางต้องยกหูโทรศัพท์โทรไปที่กองประกวดที่พาตัวอารยาเดินทางไปประกวดนางงามที่ประเทศคาเธียร์เลยทีเดียว

ทว่าคำตอบน่าใจหายที่คุณหทัยพันธ์ได้รับจากกองประกวดก็คือ…

“น้องเจนเดินทางกลับมาเมืองไทยตั้งแต่สองวันที่แล้วนะคะ วันนี้ทางกองประกวดก็รอน้องเจนออกปฏิบัติหน้าที่ตั้งแต่เช้า แต่ป่านนี้น้องเจนยังเดินทางมาไม่ถึงเลยค่ะ ติดต่อก็ไม่ได้” สาวประเภทสองซึ่งเป็นหนึ่งในทีมงานของกองประกวดต่อว่า “คุณแม่โทรมาก็ดีเลย รบกวนช่วยบอกน้องเจนให้ช่วยรักษาเวลาด้วย นัดไม่เป็นนัดแบบนี้ ทางกองประกวดเสียหายนะคะ”

“เดี๋ยวก่อนนะคะ ตอนนี้ลูกสาวของดิฉันยังไม่กลับถึงบ้านเลย ฉันถึงโทรมาหาพวกคุณไง” คุณหทัยพันธ์ทำหน้าเครียดเมื่อพบสิ่งผิดปกติ

“คุณแม่พูดว่าอะไรนะคะ?”

“ฉันบอกว่า ลูกสาวของฉันยังไม่กลับมาเหยียบบ้าน ตั้งแต่ยัยเจนเดินทางไปกับกองประกวดนางงามที่คาเธียร์ เธอยังไม่กลับมาเหยียบบ้านด้วยซ้ำ คุณพาตัวลูกสาวของฉันไปไหน?”

“ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ ทางเราได้รับแจ้งมาว่าน้องเจนถึงบ้านแล้ว”

“เจนยังไม่กลับบ้าน!!” คุณหทัยพันธ์ยืนยันคำเดิม

“น้องเจนกลับมาแล้วค่ะ”

การถกเถียงเริ่มต้นขึ้น แน่นอนว่าทั้งสองฝ่ายไม่มีใครยอมรับฟังใครด้วยซ้ำ

“งั้นเหรอ ไม่เป็นไร ฉันคิดว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจน่าจะคุยกับพวกคุณได้ดีกว่าฉัน” บอกแค่นั้น คุณหทัยพันธ์จึงวางสาย น้ำตาไหลลงมาเปื้อนแก้ม ความห่วงใยเกิดขึ้นในเสี้ยววินาทีนั้น

“เกิดอะไรขึ้นคะ?” สลิลโรสที่ลงมาชั้นล่างของบ้านเพื่อหาครีมทาผิวหันมาเห็นแม่ของเธอร้องไห้จึงรีบตรงดิ่งเข้ามาหาทันที

“ยัยโรส... ยัยเจนหายตัวไป”

หลุดปากออกมาเท่านั้นคุณหทัยพันธ์จึงปล่อยโฮออกมา

“เป็นไปได้ไง พี่เจนอาจช็อปปิ้งอยู่ที่คาเธียร์ก็ได้”

“ที่กองประกวดบอกว่ายัยเจนบินกลับมาเมืองไทยตั้งแต่สองวันที่แล้ว”

สลิลโรสทำหน้ายุ่งทันที เธอติดต่อกับพี่สาวผ่านโลกออนไลน์ตลอด พี่สาวเธอไม่ได้ยืนยันด้วยซ้ำว่าจะเดินทางกลับมาเมืองไทยเมื่อไหร่ เธอรู้แค่ว่าอารยาจะเดินทางกลับมาในอีกสองวันข้างหน้าเท่านั้น ซึ่งถ้าเป็นไปตามกำหนดของแผนการที่คุยกันไว้ก่อนหน้านี้ นั่นก็หมายความว่าพี่สาวของเธอควรเหยียบเมืองไทยตั้งแต่สองวันที่แล้วด้วยซ้ำ!!

ระหว่างจมอยู่ในความเงียบเพื่อคิดหาทางออก เสียงโทรศัพท์จึงดังขึ้น

“เดี๋ยวโรสรับเองค่ะ”

พอยกโทรศัพท์แนบหู สลิลโรสจึงรู้ว่าใครโทรมา... กองประกวดนั่นเอง

“คุณแม่ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ อย่าเพิ่งแจ้งความกับตำรวจนะคะ คือจริง ๆ แล้วน้องเจนยังไม่ได้เดินทางกลับมาเมืองไทยค่ะ แต่น้องเจนหายตัวไปตั้งแต่อยู่ที่คาเธียร์แล้ว แต่พวกหนูไม่กล้าแจ้งความ เพราะเจ้าหน้าที่ของประเทศนั้นบอกว่าจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง”

สลิลโรสกลืนน้ำลายลงคอทันที เธอมองหน้ามารดาแวบหนึ่งก่อนเดินห่างออกมา

“คุณล้อครอบครัวของเราเล่นใช่มั้ย?!”

สาวประเภทสองที่โทรเข้ามาชะงักไปนิดหนึ่ง “เอ่อ นั่นใครพูดคะ?”

“สลิลโรส น้องสาวของคุณอารยาค่ะ” หญิงสาวแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ “พูดความจริงมาเถอะค่ะ เกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวของฉัน?” สลิลโรสใช้น้ำเสียงที่จริงจัง

ช่างแต่งหน้าประจำกองประกวดจึงบอกเล่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง อีกทั้งยังร้องห่มร้องไห้ฟูมฟายใหญ่โต ซึ่งสิ่งที่คนของกองประกวดเล่าให้ฟังก็คือ อารยาหายตัวไปอย่างปริศนาตั้งแต่คืนตัดสินการประกวดผู้ที่ได้รับตำแหน่งมิสเอเชีย แปซิฟิก อินเตอร์เนชั่นแนลด้วยซ้ำ!!

อารยาไปเข้าห้องน้ำ จากนั้นเธอจึงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ซึ่งเรื่องนี้ทางเจ้าหน้าที่ทางกองประกวดของประเทศคาเธียร์ได้แจ้งความกับตำรวจของที่นั่นเรียบร้อยแล้ว อีกทั้งเจ้าหน้าที่กองประกวดของไทยได้ประสานงานไปยังสถานทูตไทย - คาเธียร์เพื่อขอความช่วยเหลือเรื่องคนหายอีกแรง