บทที่ 3

“อรทราบค่ะ อรจะตั้งใจทำงาน อรจะชดใช้ให้คุณเมฆทุกอย่าง” เมฆายิ้มร้ายก่อนจะจ้องมองเรือนร่างที่เขาแทบไม่เคยสนใจไยดีมาก่อนเป็นครั้งแรก เอมอรมีดีทุกอย่างเท่าที่พี่สาวของเธอมี แต่สิ่งเดียวที่เขาไม่ชอบและรู้สึกขัดตาทุกทีเมื่อได้เห็นมันคือความหวาดหวั่นไม่มั่นใจของเธอ ต่างจากอินทิราที่จัดเจนช่างเอาอกเอาใจเขาแทบจะทุกอย่าง

ยิ่งคิดไปถึงคนเป็นพี่ก็ยิ่งอยากจะสาดความโสมมให้กับคนน้องให้เสียเดี๋ยวนี้ ในเมื่อเธอยอมแลกทุกอย่างเพื่อต่อยอดลมหายใจของพี่สาว เขาก็จะทำให้ผู้หญิงคนนี้ได้เห็นว่าคำขอร้องของเธอจะต้องทำอีกหน้าที่ที่พี่สาวเธอเคยทำและทำมันได้ดี และเธอก็ต้องทำมันอย่างไม่มีข้อแม้!!

“ยังมีอีกอย่างที่เธอต้องชดใช้ให้ฉันแทนพี่เธอ! หน้าที่กลางคืนที่เมื่อก่อนอินทิราพี่สาวของเธอเป็นคนทำ แต่ตอนนี้เขาหนีไปแล้วโดยมีเธอให้การช่วยเหลือ! และเธอเองก็เพิ่งจะบอกว่าจะชดใช้ให้ฉันทุกอย่าง ฉะนั้นหน้าที่นั้นเธอจะต้องสานต่อมัน!” ร่างบางผวาหนักก่อนจะถามเสียงสั่นด้วยความตกใจ

“คะ…คุณเมฆ มะ…หมายความว่ายังไงคะ”

“ฉันก็หมายความว่าหน้าที่ของเธอตอนกลางวันคือทำงานอย่างคนงานปกติคนหนึ่งเหมือนที่เคยทำ ส่วนกลางคืน…เธอจะต้องทำงานกับฉัน บนเตียงในฐานะนางบำเรอ!” เอมอรเบิกตากว้างอย่างตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน หญิงสาวส่ายหน้าไปมาอย่างลืมตัวว่าไม่ควรขัดใจเขา แม้ใจเธอจะรักเขามากแค่ไหนแต่หากจะให้เธอต้องมาทำอะไรเช่นนี้เธอยอมรับมันไม่ได้จริงๆ สู้ให้เขาฆ่าเธอให้ตายยังจะง่ายกว่า ดีกว่าที่เธอต้องทำอะไรแบบนั้น

“ให้อรทำอย่างอื่นนะคะ อรทำไม่ได้ อรไม่อยากมี…”

“นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ! พี่สาวของเธอคงชอกช้ำน่าดูเลยว่าไหมถ้าเกิดว่าอินทิราเขาได้รู้ว่าน้องสาวที่แสนจะไร้เดียงสาต้องมีผัวคนเดียวกับตัวเอง! ฉันจะทำให้ทุกๆ คนที่ทำให้ฉันเจ็บยิ่งกว่าฉันเป็นร้อยเท่าพันเท่า! และเธอคือคนแรกที่ต้องชดใช้ให้กับฉันเอมอร!” สิ้นเสียงที่ตวาดลั่นร่างของคนที่กำลังสั่นเทาอย่างหนักก็ถูกกระชากโยนลงบนเตียงอย่างรุนแรง เมฆาไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปนานเขากระโดดเข้ามาคร่อมหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะกระชากสองมือน้อยๆ ที่กำลังทุบตีกันอย่างไม่กลัวตายขึ้นเหนือหัวอย่างรุนแรงจนอีกคนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด แต่นั่นมันก็สมควรแล้วที่เธอกล้าพยศทั้งๆ ที่น่าจะรู้ว่าเรี่ยวแรงเท่ามดหรือจะไปสู้อะไรเขาได้ โง่เง่าสิ้นดีที่คิดจะทำอะไรบ้าๆ แบบนั้น!

“คุณเมฆอย่าทำกับอรแบบนี้เลยนะคะ อรขอร้อง” เมื่อสู้ด้วยแรงไม่ไหวเอมอรจึงเปลี่ยนมาร่ำไห้ขอร้องเขาแทน มือสองน้อยๆ คงยกขึ้นไหว้เขาไปแล้วหากไม่ถูกคนใจร้ายขังพรืดไว้ข้างตัวด้วยแรงมหาศาลที่เขามีมากกว่าตัวเองหลายเท่าตัว เธอรู้ว่าเขาเกลียดเธอมากแต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะใช้วิธีแบบนั้นมาสนองตอบความแค้นของตัวเอง ไม่เคยคิดเลยจริงๆ

“เดี๋ยวเธอได้ร้องแน่เอมอร! เชื่อฉันสิ! เธอได้ร้องถึงเช้าแน่!” สิ้นเสียง ที่ไม่ต่างอะไรจากมัจจุราชเลยเสื้อตัวบางก็ถูกกระชากออกจากร่างบางอย่างรุนแรงจนมันขาดวิ่นท่ามกลางเสียงกรีดร้องของหญิงสาวผู้ซึ่งมีชะตาไม่ต่างอะไรจากคนกำลังตกสู่เหวลึกเลย เอมอรทั้งกรีดร้องปนสะอื้นแต่คนใจทมิฬกลับได้หายอมฟังคำของเธอไม่ เขายังคงต้องหน้าตั้งตากระชากทุกๆ สิ่งออกไปจากร่างกายของเธอด้วยท่าทีดุดันกระทั่งเมื่อร่างแน่งน้อยเปลือยเปล่าสู่สายตาจึงได้หยุดเพื่อจ้องมองมันอย่างถือสิทธิ์ ทุกๆ สัดส่วนของเธอทำให้ร่างกายกำยำสมชายชาตรีที่หลับใหลอยู่ตื่นขึ้น

เมฆาเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าหญิงสาวที่เขาเมินเฉยมาตลอดหลายปีตรงหน้าคนนี้น่ากิน! เผลอๆ อาจจะน่ากินกว่าอินทิราพี่ของเธอด้วยซ้ำไป เขาเองก็เพิ่งจะรู้ตอนที่ได้เห็นร่างกายขาวผ่องของเธอด้วยสองตาตัวเอง มิน่าเล่าคนงานในไร่ถึงได้พากันขยันแจกขนมจีบเธอนัก

ที่แท้เธอก็มีดีซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าเก่าๆ ที่ชอบใส่อยู่มากนี่เอง น่าเสียดายจริงๆ ที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลย