บทที่4

“ยะ...อย่าค่ะอาจอม” เธอหลบได้ทันก่อนที่ริมฝีปากหนาจะก้มลงมาช่วงชิงจูบของเธอไปอย่างหน้าด้านๆ ซึ่งเขาไม่มีสิทธิ์ทำมัน!

ไม่มี!

“มาเป็นเด็กของอาไหม อาจะให้เงินวาดใช้เดือนละสองแสน หรือถ้าวาดอยากได้มากกว่านั้น...”

“วาดขอปฏิเสธค่ะ!” มากแค่ไหนเธอก็ไม่เอาทั้งนั้น สิ่งเดียวที่อยากได้จากเขาคืออิสระทำเป็นไม่เคยรู้จักกันมาก่อนได้เลยก็ยิ่งดี

“ทำไม” เดิมทีเรื่องแบบนี้มันก็ค่อนข้างเปิดโล่ง และเขาเองก็ชอบที่จะคบทีละคนเพราะไม่อยากต้องวุ่นวายกับนิยายเจ้ากี้เจ้าการของผู้หญิง

“วาดไม่คิดจะขายตัว เรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นเพราะวาดไม่มีทางเลือก เราลืมๆ มันไปเถอะนะคะ คิดเสียกว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น...” เขาไม่ได้ตอบอะไรไปมากกว่าเงียบ และนั่นยิ่งทำให้วาดจันทร์รู้สึกกลัวขึ้นมา ว่าเขาจะเผลอทำอะไรเหมือนที่เคยทำกับเธอในค่ำคืนนั้น

แต่เธอก็ต้องโล่งอกเพราะเขาไม่ได้ทำ แถมยังขับรถมาส่งเธอถึงหน้าบ้านอีกด้วย…

“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง...ลาก่อนค่ะอาจอม” หญิงสาวกล่าวลาเพียงสั้นๆ ก่อนจะรีบพาตัวเองเดินหายเข้าไปในบ้าน และคิดว่าหลังจากนี้เรื่องระหว่างเธอกับเขามันคงจบลงจริงๆ เสียที ต่างจากอีกฝ่ายที่ได้แต่มองแผ่นหลังที่เขาเคยเวียนจูบไม่รู้กี่ครั้ง ไม่นานรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยแผนร้ายก็ค่อยๆ เผยขึ้นเมื่อคิดถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

“วาดไม่คิดจะขายตัว เรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นเพราะวาดไม่มีทางเลือก เราลืมๆ มันไปเถอะนะคะ คิดเสียกว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น...” ถ้าไม่มีทางเลือกอีกครั้ง เธอจะยอมตกลงรับข้อเสนอของเขาใช่ไหม

ได้เลยวาด เดี๋ยวอาจัดให้!

หลายวันต่อมา

“แป้งว่าอะไรนะ ตอนนี้แป้งอยู่ที่ไหน!” วาดจันทร์แทบจะเป็นลมเมื่อจู่ๆ น้องสาวก็โทรมาหาพร้อมกับบอกถึงเรื่องบางอย่างที่มันทำให้เธอรู้สึกทั้งโกรธและเกลียดพี่ชายของอีกฝ่ายมากขึ้นเป็นเท่าตัว

“บอกเขาว่าพี่กำลังไป!” เธอทิ้งประโยคสุดท้ายเอาไว้ก่อนจะรีบพาตัวเองไปยังสถานที่ที่น้องสาวถูกพาตัวไป...

“ปล่อยน้องสาวของวาดนะคะ!” ภาพของน้องสาวที่กำลังดิ้นพล่านอยู่บนตักของ ‘เขา’ ทำเอาคนที่เพิ่งมาถึงที่หมายถึงกับเลือดขึ้นหน้า จนอดคิดขึ้นมาไม่ได้ ว่าหากเธอมาช้ากว่านี้อีกนิดเดียวจะเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง แน่นอนว่ามันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่

“เห็นทีจะไม่ได้ นายบอสติดหนี้ที่บ่อน และหมอนั่นเพิ่งจะยกเด็กคนนี้ให้อา” มันเป็นโชคดีที่คนของเขามารายงานว่า อดีตลูกหนี้คนเก่าแวะเวียนกลับมาใช้บริการที่บ่อน เขาจึงสั่งให้คนไปเสนอเงินให้หมอนั่นเอาไปต่อทุน ซึ่งผลที่ได้นั้นก็เป็นไปตามความคาดหมาย

“พี่บอสติดหนี้คุณอยู่เท่าไหร่ ฉันจะใช้คืน...”

“สองแสนไม่รวมดอกเบี้ย!” เขาชิงตอบก่อนที่เธอจะได้ทันถามจบและยอดเงินที่ว่านั่นที่มันทำให้เธอแทบจะล้มทั้งยืนเมื่อได้ยิน

“พะ...พี่วาด”

ดาหวันได้แต่ร้องเรียกพี่สาวทั้งน้ำตาอยู่บนตักของคนแปลกหน้า ที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน ความกลัวของน้องทำให้วาดจันทร์นึกโกรธไปถึงผู้เป็นพี่ชายขึ้นมา เมื่อไหร่อีกฝ่ายจะกลับตัวกลับใจเสียที!

“วาดขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวได้ไหมคะ” อย่างน้อยก็ดีกว่าให้น้องของเธอมาร่วมรับฟังด้วย ซึ่งเธอไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องมาได้ยินเรื่องอะไรแบบนี้

“อาจะยกหนี้ให้ทั้งหมดถ้าวาดยอมรับข้อเสนอของอา ไม่เพียงแต่วาดเท่านั้น แม้แต่เด็กคนนั้นอาก็จะส่งเสียให้เรียนจนจบ” เป็นจอมราชที่เอ่ยขึ้นหลังจากสั่งให้ทุกคนรวมไปถึงเด็กคนนั้นออกไปจากห้อง แต่เขาก็ไม่วายสั่งให้คนคุมตัวเอาไว้เผื่อว่าพี่สาวของอีกฝ่ายนึกอยากจะเล่นตุกติกขึ้นมา เขาจะได้มีคนเอาไว้เป็นเครื่องต่อรอง

“ทำแบบนี้ทำไมคะ” เขาเคยบอกเองว่าทั้งชีวิตมีผู้หญิงมากมายเข้ามาให้เลือกทำไมไม่ไปเลือกผู้หญิงพวกนั้น ทำไมต้องเป็นเธอ เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดนี้เขาตั้งใจทำมันทั้งหมด แต่คำถามที่เธออยากจะรู้คือทำไมกัน!