บทที่3

“อ่าส์ พอค่ะ! ยะ...อย่า...” แม้ปากจะร้องห้าม แต่ร่างกายกลับแอ่นหยัดสู้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันอยู่เหนือการควบคุม เธอไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่ากำลังทำอะไรอยู่จนกระทั่งลิ้นร้อนๆ ถูกแทรกเข้ามา

มันถูกห่อแล้วค่อยๆ สอดเข้ามายังพื้นที่หวงห้าม ไม่นานก็ชักออกแล้วกลับเข้ามาอีก...

“อ๊ะ! เสียวค่ะ...” นี่ต่างหากที่เขาอยากได้ยิน แถมนี่ยังเป็นครั้งแรกที่เขาทำอะไรแบบนี้ ซึ่งสิ่งที่ได้รับกลับมามันช่างคุ้มค่า หอมหวานจนไม่อยากหยุด อยากทำให้หล่อนเสียว จะได้จำเขาไปจนตาย

“อ่าส์ คุณขา พอเถอะค่ะ วาดไม่ไหวแล้ว กรี๊ดดด” เขากระดกลิ้นรัวเร็วขึ้นยามที่เสียงกรีดร้องแสนไพเราะนั่นดังสนั่นลั่นห้อง ไม่นานร่างบอบบางก็กระตุกเกร็ง บอกให้รู้ว่าหล่อนไปถึงปลายทางแล้ว

เหลือแต่เขาที่ยังคงค้างคา

...คิดเช่นนั้นร่างกำยำขยับขึ้นไปหาใบหน้าอ่อนหวาน ก่อนจะยัดเหยียดบางสิ่งที่กำลังขยายหยาดเต็มลำเข้าหาเรียวปากสวย...

“อ้าปาก...”

“อะ...อ้าทำไมคะ” แม่คนไร้เดียงสาเอ่ยถาม ใบหน้าอ่อนหวานั้นดูตื่นตกใจกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เสียแต่ว่าหล่อนไม่มีสิทธิ์เลือก

“อมมันเข้าไป จะเลียด้วยก็ได้ ทำเหมือนที่ฉันเพิ่งทำให้เธอ!” เขาไม่เชิงสั่งเสียทีเดียว แค่เพียงอยากให้เธอทำอะไรต่อมิอะไรให้กันบ้าง เพราะของเธอเขาก็ทำให้จนเสร็จ มันก็เหมาะสมแล้วที่เธอจะต้องคืนความสุขให้กับเขาบ้าง

“ระ...เรามาทำอะไรที่นี่คะ” เป็นอีกครั้งที่มีคนขัดจังหวะเขา ซ้ำยังเป็นคนเดียว กับที่เคยทำให้เขา ‘แตก’ ใส่ปากมานับครั้งไม่ถ้วน

หล่อนไม่ประสากับกามอารมณ์ แต่ก็พร้อมเรียนรู้ทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด มันทำให้เขาพออกพอใจจนถึงขั้นอยากจับหล่อนมัดไว้กับเตียง เพื่อเก็บไว้บำเรอกามตลอดไป แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว แม่คุณก็มาหายตัวออกไปจากห้องเสียก่อน เขาคิดว่าอีกหน่อยจะลืมเธอได้เอง แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้!

ทุกสัมผัสยังชัดเจนราวกับว่ามันเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อวันวาน รู้ตัวอีกทีเขาก็จ้างนักสืบเพื่อให้ออกตามหา แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบจนวันนี้

ความบังเอิญผลักดันให้เขาได้เจอกับเธออีกครั้งในสถานะที่แปลกไปจากเดิม...

“ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ ที่นี่น่าจะสะดวกที่สุด” สะดวกเขาแต่ไม่สะดวกเธอ คิดเช่นนั้นร่างบอบบางจึงรีบลงจากรถ ตั้งใจจะเดินหนีแต่ก็ถูกคน ที่ก็ไม่รู้ว่าลงจากรถมาตอนไหนคว้าเอวเอาไว้เสียก่อน

“ว้าย!”

“จะเดินตามเข้าไปดีๆ หรือต้องให้อุ้มเข้าไป!” เขาไม่เพียงพูด แต่พร้อมที่จะทำตามนั้นจริงๆ

สุดท้ายเธอก็ถูกจูงเข้ามาในห้องๆ หนึ่ง ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา เพราะกลิ่นอายความเป็นเขา มันฟอมฟุ่งไปหมด ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวที่เธอจำได้ดี หรือแม้แต่โทนสีของห้อง สิ่งเดียวที่ดูจะผิดแปลกไป เห็นคงเป็นเธอที่ขาวสะอาดตัดความดำทมึน

“หลังจากคืนนั้นมีใครเคยซ้ำรอยฉันรึเปล่า” เขาถามพร้อมกับขยับเข้ามาประชิด และเป็นเธอที่พยายามถอยหนีแต่ไม่นานก็ต้องส่งเสียงร้องขึ้น เมื่อถูกมือหนาของคนที่ไวกว่าตวัดคว้าเอวให้เข้ามาใกล้

“ระ...เรื่องคืนไหนคะ อาจอมพูดเรื่องอะไร วาดไม่รู้ระ...ว้าย!”

“ต้องให้ฉันทวนความจำให้ไหม ว่าคืนนั้นเราสองคนถึงสวรรค์ไปพร้อมกันกี่รอบ” ที่แน่ๆ มันไม่ใช่รอบเดียว แต่เป็นหลายรอบจนแม้แต่เขาเองก็ยังตกใจ เพราะเรื่องห่าเหวนั่นมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ปกติแล้วถ้าเขาใช้บริการผู้หญิงอย่างว่า เต็มที่ก็ไม่เกินสองครั้ง แต่กับผู้หญิงคนนี้แล้ว เกินสี่ครั้งแน่นอนเขามั่นใจ และนั่นมันยังไม่ได้นับที่เขาและเธอผลัดกันทำให้อีกฝ่าย ‘เสร็จ’ ด้วยมือและปาก

“มะ...ไม่ต้องค่ะ” ป่วยการจะทำเนียนต่อ หญิงสาวจึงเอ่ยขึ้นเบาๆ แต่กระนั้นก็ยังไม่ยอมสบตากับเขาตรงๆ

“วาดยังไม่ได้ตอบอาเลย ว่าไง หลังจากคืนนั้น ‘ของเรา’ ได้มีผู้ชายคนไหนซ้ำรอยอาไหม” ถ้ามี...เขาจะตามไปฆ่ามัน ก่อนจะกลับมาคิดบัญชีกับเธอที่หลังที่ริอาจเอาเนื้อตัวหอมๆ ไปให้ชายอื่นได้ชื่นชม กระทั่งเมื่ออีกฝ่ายส่ายหน้า ถึงได้ดึงตัวเธอเข้ามากอดเบาๆ

“เด็กดี...” เขาชอบที่ได้รู้ว่าหนูน้อยของตัวเองยังคงรักษาเนื้อรักษาตัวไว้เป็นอย่างดี

“ยะ...อย่าค่ะอาจอม” เธอหลบได้ทันก่อนที่ริมฝีปากหนาจะก้มลงมาช่วงชิงจูบของเธอไปอย่างหน้าด้านๆ ซึ่งเขาไม่มีสิทธิ์ทำมัน!

ไม่มี!