บทที่5

“บอกตามตรงว่าอาติดใจวาด ยังอยากได้อีก...” คำตอบของเขาตรงไปตรงมาอย่างถึงที่สุด และมันทำให้เธออับอายจนหน้าแดง

สุดท้ายเธอก็เป็นได้แค่นี้ เครื่องบำเรอความสุข!

“นานแค่ไหนคะ”

“อาไม่เคยคบหาผู้หญิงคนไหนนานเกินหนึ่งเดือนเลยสักครั้ง อาจจะช้าหรือเร็วกว่านั้นนิดหน่อย หลังจากที่อาเบื่อแล้ว อาจะให้เงินวาดอีกก้อนเอาไปทำทุน ระหว่างนี้ถ้าวาดทำตัวน่ารัก อาจะให้ทุกอย่างที่วาดต้องการ...” สำหรับเขาทุกอย่างล้วนเป็นธุรกิจ ในเมื่อเขามีสิ่งที่ต้องการจากตัวเธอ เธอเองก็ควรต้องได้อะไรเป็นการตอบแทนกลับไป จะได้ไม่มาประท้วงใส่กันทีหลังว่าเขาเอาแต่ได้อยู่ฝ่ายเดียว

“อามีเวลาให้วาดตัดสินใจแค่ตอนนี้เท่านั้น ถ้าวาดไม่ตกลง..”

“ตกลงค่ะ! แต่วาดมีอีกเรื่องที่อยากขอ” เมื่อเขาพยักหน้าให้ เธอจึงพูดถึงสิ่งที่ต้องการออกมา...

“เรื่องนี้ขอให้ปิดเป็นความลับระหว่างเราได้ไหมคะ วาดไม่อยากให้ไอผิดหวังในตัววาด...” ไม่ใช่แต่เธอเท่านั้นเขาเองก็ด้วย

เธอรู้จักไอรดาดี

รู้กระทั่งว่าอีกฝ่ายชื่นชมผู้เป็นอาของตัวเองมากแค่ไหน และที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมด คือเธอไม่อยากให้เพื่อนผิดหวังในตัวเธอ

“อาเองก็ไม่คิดจะเปิดตัวใครในฐานะคนพิเศษอยู่แล้ว เป็นอันตกลงตามนี้!” เมื่อเขาให้คำมั่นเธอก็วางใจที่จะรับข้อเสนอของเขา

อย่างคนที่ไม่มีทางเลือกอีกครั้ง...

เมื่อตกลงกันได้น้องสาวของเธอก็ถูกปล่อยตัว ส่วนเธอก็ถูกลากขึ้นรถเพื่อมาเก็บข้าวของที่หอพักเพื่อย้ายไปอยู่กับเขาตามคำสั่ง เมื่อมาถึงเขาก็คว้าตัวเธอเข้ามาบดจูบ เป็นเธอที่ร้องประท้วงขึ้นเพราะยังทำใจยอมรับกับเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นไม่ค่อยได้ ทุกอย่างมันเร็วไปหมด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอพาตัวเองมาอยู่ตรงไหนได้ยังไง ไม่รู้เลย

“พรุ่งนี้วาดมีสอบค่ะ...”

“ขอรอบเดียว แล้วอาจะไม่กวน”

เขาไม่ได้ถามเพื่อฟังคำตอบ ก็จัดการปิดเสียงหวานๆ ด้วยจูบ พร้อมกันนั้นก็ดันร่างอวบอิ่มไปที่โซฟาของห้อง สถานที่ที่ได้เลือกแล้วว่าจะเปลี่ยนมันให้กลายเป็นสมรภูมิรัก จากนี้ไปอีกหลายชั่วโมง

จอมราชยังคงวนเวียนจูบริมฝีปากหวานอย่างไม่รู้เบื่อ ซึ่งนี่เองก็เป็นอีกเรื่องที่แปลก เพราะโดยปกติแล้วเขาไม่นิยมจูบใครง่ายๆ โดยเฉพาะผู้หญิงที่ซื้อกิน แต่วาดจันทร์ไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น เธอสะอาด หมดจด และเขาก็ชอบทุกอย่างที่เป็นผู้หญิงคนนี้มาก

“อื้อ...วาดหายใจไม่ทันค่ะ” เขาจูบเหมือนคนกระหายไม่ได้จูบใครมาเป็นเดือนไม่มีผิดมันทำให้เธอตกใจกับอารมณ์ที่รุนแรงนี้

“โทษที อาแค่คิดถึงวาดมากไปหน่อย คิดถึงปากคู่นี้...ที่ทำให้อาเสร็จจน...” มันเป็นความอับอายที่มาพร้อมความกล้าในคราวเดียวกัน เพราะอยากปิดปากเขาไม่พูดถึงเรื่องคืนนี้ขึ้นมาอีก วาดจันทร์จึงเป็นฝ่ายขยับเข้าไปจูบปิดปากของเขาเสียเอง โดยที่ไม่รู้เลยว่าการกระทำนี้เองของตัวเองที่มันจะทำให้เธอต้องอดหลับอดนอน

ไปตลอดคืน...

“เมื่อคืนอ่านหนังสือดึกเหรอวาด” คนถูกถามเพียงแต่ยิ้มรับโดยไม่พูดอะไร ใครเลยจะกล้าบอก ว่าเมื่อคืนเธอถูกอาของอีกฝ่ายเล่นงานจนสลบคาอกเขา สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้รู้ว่า ‘รอบเดียวของเขามีอยู่จริง แต่คนเจ้าเล่ห์ไม่ยอมปล่อยให้เธอ และตัวเขาเสร็จสมเอาง่ายๆ บทรักรอบเดียวที่ว่านั่นเลยกินเวลานานไปหลายชั่วโมง...’

‘อาจอมขา พอเถอะค่ะ วาดไม่ไหวแล้ว...อ่าส์ อาขา...’ นั่นเสียงของเธอแน่หรือ ทำไมมันถึงยั่วเย้าอารมณ์ถึงเพียงนี้ แม้แต่เจ้าตัวยังตกใจที่ได้ยิน นับประสาอะไรกับอีกคนที่ทำให้มันเกิดขึ้น

‘อดทนหน่อยคนเก่ง อายังไม่อยากเสร็จ’ เขาตอบก่อนจะพลิกให้เธอเป็นฝ่ายคุมเกม แม้จะไม่ประสา แต่ก็เหมือนกลไกบางอย่างมันจะเริ่มต้นขึ้นได้เองอัตโนมัติ เธอกางขาออกเล็กน้อยก่อนจะเริ่มขยับโยกบนตัวเขา แรกๆ ก็ไปอย่างช้าๆ ก่อนจะรัวเร็วเมื่อความต้องการมาถึงขีดสุด โดยที่เขาเองก็กระดกสวนช่วยเป็นระยะๆ

‘อ๊ะๆ อาขา วาดไม่ไหวแล้ว กรี๊ดดดด’ ไม่รู้ว่ากี่ครั้งกันแน่ที่เธอพาตัวเองเสร็จสมบนตัวเขา สิ่งเดียวที่รู้คือเธอแทบจะหมดเรี่ยวแรงคาอกแกร่งนั้น ต่างจากเขาที่ดูปกติ ซ้ำยังดูกระปรี้กระเปร่า