บทที่ 1

บทที่ 1

เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังเซ็งแซ่ไปทั่วบริเวณ เมื่อถึงวันปัจฉิมนิเทศนักเรียนที่กำลังจบ ในโรงเรียนเอกชนชื่อดังที่ค่าเทอมเหยียดล้าน แต่คุ้มค้ากับการเรียน

ร่างบางในชุดมัธยมศึกษากำลังยืนยิ้มเริงร่า เมื่อมีหนุ่มๆมากมายต่างทยอยมอบดอกไม้และของที่ระลึกให้เธอ

"พี่แพทครับ ขอถ่ายรูปหน่อยนะครับ" ชายรุ่นน้องเข้ามาขอถ่ายรูปเป็นจำนวนมาก ดีกรีความฮอตเธอไม่ธรรมดา

"โห่ ดูของไอ้แพทดิ ได้ตั้งเยอะ คนให้ทั้งโรงเรียนเลยมั้ง" เปียวเอ่ยอย่างหมั่นไส้เพื่อนสาว

"เออ แม่ง เราว่าเราได้เยอะแล้วนะ แต่แพทนี่ได้เยอะสุด" ผึ้งสาวสวยรองลงมาจากแพทเอ่ยขึ้น กลุ่มเธอนับว่าเป็นกลุ่มที่หน้าตาดีและรวยสุดในโรงเรียนก็ว่าได้

"บ้าน่า เรากับผึ้งก็ได้พอๆกันแหละ" แพทริคเอ่ยยิ้มๆ เธอชินแล้วแหละ ในทุกๆวันก็จะมีดอกไม้บ้าง จดหมายบ้าง ขนมบ้าง เธอก็รับตามมารยาท

"เออ แล้วแพทจะไปเรียนต่อที่ไหนหรอ" เปียวเอ่ยถามพลางหยิบช็อกโกแลตมาแกะกิน

"ป๊ากับม๊าเราจะให้ไปอยู่กับปู่ย่าที่จีนอ่ะ แต่เราไม่อยากไป" แพทริคเอ่ยเสียงเศร้า เธอชอบเมืองไทยมากกว่า

"ดีจัง ได้ไปเรียนต่างประเทศด้วย ของเราสิ พ่อกับแม่จะย้ายกลับมาไทย เลยต้องเรียนต่อที่นี่" เปียวเอ่ยอย่างเซ็งๆ

"ของเราแดดดี้ให้ไปเรียนที่เกาหลี เราอยากไปมากๆ อยากไปเจออปป้า กรี๊ดดดด~" ผึ้งเอ่ยพลางกรีดกร๊าด เมื่อนึกถึงศิลปินที่ชื่นชอบ

"ดีจัง"

"เฮ้ออ ใจหายเนาะ เราไม่อยากจากพวกแกเลยอ่ะ" ผึ้งเอ่ยเสียงเศร้า คิดถึงเพื่อนๆที่ต้องจาก

"นั่นสิ เราก็ใจหายเหมือนกัน" แพทริคเอ่ย

"สัญญานะว่าจะไม่ลืมกัน" ผึ้งชูนิ้วก้อยเป็นเชิงทำสัญญา

"ไม่ลืมแน่นอน" ทั้งสามคนเกี่ยวก้อยสัญญากัน แอบใจหายที่ต้องจากเพื่อนๆ

ครืด~ ครืด~

แพทริคล้วงหยิบสมาร์ทโฟนราคาแพงขึ้นมาก่อนจะกดรับสาย

"ค่ะเฮีย....อยู่ข้างหลังค่ะ ....ค่ะ...เดี๋ยวหนูไปหา" เธอกดวางสายไป

"เฮียพอร์ชหรอ" เปียวเอ่ยถามแววตาเป็นประกาย

"อื้อ มารออยู่ด้านหน้าอ่ะ"

"หู้ยยย ฉันไปด้วยนะ คิดถึงเฮียอ่ะ"

"ย่ะ"

สามสาวเดินไปที่หน้าโรงเรียน ที่มีรถสปอร์ตคันหรูจอดอยู่ ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งยืนเล่นโทรศัพท์รออย่างใจเย็น สาวๆต่างมองตาไม่กระพริบ

"เฮียยยย" แพทริคโบกไม้โบกมือไปมา ก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดพี่ชาย

"ไงเรา...พี่มายินดีกับบัณฑิตใหม่ครับ" พอร์ชหยิบช่อดอกไม้ช่อโตออกมาจากหลังรถ ก่อนจะมอบให้น้องสาว

"งื้ออ ขอบคุณค่ะ รักเฮียที่สุดเลย" เธอหอมแก้มพี่ชายฟ่อดใหญ่จนหลายๆคนอิจฉา

"เฮียย แล้วของหนูล่ะคะ อย่าบอกนะว่าลืมของแฟนตัวเอง" เปียวเอ่ยเหย้าแหย่ชายหนุ่ม เธอมักหยอกล้อแบบนี้เป็นประจำ

"ฮ่าๆๆ มีสิครับ พี่มายินดีกับทุกคน" ชายหนุ่มหยิบช่อดอกไม้ออกมายื่นให้สองสาว

"หูยยย มีแบงค์เทาด้วยแก สายเปย์มากกก พ่อของลูก คิคิ" เด็กสาวหยิบแบงค์เทาฟ้อนนึงก่อนจะโชว์

"ฉันก็ได้ย่ะ ฮ่าๆๆ" ผึ้งก็หยิบออกมาจากช่อดอกไม้และโชว์เช่นกัน

"อ้าว ของหนูไม่เห็นมีเลย" แพทริคมองหาแบงค์เทาของตัวเองแต่ไม่มี

"ของหนูอยู่ที่บ้านไงคะ พี่เตรียมไว้ให้แล้ว"

"ง่ะ น่ารักที่สุดดด"

"อร้ายยย อิจฉาาา อยากมีพี่ชายแบบนี้"

"สาวๆ เย็นนี้ไปกินเลี้ยงต้อนรับที่บ้านนะครับ"

"ได้ค่ะ ไม่ปฏิเสธ ฮ่าๆๆ "

"แล้วป๊ากับม๊าไม่มาหรอคะ"

"ป๊ากับม๊าติดประชุม เลยให้พี่มารับ"

"อ้อค่ะ" เด็กสาวขึ้นรถพร้อมกับพี่ชาย ก่อนจะโบกมือลาเพื่อนๆ "บ๊ายๆ เจอกันตอนเย็นนะ"

"จ้า แล้วเจอกัน"

ร่างบางขึ้นรถกลับบ้านพร้อมพี่ชาย เธอเอี่ยวตัวไปวางดอกไม้ไว้เบาะหลัง ก่อนจะเบิกตากว้าง

"ว้าววว อะไรคะเนี่ย" แพทริคเอื่อมหยิบกล่องของขวัญตรงเบาะขึ้นมา

"เปิดดูสิ" พอร์ชเอ่ยพร้อมกับออกรถ เขาตั้งใจซื้อให้เป็นของขวัญน้องสาวสุดที่รัก ในวันเรียนจบของเธอ

"เอ๊~ จะเป็นอะไรน๊าา" แพทริคเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะค่อยๆแกะกล่องของขวัญ เธอเปิดฝามันออกก่อนจะพบกล่องเล็กๆที่ซ้อนอยู่อีกชั้น "นี่เฮียแกล้งแพทหรอ"

"ฮ่าๆๆ เปล่าซะหน่อย" พอร์ชหัวเราะร่วนอย่างมีความสุข ที่ได้แกล้งน้องสาว ใบหน้าจิ้มลิ้มเริ่มงอง้ำ เมื่อเปิดไปเจอกล่องซ้อนอีกใบ

"โอ้ยย เฮียแกล้งแพทแน่ๆเลย" แพทริคเริ่มแกะกล่องของขวัญชั้นที่สาม ก่อนจะเห็นกล่องกำมะหยี่สีแดงอยู่ข้างใน

"เปิดดูสิ ชอบไหม" แพทริคเปิดกล่องกำมะหยี่ดู ก่อนจะเห็นสร้อยเงินพร้อมจี้เล็กๆหนึ่งเส้น เธอหยิบมันออกมา ก่อนจะยกขึ้นโชว์

"ว้าวว น่ารักมากเลย เฮียรู้ได้ไงว่าหนูชอบ" เธอมองจี้รูปปลาโลมาคู่อย่างดีใจ มันสลักชื่อเธอด้วยแหละ

"เฮียสั่งทำตั้งเป็นเดือนเลยนะ" แพทริคเอี่ยวตัวเข้ามาหอมแก้มพี่ชายฟ่อดใหญ่อย่างขอบคุณ

"ขอบคุณมากๆเลยนะคะ หนูชอบมาก"

"อย่าทำหายล่ะ"

"รับทราบค้าา รักเฮียที่สุดเลย" แพทริคว่า พลางเอนหัวพิงกับไหล่ของพี่ชาย เธอมองจี้อย่างชอบอกชอบใจ

"เฮียก็รักเรานะ" พอร์ชจูบลงที่เรือนผมน้องสาวเบาๆ ก่อนจะหันไปขับรถต่อ