บทนำ

บทนำ

ปัง!! ปัง!!

เสียงปืนดังสนั่นติดๆกัน ลูกกระสุนเจาะที่กลางหน้าผากอย่างแม่นยำ ก่อนที่ร่างสูงจะค่อยล้มลงและแน่นิ่งในที่สุด เลือกแดงฉานกระเซ็นไหลนองไปทั่วพื้น บวกกับฝนที่กระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย

"กรี๊ดดดด!!! ฮือออๆ~ " หญิงสาวกรีดร้องโหยหวนเมื่อเห็นร่างของสามีนอนแน่นิ่งไป

ปัง!! ปัง!!

เสียงกระสุนดังขึ้นมาอีกหลายนัด ก่อนที่ร่างบางจะนอนแน่นิ่งลง ดวงตาเธอเบิกโพลง เลือดสดๆไหลรินออกจากกลางหน้าผาก จุดเดียวกับสามี

"อื้อ! ฮืออ~ " เด็กชายร้องไห้สะอึกสะอื้น แต่ถูกปิดด้วยมือหนาของลูกน้องคนสนิทพ่อ เขาเอาตัวเด็กชายเข้ามาแอบในห้องเก็บของตรงบันได มีรูเล็กๆพอมองเห็นด้านนอกได้ ร่างสูงใหญ่พร้อมชายฉกรรจ์นับสิบคนเดินถอยห่างออกไป ก่อนที่ร่างเล็กๆจะสะบัดตัวแล้ววิ่งออกไปหาพ่อกับแม่อย่างรวดเร็ว

"ปะป๊า! มามี๊! ฮึก~ ฮืออ~ ตื่นขึ้นมาคุยกับผมก่อน ฮืิอ~ " เขาเขย่าร่างไร้วิญญาณของพ่อและแม่อย่างแรง ด้วยหวังว่าพ่อกับแม่จะฟื้นคืนมา แต่เปล่าเลย...

เปรี้ยง!! ครืน~

"เฮือก!!~ " ชายหนุ่มลุกพร่วดตื่นในความมืดอย่างรวดเร็ว เขาหอบหายใจเร็วถี่ ใบหน้าเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ มือหนาเอื้อมหยิบกระปุกยานอนหลับบนหัวเตียงก่อนจะเทมาหนึ่งกำมือ เขากรอกมันเข้าปากทั้งหมด ก่อนที่ร่างหนาจะหลับไปด้วยฤทธิ์ยา

?รุ่งเช้า?

แสงแดดที่กระทบม่านตาทำให้เปลือกตาเขาขยับช้าๆ ก่อนจะกระพริบถี่ๆ นัยน์ตาสีนิลเหลือบมองนาฬิกาเล็กน้อย ก่อนจะลุกพร่วดไปอาบน้ำแต่งตัว เขาใส่ชุดหนังสีดำทั้งชุด มือหนาเอื้อมหยิบปืนในลิ้นชักมาเหน็บเอวก่อนจะเดินออกไป

"เรียบร้อยดีไหม" เสียงเข้มเอ่ยถามมือขวาคนสนิท ที่กำลังก้มหน้าดูเอกสารบนโต๊ะทำงาน

"เรียบร้อยดีครับพ่อเลี้ยง"

"แล้วงานที่ให้ทำไปถึงไหนแล้ว" เขาเอ่ยพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ ก่อนจะพ้นควันสีขาวออกมา

"ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด คืนนี้น่าจะส่งของได้ตามปกติครับ "

"หึ! ดี!!"

"ส่วนนี่....ที่พ่อเลี้ยงให้ไปหาครับ" ลูกน้องยื่นซองสีน้ำตาลให้นายหนุ่ม

"แน่ใจใช่ไหม?" งานเขาต้องไม่มีผิดพลาดอย่างเด็ดขาด เพราะหากผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว หัวได้หลุดจากบ่าเป็นแน่

"แน่ใจครับพ่อเลี้ยง คนนี้เราตามอยู่หลายวัน ไม่ผิดตัวแน่นอนครับ" เขาเอ่ยด้วยแววตาแน่วแน่ หากไม่แน่จริง ทำงานกับ 'เขา' ไม่ได้แน่

"ดี!!" เสียงเข้มเอ่ยอย่างพึงพอใจ เขามองซองสีน้ำตาลในมือ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป

คฤหาสน์หลังใหญ่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่หลั่งใหลกันเข้ามาแสดงความยินดีกับเจ้าของบ้าน ร่างบางในชุดกระโปรงสีชมพูหวานแหว๋วเดินลงมาจากบันไดด้วยความสง่างามเรียกสายตาผู้คนให้จ้องมองได้เป็นอย่างดี

"แพท! มานี่สิลูก" พัชชากวักมือเรียกบุตรสาว

"คะม๊า" ดวงตากลมโตยิ้มสบตากับญาติผู้ใหญ่ของแม่

"สวััสดีคุนอากวางสิลูก เพื่อนสมัยเรียนม๊าเอง" เธอแนะนำหญิงรุ่นราวคราวเดียวกับเธอให้บุตรสาวรู้จัก

"สวัสดีค่ะ" แพทริคยกมือไหว้สวัสดีอย่างอ่อนน้อม

"สวัสดีจ้ะ หนูแพทโตขึ้นแล้วสวยมากเลยนะจ้ะ"

"ขอบคุณค่ะ" เธอยิ้มรับ เธอแวะทักทายเพื่อนๆหลายคนที่เธอชวนมางานวันเกิดของเธอ เวลาล่วงเลยไปจนถึงเที่ยงคืน ก็มีเค้กก้อนโตเข็นออกมา พร้อมกับไฟที่ดับลง

~~ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทู ยูวววววว~~

เสียงร้องเพลงและอวยพรดังกระหึ่ม ร่างบางอฐิษฐานขอพร ก่อนจะเป่าเค้กวันเกิด

"ขอให้มีความสุขมากๆนะจ้ะ"

"ขอให้สวยวันสวยคืนน๊าา" เพื่อนๆต่างอวยพรให้เธอ หญิงสาวยิ้มปิติ

"ปีนี้ก็ 18 ปีเต็มแล้วนะแพท ม๊าและป๊าขอให้หนูมีความสุข อยู่เป็นเด็กดีของม๊ากับป๊าไปนานๆนะลูกนะ" พัชชาเอ่ยอวยพรบุตรสาว ก่อนจะโอบกอดและหอมแก้มฟ่อดใหญ่

"ขอบคุณค่ะม๊า แพทรักม๊าที่สุดเลยค่ะ" หญิงสาวสวมกอดแม่ด้วยความรักเต็มเปี่ยม

"รักแต่ม๊าหรอ" ลีวายเอ่ยเหย้าแหย่บุตรสาว เธอหันไปยิ้มให้และยิ้มกว้าง

"แพทก็รักป๊าค่ะ รักมากๆๆๆ เลย" เธอกอดลีวานกับหอมแก้มพ่อฟ่อดใหญ่

"แล้วเฮียล่ะ มันน่าน้อยใจจริงๆ " ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหล่าเดินล้วงกระเป๋าเข้ามาพลางทำหน้างอง้ำ

"โอ๋ๆ~ แพทก็รักเฮียค่ะ รักมากๆเลยยยย" เธออ้าแขนกว้างเป็นเชิงบอกอย่างล้อเลียน

"ฮ่าๆๆๆ แสบจริงๆนะเรา เฮียขอให้แพทมีความสุขมากๆนะ สวยวันสวยคืน แต่เฮียไม่ให้ใครมาจีบหรอกนะ"

"เฮียอ่าา หนูโตแล้วนะ"

"เออ ป๊าเห็นด้วย ถ้าไอ้หน้าไหนมาจีบจัดการมันเลยนะ" ลีวายเอ่ยด้วยน้ำเสียงขึงขัง

"ได้ครับป๊า"

"โถ่ ป๊ากับเฮียอ่ะ จะไม่ให้หนูมีแฟนเลยใช่ปะ"

"ไม่!!" พอร์ชและลีวายพูดพร้อมกัน ก่อนจะหันไปมองหน้าแล้วหัวเราะออกมา

"ฮ่าๆๆๆ ตายๆ ลูกฉันขึ้นคานแน่ๆ " พัชชาถึงกับกุมขมับ พลางยิ้มน้อยๆกับความขี้หวงของพ่อและพี่ชาย