2

หากไม่ทันพูดจบร่างบางบนเตียงดึงผ้านวมผืนหนาปิดร่างกายเดินเร็วรี่มายังตัวเขาพร้อมตบตี หยิกข่วนไม่ยั้ง ชายหนุ่มตั้งรับไม่ทันกับเหตุการณ์เร็วไวปานจรวดไอพ่นนั้น พสุกานต์เองก็ไม่คิดระวังตนเองขณะที่เดินไปประทุษร้ายคนที่เกลียดขี้หน้าผ้าห่มในมือจึงเกิดหลุดลงสู่พื้น ร่างอร้าอร่ามจึงปรากฏสู่สายตาคนที่กำลังจะจากไป เหตุการณ์นั้นทำให้ในใจที่รำคาญกรุ่นโกรธของอิทธิพัทธ์เบาบางลงฉับพลัน ก็มันน่าดูน้อยเสียเมื่อไหร่ล่ะ ขาวๆ อวบๆ ตรงหน้าน่ะ

“พอมีเรี่ยวแรงจะยั่วกันอีกรึไง ถ้าต้องการอีกสักรอบสองรอบบอกกันตรงสิครับ ไม่ต้องทำแบบนี้หรอกน่า”

“นายมันบ้าคิดได้ยังไง แล้วมองอะไรห๊า อย่ามองนะหันไปทางอื่นเลย”

สายตาแปลกเจ้าเล่ห์ พสุกานต์รู้ เขากำลังมองหน้าอกสวยเธออยู่น่ะสิ

ให้ตายสิ! ผ้าห่มผืนบ้านี่ก็ใหญ่จนหยิบขึ้นมายากเย็นเสียนี่กระไร กว่าเธอจะปกปิดหน้าอกได้ก็ทำเอาร่างล่อนจ้อนเหนื่อยหอบเลยทีเดียว

“ปกติฉันชอบดื่มแคลเซียมตอนเช้า ตอนเที่ยง บ่าย ถึงได้สูงหล่อเหลาแบบนี้ไง… ว่าแล้วก็หิวขึ้นมาเมื่อเห็นมัน จะรีบปิดทำไม ทำเป็นหวงไปได้”

“ไอ้คนเลว โรคจิต”

“จะมากไปแล้วนะ พอเถอะเบื่อจะฟังคำด่าแล้ว ทีเมื่อครู่คืนยังครางเป็นแมวอ้อนอยู่เลย”

เพราะคำด่าไม่ลดละชายหนุ่มจึงยียวนร่างสวยตรงหน้าต่อ พาร่างสูงเดินเข้าหาเธอช้าๆ หวังกระโจนเข้าจูบปากร้ายให้ด่าไม่ออก หากหล่อนก็ถอยหลังหนีได้หวุดหวิด

“แน่จริงอย่าหนีสิยายคนเก่ง” อิทธิพัทธ์ท้า

“อย่าเข้ามานะ หลีกไปไอ้บ้า”

น้ำเสียงเบากว่าเดิมจนชายหนุ่มจับได้ จึงเดินเข้าใกล้ร่างที่สวมชุดผ้านวมใช้มือเกลี่ยแก้มแดงเล่นเบามือ ที่แท้ก็ไม่แน่จริง แบบนี้ต้องแกล้งต่ออีกสักหน่อยแล้วสิ

“นุ่ม หอมดีจังตรงนี้ พิสูจน์นับครั้งไม่ถ้วนเมื่อคืน”

“อย่ามาแตะ แม้แต่ขาอ่อนฉันจะไม่ให้นายเห็นอีกเป็นอันขาด”

“เห็นไม่กลัว กลัวจะเห็นจนเบื่อมากกว่า ลืมไปรึเปล่า กระโปรงสั้นเต่อที่เธอใส่เสมอๆ เห็นถึงโคนขาเชียวนะจ๊ะ ส่วนเมื่อกี้ที่พูดแค่เสนอ อันทีจริงสำหรับฉันกับเธอแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ หากฉันเป็นหมาอย่างเธอว่า เธอก็แค่กระดูกที่ฉันเอามาเคี้ยวเล่นไม่ให้ปากว่างก็เท่านั้น”

“นาย…นาย…”

“ อีกอย่างแค่อยากทำให้เธอหายงุ่นง่านจากคนในครอบครัวฉัน ฉันเลยสนองให้ หวังว่าลิ้มรสอร่อย ของฉันแล้วคงทำให้เธอหายอาการอยาก…บ้างนะ และจำไว้หากต้องการมันอีกไม่ต้องข้องแวะพี่ชายฉันให้พี่สะใภ้วุ่นวายใจ มาหาฉันจะสนองให้เองแม้จะฝืนก็เถอะ ไม่คิดค่าบริการหรอกนะ”

เธอยังปากดีไม่เลิก อิทธิพัทธ์หมดอารมณ์จะเล่น ยิ่งเห็นท่าทางอวดดียิ่งอยากย้ำให้หล่อนรู้สถานะตนเอง เขาใช่อยากจะสนใจนัก

พสุกานต์ห้ามตนเองไม่ให้ตัวสั่นไม่ได้ กัดริมฝีปากจนเจ็บกับถ้อยคำที่เข้ากัดกร่อนแผลในหัวใจ

คนเลวเขาใช้เรือนร่างของเธอแก้แค้นให้ครอบครัวสินะ ทำไมเธอไม่คิดระแวงระวังผู้ชายคนนี้บ้าง ไม่น่าเลย ต้องน้อมรับผลกรรมที่เกิดขึ้นสินะ แต่มันจะไม่มากมายเกินไปหรือแบบนี้

เรื่องเกิดเมื่อหลายเดือนก่อน ตอนแรกคู่หมั้นพสุกานต์คืออิทธิพัทธ์ มาร์ค อัครพิภพ แต่ตนกัดกับผู้ชายคนนี้มาตั้งแต่เด็ก จึงคัดค้านจนได้หมั้นหมายกับปรินทร มาร์โก อัครพิภพ พี่ชายของนายมาร์คแทน ถึงปรินทรจะเลื่องชื่อเรื่องควงผู้หญิงเดี๋ยวเดียวไม่ซ้ำหน้าแต่เธอก็ดีใจ ดีกว่าเป็นผู้ชายอย่างนายมาร์คจอมเสเพลเจ้าชู้ ซึ่งนอนกับเพื่อนเธอแทบทุกคนแล้วก็ว่าได้

การหมั้นหมายแบบคลุมถุงชนครั้งนั้นพสุกานต์รู้ดีคู่หมั้นไม่ได้รักใคร่เธอสักนิดเดียว แต่ก็พยายามทำให้คู่หมั้นสนใจให้ได้ เพราะคิดหวังคู่หมั้นอาจรักกันในสักวันหนึ่ง หากเวลาผ่านไปชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจรักใคร่กันแม้เพียงสักนิด ปรินทรมองตนเพียงน้องสาวเท่านั้น

ทนไม่ได้เลยเมื่อเจอนายมาร์คเพราะฝ่ายนั้นเอาแต่หัวเราะเยาะ เมื่อเป็นแบบนั้น เธอยิ่งอยากเอาชนะปรินทรให้สนใจบ้าง อย่างน้อยเธอก็มีตัวช่วยอย่างบิดาและคุณตาของเขา

ความรัก ความเอาใจจากผู้ชายที่แต่งงานด้วย คนเพียบพร้อมอย่างเธอจะไม่มีวันได้เจอจริงเหรอ ในตอนนั้นเธอจึงพยายามถึงที่สุด หากเธอก็ทำพลาดเมื่อกีดขวางผู้หญิงที่คิดว่าคู่หมั้นเพียงนำมาเป็นนางบำเรอ เธอพยายามทำให้หล่อนออกไปจากชีวิตเขา กว่าจะรู้ว่าปรินทรรักผู้หญิงคนนั้นจริง เธอก็ทำไปร่วมมือกับคนชั่วแต่ก็เหมือนสวรรค์ยังพอเห็นใจกันเมื่อเรื่องราวนั้นไม่เลวร้ายจนมีใครต้องจบชีวิตลง

พสุกานต์พาหัวใจที่เจ็บเพราะโดนกระทำ ใจที่รู้สึกผิดกับเรื่องราวในอดีตเดินเข้าห้องน้ำไม่พูดอะไรอีก อีกอย่างหนีหน้าคนทำเรื่องอดสูกับตัวเธอ เพราะไม่อยากให้เขาเห็นใบหน้าเศร้าสร้อยที่ปรากฏอยู่

หญิงสาวล้างเนื้อตัวแค่เพียงผ่านๆ เพราะไม่อยากจะสำรวจตรวจตราร่างที่เคยภาคภูมิใจอีกต่อไป จะมีประโยชน์อะไรตอนนี้เธอไม่มีอะไรให้ภูมิใจในตนเองอีกแล้ว เพราะคนสารเลวได้ทำลายมันไปจนหมดสิ้นแล้ว

สั่งสอนจนหล่อนอึ้งไป อิทฺธิพัทธ์ก็ปล่อยให้ยายยีราฟเก็บเสื้อผ้าเพื่อไปใส่ในห้องน้ำโดยไม่คิดตอแยอีกเพราะวันนี้ตนคิดว่าสะใจพอแล้ว อีกอย่างต้องรีบไปก่อนจะโดนคุณตาบ่นยืดยาวอย่างที่เคยทำเสมอ