ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

“สิตาจะอยู่ช่วยแม่ที่ร้าน ส่วนเรื่องสัมภาษณ์งานน้าเดือนจะไปคนเดียว” สิตาชิงตอบก่อนคนเป็นน้าสาว ก่อนที่ทั้งสามคนจะช่วยกันจัดการกับข้าวของเตรียมพร้อมเอาไว้สำหรับขายวันพรุ่งนี้

“เฮ้อ! เสร็จซะที สิตาขอไปอาบน้ำนอนก่อนนะแม่ น้าเดือน เหนื่อยมากวันนี้” สิตาเอ่ยบอกเสียงเหนื่อยๆ ก่อนที่ทั้งมารดาและน้าสาวจะพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต

“พี่ณี เรื่องที่สิตาอยากให้พี่ปิดร้านแล้วก็หารับงานมาทำที่บ้าน พี่ตอบสิตาไปหรือยัง” หลังเดินออกมานั่งพักที่ระเบียงได้ครู่ใหญ่ ล้อมเดือนจึงเอ่ยถามพี่สาวที่นั่งทำหน้าอมทุกข์อยู่ใกล้ๆ เธอยื่นมือไปบีบมือพี่สาวเบาๆ เพราะรู้ดีว่าพี่สาวคงคิดถึงสามี แม้ว่าอีกฝ่ายจะสร้างหนี้ไว้ให้ก้อนใหญ่

“พี่ก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ถ้ารับงานมาทำที่บ้าน จะได้เงินสักกี่บาท พี่กลัวว่าเราจะหาเงินไปใช้หนี้ไม่ทัน เดือนก็รู้ว่าทางเจ้าหนี้ให้เวลาเราหาเงินแค่ไม่กี่เดือน แล้วเงินตั้งสามแสนเราจะไปหาที่ไหน” สีหน้าของวารุณีเต็มไปด้วยความกังวล เงินที่มีอยู่ก็ไม่เพียงพอ ไหนจะต้องเก็บไว้เป็นทุน ไหนจะต้องเก็บไว้ให้ลูกสาวเรียน

“ถ้างั้นพี่ณีก็รอดูอีกสักพักแล้วกัน เพราะถ้าหากเดือนไม่ได้งานที่โรงแรม เราก็เปิดร้านขายอาหารต่อไปแล้วก็ขยายเวลาเปิดปิด คงทำให้เรามีรายได้เพิ่มขึ้น” ล้อมเดือนเสนอ หลังตัดสินใจแล้วว่าเธอคงไม่เดินทางเข้าไปหางานที่กรุงเทพฯ เพราะไม่อยากหวนกลับไปยังที่ที่เคยทำให้เธอสูญเสียบางอย่างในชีวิตไป แล้วถ้าหาเงินไม่ทันจริงๆ ก็คงต้องไปกู้เงินมาใช้หนี้

“เอาอย่างนั้นก็ได้ เดี๋ยวพี่เข้านอนก่อนแล้วกัน ส่วนเดือนก็เข้านอนได้แล้วนะ พรุ่งนี้มีไปสัมภาษณ์งานด้วยนี่” วารุณีส่งยิ้มให้น้องสาว จากนั้นก็เดินเข้าห้องพัก ขณะที่ล้อมเดือนก็นั่งคิดอะไรเพลินๆ ครู่ใหญ่ จึงลุกขึ้นเดินเข้าห้องไปพักผ่อนเช่นกัน แต่ก่อนจะเดินถึงห้องพัก สายตาก็เหลือบไปเห็นนิตยสารเก่าๆ วางเรียงรายนับสิบเล่ม เธอยื่นมือไปจับเล่มที่เรียงไม่เข้าที่ขยับเรียงใหม่เพื่อความเป็นระเบียบ ก่อนจะสะดุดตากับภาพหน้าปกของนิตยสารฉบับหนึ่ง

‘คุณพายุ’

ล้อมเดือนหยิบนิตยสารเล่มนั้นแล้วเดินกลับเข้าไปในครัว คว้าเอาถังเก่าๆ ออกมาจากนั้นก็จัดการฉีกนิตยสารฉบับนั้นโยนใส่ถังแล้วจุดไฟเผาจนกลายเป็นขี้เถา