
บทย่อ
(ภาคต่อไฟพยาบาทจอมมารนะคะ แต่อ่านแยกได้ ไม่งงค่ะ) “ยังคิดจะท้าทายผมอยู่อีกมั้ย แต่ผมขอเตือนว่าให้คิดดีๆ ก่อนตอบ” คนเหนือกว่าข่มขู่ทั้งจากน้ำเสียงและแววตา แต่ไม่ได้ทำให้ล้อมเดือนหวาดกลัว “ไอ้คนเฮงซวย!” ล้อมเดือนก่นด่าด้วยความคับแค้นใจ พลางยื้อยุดฉุดมือของตัวเองออกจากมือหนา “เมื่อไหร่จะเลิกปากดีใส่ผมห๊ะ!” เสียงทุ้มห้าวตะคอกใส่ดวงหน้าสวย “ไอ้บ้า! ทำไมต้องตะคอกใส่ด้วย” “ไม่จับปล้ำอีกรอบก็บุญแล้ว แล้วต่อไปอย่าคิดด่าผมอีก ไม่งั้นจะจับไปขึงอยู่บนเตียง แล้วก็ปล้ำ! ปล้ำจนลุกจากเตียงไม่ขึ้นเลยดีมั้ย” พายุไม่ได้เพียงแค่พูดขู่เท่านั้น แต่เขาจะทำจริงๆ หากอดีตผู้จัดการสาวยังไม่เลิกพยศ ทัณฑ์ร้ายปรารถนาเถื่อน ผ่านการตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ Smile life เมื่อปี 2557 ในชื่อเรื่อง ทัณฑ์ร้ายสามีเถื่อน นามปากกา ธิชาร์ เมื่อหมดสัญญากับทางสำนักพิมพ์ นักเขียนจึงนำมาปรับปรุงเนื้อหาบางส่วนเพื่อลง ebook ในชื่อทัณฑ์ร้ายปรารถนาเถื่อน นามปากกา วรัมพร ฝากติดตามด้วยนะคะ
บทนำ (1)
บทนำ (1)
“คุณพายุ อย่าทำแบบนี้กับฉัน ได้โปรด ปล่อยฉัน” เสียงร้องห้ามดังผ่านหูซ้ายทะลุหูขวาของคนที่กำลังก้มหน้าลงไปเชยชิมอกอวบอิ่มหลังชายหนุ่มจัดการกระชากบราสีหวานเหวี่ยงทิ้ง แล้วใช้สายตามองโลมเลียเต้างามอยู่ครู่หนึ่งก็โน้มหน้าเข้าหา ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดต่ำลงเรื่อยๆ เมื่อพอเหมาะแล้ว ปลายลิ้นอุ่นชื้นก็ยื่นออกมาแตะเบาๆ บนยอดถันสีระเรื่อ
“อ๊ะ! อย่านะ อย่าทำแบบนี้ อ๊า” เจ้าของอกอวบร้องห้ามสลับเสียงครางเบาๆ ขณะอกคู่งามถูกลิ้นร้อนตวัดไล้เลียยอดถัน เธอทรมานและสับสนกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น ปากร้องห้าม แต่ร่างกายกลับแอ่นอัดเข้าหานักร้องหนุ่ม
ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มพึงพอใจกับอาการตอบสนองของผู้จัดการสาวที่ตอนนี้กำลังอยู่ในห้วงอารมณ์หวามไหวผสมผสานกับอาการมึนเมาจากไวน์ที่เจ้าตัวดื่มเข้าไป เพียงเพราะไม่อยากถูกปรามาสว่าเธอไม่แน่จริง เมื่อเขาท้าให้เธอดื่มไวน์แข่งกับเขา
“ยังไงคุณก็แพ้ผมอยู่วันยังค่ำ ล้อมเดือน” พายุ นักร้องหนุ่มสุดฮอตของปีพึมพำอย่างผู้ชนะ ก่อนจะเดินหน้าสร้างความซาบซ่านเข้าใส่ผู้จัดการสาว
“อื้อ! มะ...ไม่ ไม่นะ คุณพายุ อย่าทำแบบนี้”ล้อมเดือน ร้องห้ามเสียงแผ่วพลิ้วจนแทบไม่ได้ยิน
ร่างกายบิดเร้าด้วยความทรมาน เมื่อปากร้อนดูดกลืนยอดอกสีสวยอย่างหนักหน่วง สองมือของเธอควานสะเปะสะปะ ก่อนจะหันมากดจกผิวเนื้อบนบ่ากว้างด้วยหวังจะให้เขาหยุดทรมานร่างกายของเธอเสียที แต่กลับกลายเป็นแรงกระตุ้นให้ยอดถันถูกปากหยักแสนร้ายกาจดูดกลืนหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น
“คุณพายุ หยุด หยุดซะที” ปากร้องบอกให้หยุด ทว่าร่างกายของเธอกลับแอ่นหยัดให้ปากหยักดื่มด่ำกับยอดอกอย่างน่าไม่อาย นิ้วทั้งสิบก็เลื่อนเข้าสู่กลุ่มผมดกดำ สอดเสย ดึงทึ้งตามแรงกระสันซ่านที่บุกเข้าโจมตีร่างกาย เสียงครางก็ดังออกมาเป็นระยะ
“คุณแน่ใจว่าอยากให้ผมหยุด” นักร้องหนุ่มยอมละริมฝีปากจากยอดอกเคลื่อนใบหน้ามากระซิบที่ใบหูนุ่มนิ่ม ก่อนตวัดลิ้นลามเลียทั่วซอกหู ที่เขารู้ดีว่ามันคือจุดอ่อนไหวของผู้หญิง ที่หากถูกแตะต้องครั้งใด ผู้หญิงส่วนมากก็อ่อนระทวยไม่ต่างจากขี้ผึ้งถูกไฟลน
“นะ…แน่...ฉะ…ฉันนแน่ใจ” คนถูกปลุกเร้าจนร่างกายร้อนฉ่าตอบกลับเสียงกระท่อนกระแท่น สองมือของเธอดึงทึ้งเส้นผมของนักร้องหนุ่มสุดแรง ทว่าเวลานี้พายุไม่ได้รู้สึกเจ็บแม้สักนิด ซ้ำเขายังยินยอมให้ผู้จัดการสาวดึงทึ้งได้ตามใจชอบ แต่หากถึงเวลาของเขาบ้าง เขาก็จะตักตวงอย่างเต็มที่เช่นกัน
“ตอบผมให้ชัดๆ ล้อมเดือน ไม่งั้นผมจะยิ่งทำให้คุณทรมาน ทรมานมากกว่านี้อีก” เสียงทุ้มพร่าดังชิดใบหูนุ่มนิ่ม ก่อนจะขบฟันลงบนติ่งหูขาวสะอาดด้วยความหมั่นเขี้ยว
“อื้อ!”
“ตอบผม ล้อมเดือน” เสียงทุ้มพร่าทวงหาคำตอบสลับตวัดปลายลิ้นซอกซอนทั่วใบหูจนเจ้าของใบหูเกร็งร่างไปกับความซาบซ่านที่เกิดขึ้น
“ฉะ…ฉัน ฉันแน่ใจ” เพราะกลัวการถูกทรมานด้วยความหวามไหวทำให้หญิงสาวจำต้องเอ่ยปากตอบไปด้วยน้ำเสียงที่ก็ยังไม่ค่อยมั่นคง จึงเป็นโอกาสให้นักร้องหนุ่มเคลื่อนใบหน้าลงมาที่หว่างอก ชายหนุ่มใช้สองมือดันให้อกอวบอิ่มเต็มมือทั้งสองเข้ามาชิดกัน จากนั้นก็ก้มหน้าลงใช้ลิ้นตวัดไล้บนยอดถันที่ตึงคัดรัวเร็ว ทำเอาเจ้าของดิ้นพล่านไม่ต่างจากถูกน้ำร้อนๆ สาดซัดเข้าใส่อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
