EP.5 | มุกขย่มเมฆ NC

เขาอ้อนปลายสายเสียงแผ่วเสียงยาน ไม่รู้ว่าทำไมพอได้คุยกับเธอแล้วอยู่ๆ ก็รู้สึกอ่อนแอขึ้นมา

(อะไรนะคะ! แล้วพี่เมฆมาหามุกทำไมคะทำไมไม่กลับคอนโด)

“มุกก็รู้ว่าพี่นอนคนเดียวไม่ได้” คนอย่างจิราเมธมีไม่กี่อย่าง หากไม่นอนกับแม่ก็อยากจะนอนกับเมีย ก่อนหน้าที่จะคบกับเธอเขาก็ไม่เคยนอนคนเดียว ข้างกายของชายหนุ่มมักจะมีสาวสวยนอนด้วยแบบไม่ซ้ำหน้าอยู่เสมอ

ทว่าพอได้คบกับเธอเขาก็เลิกขาดจากทุกคน

(แต่ว่ามุก...) เธอลำบากใจเพราะนี่มันก็ดึกมากแล้ว อีกอย่างกลัวจะถูกชาวบ้านแถวนี้เอาไปนินทาลับหลังด้วย แต่ก็เป็นห่วงเพราะเขาเพิ่งทะเลาะกับแม่ คงจะต้องการที่พึ่งทางใจ

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร...พี่กลั...” อาจเพราะวันนี้รู้สึกเหนื่อยกับอะไรหลายๆ อย่าง จึงไม่เซ้าซี้หากเธอไม่เต็มใจ

(โอเคค่ะ เดี๋ยวมุกออกไป) พอเขาจะกลับจริงๆ หัวใจเธอก็อ่อนยวบ จะปล่อยกลับได้อย่าไรนี่ก็ดึกมากแล้ว เขายิ่งเสียใจอยู่ด้วยหากเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาเธอคงจะเสียใจไปตลอดชีวิต

“ขอบคุณนะ...แล้วพี่จะรอ” หลังจากวางสายเขาก็ฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยรถยนต์อย่างคนกำลังหมดแรง ยังไม่รู้ว่าจะบอกเธออย่างไรเรื่องที่แม่เขาไม่ยอมรับในตัวเธอ

เธอจะเสียใจมากแค่ไหน บางทีอาจจะขอเลิกกับเขาไปเลยก็ได้...

“ทะเลาะกันแรงมากเลยเหรอคะถึงได้หน้างอมาตลอดทางเลย” เธอเอ่ยถามเขาขณะเดินเข้ามาภายในห้องพักของโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากซอยบ้านเธอเท่าไรนัก

ตั้งแต่เจอหน้ากันมาจนถึงตอนนี้ยังไม่เห็นเขายิ้มเลยสักนิด พอเห็นเธอก็เอาแต่กอด กว่าจะได้ขับรถออกมาจริงๆ ก็เกือบครึ่งชั่วโมง

“ถามว่าแรงไหมก็แรงอยู่แหละ พี่ไม่เคยทะเลาะกับแม่แล้วหนีออกมาแบบนี้เลยสักครั้ง” เขาหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงช้าๆ อธิบายให้ฟังเสียงเนือยๆ

“พอจะเล่าให้มุกฟังได้ไหมคะ แต่ถ้าไม่สะดวกไม่เป็นไรเลยค่ะ มุกแค่อยากช่วยให้พี่รู้สึกดีขึ้น”

“….” จิราเมธมองหน้าแฟนสาวพลางครุ่นคิดในใจ หากเขาบอกเธอไป แล้วเกิดเธอรับไม่ได้ขึ้นมาเขาจะทำอย่างไร

แม้ผู้เป็นแม่จะห้ามไม่ให้เขาคบกับเธอ แต่เขาจะไม่มีวันยอมเลิกกับเธออย่างเด็ดขาด

“มองแบบนี้อย่าบอกนะคะว่าพี่ทะเลาะกับแม่เรื่องมุก?” ความเครียดขรึมเปลี่ยนมาปรากฏอยู่บนใบหน้าของมุกรดาแทน

หากเป็นเช่นนั้นจริงเธอคงจะรู้สึกแย่เอามากๆ ที่เป็นสาเหตุให้เขาและแม่ต้องผิดใจกันหนักขนาดนี้

“ม…ไม่ใช่นะมุก…พี่ไม่ได้ทะเลาะกับแม่เรื่องมุกสักหน่อย…นะ…ไหนบอกว่าอยากทำให้พี่รู้สึกดีขึ้นไง” เขาเลิ่กลั่กเล็กน้อย ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเธอ

“ถ้าอย่างนั้นมุกต้องทำยังไงล่ะคะพี่เมฆถึงจะรู้สึกดีขึ้น”

“แหม…พี่ว่ามุกก็ไม่น่าถามเลยนะว่าต้องทำยังไง” ดวงตาคมกวาดมองแฟนสาวในชุดนอนอย่างเจ้าเล่ห์ ค่อยๆ ถดกายขึ้นไปนอนราบลงบนเตียง

มุกรดาอมยิ้มมองแฟนหนุ่มพลางส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ ก่อนจะค่อยๆ ปลดกระดุมชุดนอนออกทีละเม็ด ปลดเพียงแค่ครึ่งเดียวพอให้เนินอกโผล่พ้นออกมา เพราะชุดนอนของเธอเป็นแบบกระโปรงยาวที่ติดกระดุมตั้งแต่บนยันล่าง

มือเรียวถอดกางเกงในออกช้าๆ แล้วคลานขึ้นเตียงไปรูดซิบกางเกงของเขาออก งัดกายแกร่งขึ้นมากอบกำแล้วโอบมันขึ้นลงเบาๆ ขึ้นนั่งคร่อมหน้าขาแกร่ง กระดกสะโพกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ กดลงมาให้กลีบอ่อนนุ่มกลืนลำกายเข้าไปทีละส่วน จนมิดลำในที่สุด

“อ๊า…/ซี้ด…” จิราเมธหลุดครางเสียงกระเส่าเมื่อความร้อนภายในโพรงให้การต้อนรับเขาเป็นอย่างดีด้วยการตอดรัดอย่างแนบแน่น

มุกรดากัดริมฝีปากเบาๆ ขณะที่ร่างสูงดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วไซ้ปลายจมูกคลอเคลียต้นคอขาว มือหนากระชากบราเซียโยนทิ้งไป ก่อนจะเคล้นคลึงทรวงอกอวบอย่างเต็มแรง

สะโพกบางโยกขึ้นโยกลงช้าๆ เมื่อความซ่านสยิวเริ่มแล่นลงที่กึ่งกลางกาย กลีบผีเสื้อแดงเถือกเขมือบกลืนกายแกร่งลำใหญ่ราวกับหิวโหยมานาน

“อ๊า…” เธอหวีดเสียงเสียวเมื่อปลายเห็ดบานเบ่งทิ่มลึกเข้าโดนจุดกระสัน ขณะที่มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนลงมาบดคลึงติ่งนุ่มบวมเป่ง โดยที่อีกข้างไล้เกลี่ยยอดจุกสีทับทิมอย่างมันส์มือ

จิราเมธไม่นอนอยู่เฉย เขาสวนสะโพกกระแทกขึ้นใส่คนตัวเล็กที่นั่งคร่อมอย่างหนักเน้นจนหน้าอกใหญ่กระเพื่อมเด้งไปมา ยิ่งทำแบบนี้ก็ยิ่งเสียว เธอแม่งโคตรเด็ดเลยสำหรับเขา

เมื่อเริ่มปรับตัวได้มุกรดาก็เร่งจังหวะโยกสะโพกให้เร็วรัวขึ้น สองมือจับท่อนขาเขาเอาไว้เพื่อพยุงไม่ให้ตัวเองเสียหลัก ขณะที่จิราเมธกระแทกขึ้นสวนอย่างไม่ยอมกัน

ไม่นานทั้งคู่ก็สุขสมเมื่อความเสียวซ่านนำพาไปสู่จุดสูงสุดของความฟิน