ทัณฑ์รักนายหัวร้าย ตอนที่8

“แล้วไปทำอีท่าไหนถึงได้ถูกเสี่ยเกรียงมันจับไปขาย..นี่ถือว่าคุณยังมีบุญนะที่ลูกน้องผมมันตามไปเจอแถมคุณยังทำให้ผมเสียเงินเพราะะคุณไปอีกตั้งหกล้านด้วยเพราะะฉะนั้นคุณต้องขอบคุณผมนะถึงจะถูก”

พฤกษ์อยากจะรู้นักว่าหญิงสาวหนีไปอีท่าไหนถึงได้ถูกเสี่ยเกรียงจับเอาไปขายเสียได้นับว่าเขาและเธอยังมีวาสนาต่อกันที่ลุกน้องของเขาดันไปช่วยเธอได้ไว้พอดี

“ขอบคุณบ้าอะไร..โชคดีอะไรหนีเสือปะจระเข้ชัดๆ..ปล่อยซะทีสิโว้ยยย”

แพรวไม่นึกขอบคุณใครทั้งนั้นแล้วตอนนี้เหมือนเธอหนีเสือปะจระเข้ชัดๆไม่รู้ว่าการมาที่นี่จะทำให้เธอมีชีวิตรอดกลับไปหรือป่าว

“อย่ามาก้าวร้าวกับผม..หนอย..เมื่อก่อนทำตัวเป็นคนเรียบร้อยพูดน้อย..ที่แท้ก็เสแสร้งนี่เอง”

พฤกษ์พึ่งจะเห็นท่าทีที่ก้าวร้าวของหญิงสาวก็วันนี้เพราะะที่เขาเคยเจอเธอเคยเห็นเธอมาหญิงสาวเป็นคนเรียบร้อยพูดน้อยแถมจะสบตากับเขาสักครั้งยังไม่กล้าเท่านี้เลยแต่วันนี้เธอกลับทำตาแข็งสาดน้ำเสียงใส่เขาฉอดๆอย่างไม่เกรงกลัวภาพวันนี้มันต่างจากวันวานมากนัก

“พูดอะไรของคุณ..ฉันไม่รู้เรื่อง”

แพรวาเบื่อกับข้อหาที่เธอโดนปรักปรำเสียจริงเธอพึ่งจะเคยเจอเขาก็วันนี้จะไปรู้เรื่องที่เขาพูดมาได้ยังไงกัน

“มานี่..ดูซะให้เต็มตาคุณหมั้นกับผมแล้วและเราก็กำลังจะมีงานแต่งงานกันผมจะไม่ปล่อยให้คุณหนีงานแต่งทำให้ผมขายหน้าว่าเจ้าสาวทิ้งและหลังจากงานแต่งอย่าคิดว่าผมจะให้ตำแหน่งคุณนายให้คุณเพราะะคุณก็แค่คนที่ผมเอาไว้ระบายอารมณ์เท่านั้น”

คำว่าไม่รู้ๆของหญิงสาวทำให้เขาต้องลากเธอเข้ามาที่ห้องนอนของเขาเพื่อดูรูปงานวันหมั้นที่มันติดอยู่ที่ฝาผนังให้หญิงสาวได้ดูและจะดูว่าเธอยังจะปฏิเสธอีกมั้ยเมื่อเห็นตัวเองอยู่ในรูปแล้ว

และเขาก็ขอประกาศตรงนี้เลยว่าที่เขายังจะให้งานแต่มีอยู่เพราะะคนอย่างเขาไม่มีทางเสียหน้าใครอื่นมาว่าได้ว่าเป็นชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทุกอย่างแต่เจ้าสาวกลับหนีแบบนี้เขารับไม่ได้และคำที่เขาให้สัญญาว่าเขาจะให้เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่หนึ่งในบ้านเขาขอลบคำนั้นทิ้งเมื่อเธอหยามเขาก่อนเขาก็จะหยามเธอด้วยเช่นกันให้เธอได้ช้ำใจตายกันไปเลยทีเดียวกับสิ่งที่เขาจะตอบแทนที่เธอกล้าหยามศักดิ์ศรีของเขา

“เหมือน..จริงๆด้วย”

แพรวามองผู้หญิงในรูปภาพแวบแรกเธอเองยังตกใจอึ้งอยู่ไม่หายไม่คิดว่าคนในรูปจะเหมือนเธอขนาดนี้หากก่อนหน้านี้เธอประสบอุบัติเหตุก่อนจะมาที่นี่เธอคงคิดว่าเธอคงความจำเสื่อมจำเรื่องก่อนหน้านี้ไม่ได้แน่แต่นี่มันไม่ใช่เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมทุกคนถึงเรียกเธอเป็นคนอื่นเพราะะว่ามันเหมือนขนาดนี้นี่เอง

“ยังจะเถียงอีกมั้ยว่าไม่ใช่คุณ”

พฤกษ์เห็นหญิงสาวมีสีหน้าอึ้งไปเล็กน้อยก็หันมาแซะถามเธออย่างไม่พอใจ

“นี่คุณฉันไม่รู้หรอกนะว่าทำไมฉันถึงไปหน้าตาเหมือนกับคนในรูปแต่ฉันไม่ใช่พิมดาวอะไรของคุณจริงๆเชื่อฉันเถอะ”

แพรวาเข้าใจได้ว่าทุกคนคงเข้าใจผิดจริงๆเพราะะผู้หญิงในรูปดันเหมือนกับเธออย่างกับแกะออกมาขนาดนั้นหญิงสาวจึงสูดหายใจเข้าลึกๆพยายามไล่อารมณ์โมโหออกไปพร้อมที่จะคุยกับเขาดีๆและอธิบายว่าเธอไม่ใช่คนๆนี้จริงๆเผื่อว่าเขาจะรับฟังเธอบ้าง

“เฮ้อ..นี่คุณจะตลกกับผมไปถึงไหนห้ะ”

พฤกษ์ถอนหายใจอย่างเสียอารมณ์เขาพาเธอมาดูให้เห็นภาพขนาดนี้แล้วเธอก็ยังจะปฏิเสธเขาไม่รู้จะหาวิธีไหนมาให้เธอยอมรับดี

“ฉันไม่ได้ตลกแต่ฉันพูดจริงๆ...คุณปล่อยฉันไปเถอะเดี๋ยวฉันไปหาบัตรประชาชนมายืนยันก็ได้นะๆ..ปล่อยฉันไปเหอะนะ”

แพรวาคิ้วขมวดเล็กน้อยเธอเองก็อ่อนใจที่จะพูดกับเขาเช่นกันหญิงสาวพยายามหาข้อพิสูจน์ให้เขาแต่ตอนนี้เธอไม่มีบัตรประชาชนอยู่กับตัวหากเธอได้กลับไปเธอจะเอามายืนยันกับเขาก็ได้ว่าเธอชื่อแพรวาจริงๆ

“ท่าจะพูดไม่รู้เรื่อง”

พฤกษ์เห็นว่าวันนี้คงจะพูดกันไม่รู้เรื่องเสียแล้วคงต้องหยุดพูดไปก่อนพร้อมลากหญิงสาวให้ออกจากมุมที่มีรูปติดอยู่

“เอ้อะ...เดี๋ยว.คุ๊ณณณ...ปล่อย..ปล่อยจะพาฉันไปไหน”

พลั้กกก

ชายหนุ่มผลักหญิงสาวปากแข็งให้ล้มคว่ำลงไปที่เตียง

“โอ้ยย...ปล่อยนะจะทำอะไร”

“ถ้าไม่ยอมรับก็จะขังอยู่แบบนี้แหละ”

พฤกษ์หยิบกุญแจมือที่อยู่ในลิ้นชักใส่ข้อมือหญิงสาวแล้วยึดไว้กับเตียงเพราะะคิดว่าเธอคงจะไม่ยอมอยู่ที่นี่ง่ายๆต้องใช้วิธีนี้ขังเธอเอาไว้จะดีที่สุดพร้อมออกไปจากห้องทันทีเพราะะกลัวว่าจะควบคุมอารมณ์ไม่ไหวเกิดลงไม่ลงมือกับเธอขึ้นมามันจะไม่ดีเท่าไร

“นี่คุณปล่อยฉัน..ปล่อยยย..หึ้ยย..โถ่เอ้ยนึกว่าจะใจดีเหมือนลูกน้องนี่เราหนีเสือมาปะไอ้โจรบ้าชัดๆ..ปล่อยฉ๊านนนนน”

แพรวากร่นด่าตามหลังชายหนุ่มอย่างบ้าคลั่งไม่รู้ว่าชีวิตเธอทำไมถึงได้ซวยซับซวยซ้อนแบบนี้กันชื่อแพรวาอยู่ดีๆก็ถูกหาว่าชื่อพิมดาวเสียอย่างนั้นแถมยังมีคดีกับอีโจรบ้าใจยักษ์คนนี้อีก

ทางด้านพฤกษ์ตอนนี้ชายหนุ่มออกมานั่งไขว่ห้างด้านนอกด้วยสีหน้าหมดอารมณ์อย่างหัวเสียกับลูกน้องอยู่ด้านนอกในหัวของเขาไม่รู้ว่าพิมดาวจะเล่นตลกกับเขาว่าเธอเป็นคนอื่นไปนานแค่ไหน

“เธอยอมรับหรือป่าวครับว่าเธอเป็นคุณพิม”

แจ็คถามเจ้านายของเขาอย่างอยากรู้ว่าพิมดาวยอมรับแล้วหรือยัง

“ยอมรับกับผีอะไรกันแถมยังดูก้าวร้าวกว่าเดิมอีกด้วย”

พฤกษ์พ่นคำพูดออกมาด้วยความโมโหพร้อมส่ายหัวเล็กน้อย

“แล้วนายจะอยู่ที่นี่อีกนานมั้ยครับ”

แจ็คเองก็แอบกลุ้มใจกับนายของเขาเหมือนกันที่ได้พิมดาวกลับมาแต่ก็ดูจะไม่สดใสกว่าเดิมเลยสักนิดคงจะเพราะะทั้งรักทั้งแค้นในคราวเดียวกัน