4.ลุยเดี่ยว

**** ทักทายเช้าวันหยุดนะคะทุกคน ช่วงนี้ตัวเลขโควิทกำลังเพิ่มขึ้น อยู่บ้าน อ่านนิยายกันนะคะ ฝากติดตามนิยายของทรายสีเงินด้วยนะคะ กอด...กอด****

ร่างบอบบางก้าวเดินออกจากลิฟต์ตรงดิ่งไปที่รถยนต์ส่วนตัวที่จอดอยู่ ชิดสมัยเปิดประตูรถมองกลับมาที่คำรณ หญิงสาวยิ้มให้เมื่อเห็นความห่วงใยในแววตาคู่นั้น

“รู้ค่ะว่าเป็นห่วง ไหมดูแลตัวเองได้ และจะกลับมาให้ครบสามสิบสอง” หญิงสาวบอกหลังจากขึ้นไปนั่งในรถและเลื่อนกระจกลงมาบอก

คำรณมองตามท้ายรถโฟร์วีลสีดำคู่ใจของหญิงสาว สายตาเคร่งเครียดมองตามท้ายรถที่แล่นออกไป...เขาให้ลูกน้องทำงานเสี่ยงเกินไปหรือเปล่านะ

ภายในบ่อนคาสิโนยามค่ำคืนของวันหยุดสุดสัปดาห์คับคั่งไปด้วยนักเสี่ยงโชค ชาร์ยืนมองอยู่บนชั้นสองอย่างพอใจ คนเริ่มทยอยเข้ามาเรื่อยๆ จนเกือบไม่มีที่เดิน ร่างสูงเพรียวเดินเข้ามานั่งที่ชุดรับแขกหรูสีดำ สายตาก้มมองตัวเลขรายได้ที่เพิ่มสูงขึ้นทุกวันอย่างพอใจ

ชายรูปร่างสูงโปร่ง ผมปัดข้างทรงรากไทรยาว สวมแว่นสายตาหนา ใบหน้าขาวหวานเหมือนกับผู้หญิง ยืนมองประตูทางเข้าบ่อนคาสิโนดัง สายตากวาดมองไปรอบๆ อย่างเก็บรายละเอียด แล้วเดินไปที่ประตูทางเข้า

“ขอบัตรด้วยครับ” นายหน้าเหี้ยมที่ยืนเฝ้าหน้าประตูยกมือขวางทางบอกแขกอย่างสุภาพ

ดวงตาคมโตมองลำแขนดำคล้ำนิดหนึ่ง แล้วควักคลับการ์ดให้ไป นายหน้าเหี้ยมมองรูปในบัตรสลับกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า ไม่นานก็ส่งบัตรคืนแล้วหลีกทางให้เดินเข้าไป

ชิดสมัยในคราบหนุ่มหล่อมองไปรอบๆ ห้องที่แออัดไปด้วยนักเสี่ยงโชค ควันบุหรี่ลอยฟุ้งกระจายไปทั่วห้องจนหญิงสาวต้องไอออกมา ร่างโปร่งบางเดินผ่านไปทุกโต๊ะ มือจับสาบเสื้อที่มีกล้องขนาดจิ๋วติดอยู่เพื่อบันทึกภาพเอาไว้

กลุ่มชายฉกรรจ์ที่เดินเข้ามาใหม่เรียกร้องให้ดวงตาหลายคู่มองอย่างสนใจ ชิดสมัยจับสาบเสื้อหันไปบันทึกภาพทันที สามคนหายเข้าไปทางประตูหลัง ที่เหลือยืนจังก้าเฝ้าทางเข้าเอาไว้ หญิงสาวจ้องมองประตูทางออกอย่างสงสัย ประตูนั่นทะลุออกไปทางไหนกันนะ

โครม!!!

เสียงดังสนั่นไปทั้งห้อง ทำให้หลายคนตกอกตกใจ กลุ่มชายที่ใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงสีดำกรูกันเข้ามา ทุกสายตาจับจ้องที่ชายผิวดำตัวสูงที่ถูกหมัดล้มกลิ้งไปกับพื้น ชิดสมัยหันกล้องไปจับภาพทันที

คาร์ลอสลูกน้องคนสนิทของชาร์ มาโรน่า ยืนมองความวุ่นวายที่เกิดขึ้นผ่านกระจกทึบที่คนด้านนอกไม่สามารถมองผ่านเข้ามาได้ แววตาดุดันจ้องมองอย่างไม่เดือดร้อน การ์ดหลายคนที่ควบคุมความเรียบร้อยภายในบ่อนหิ้วปีกชายผิวดำออกจากห้องไป คาร์ลอสจึงเดินเข้ามารายงานสถานการณ์ให้ชาร์ทราบทันที

“มันคงไม่รู้ว่าที่นี่เป็นของเราถึงกล้าโกงการเล่น สั่งสอนให้มันรู้สำนึก” ชาร์บอกเสียงเรียบ ริมฝีปากบางได้รูปกระตุกยิ้มที่มุมปาก

“ผมจะจัดการให้เรียบร้อย” ร่างสูงใหญ่ของคาร์ลอสโค้งคำนับ เตรียมจะเดินออกจากห้อง

“ไม่ต้อง เอาตัวมันไปที่ห้องใต้ดิน ฉันจะสอบสวนมันเอง”

“ครับนาย” คาร์ลอสรับคำสั่งแล้วเดินออกไป

ชิดสมัยอาศัยความชุลมุนเดินเลี่ยงออกทางประตูหลัง ร่างบอบบางเดินไปตามทางแคบๆ ที่ติดแสงไฟสลัวพอให้มองเห็นทางเดิน ดวงตาคมมองสำรวจไปทั่วบริเวณเพื่อเก็บรายละเอียดและบันทึกภาพ ทางเดินที่วกวนพาหญิงสาวลงไปชั้นใต้ดินอย่างไม่ตั้งใจ เสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ ดวงตาคมเบิกกว้างอย่างตกใจ ชิดสมัยหันรีหันขวางอย่างจวนตัว เสียงเดินดังเข้ามาใกล้ทุกขณะ ทำให้เธอตัดสินใจหลบเข้าซอกห้องเก็บเครื่องมือทำความสะอาด เสียงพูดเป็นภาษาอังกฤษดังแว่วมาให้ได้ยิน หากเธอก็สามารถรู้เรื่องราวการสนทนาของกลุ่มชายฉกรรจ์ที่เดินเข้าไปในห้องใต้ดินได้

หญิงสาวรีบออกจากที่ซ่อน เร่งฝีเท้าไปยังประตูลับ ดวงตากลมโตมองผ่านช่องประตูที่ปิดไม่สนิท มองภาพเหตุการณ์ที่ชายผิวดำถูกซ้อมจนสลบ แล้วชายร่างผอมก็สาดน้ำเข้าไปยังร่างที่สลบอยู่ให้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งและถูกจับนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม ร่างสูงเพรียวของผู้ชายผิวขาวบุคลิกดีที่สุดในกลุ่มเดินเข้าไปจิกผมชายผิวดำ ที่ตอนนี้ใบหน้าบวมปูดจนจำแทบไม่ได้

“แกทำงานให้ใคร” ชาร์ถามเสียงลอดไรฟัน

“ทำไม...แกกลัวด้วยเหรอไอ้กระจอก มาโรน่าดีแต่เปลือก ที่แท้ก็เศษสวะดีๆ นี่เอง” สิ้นเสียงหมัดก็ลอยเข้ากระแทกใบหน้าดำกร้านจนเลือดพุ่งออกมาจากปาก

“เครดิตพวกมึงเสียตั้งแต่กูเล่นโกงแล้วไอ้พวกโง่ ฮ่าๆ” ชายผิวดำหัวเราะอย่างสะใจ

ชิดสมัยแอบมองเหตุการณ์อย่างระวังตัว พร้อมบันทึกภาพเอาไว้

“งั้นแกก็หมดโอกาสที่จะหายใจต่อไปแล้ว” ชาร์บอกออกไปอย่างเยือกเย็น ใบหน้ายาวคมสันเรียบเฉย ดวงตาสีฟ้ามองท่าทางลนลานของอีกฝ่ายอย่างเย็นชา มีดพกถูกดึงออกจากเอวลูกน้องที่ยืนอยู่ใกล้ๆ จ้วงแทงไปยังร่างสูงใหญ่ของชายผิวดำ

ชิดสมัยตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยกมือปิดปากตัวเองเพื่อไม่ให้เสียงร้องหลุดลอดออกมา แล้วหันหลังกลับทันที

เคล้ง!!

ด้วยความรีบร้อนทำให้หญิงสาวถอยหลังชนกระถางต้นไม้ที่วางอยู่ เสียงเอะอะของคนที่อยู่ข้างในตะโกนออกมา

“ใคร!” ชาร์ตะโกนถามเสียงดัง ชายฉกรรจ์หลายคนเปิดประตูวิ่งออกมา ชาร์มองสบตาคาร์ลอสแล้วเดินออกจากห้องอย่างรีบร้อน ชายฉกรรจ์หลายสิบนายถูกเกณฑ์มาตามหาผู้บุกรุกทันที

“ปิดทางเข้าออกให้หมดคาร์ลอส อย่าให้มันรอดไปได้!” เสียงสั่งงานของชาร์เฉียบขาดน่ากลัว ร่างสูงเพรียวเดินตรงไปยังห้องควบคุมกล้องวงจรปิดทันที

*** ขอบคุณที่ติดตามคร้า***